I Wirus, II Cienie przeszłości [Z]

ewel

House'a chyba trzeba oswoić, jak eee pieska

do obecności drugiej osoby

Tekst z krwią i sabatem - mistrzostwo!

Miło się czyta, ciekawam dalszego rozwoju wypadków

Pozdrawiam gorąco, z upalnego województwa kujawsko-pomorskiego

T.

judyth1

Mam nadzieję, że to nie zakończenie fika, bo się do niego przyzwyczaiłam;(

T.

judyth1

Jeżeli będą następne to tego możesz kończyć

jeanne

Jutro? :smt010
Ale fakt iż będą następne, bardzo mnie pociesza :smt003
- Za dużo Baldurs Gate*, Cuddy…musisz z tym skończyć zanim nie zaczniesz latać na sabaty…zaraz…gdzie była ta konferencja, na której byłaś miesiąc temu? Na Łysej Górze?
Wymiękłam przy Łysej Górze :smt005 Niedaleko mnie jest takowa góra i chyba dzisiaj się oderwę od komputera i odwiedzę tamto miejsce :smt003
Jej spojrzenie zatrzymało się na Housie, który obserwował ja z fotela. Poczuła pewien żal. Dwa tygodnie razem. Dwa zwariowane tygodnie…
Ona będzie tęsknić, on będzie tęsknił, niech potęsknią sobie razem ;]
Mistrzostwo! I na całe szczęście ich nie uśmierciłaś :smt003

ewel

Cave

Mrs.Lovett

Jak bd inne to super, ale już tak się przyzwyczaiłam do tego... :smt010 :smt010

Część oczywiście świetna i mam nadzieję, że w następnym odcinku będzie jakaś huddzinkowa akcja Yellow_Light_Colorz_PDT_45

kremówka

och, och...
przeczytałam całość i nie mam nawet słów, żeby opisać wrażenia

czekam niecierpliwie na ostatni odcinek i mam nadzieję, że napiszesz jeszcze duuużo tak dobrych fików

T.

Miało być jutro, ale jest już dzisiaj

Trzy dni później House nadal unikał rozmowy z Cuddy. A ona unikała jego. Brakowało mu jej obecności. Brakowało mu jej drwin i docinek. A jednak nie było to takie proste…Gdzieś w głębi duszy bał się powtórki z rozrywki. Bał się, że powtórzy się historia ze Stacy. Im wyżej człowiek się wznosi, tym z większej wysokości upada…A on dobrze wiedział jak bolesne są takie upadki. Natknął się na nią w laboratorium. Już miał się wycofać, zanim go zauważy, ona jednak odwróciła się usłyszawszy kroki.
- House! Wiesz może gdzie są wyniki twojej nowej pacjentki?
- A już są? – udał zdziwionego. Pacjentka wydawała mu się bezpiecznym tematem.
- Greg…musimy porozmawiać…- House skrzywił się w duchu, czyli jednak nie będzie tak lekko.
- Chcesz mi opowiedzieć jak było na sabacie? –miał cichą nadzieję, że jednak uda mu się uniknąć tej rozmowy.
- House… to miało dla mnie znaczenie…wiesz o czym mówię…-wyszeptała z wzrokiem wbitym w podłogę.
- Wiem Cuddy. Miało znaczenie.
- Myślisz, że…-przerwała, nie wiedząc co właściwie chce mu zaproponować.
Spojrzał na nią poważnie i patrzył przez chwilę.
- Nie wiem –powiedział w końcu zgodnie z prawdą.
Administratorka pokiwała głową ze zrozumieniem.
- Idź do swojej pacjentki, może akurat trzeba jej usmażyć mózg, albo coś odciąć…
House uśmiechnął się i wyszedł.

Również trzy dni później James Wilson opuścił szpital. Z przyjemnością oddychał świeżym jesiennym powietrzem. Był jeszcze osłabiony, ale jakież to miało znaczenie? Słońce świeciło, zjadł normalny obiad w bufecie, a co najważniejsze żył. Czego chcieć więcej? Wsiadł do taksówki i pojechał do mieszkania.

