Istota istnienia [Z*] (4. Teatr)

czarodziejka

Temacik założony, aby zbytnio nie zaśmiecać [H]orum.

Tutaj znajdą swe miejsce takie "cUsie". Ten dialog powstał, bo technika znów była nudna.

To nie znaczy wcale, że wszystko to będą dialogi.

Nie jestem do końca pewna tego, co stworzyłam, ocenę pozostawiam Wam.

Chciałam z tego miejsca zadedykować to:
HuddyFan, za całokształt.

[E]lizie, za wszystko.

Sarusi, bo pisze, co raz częściej i to w takim stylu, że serduszko me staje w miejscu. Bo ten dialog był doskonały.

Chciałabym tak kiedyś.

O życiu słów kilka

- Cześć!
- Cześć!
- Jak życie?
- Nie ma go. Została jedynie beznadziejna egzystencja.
- Oni to nie cały świat.
- Dla ciebie. Dla mnie byli życiem, z nimi stawiałam swe pierwsze kroki.
- Nie znałaś ich.
- Ale kochałam.
- Nie rozmawiałaś.
- Nieprawda, kiedy patrzyłam w jej twarz widziałam lata doświadczeń. Jego śmieszny kijek, z którym wszędzie chodził zawsze wzbudzał zainteresowanie.
- Widziałaś, nie rozmawiałaś.
- Nie potrzebowaliśmy słów, wystarczyło spojrzeć w oczy.
- Dobrze, że masz Jamesa.
- Jest jak promyk słońca w pochmurny dzień.
- Mówił, że ona go zmieniła.
- Ludzie się nie zmieniają. Po prostu pod wpływem pewnych wydarzeń, bądź osób światło dzienne może ujrzeć cechy będące w nich od zawsze. Do tej pory okryte płaszczem niepewności.
- Więc może byli sobie przeznaczeni?
- Potrzebowali się. Bez niego była jak roślina bez wody. Nocne niebo, piękne, prawie, że idealne. Jednak pewnego dnia ktoś się wkradł. Był jak chmurka przysłaniająca Księżyc. Niebo wciąż istniało, ale nie było tym, czym powinno być, aby być doskonałym. Brakowało istotnego elementu, czegoś, co rozświetliłoby mrok, tego najważniejszego, centrum jej Wszechświata.
- Dali radę.
- Bo pojawił się wiatr, który przepędził wielkie chmurzyska. Pozwolił przyjrzeć się Księżycowi z bliska.
- I było…
- Pięknie!
- Niedługo.
- Ważne, iż w ogóle zaistniało.
- Życie to nie bajka.
- Życie to suma chwil, w których doznajemy uczucia wszechogarniającej radości, coś, co możemy zdefiniować, jako szczęście, lecz ono mija. Życie to przede wszystkim podejmowanie ryzyka. Bez niego jest tylko szara egzystencja. Życiem jest przyjmowanie na siebie ciosów, zadawanych przez bezwzględny los. To wiara w cuda.
- Oni żyli?
- Tak, z pewnością. W końcu podjęli grę, którą przygotował dla nich ktoś na górze. Tym razem żadne z nich nie ustalało zasad. Był to ktoś całkowicie bezstronny.
- Dlaczego, jest tak, jak jest? Czemu świat jest taki, a nie inny?
- Bo tak. Po prostu. Sami go takim uczyniliśmy. Ale czy myślisz, że w innym byłoby lepiej?
- Nikt tego nie wie.
- My możemy tylko starać się uczynić go lepszym.
- Lepszym, ale nie innym.
- Tęsknię.
- Pamiętasz.
- Staram się.
- Nie przestawaj.
- Będzie lepiej?

HuddyFan

No cóż ja ci mogę powiedzieć? Zaczyna mnie męczyć fakt, że w kółko piszę jak ty pięknie odbierasz słowa, używasz metafor i w ogóle. Może być w końcu raz zrobiła źle, żebym mogła Cię skrytykować?!

