Decyzja - myśli Cuddy [M]

amandi

To już koniec, House. Odchodzę. Po naszej ostatniej kłótni coś we mnie pękło. Powiedziałeś wtedy o to jedno słowo za dużo. Kiedy chciałam wyjaśnić sytuację, wyszedłeś. W pustym domu o ściany obijał się trzask zamykanych drzwi.

Dobrze wiesz, że to nie ja zawiniłam. Moje zarzuty mogły boleć, ale twoje raniły. Dogłębnie i mocno. Szczególnie, że były bezpodstawne.

Zostałam sama. W zimnym pokoju, otoczona zimną obojętnością. Ciebie nie było. A ja ci zaufałam. Ufałam tak bardzo, że zawierzyłam ci na ślepo, nie zważając na to, co przyniesie los. W tym była moja wina.

Gdyby nie ten pocałunek, którym obdarzyłeś mnie właśnie wtedy, gdy najbardziej potrzebowałam czyjejś bliskości, może nic by się nie potoczyło w tym kierunku, co teraz.

Ale ty to zrobiłeś. Uświadomiłeś mi, że nie jestem samotna. Że kiedy będzie naprawdę źle, TY się pojawisz.

Zapomniałeś tylko o jednym. A kiedy będzie naprawdę dobrze? Zawsze wynajdowałeś jakieś nieistniejące problemy. Szukałeś wymówek, bo uważałeś, że nie zasługujesz na szczęście. Nie zwracałeś uwagi na to, że nie tylko siebie tym unieszczęśliwiasz. Kochałam cię, idioto. Kochałam cię bez względu na twoje „odchyłki od normy”. Kochałam twoją okaleczoną nogę, kochałam twoje usta, dotyk twojej dłoni na moim policzku, twój wzrok na moim dekolcie, twoje niezmienne komentarze na temat mojego tyłka i twoje niebieskie, wpatrujące się w moje, oczy.

Teraz pakuję swoje rzeczy. W czarną otchłań walizki wrzucam oddarty kawałek wspólnej przeszłości. Nie zostawię ci żadnego listu. Kiedy wyjadę, zadzwonię. Przepraszam, House. Nie mam… nie mam chęci, by rzucić ci to prosto w twarz i patrzeć, jak znowu powoli się rozpadasz na tysiące zrozpaczonych kawałków, przeświadczonych, że nie mogło być inaczej.

Gdybyś wczoraj postąpił inaczej…

Patrzę na nasze zdjęcie i łzy napływają mi do oczu. Bo ja cię nadal kocham, Greg. I kto wie, czy to nie jest najważniejsze. Kto wie, czy dla ciebie znowu bym…

Podnoszę głowę, słysząc znajomy odgłos klucza przekręcanego w zamku. Wchodzisz, dziwnie zgaszony i niepewny. Niepewny tego, czy twoje krzywdzące słowa nie przesądziły o wszystkim.

Zdziwiony patrzysz, jak stoję z walizką w ręku. Otwierasz usta, zapewne chcąc wygłosić jedną z twoich ironicznych sentencji. Odwracam się i zaciskam zęby. Właśnie tego chciałam uniknąć. Twoich wyrzutów i pełnego wzgardy pożegnania. A potem otrzymania telefonu, że leżysz w salonie, nieprzytomny z przedawkowania.

Kładę zdjęcie na biurko, naszymi twarzami do dołu. Chcę, żebyś wiedział. Żebyś poczuł to, co ja czułam wczoraj wieczorem.

I wtedy mnie dotykasz. Twój oddech delikatnie muska mój kark. Odgarniasz mi włosy, drugą dłoń kładąc na moim brzuchu. Nic nie mówisz, ale to wystarczy. Wiem, ile cię kosztuje okazanie słabości. Tego, że chcesz, żebym została.

Nasze dziecko… Kopnęło… Od czasu nieudanej adopcji Joy, zająłeś się mną. Byłeś na każde moje skinienie, choć na pierwszy rzut oka nic się nie zmieniło. Nawet czujny jak zawsze Wilson tego nie dostrzegł. Nie dostrzegł tego, że po 20 latach na nowo siebie odkryliśmy.

I że nie wolno nam tego zniszczyć.

Podjęłam już decyzję. Jeszcze zanim usłyszałam twoje ciche, ale przepełnione szczerością i bólem, „przepraszam”…

Odwracam się i zarzucam ci ręce na szyję. Śmiejesz się, a nasze dziecko porusza się, słysząc twój głos.

Przecież każdy ma prawo cofnąć to, co zostało powiedziane, jeśli naprawdę tego żałuje. Ty żałujesz. Ja też.

Przecież nie można wymazać z pamięci dobrych chwil, które swą przewagą przyćmiewają złe. Momenty, w których ciągniesz mnie za rękę i przewracasz, żądając stanowczo, żebym została w łóżku. Momenty, w których gonisz mnie po całym domu, wymachując laską i wściekając się o brak obiadu. Momenty, w których wkładasz mi do ust winogrona, a zaraz potem szukasz ich tam językiem. Momenty, kiedy całujesz mój powiększający się stopniowo brzuch. Momenty, kiedy po prostu, ot tak, klepiesz mnie w tyłek, przerywając spotkanie z inwestorami.

Zasługujesz na szczęście, House. Niewiele osób ma zaszczyt być przy tobie tak blisko, jak ja teraz. Już dwa lata jesteśmy razem. Dwa najcudowniejsze lata mojego życia. Poprawiasz mnie. Naszego życia.

