Siedem grzechów głównych [5/7]

milea

Kategoria: love

Zweryfikowane przez milea

Izoch

JEEEEJ!

Miałam właśnie schodzić, ale kij z angielskim *___*

Dziękuję! *skacze na mileę*

milea

Cutthroat_Bitch

Izoch

milea

wg wikipedii, olejek jojoba - Stosuje się głównie w przemyśle kosmetycznym. Doskonale wchłaniany przez skórę, wzmacnia warstwę cementu międzykomórkowego, co w efekcie zapobiega wysuszaniu skóry. Stosowany przy każdym typie skóry, a szczególnie polecany przy zapaleniach, łupieżu, poparzeniu słonecznym i trądziku. Zapobiega powstawaniu rozstępów (pojawiających się np. w czasie ciąży).

Już widzę Wilsona i rozstępy

Richie117

House był zaskoczony, że nie znalazł wśród przyborów toaletowych paczki tamponów.
widocznie Wilson dobrze je schował

Przesuwał swoimi ustami po ustach Wilsona, zastanawiając się, gdzie Wilson ukrył pomadkę.
pewnie tam, gdzie tampony

***

333bulletproof

*chora 333 wreszcie zmusza się do przeczytania czegoś na tym paskudnie świecącym i szumiącym komputerze* Lepiej mi *_* Jak zobaczyłam tytuł, pomyślałam, że to będą grzechy House'a i bardziej na poważnie, ale... ta wersja okazała się nawet lepsza

Będę grzeczna i wytrzymam do kolejnych części, bo to sama przyjemność czytać takie zgrabne tłumaczenie ^^

Weny!

milea

Izoch

Komputer mnie nie lubi i podle się zacina. Idiota :<

Agusss

A!
O mamo! No! Czekaj zbieram słowa z ulicy, bo mi uciekły z głowy xD
30 minut później...
Dobla gdzieś r mi uciekło

Przeczytałam obie części w ekspresowym tempie, bo tak dobrze sie czytało! Pochłaniało sie słowo za słowem xD
Prowokacyjne słowa House, a raczej jego pocałunki *__* Zauroczyły mnie xD Grzechy główne! Fajny temat, ale jeżeli mnie pamięć nie myli poruszone. Ale co tam! Mogą sie powtarzać i choćby 100 razy jeżeli mają byc takie wspaniałe teksty!

Weny!

milea

Agusss

No i bardzo dobrze xD Bo właśnie takie ficki z wielka chęcią się czyta

Mówisz jeszcze dziś? Z niecierpliwością czekam^^

milea

ŁAKOMSTWO

Wilson w końcu mógł dobrać się do czekoladek.

Jadł je stopniowo, przez cały tydzień.

Dostał je od pacjenta, pudełko szwajcarskich trufli Lindt'a.

Pozwalał sobie na chwilę rozkoszy, wieczorem, po ciężkim dniu pracy.

Zaczął od czekoladki deserowej i trufli w białej czekoladzie.

Zachowując najlepszą, jego ulubioną, na koniec.

Macchiato.

Są na wyciągnięcie ręki, w jego biurze. Oblizał usta w oczekiwaniu.

Biała czekolada. Kawowa. Mleczna czekolada.

Nie ma nic lepszego.

To, co zobaczył otwierając drzwi, sprawiło, że jego plany legły w gruzach.

House.

Cholera, mógł się tego spodziewać.

Pomimo tego, że z oczywistych przyczyn, nie powiedział mu o czekoladkach.

Pomimo tego, że Wilson ukrył je w zamykanej szufladzie, w pudełku z etykietką „endoskopy”, pod teczką ze starymi zdjęciami rentgenowskimi, z tyłu szufladki.

- Nie... - Wilson czuł narastającą złość.

House spojrzał w górę, niebieskooki i niewinny.

Trufla kusząco wędrowała między jego długimi palcami.

