Alternatywne zakończenie [M]

Katarzyna

Dedykuję tego fika wszystkim zrozpaczonym i załamanym Huddy fanką. Nie łamać się dziewczyny - wszystko będzie dobrze!

Głupia… jak mogła pomyśleć, że on coś do niej czuje, że jest dla niego czymś więcej niż tylko zabawką. Nie była do końca pewna czy targa nią złość czy rozczarowanie. Wiedziała natomiast, że ma go serdecznie dość. Z trudem powstrzymując łzy przemknęła przez korytarz szpitala, modląc się o to, żeby nikt nie zauważył zmiany w jej zachowaniu. Ostatnio była tak roztrzęsiona, kiedy odebrano jej małą Joy… i wtedy też wszystko się zaczęło. Przyszedł do niej i pocałował… Wtedy wszystko się zmieniło. Próbowała sobie wmówić, że to nic dla niej nie znaczyło, jednak sama w to nie wierzyła. Teraz – odkryła się przed nim, zaryzykowała i została upokorzona. Głupia…

- Lis…a? – usłyszała strzępek swojego imienia. Odwróciła się niepewnie i zauważyła Wilsona idącego w jej stronę. Stanęła i wzięła głęboki wdech, musiała ochłonąć.

- Wszystko w porządku? – zapytał onkolog. Od razu zauważył, że coś jest nie tak. Od jakiegoś czasu od Lisy bił pewien niezauważalny na pierwszy rzut oka rodzaj szczęścia. Inaczej się poruszała, a jej usta nieświadomie układały się w uśmiech – mogła to zauważyć jedynie osoba, która bardzo dobrze ją znała. Teraz to wszystko uleciało.

- Tak… wszystko dobrze. - odpowiedziała niepewnie, mając nadzieję, że Wilson uwierzy jej na słowo, ten jednak zmierzył ją wzrokiem. Dokładnie wiedział o co, a raczej – o kogo chodzi.

- Co House zrobił? - Lisa usłyszawszy pytanie zaczęła powoli iść w kierunku swojego świeżo wyremontowanego biura, jeszcze nie miała okazji go zobaczyć. Wilson dotrzymywał jej roku. Po chwili milczenia, wreszcie zdecydowała się odezwać.

- Jestem pewna, że House nie jest mną zainteresowany. To koniec... – powiedziała patrząc w oczy przyjaciela, po czym otworzyła drzwi do swojego nowego gabinetu. Kiedy przekroczyła próg była zachwycona. Wszystko wyglądało niesamowicie, a House na moment wylądował na dalszym planie.

- Dokładnie tak jak sobie wymarzyłam.

- Ładne biurko… - powiedział Wilson. Wiedział, że nie dowie się niczego więcej od Lisy. Może to i lepiej, ta dwójka zachowywała się jak para nastolatków, a on miał już pomału dosyć roli srogiego nauczyciela.

- To nie jest biurko, które zamówiłam… - powiedziała – To moje biurko ze studiów…

Kiedy tylko je zobaczyła doskonale wiedziała czyja to sprawka. Więc jednak coś dla niego znaczyła… nikt inny nie mógł sprawić jej takiej niespodzianki…

***

Zamierzała rozegrać to wszystko raz jeszcze. Pójść do niego i porozmawiać z nim jak z dorosłym człowiekiem. Miała dość niejasnej sytuacji między nimi, chciała wiedzieć na czym stoi. Wyszła z windy i pewnym krokiem ruszyła w kierunku jego gabinetu. Była pewna, że dobrze postępuje. Nagle zatrzymała się. Przez oszkloną ścianę zauważyła, że House nie jest sam. Towarzyszyła mu atrakcyjna, młoda blondynka. Właśnie podała ku kask i złapała za kurtkę… Wyglądali jakby mieli wyjść razem. Nie widziała wcześniej tej dziewczyny, a jej strój był dość jednoznaczny. Poczuła ukłucie w okolicy serca i falę gorąca uderzającą do uszu. Zrobiła krok do tyłu…