Ku jego zdziwieniu drzwi były otwarte. Popchnął je ostrożnie spodziewając się najgorszego. ‘Albo złodziej albo House’ –pomyślał. Okazało się że to drugie. Siedział w fotelu otoczony pozaczynanymi butelkami Whiskey.
- Moja kolekcja! –wrzasnął Wilson wstrząśnięty widokiem.
- Rzeczywiście jest wyśmienita, najbardziej smakuje mi ta podróbka argentyńska. Skąd ją wziąłeś? –powiedział House podnosząc kieliszek do ust i upijając łyka bursztynowego płynu.
- House jak mogłeś?
- No co? – House był zdziwiony –przecież mi je zapisałeś. Podobnie jak swoją plazmę i…-przerwał spoglądając na kartkę papieru leżącą na stoliku -…i kolekcje płyt, książki…
- Czytałeś mój testament! – Wilson nie mógł uwierzyć.
- Tylko mam kilka poprawek, naniosłem je ołówkiem, jutro o 10 weź sobie wolne, umówiłem nas do notariusza…
Wilson patrzył na niego osłupiały. Nie był pewien czy House żartuje czy mówi poważnie. Sięgnął po butelkę i pociągnął z gwinta kilka łyków. Teraz lepiej. Wtedy przed oczami stanął mu obraz Housa siedzącego przy jego łóżku w czasie choroby; ‘Podobno każdy ma takich przyjaciół na jakich sobie zasłuży’ –pomyślał, a na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Dolał Housowi alkoholu a sam znowu pociągnął z gwinta.
- Mam ochotę się dziś zalać –powiedział onkolog.
- To jest nas dwóch –Diagnosta był na jak najlepszej drodze, żeby wcielić słowa w życie.
- Mazel Tov, House!
- Mazel Tov Wilson!

KONIEC CZĘŚĆI PIERWSZEJ

Niebawem pojawi się część druga. Dziękuję wszystkim czytającym i komentującym:*

:smt006

Cave

i koniec?? to ja czekam na nastepny fik

a tego na pewno szybko nie zapomne

kremówka

mam nadzieję, że bardzo niebawem będzie ta druga część

pierwsza świetna

jeanne

Siedział w fotelu otoczony pozaczynanymi butelkami Whiskey.
Piękne :smt005
I niecierpliwie czekam na drugą część xD

judyth1

- Czytałeś mój testament! – Wilson nie mógł uwierzyć.
- Tylko mam kilka poprawek, naniosłem je ołówkiem, jutro o 10 weź sobie wolne, umówiłem nas do notariusza…

:smt003 :smt003 :smt003 :smt003 ihaha

*Madziula*

Niebawem pojawi się część druga. ---> no to czekam....

No i czekam na jakąś konkretniejszą rozmowę między Housem i Cuddy...

- Czytałeś mój testament! – Wilson nie mógł uwierzyć.
- Tylko mam kilka poprawek, naniosłem je ołówkiem, jutro o 10 weź sobie wolne, umówiłem nas do notariusza… :smt005 :smt005 :smt005 :smt005 :smt005

Mrs.Lovett

Szkoda że nie było jakiejś huddzinkowej akcji.. Ale czekam z niecierpliwością na cz. 2...

ewel

i znów się trzeba powtórzyć

House is House

no i ta pieruńska niepewność - w Huddy może ona niejednego porządnego człowieka wprowadzić do grobu

Oczywiście podobało mi się i czekam na drugą część oraz na Twoje nowe opowiadanka

Dzięki za podzielenie się twórczością i za ofiarowanie taaakiej dawki przyjemności

Buziaki ;*

T.

dzio

Bardzo mi się to podobało.

Świetne rozmowy Huddzinkowe, komentarze o zlocie czarownic bardzo House'owate, zakończenie też. "Albo złodziej, albo House" - Wilson go jednak dobrze zna.

Sam pomysł może niezbyt oryginalny (bo już i filmy i książki w tym guście były), ale wykonanie bez zarzutu.

Czekam na ciąg dalszy!

Ladybird

kolejny fik który staje się moim ulubionym ( strasznie ich dużo już

)
mam nadzieje, że 2 część ukaże się niebawem:)
weny życze i pozdrawiam !

Madeline

umilasz mi bezsenne noce swoim fikiem xD jest po prostu genialny

lisa

piękne... nie trzeba nic więcej dodawać

T.

Zapraszam na część II fika, zatytułowaną Cienie przeszłości.
Życzę miłej lektury i czekam na Wasze komentarze:)

Cienie przeszłości

Wieczór był cichy i spokojny. O tej porze w szpitalu byli tylko ci, którzy musieli albo ci, którzy nie koniecznie spieszyli się do pustych domów. House stojący na dachu, miał doskonały widok na wszystkie okna, z których dobywało się światło. Obserwował pokój pielęgniarek, które dyskutowały o czymś żywo, co chwile wchodząc i wychodząc, pokoje lekarzy, pochylonych nad stertami dokumentów, sale pacjentów, którzy od dawna powinni już spać. Obserwacje prowadzone z dachu, były doskonałym źródłem informacji; House nie raz był cichym świadkiem potajemnej schadzki, kłótni, którą mógł wyczytać tylko z gestów, a także od czasu do czasu nieoczekiwanych zdarzeń, takich jak próba kradzieży recept przez jednego z chorych, czy striptiz wykonywany przez prostytutkę dla ordynatora oddziału ratunkowego…
‘Nigdy nie wiadomo kiedy trzeba będzie uciec się do szantażu’ –myślał delektując się wyobrażeniem miny Wilsona, kiedy ten dowiedział by się tych wszystkich pikantnych szczegółach z życia szpitala.