- Nie waż się... - Wilson stojąc oparł ręce na biodrach, w obawie, że gdy zrobi krok do przodu, trufla znajdzie się w niebezpieczeństwie.

House wyzywająco uniósł brwi.

- Czekałem na to cały tydzień! Nie masz prawa, nie masz żadnych praw, wchodzić do mojego gabinetu, włamywać się do biurka i kraść mojego jedzenia! - ton głosu Wilsona zwiększał się z każdą wypowiedzianą sylabą.

- Co, to? - zapytał, unosząc czekoladkę – Wiedziałeś, że dowiem się prędzej czy później. Nie trzymasz endoskopów w swoim biurku.

- Jeśli zjesz tą czekoladkę... przysięgam... ja... ja...

House z rozbawieniem obserwował, jak Wilson wpada w szał z powodu małej, głupiej czekoladki.

- Ty co? - szybko wrzucił truflę do ust.

Żując i uśmiechając się jednocześnie, House spoglądał na Wilsona, próbującego znaleźć odpowiednie słowo.

I wtedy, Wilson zrobił coś nie do pomyślenia.

Podszedł do House'a, chwycił go za ramiona i przycisnął swoje usta, do jego ust.

Zaskoczony House pozwolił językowi Wilsona wśliznąć się do środka, smakować słodką czekoladę, rozpuszczającą się w jego ustach.

Wilson wydał z siebie delikatny jęk rozkoszy.

House nie był pewny, czy była to zasługa pysznej czekoladki, czy pocałunku.

Wilson oderwał się od House'a, zlizując resztki czekolady z dolnej wargi.

- Nigdy... więcej... nie kradnij mojego jedzenia - powiedział odwracając się do House'a plecami.

House nadal oszołomiony, siedział na kanapie.

Gdyby tylko wiedział, że ta czekoladka prowadzi do serca Wilsona (i ust), zrobiłby to o wiele wcześniej.

Izoch

milea

milea

LENISTWO

House stał przy łóżku, obserwując kształt pod pościelą.

Podszedł do okna, podniósł rolety, wpuszczając światło słoneczne do pokoju.

Pościel chrapnęła, odwróciła się, nadal nierozbudzona.

House szturchał kłębek, dopóki jęcząc, nie usiadł, zdezorientowany.

- House? - wychrypiał Wilson – Co ty tu robisz?

- Przyniosłem ci zupę - House bez ostrzeżenia, rzucił Wilsonowi puszkę.

Puszka wylądowała w okolicy kolan Wilsona, który podniósł ją, powoli mrugając oczami.

- House, to krem z kukurydzy – powiedział, po czym odwrócił się i kilkakrotnie ciężko zakaszlał, opadając bez tchu na poduszkę.

House wzruszył ramionami i usadowił się wygodnie, po drugiej stronie łóżka. - Byłem blisko.

Wilson wciąz ściskał puszkę, spoglądając to na kukurydzę, to na House'a. - Wyciągnąłeś ją z mojego kredensu, prawda?

House się uśmiechnął. - Nie powiedziałem, skąd ją przyniosłem. Po prostu przyniosłem. Niewdzięcznik.

Wilson przewrócił oczami i opadł z powrotem na łóżko.

- Idź sobie - powiedział z trudem, zamykając oczy.

Wilson jęknął z niedowierzaniem i frustracją, kiedy poczuł, jak łóźko ugina się pod ciężarem House'a.

House leżał obok niego, z rękami założonymi za głową.

- Powiedziałem – Wilsonowi przerwała seria kichnięć – idź sobie.

Jestem chory. Jestem zmęczony. Nie chce mi się tobą zajmować.

- Nie było cię w pracy od dwóch dni. To do ciebie niepodobne - powiedział House, wpatrując się w sufit.

Wilson westchnął. - Mówiłem ci już! Jestem chory! Wynocha !

House odwrócił się w kierunku Wilsona, który usiłował naciągnąć kołdrę na głowę.