NIe no, a tak na serio to jestem pełna dumy, że mogę nazywać Cię moją bratnią duszyczką.

Ty mój promyczku słońca.

czarodziejka

HuddyFan, dziękuję.

Jak piszę, że masz to znaczy, że masz. Interpretacja dowolna.

Ja myślałam o Rachel.

neko.md

rezerwacja 2 pozycji
*warczy na HuddyFan*

cudowne!
takie trochę...
smutne, a trochę wesołe.

no nie wiem, jak to określić...
może...
CZARUJĄCE ?

wena, czarodziejko, wena!

IloveNelo

Od razu pomyślałam o Rachel!

Niesamowite

Czarujesz, jak zwykle

pięknie...

Pozdrawiam

a_cappella

Miałam Ci to napisać pod "Rosyjską ruletką", bo się zabieram i zabieram za skomentowanie, ale niech będzie tutaj.

Otóż pomyślałam sobie, że jeśli będe miała ochotę przeczytać coś... ładnego (no, niech będzie, chociaż nie do końca to chciałam powiedzieć

), lekko filozoficznego, nastrajającego do życiowych przemyśleń, to zawsze mogę liczyć na coś Twojego.

coolness

Zachciało mi się coś przeczytać, sukces, bo ostatnio nic mi się nie chce. Komentować nie miałam w zamiarze, to ostatnimi czasy często ponad moje siły, jednak nie skłamię jak napiszę Ty mnie zmusiłaś do skomentowania, tak zmusiłaś.

Tak krótki dialog, a oddaje wiele prawd, zmusza do przemyśleń i aż prosi o powtórne przeczytanie, nie daje o sobie zapomnieć. Zostaje się w pamięci.

czarodziejka

jakastam, twój komentarz wcale nie jest beznadziejny, jeden z najwspanialszych, jakie w życiu dostałam. Cudowne uczucie wiedzieć, że ktoś cię zrozumiał. Kradnij, co chcesz.

Dziękuję!

a_cappella, ja po prostu lubię takie teksty. Czytać i pisać.

Same się produkują, a jeśli ktoś ma ochotę je czytać to ja mogę tylko się cieszyć. Dziękuję

IloveNelo, jaka mądra dziewczynka. *głaszcze po główce* Nie za dużo tych epitetów? ;d Dziękuję

neko.md, Twoje prośby pomogły, dzisiaj rano naszedł mnie wen i jest zarys, ale nie wiem, co z tego będzie.

Dziękuję

czarodziejka · Wysłany: Wto 21:42, 02 Mar 2010 Temat postu:

Przepraszam Was kochani za nie wypowiadanie się pod fikami, ale po prostu brakuje mi czasu na siedzenie na [H]orum. Nie wiem czy na jakiś czas nie zniknę. Czas pokaże.

Forma pisana przeze mnie po raz pierwszy. Mam nadzieje, że nie najgorzej. Pomysł zrodził się właśnie przy filiżance kawy i to od niej wszystko się zaczęło.

Betowała gehnn, której dziękuję za pomoc.

Zadedykować chciałabym to jakiejstam, za całokształt.

Kawa

Kawa. Ucieczka od codzienności. Pierwszy łyk brany ostrożnie. Ciepły płyn rozlewający się w żołądku. Niebiańska rozkosz dla podniebienia. Drugi łyk, potem następny i kolejny. Smak przepełniony słodką goryczą. Czy tak jest w niebie? Zatopiona w nicości już nic nie czujesz, istnieje tylko czekoladowy płyn z waniliową łyżeczką w białej filiżance.

Ostatni łyk zimnej kawy. Nicość. Niemienie. Nie mieć niczego. Nic. Żadnego powodu, aby jeszcze trwać w tym bagnie. Wielkim bagnie ludzkich zawiłości. Wciąga cię z zastraszającą siłą. Wyrywasz się, lecz stwierdzasz, że to nie ma sensu. Nie wyjdziesz z niego cała. Więc kończysz. Najprościej jak się da. Powoli odpływasz.
Zostawiasz daleko w tyle całe to gówno. Mówili, że to twoje życie. Mała pigułka lekiem na wszystko.