Jego spojrzenie zatrzymało się na oknie umiejscowionym na samym końcu budynku. Ostatnio coraz częściej wpatrywał się w to właśnie okno. Widział zarys kobiety pochylonej nad biurkiem. Ciemne włosy opadały jej na twarz. Co chwilę sięgała do kubka i upijała łyczka, zastygając na chwilę w bezruchu. Odgarnęła ręką włosy i odrzuciła je do tyłu. Potem znowu wróciła do pracy. Patrzył na nią jeszcze przez chwilę. Nad tym co chciał zrobić myślał równy miesiąc. Od dnia w którym chciała z nim porozmawiać, a on na to nie pozwolił mijał właśnie miesiąc. Nie wymyślił nic nowego. Te same pytania. Ten sam brak odpowiedzi. Tylko czasu zdawało się być coraz mniej. Zastanawiał się czy Cuddy żałowała, że dała się porwać chwili i poszła z nim do łóżka. Powiedziała mu wtedy, że żałować będzie bardziej jak tego nie zrobi. Te słowa nie dawały mu spokoju.
Westchnął cicho i skierował się w stronę windy.

Najpierw usłyszała charakterystyczne kroki w korytarzu. Kroki człowieka posługującego się laską Potem usłyszała trzask otwieranych drzwi. Dodając to do braku elementu środkowego –odgłosu pukania, wiedziała już z kim ma do czynienia.
- Nie przepisze ci vicodinu drugi raz w tym tygodniu, nie dam ci wolnego od kliniki i nie zgadzam się na wszelkie eksperymenty rodem z Frankensztaina –oznajmiła, nie podnosząc głowy z nad sterty papierów.
- A pójdziesz ze mną do łóżka? –zapytał z bezczelnym uśmiechem.
- Nie –rzuciła piorunujące spojrzenie.
- Wymień mi choć kilka powodów dlaczego nie miałabyś tego zrobić? –zaproponował.
- Bo jesteś aroganckim, żałosnym, bezczelnym dupkiem? –wymieniła na jednym oddechu.
- Miało być, dlaczego NIE pójdziesz. Za co mnie uwielbiasz będzie za chwilę.
- Chciałeś cos konkretnego? Czy po prostu znudziło ci się podglądanie ludzi z dachu? –Cuddy patrzyła na niego z satysfakcją w oczach. Zaskoczyła go.
Milczał przez chwilę zbity z tropu. Skąd ona wiedziała? Przecież nie mogła go stąd widzieć…chyba…chyba że sama chodziła na dach! Uśmiechnął się. Cuddy była godnym przeciwnikiem.
- Widzę, że twoje wszędobylskie macki sięgają naprawdę daleko…To stad wiedziałaś, że Betty ma romans z Johnsonem? Nie musiałaś jej od razu zwalniać…miałem darmowe porno.
- Nie zwolniła bym jej gdyby miała romans i przy okazji wykonywała swoje obowiązki. Ale ona tylko miała romans –potwierdziła jego domysły.
- Skoro nie chcesz ze mną spać, to może przynajmniej pójdziesz ze mną na mecz? –zaproponował nagle zmieniając temat.
Cuddy patrzyła na niego oniemiała. W jej oczach czaiło się zaskoczenie i podejrzliwość. Co on sobie myślał?! Zrobił z siebie idiotę.
- Jak nie chcesz to nie…miałem dwa bilety, a Wilson nie może, bo ma jakieś spotkanie…-próbował ratować sytuację.
- Dobrze House –przerwała mu zanim zdążył wymyślić kolejne usprawiedliwienie.
- Zgadzasz się? –teraz on wyglądał na zaskoczonego.
- Tak –odpowiedziała krótko.
- Eeee…w takim razie… do jutra –odwrócił się i wyszedł szybko jakby sam diabeł go gonił.
Kiedy zniknął za drzwiami, Cuddy, nie mogąc dłużej się powstrzymać, wybuchła głośnym śmiechem.

jeanne

O tej porze w szpitalu byli tylko ci, którzy musieli albo ci, którzy nie koniecznie spieszyli się do pustych domów. House stojący na dachu, miał doskonały widok na wszystkie okna, z których dobywało się światło. (...)takich jak próba kradzieży recept przez jednego z chorych, czy striptiz wykonywany przez prostytutkę dla ordynatora oddziału ratunkowego…
Czytając takie opisy "przyrody" mam wielką ochotę zostać lekarzem xD
Kiedy zniknął za drzwiami, Cuddy, nie mogąc dłużej się powstrzymać, wybuchła głośnym śmiechem.
Nie dobra Cuddy! Tak śmiać się z biednego Housa? :smt005
Świetne! Czekam na dalej