- Nie wyglądasz najlepiej – stwierdził niechętnie.

- Dzięki. Idź? Proszę?

Kąciki ust House'a uniosły się w uśmiechu. - Wiesz, że lubię jak mnie błagasz. Ale nie. Nie mam czystych koszulek. Jestem głodny. Jestem znudzony.

Wilson ponownie usiadł i przeczesał dłonią włosy, które nie były szczotkowane od kilku dni. - Czy cokolwiek z tego co wymieniłeś, ma coś wspólnego ze mną?

- Kto inny może robić mi pranie, gotować dla mnie i zabawiać w tym samym czasie?

- Oh, nie mam pojęcia. Chyba zazwyczaj za to komuś płacisz?

- Trafiony. Ale naprawdę Wilson, wyglądasz jak gówno.

Wilson zamknął oczy, czując przypływ frustracji. - Tak, mówiłeś już to. Dwa razy. Zrobię ci pieprzone pranie i ugotuję coś, kiedy poczuję się lepiej. W porządku? Teraz proszę, daj mi się wyspać.

- Przyda ci się dodatkowy sen – zgodził się, po czym pochylił się i delikatnie przycisnął usta do czoła Wilsona.

Wilson zamarł.

Gdy tylko House się odsunął, Wilson chwycił kołnierzyk jego koszuli, przyciągając go do siebie, całując i wpychając język do jego ust.

Chwilowo ogłuszony, House starał się przemówić

- Wilson?

- House.

- Wilson?

- Ohhh... House...

W końcu, House położył ręce na ramionach Wilsona i lekko go odepchnął.

- Co ty robisz? - zapytał, otwierając szeroko błękitne oczy.

Wilson potrząsnął głową – Całuję cię.

- Dlaczego?

- Ymm... ty pocałowałeś mnie pierwszy? - odpowiedział zmieszany.

House roześmiał się, aż echo rozeszło się po sypialni.

- Sprawdzałem twoją temperaturę. Usta są najlepszą miarą, kiedy nie masz termometru.

Wilson spłonął rumieńcem. Odwrócił się i zakopał w pościeli.

- Idź sobie - odpowiedział przytłumionym głosem.

House rozciągnął się na łóżku.

- Myślę, że zostanę na jakiś czas...

Izoch

gehnn

Po pierwsze, kocham tytuł i tematykę fika. Uwielbiam twory oparte na rzeczach typu właśnie siedem grzechów głównych. Można z nich tak dużo wyciągnąć, że to aż piękne (film Siedem, na przykład, który kocham). Sama swego czasu miałam wielką ochotę napisać na ich podstawie fika, ale nie miałam pomysłu na historię. Nieważne, przechodząc do tłumaczenia:

Pycha: nie wpadłabym na to, żeby o to "oskarżać" Wilsona. W większości (dwóch) fików, jakie na ten temat czytałam, to House był tym, który się pysznił, zresztą jak w kanonie. To z Wilsonem jest świetną odmianą. A takiego końca się nie spodziewałam. Świetne. Naprawdę, bardzo mi się podobało. Wymienianie kosmetyków Jamesa było świetnym pomysłem (poza tym, gdyby ktoś nieznający płynnie angielskiego miał się brać za tłumaczenie tych wszystkich nazw, a przynajmniej ja, poddałabym się przy czwartym akapicie). Zagranie House'a genialne.

milea

gehnn

Ale on miał resztki tego spaghetti w buzi *krzywi się*
To się zaczyna robić szablonowe. Nie mogliby naprawdę zrobić czegoś innego pod koniec każdej części? Całowali się już pięć razy i nadal nie przeszli do konkretów -eyeroll- *przez myśl przechodzi jej Pożądanie* Ach, tak...

milea

Izoch

Przeze mnie?
Jak to?

Taka grzeczna jestem *_*
Powtórek nie ogląąąądaj

I ja Cię zmuszę, jak będzie trzeba, do tłumaczenia ery *_*