Ona odeszła już, on nie będzie tęsknił. A tamten? Właściwie, kim on jest? Srebrzystą zjawą, a może jedynie sennym obłokiem. Nic już nie wiesz. Poszło dokładnie tak, jak chciałaś. Bananowa tabletka i ciemna kawa.

Powolne odpływanie w nicość. Przerażające obrazy życia. Własnego życia. Boli, ale to nie ból fizyczny, a psychiczny. Serce rozbija się na drobne odłamki, niczym kryształowe lustro zrzucone z dziesiątego piętra na twardy beton.

Wszechogarniająca cisza. Nagle przerwana trzaskiem drzwi. A może to tylko urojenie. Uboczny skutek łatwego kresu. Nieważne. Za późno już, by cokolwiek zmieniać. Za późno na ratunek. Zniknęła ostatnia nadzieja.

Czarna dłoń, odcień głębszy niż jakikolwiek kiedykolwiek widziany. Idealnie wpasowuje się w kształt twojej. Gotowa, aby w każdej chwili ją chwycić.

Dłoń przy dłoni. Ramię przy ramieniu. Z czarną panią dalej iść. Zatopić się w czarnej otchłani. Rozlać ostatnią krew. Skończyć z egzystencjonalną pierdołą. Kiedyś było dla kogo żyć. A teraz, gdy zginęła? Nie ma, po co. Zdobyłaś wymarzony środek. On nawet nie będzie pamiętał. Tak jest najprościej. Szybkim łykiem zamykasz ckliwy rozdział.
Sekret zamknięty w śmiesznie okrągłej pigułce.

Błękitny dotyk na policzku.

Wyrwanie z życiowego koszmaru.

baby · Wysłany: Wto 21:44, 02 Mar 2010 Temat postu:

pjerfsza?!

jeej, ładne to

Błękitny dotyk na policzku.
Wyrwanie z życiowego koszmaru.

no tak, rozuczliłam się i tyle z mojego konstruktywnego komentarza

chcę, żebyś po prostu wiedziała, że mi się bardzo podobało

kocham,
baby

czarodziejka · Wysłany: Pon 21:28, 15 Mar 2010 Temat postu:

baby, dziękuję Ci bardzo kochana!

Znów kawowo. Mnie po prostu pomysły nachodzą przy filiżance kawy. Pisane wczoraj wieczorem, a wszystko zaczęło od jednego zdania, właściwie porównania, potem to już z górki.

Betowała wspaniała gehnn, której bardzo dziękuję.

Do niej też wędruje dedykacja.

Lavazza

Kawa. Najczulsza kochanka. Rano, gdy wstajesz ospały, kiedy odchodzi chęć do życia, ona dodaje sił. Wystarczy jeden dotyk ust, by przywrócić utraconą moc.

Pobudza najdelikatniejsze zmysły. Daje niewypowiedzianą rozkosz, nie tylko dla podniebienia. Ją się smakuje jak najpyszniejsze smakołyki. Taka jest – istna delicja.

Doskonała w swej zwyczajności. Za każdym razem niezwykła.
Jednocześnie delikatna i mocna. Perfekcyjna w tym, co robi.

Brakuje sił, ona ich dodaje, byś nie przegrał walki z Morfeuszem, gdy w progu szpitalnej sali stoi pewna czarna pani.

Kochasz ją tak mocno, jeszcze bardziej, kiedy to dzięki niej wygrywasz.

Ucieczka od codzienności. Nieczęsto. Gatunek, sposób wykonania musi być szczególnie dobry – doskonały pod każdym względem. Czegoś takiego doznaje się raz na dwadzieścia lat albo rzadziej. Wszystko współgra ze sobą idealnie, tworzy jedną całość. Ją powoli się smakuje, rozkoszuje szlachetnością smaku. Odkrywa coraz to nowe nutki esencji. Czas staje w miejscu. Świat zaczyna wirować. Ktoś go chyba wywrócił do góry nogami. Kończy się magiczny płyn. Czas wolno rusza. Wszystko wraca na swoje miejsce. Codzienna monotonia.

