Przepraszam! [Z] ZMIENIONA WERSJA :)

Dioda14

Cześć. Przeglądając stare rzeczy w komputerze, natknęłam się na tą miniaturkę. Po przeczytaniu jej zdałam sobie sprawę, że tak naprawdę przez cały ten czas...przez te kilka lat,w których gorąco kibicowałam Huddy ( dobre czasy) gdzieś w mojej duszy, krył się kawałek Hilsonowej duszy

No cóż... Akcja miniaturki dzieje się w 4x16...pamiętacie to jeszcze?

Kategoria: love

Zweryfikowane przez -Dioda14
zdecydowanie character study

Wilson stał przy wejściu do sali House'a

Dalej jest nieprzytomny...dobrze mu tak! Amber nie żyje! Moja droga, ukochana Amber...
To jego wina! To wszystko jego wina! Chociaż...to ja prosiłem go by wykonał to badanie. On prawie-że się poświęcił...ale jakie to ma znaczenie?! I tak zmarła...przez tego kretyna, który teraz leży sobie wygodnie i wszystko mu jedno!

House otworzył oczy

Ojej! Co to był za dziwny sen. Niczym z horroru. Dobrze, że to sen. Tylko sen. To tylko sen. Spokojnie idioto! To był sen! Zaraz, zaraz...

Wilson zauważył że House się ocknął

I co? Wygodnie ci?! Ciesz się w ogóle, że żyjesz! I po co się tak rozglądasz, co? Myślisz, że mnie nabierzesz na te swoje gierki?!

House rozejrzał się dookoła

To nie jest moje łóżko! To światło, ta półka, ten sufit...gdzie ja jestem? Gdzie ja do cholery jestem?!
Znam to miejsce. Jestem w szpitalu. Przedawkowałem? No, to Wilson da mi wykład, a Cuddy godziny w klinice. Pięknie! Chwila...czemu jest mi tak słabo?

Wilson patrzył na House'a

Co jest do cholery?!...Nie wiesz gdzie jesteś? Jak się czujesz? Pamiętasz coś?...Chwila, stop! Jak ja mogę, tak po prostu, się o niego troszczyć?! Po tym co zrobił Amber, co zrobił MNIE?! Niedoczekanie!

House zauważył Wilsona

Jesteś! Już się bałem, że...Cieszę się, że Cię widzę. Dobrze, że nikt nie słyszy moich myśli. Czemu stoisz tak daleko? Chodź bliżej. Nie masz chipsów? Nie szkodzi, ważne, że jesteś. Tak, wiem, że źle zrobiłem. Wiem, że źle chociaż nie pamiętam nic...Moja głowa! Boli! Czemu jesteś tak cichy? Moja noga! Cholera! No powiedz coś! Czemu milczysz?! Dlaczego tak na mnie patrzysz?!

Wilson utrzymywał kontakt wzrokowy

Patrzysz jakby nic się nie stało! A stało się! I to bardzo wiele! Zabiłeś kogoś! Nie kogoś...miłość mojego życia!! I ty myślisz że wszystko będzie po staremu?! No to się mylisz! Nie byłeś moim przyjacielem, nie jesteś i nigdy nie będziesz! Nigdy! To koniec!

House dostrzegł, że Wilson zaczął się odwracać

Czekaj! Gdzie idziesz?! Zostań!! Co złego zrobiłem??! Powiedz mi!! Nie pamiętam!! Pomóż mi! Pomóż mi sobie przypomnieć! Ja to naprawię! NAPRAWDĘ! Dlaczego nic nie pamiętam?

Wilson nie spojrzał już na House'a

Mam już dosyć! Żegnaj House...

Wilson szedł w kierunku drzwi

Wilson! Gdzie idziesz?! Zaczekaj! Czemu nie mogę krzyczeć?! Czemu nie mogę się odezwać?! Wilson proszę! Nie zostawiaj mnie! Odwołuję to, co mówiłem o myślach! Wilson!

House widzi, że Wilson wyszedł

Proszę nie...nie! Co się dzieje?! WILSON!!!!

Wilson szedł korytarzem

Coś we mnie każe mi tam wrócić... Do diabła z tym! Nie wrócę!

Drzwi za Wilsonem się zamknęły

Autobus...Amber...wypadek....halucynacje...Wilson...zabieg...bar....Amber...telefon...tabletki...krzyk...
Jezu! To nie był sen. To nie był sen!! Nie....ja....ja...WILSON!! WRÓĆ!!

Wilson wychodził ze szpitala

Czuję że powinienem tam wrócić...NIE! Tym razem się nie dam! Nie, nie, nie i jeszcze raz nie! Mam dość bycia jego ostatnią deską ratunku...Niech będzie nią Cuddy, Foreman, litościwa dla wszystkich Cameron...ja wysiadam! Do widzenia House! Czekaj sobie do świętego nigdy...moja noga nie postanie więcej ani w twej sali, ani w twoim gabinecie! Finito!