***

Żałował. Powinien inaczej to rozegrać. Teraz siedząc w domu i pijąc szkocką widział wszystko wyraźnie jak na dłoni. Było późno, a on czuł, że zmaga go sen. To zdecydowanie był dzień pełen wrażeń – kiedy przypomniał sobie mini Kutnera i Tauba na widok wskrzeszonej pacjentki mimowolnie się uśmiechnął. Idioci – pomyślał. Kiedy odwiózł Nicol – odtwórczynię głównej roli w swoim małym przedstawieniu, nie miał ochoty wracać do pustego domu, nie po tym wszystkim, co ostatnio działo się w jego życiu. Przez te wszystkie lata samotności nauczył się funkcjonować bez miłości, teraz kiedy sprawy z Cuddy zaszły tak daleko czuł, że grunt pali mu się pod nogami, a wielki Mur Chiński runął.
Załapał kurtkę i klucze. Postanowił postawić wszystko na jedną kartę, wóz albo przewóz. Wsiadł na motor i już kilka minut później znalazł się pod domem Pani administrator. Podszedł do zielonych drzwi i zapukał. Teraz nie było już odwrotu. Chwilę później usłyszał dźwięk przeskakującego zamka. W drzwiach stanęła Lisa – wyglądała jakby płakała. Nie powiedział nic, po prostu na nią patrzył. Podniósł rękę i delikatnie przejechał palcem po jej policzku. Powoli zmniejszał dystans między nimi - tym razem nie mógł pozwolić sobie na panikę i błąd ze swojej strony. Musiało być perfekcyjnie. Delikatnie musnął jej usta, jakby badając na ile może sobie pozwolić. Nie sprzeciwiała się – pogłębiła pocałunek. Kiedy udało im się od siebie oderwać, ponownie wymienili spojrzenia. Tym razem nie było w nich niepewności i strachu, wiedzieli, że była to słuszna decyzja. Złapała go za rękę i powoli wprowadziła do środka…

T.

NO! I nie mozna było tak od razu?! Trzeb tak męczyc biedną T. ?!

Taki właśnie chciałabym zobaczyć koniec. Ale moze jeszcze zobaczymy... może jeszcze jest nadzieja??? Dziekuje Kasiu za tego fika

Troszke lepiej po nim...

Arroch

Wow
od razu cieplej się na sercu robi

i mimo że z reguły (może to zła reguła?) nie komentuje fików to musiałam to napisać

Jesteś genialna!!

Dzięki wielkie

Martuss

No i tak to się powinno skończyć

Mimo że moja rozpacz juz zaczynała mijac teraz wrócil mi dobry humor

Dziękuje bo gdyby nie ten fik to pewnie skończyłoby się masową depresją

jeszcze raz dziękuje

jeanne

Na początku moja świadomość się sprzeciwiała czytaniem alternatywnej wersji, bo bała się, że w kulminacyjnym momencie, Jeanne się poryczy...
Ale to było cudne

I chociaż zbierało mi się na początku na płacz, końcowka mnie zaspokoiła

Bo to piękne było. gÓpi scenarzyści... Nie mogli zakończyć tak jak ty?

Dziękuję

Cave

tak! tak! tak!
tak powinien konczyc sie kazdy odcinek xD

ewel

Ohhh, wspaniała alternatywa!

Tego mi było trzeba

rocket queen

Ja chcę takie Huddy!

runiu

Wielkie dzięki za tego fika, troszkę poprawia nastrój po wiadomo czym. Bardzo podoba mi się początek, jest bardzo poruszający, no i oczywiście szczęśliwe zakończenie.

kremówka

No i czemu w serialu tak nie mogło być?

mam nadzieję, że jednak przewidziałaś dalszy ciąg i zobaczymy coś takiego w kolejnym odcinku

Baaardzo mi się podoba, wiesz? Zwłaszcza ta "analiza" myśli Cuddy...
Wyraziłaś to, co tak dobrze widać było na jej twarzy...
Pozdrawiam gorąco i dziękuję za tego fika

tego mi było trzeba

jujoj

lizbona

No, teraz ze spokojem - prawie - mogę zacząć ogladać odcinek.
Dzięki

Katarzyna

Wybacz Jujoj, po prostu miałyśmy wczoraj w HuKu zbiorową depresję

.

Dziękuję za wszystkie pozytywne komentarze, bardzo się cieszę, że się wam podoba

.

amandi

Cudownie to wyraziłaś, te wszystkie uczucia po odtrąceniu - przeżywałam to razem z nią..... mam nadzieję, że TAK BĘDZIE w serialu, bo przecież moja przyjaciółka z innego "zakonu" nie może odnieść zwycięstwa

. Nowe biurko, nieporozumienie, jej wycofanie się...na szczęście w końcu ten jeden neuron Hałsia przypomniał o sobie i pogonił go do jej mieszkania

... na to czekałam... aż oboje zrozumieją, odkryją siebie przed sobą nawzajem na nowo.... wspaniałe

PatKam

Tak, czekam, aż w 5x11 pojawi się ta scena!

Mam nadzieję, że się zainspirują.

Madzia

bardzo mi się podobało!

ja chce takie Huddy...