I chociaż każdego dnia pijesz dobrą kawę to poznałeś już smak tej najlepszej. Tamta pomaga, owszem, lecz nie da się jej porównać z gatunkiem pierwszej klasy.

Lekiem na każde zło. Najlepszą pocieszycielką. Najwierniejszą przyjaciółką. Doskonałą kochanką. Beznadziejną prostytutką. Taka właśnie jest. Jak kawa.

Lavazzę kupisz za 7 dolarów w sklepie za rogiem, ona jest bezcenna. I jedyna.`

gehnn · Wysłany: Pon 21:41, 15 Mar 2010 Temat postu:

A jednak Lavazza.

Nic odkrywczego nie napiszę, bo wszystko już wiesz, ale skoro już zostałam zaszczycona dedykacją, nie mogę pozostać milcząca ^.^

Teraz gehenn będzie się powtarzać:
Koncepcja bardzo mi się podoba, porównanie Cuddy do tego jedynego, wyjątkowego gatunku kawy jest genialne. Tekst napisany bardzo dobrze i na wysokim poziomie, świetna zabawa słowem. Beznadziejna prostytutka to zdecydowanie mój faworyt, wydaje się nadawać tekstowi charakter.

Pozdrawiam cię ciepło i życzę czasu, wena i cierpliwości,
G. ^^

coolness · Wysłany: Pią 9:52, 19 Mar 2010 Temat postu:

Mam chwilkę czasu, bo jako, że chora jestem, nie poszłam do szkoły. Nadrabiam więc genialne teksty.

Kawa

a_cappella · Wysłany: Pią 15:40, 19 Mar 2010 Temat postu:

Cztery dni się zbierałam, żeby zacząć ten komentarz (ostatnio mam z tym gigantyczny problem

), a teraz, skoro już zaczęłam, to nie wiem zupełnie, co napisać.

Jej. Bardzo nastrojowy tekst. Chociaż może nie tyle nastrojowy, ile nastrajający - do kilku refleksji, do zatrzymania się na chwilę. Bardzo udane porównanie z ujmującym wykonaniem...

czarodziejka · Wysłany: Pią 16:45, 26 Mar 2010 Temat postu:

Tak gehenn, jednak Lavazza, wahałam się między nią a Gatunkiem. (Pomijając fakt, że owo wahanie trwało nie więcej niż pół minuty, ale to przecież szczegół

). Dziękuję Ci bardzo, naprawdę. Niezmiernie cieszę się, że Ci się spodobało.

Również pozdrawiam ciepło. (;

jakastam!

daritta · Wysłany: Pią 22:03, 26 Mar 2010 Temat postu:

Wszystkie są świetne

I bardzo bardzo mi się podobają

Czekam na więcej oczywiście
Komentarz krótki bo muszę lecieć

Pozdrawiam i wena życzę

HuddyFan · Wysłany: Sob 18:32, 27 Mar 2010 Temat postu:

*Pada na kolana z rękami złożonymi w geście*
O wybacz mi Czarodziejko, że zaniedbałam moją zdolność komentowania i nie skomentowałam tych pereł na dnie morza.
*ludzie głupio się patrzą* No już wstaje, wstaje!

I to jest właśnie przykład jednej z wielu rzeczy, dzięki której mam teraz narzeczonego. (pozdrawiam Cię słonko

)
Nie umiem komentować <i>takich</i> fików...
Pisząc <i>takich</i>, mam namyśli głebokich, pełnych niezapisanych, a ukrytych myśli. Po prostu nie umiem użyć słów, aby opisać emocje które mi teraz towarzyszą.

Jestem z Ciebie dumna, i objecuję, że już Cię nigdy nie zaniedbam.