House leżał na łóżku, zapatrzony w jeden punkt

Boże! Jeśli istniejesz, cofnij czas! Zabiłem ją. Zabiłem Amber. Ona nie żyje. Nie żyje. To moja wina!
Tylko moja. Jestem mordercą!... Nie! To nieprawda! Wilson mnie nienawidzi...zaraz...To prawda. Zasłużyłem sobie na to... ,,Nie zawsze dostaje się tego czego się chce''. No, ale ,,kto się stara ten dostaje to, czego potrzebuje''...Ja potrzebuję Wilsona! Wilson potrzebuję Cię! Odszedł...NIE!... Proszę wróć...wróć...Jimmy, przepraszam.

Wilson zamknął drzwiczki do samochodu

I choćbyś mnie przepraszał, wiedz że to nic nie da...Nie jestem twoją pieprzoną marionetką! Nie jestem kelnerką, która jest na każde twoje skinienie palca!Spieprzyłeś wszystko House! Nigdy Ci tego nie wybaczę...

Wilson odpalił samochód i odjechał. A House pozostał tam gdzie był. Na niewygodnym łóżku, z unieruchomioną, przez rękę Cuddy, dłonią, a z jego oka wypłynęła łza. Łza taka sama jak on. Jedna, mała, bezbronna...samotna.

Richie117

Nie wiem jak inni, ale ja zdecydowanie pamiętam ten jedyny finał sezonu, który sprawił, że przez całą wakacyjną przerwę żyło się w napięciu, martwiąc się losem chłopaków. To były czasy... angstowe, a jednak o niebo lepsze od tego, co teraz

Miniaturka wyszła Ci bardzo zgrabnie

Trochę szkoda, że scenariusz nie uwzględnił takiego wewnętrznego monologu House'a - pełen emocji głos Hju dochodzący z nikąd, podczas gdy chłopaki spoglądają na siebie bez słowa.
Um... a może Wilson też dodałby coś od siebie? No wiesz, taki uzupełniający się dialog, jakby chłopaki czytali sobie w myślach

Weny!

Dioda14

" To były czasy... angstowe, a jednak o niebo lepsze od tego, co teraz"
No ale zostały jeszcze fiki

"Miniaturka wyszła Ci bardzo zgrabnie"
Dziękuję...mój pierwszy Hilson

"Um... a może Wilson też dodałby coś od siebie? No wiesz, taki uzupełniający się dialog, jakby chłopaki czytali sobie w myślach "

Zobaczę co da się zrobić

Richie117

Agusss

Wow. Pod wrażeniem jestem. Emocjonalnie genialnie napisane[choć jakkolwiek to brzmi tak to odczuwam xD ]

Smutne, wzruszające. Piękne. Naprawdę zauroczyło mnie to chociaż jest krótkie i tak normalnie napisane.

I zgadzam się z Richie też tak miałam z finałem 4. sezonu. Tylko że teraz nie oglądam 7.

Dioda14

Voila! Proszę bardzo Richie

Dłuższa wersja

Richie117

Dziękuję very bardzo za zaspokojenie mojej ciekawości

Hm, hm... Trochę inaczej wyobrażałam sobie tę Wilsonową część rozmowy. Bardziej w stylu "osz-fak, mój przyjaciel ledwo przeżył zabieg, do którego go namówiłem i to ja, nie Cuddy, powinienem siedzieć teraz przy jego łóżku i prosić go o wybaczenie... Ale nie, nie mogę, nie jestem w stanie tego zrobić, bo moja kochana Amber nie żyje i zamiast przepraszać House'a zacząłbym go o to obwiniać..., a House pewnie nie chce mnie oglądać i nienawidzi mnie za to, że naraziłem go na niebezpieczeństwo... Nie mogę tu zostać, chociaż bardzo bym chciał; muszę wyjść, muszę dać nam obu czas, żeby emocje opadły i żeby wszystko jakoś mogło się potem ułożyć..."

Za to Twoja wersja jest bardziej spójna z kanonem

i mimo wszystko Twojemu Wilsonowi zostało odrobinę troski o House'a

I to nowe zakończenie jest takie...

Aż się chce ukatrupić Cuddy i wyprzytulać biednego House'a, i powiedzieć mu, że Wilson jednak wróci i że w końcu wszystko będzie dobrze

Weny do kolejnych fików

Lacida

Dioda to wspaniałe, smutne, ale realistyczne.
Wilson musi kogoś obwinić i pada na House'a, bo inaczej co -
"Po jaką cholerę pojechałaś po niego? Po co ci to było?"

Richie, a po co ukatrupiać Cuddy?

Richie117