Moje drabble

Schevo

Kategoria: love

Zweryfikowane przez Richie117

Nie wiem, co ile będę tutaj coś zamieszczać. Nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek coś napiszę. To powstało po obejrzeniu pierwszego odcinka piątego sezonu. I tyle. Nie jestem Hilsonką, więc może nie będą dopracowane ani ciekawe. Ale chciałam się nimi podzielić.

Próbował zapomnieć o wyrazie jego twarzy, gdy wypowiadał te przesiąknięte złem słowa. Próbował wmówić sobie, że to wcale go nie zabolało. Próbował nie słuchać swojego sumienia, które powtarzało, że powinien z nim porozmawiać. Próbował, ale nie potrafił.
Patrzył w lustro, ale nie widział siebie. Widział tylko te niebieskie oczy, a w nich ból i cierpienie. Wiedział, że to jego wina. Nie powinien mu tego mówić. Przecież nawet tak nie myślał. Wiedział, że są przyjaciółmi. Zawsze nimi byli. Amber była tylko kolejną kobietą, która pojawiła się w jego życiu. Prędzej czy później rozstaliby się. A wtedy zostałby przy nim on. Zawsze zostawał.
Po jego policzku spłynęła łza. Jedna, samotna łza. Wyobraził sobie jego reakcję, gdyby zobaczył jak się zachowuje. Uśmiechnął się smutno. Już nigdy nie usłyszy żadnej sarkastycznej uwagi wypowiedzianej przez niego. Już nigdy nie zostanie nazwany idiotą przez niego. Już nigdy nie spojrzy w te jego niebieskie oczy. Nigdy.
Siedział na kanapie, ukrywając twarz w dłoniach. Nie mógł się teraz rozkleić. Nie teraz, gdy już powoli zaczynał sobie radzić z śmiercią Amber. Próbował powstrzymać łzy, ale nie dał rady. Same płynęły z jego oczu, spływały po policzkach, kapiąc na podłogę. Był słaby. Cholernie słaby.
Usłyszał ciche pukanie. Nie odpowiedział. Liczył, że ten ktoś po prostu odejdzie. Nie potrzebował teraz jakichś pustych słów i współczujących spojrzeń. Potrzebował tylko jednej osoby.
Kliknięcie klamki i stukot laski sprawiły, że podniósł wzrok. Powoli jego spojrzenie spotkało się z błękitnymi oczami przybysza. Poczuł ciepło w sercu, które natychmiast zostało stłumione wyrzutami sumienia. Chciał powiedzieć, że wcale tak nie myślał. Że nadal są przyjaciółmi. Ale nie potrafił. Patrzył tępo w oczy najlepszego przyjaciela, licząc na jakąś pomoc boską. Jeśli Bóg istnieje to błagam, niech zrobi cokolwiek, pomyślał.
- Nienawidzisz mnie? - zapytał cicho House.
Chciał powiedzieć, że nie. Że kocha go. Ale nie potrafił. Głos odmówił mu posłuszeństwa i jedyne co mógł zrobić to patrzeć na niego, licząc, że zrozumie.
- Przepraszam... Ja nie chciałem. Nie chcę, żebyś mnie nienawidził – powiedział cicho diagnosta, powoli zbliżając się do miejsca, w którym siedział.
- Nie nienawidzę cię – z jego ust wydobyły się słowa, które zabrzmiały zbyt pusto, zbyt nieprawdziwie. Nie chciał, żeby tak zabrzmiały.
Był już na tyle blisko, że mógł dostrzec wilgotne oczy i jedną łzę spływającą po jego policzku. Widział wargi zbliżające się do jego warg. Czuł jego usta na swoich. Nieśmiały pocałunek był pełen tęsknoty i bólu. Żadne słowa nie mogły tego oddać. Wszystko straciło znaczenie. Ważna była tylko chwila, która teraz trwała.
- Kocham cię – usłyszał cichy szept, wypowiedziany wprost do jego ucha.

Katty B.

Niezłe. Kilka zdań ja osobiście bym zmieniła - chodzi głównie o składnię, bo przy pierwszym czytaniu literówek nie wyłapałam i liczę, że dalej ich nie znajdę. Prócz tego... Niezłe. Nawet więcej niż niezłe. Część z dialogiem słabsza od samego opisu, ale tego się nie czepiam. Pierwsze kroki w slashowym pairingu nie są łatwe.

Gratuluję. Jeśli to debiut slashowy, to gratuluję tym bardziej, bo wyszlo naprawdę ładnie. (Borze zielony, mój pierwszy slash był MASAKRĄ. ;])
Kat.

chocoeyed

Cudny. Po prostu cudny.tak właśnie powinien wyglądać 5x01.

Schevo

Kasinka

Bardzo, bardzo, bardzo fajne. Gratuluję debiutu w Hilsonie. Udany.

Katty B.

Any

Bardzo ładnie.
Nie za długo, wzruszająco.
Podoba mi się ten tekst.
Gratulacje ;*