Daję ci kolejną szansę. Może dzięki tym iskrzącym się kłótniom i gwałtownej namiętności jeszcze się sobą nie znudziliśmy. I nie znudzimy, House. Za 5 miesięcy zadba o to jeszcze jedna osoba. Nadzieja.

Zostanę, Greg. Kocham cię tak, że tego nie da się z niczym porównać.

Chyba, że z twoją miłością do mnie…
[/i]

*Madziula*

śliczne

strasznie mi się podobało

Kocham cię tak, że tego nie da się z niczym porównać.
Chyba, że z twoją miłością do mnie… ---> prześliczny fragm

amandi

dziękuję

runiu

Śliczne, wzruszyłam się. Zupełnie inny klimat od pozostałych Twoich fików. Narracja z perspektywy Cuddy też świetnie Ci wyszła. Bardzo mi się podobało.

Jarii007

Codowneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

Hania

boże to było przepiękne.
Jedno z najlepszych jakie czytałam,serio:D

amandi

runiu, dziękuję

, właśnie bardzo się starałam, żeby to było kompletnie różne od tego, co dotychczas pisałam. Cieszę się, że wyszło

Jarii, zrobiłam przerwę, ale od rzeczy dłuższych

. Dziękiiiii

. *dodatkowo pożycza paczkę chusteczek z wygrawerowanymi na nich ściągami na sprawdzian

*. Opis i ja dziękujemy

. Wilsonowi przytępił się węch

. Co byś zrobiła bez moich fików?? Czytała inne na forum

. Pozdrawiam

Hania, serio serio?

To ja strasznie ci dziękuję

! *rozpływa się*[/b]

kremówka

omg...
jak zwykle zatkało mnie i nie wiem co napisać, bo jestem pod wielkim wrażeniem...
ale to jest po prostu piękne...
nie mogę zacytować najlepszego fragmentu, bo cały fik składa się z najlepszych momentów...
potrzebowałam przeczytać dziś coś takiego... podnoszącego na duchu, chociaż na początku smutnego...
i dzięki Ci za to

pozdrawiam gorąco... i życzę dużo weny do tworzenia kolejnych takich perełek

amandi

Teraz to mnie zatkało po takich komentarzach

..... Naprawdę, z całego serca dziękuję

. Aż mi ręce drżą z radości i z trudnością trafiam w klawisze, więc jeszcze raz, bardzo, ale to bardzo dziękuję

Schevo

Ach, cudowne *.*

*dead*

Ómarłam... I nie wiem, co mam napisać...

Cudowne, po prostu cudowne. Podziwiam Twój talent, amandi. Jak Ty to robisz, że każdy Twój tekst tak bardzo mi się podoba, co?

Pozdrawiam, podziwiam i wirtualnie ściskam, wena życząc

amandi

Nie wiem, jak ja to robię, jeśli w ogóle udaje mi się to robić

. kurczę, strrrrraaaaaaaaaaaasznie dziękuję!!

jej..... ja również pozdrawiam bardzio, ale to bardzo serdecznie

LicenceToKill

Będę tutaj teraz ochac i achać, bo to jest... Jak zwykle CUDOWNE!!!!

Kocham Cię, wiesz?? Ech... Kto Cię nie kocha za takie fiki? *wznosi ręce do góry*

Zawsze mnie czymś zaskoczysz

Martuss

aa amandi zapomniałam napisać jak bardzo się cięszę że niezrobiłaś sobie przerwy

a fakt nie miałaś wyboru zmusiłyśmy cię do tego

jeanne

*zgon*
- Czy ty Amandi, chcesz zabić Jeanne?
- Tak, chcę.
Wiesz jaka miałam mine na początku? Nie chcesz wiedzieć

Rozważałam jakąś zemstę, ale skoro skończyło się tak, a nie inaczej, to sobie odpuszczę

minnie

I co ja mam napisać??
Że to jest cudowne, piękne i użyć innych podobnych słów...
Więc napisze, że kocham to w jaki sposób napisałaś to opwiadanie

Czekam na więcej i Weny życzę

Pozdrawiam

Izabella

Może opiszesz teraz sytuację z punktu widzenia Housa?

Schevo

Zgadzam się z Izabellą - świetny pomysł

Hah!

Jarii007

Hania

Jeszcze dodam,że tak mi się spodobało,że wydrukowałam to sobie i
kilkanaście[?] razy już to czytałam.I za każdym razem jestem oczarowna...= **

T.

amandi... to było przecudowne...
rozpłynęłam sie...
jedna krótka chwila która zmienia wszystko...

amandi

*leży, szczęśliwa, popijając sok pomarańczowy przez wściekle różową słomkę*

dziękuję!!!

LicenceToKill

Hania

Jak to wydrukowałam to na następny dzień przyniosłam do szkoły koleżance.
i uwarza,że to jest mega zajebiste.*

*przepraszam za ten wulgaryzm ale powtrzam jej słowa.

amandi

Podziękuj jej koniecznie

!!! (jaki tam wulgaryzm, w naszej szkole operują gorszymi

)..

jeanne

amandi

Ja perwer, ja??

, a kto zaczął

? Dać coś - a jasne

(jak mawia mój przyjaciel - jak dają, to bierz i nie pytaj). *przyjmuje go,a tu wchodzi... tłum gapiów*

. dziękuję i też pozdrawiam gorrrrąco