Całuję motylka,
Huffuś

czarodziejka · Wysłany: Pon 18:37, 29 Mar 2010 Temat postu:

daritta, cieszę się bardzo.

daritta · Wysłany: Pon 19:26, 29 Mar 2010 Temat postu:

Pfiersza.!

Oh...

Nie wiem co napisać, bo to jest poprostu przepiękne

Nie potrafię nawet jakichś głupich słów z siebie wydobyć,gdy czytam coś tak wspaniałego
*całuje stopki*
Powiem tylko,że czekam na więcej

Pozdrawiam i wena życzę

gehnn · Wysłany: Pon 19:29, 29 Mar 2010 Temat postu:

Ku prowadzeniu innych w światłości, kochana ;3

Myślę, że wszystko, co chciałam powiedzieć już powiedziałam. To, że piszesz pięknie, zawdzięczasz tylko sobie. Niemniej jednak jest mi bardzo miło, że jestem jakąś tam tego częścią. Dobór słów, metafory, porównania, stylistyka tekstu miażdży. A to, że napisane jest prozą, podnosi jeszcze poziom tekstu.

Niesamowicie podoba mi się rozbita buteleczka perfum i pani świata. Te dwa fragmenty (które zaraz zacytuję xd) są tak delikatne i osobliwe, że aż mi serce rośnie.

Jerzu, nie lubię się powtarzać ^^ Pozostaje mi zacytować:

czarodziejka

daritta, dziękuję Ci.

Cieszę się bardzo, że Ci się podobało.

Gehenn!

a_cappella

Przepraszam, przepraszam, że komentarz z takim opóźnieniem, ale ostatnio notorycznie brak mi czasu.

Dziękuję bardzo za dedykację! Jest mi szalenie miło, że moje tworki okazują się być dla kogoś inspirujące. I to jeszcze inspirujące do napisania czegoś takiego.

Twój tekst ma niezwykły klimat, taki, jaki lubię. Urzekły mnie fragmenty, które zacytowała gehenn. A na dodatek te róże.

Tylko ostatnie zdanie... Pasuje, ale nie pasuje, jeśli wiesz, co mam na myśli. I teraz uwaga, postaram się wytłumaczyć, o co mi chodzi.

Teatr jest wyjątkowym miejscem. Nie wszystko kończy się dobrze, ale niewątpliwie jest magiczny. Jest piękny. Nic innego nie zastąpi stukotu kroków aktorów na deskach, bordowego koloru kurtyny, kurzu unoszącego się w świetle reflektorów (może to dziwne, ale dla mnie to nieodłączne elementy

), atmosfery stworzonej przez słowa padające ze sceny, pełnego oczekiwania milczenia widzów śledzących przebieg wydarzeń...
Reanimacja natomiast kojarzy mi się z paniką, niepewnością, wypadkiem, krwią, śmiercią, może z życiem... Prozą życia. A to mimo wszystko trochę burzy mój obraz teatru. Takie kłujące w serce połączenie.

Ale nie zawsze jest tak, jak chcemy, żeby było, często coś burzy nasze wyobrażenia. Życie jest brutalne. I przede wszystkim życie to nie teatr...

Och.
Pozdrawiam ciepło i wielu inspiracji życzę,
a_cappella

HuddyFan

*Po raz setny próbuje coś napisac*

Nie no!!!

Czemu ja nie umiem komentowac takich pięknych fików?!?!
Weź napisz coś ohydnego to wtedy Ci skomentuje

Metafory, przenośnie - te środki z pewnością nie są Ci nieznane. I to w dodatku używane z głową, nie za dużo, nie za mało. Akuratnie

Nie wiem co mam Ci jeszcze napisac, aby Ci powiedziec jak bardzo mi się podoba. Każdy synonim słowa 'arcydzieło' będzie pasował.

Spróbuję się nauczyc komentowac takie fiki, choc będzie to bardzo trudne.

Przepraszam, że nie skomentowałam wcześniej, ale brak czasu i chęci mnie zabijał.

Obiecuję poprawę

Oddany,
Huffuś