Bezcenna [M]

Pietruszka

A tak jakoś wyszło, że dwa w jednym dniu. Pomysł miałam.
Chciałabym tę miniaturkę zadedykować wszystkim, który skomentowali moją pierwsza pracę: Sarusi, Scribo, amandi i martusi

Weryfikacja dodana przez Kat.

Oceniał ją zawsze po cenach prostytutek.

Zmęczona, z dzieckiem, rozczochranymi włosami, grzywką poza kontrolą i workami pod oczyma – 15$. Jak dobrze pójdzie. Nieco lepiej było, gdy zapominało się o Rachel, bo w końcu żaden klient nie chciałby wiedzieć, że obsługuje go czyjaś matka. 30$.
Cena zawrotnie rosła w górę, kiedy zdążyła się uczesać. Nie mówiąc już o wyspaniu się, bo mało która prostytutka się wysypiała.

100$, kiedy była w swoim typowym, administratorskim wydaniu, obcisłym żakieciku, koszuli i spódnicy. 130$, kiedy spódnica była wąska, a żakiet się gdzieś zagubił. Dodatkowe kilka dolarów za głęboki dekolt. Premia ze pewność siebie i unoszenie brody w górę z niezwykłą zadziornością. Plusy za każdą kłótnię, w trakcie której była godnym przeciwnikiem.

135, kiedy nosiła stringi.
140, kiedy nie miała na sobie bielizny.

180 i w górę, kiedy się specjalnie na coś przyszykowała – impreza charytatywna, randka, ważne spotkanie. Stawka podnosiła się z każdym krokiem ku perfekcji, z każdym zerknięciem na to, czy ubranie dobrze leży, z każdą warstwą lakieru na paznokciach u stóp.

Premia za wysokie obcasy.

Dodatkowe 30$ za każdą chwilę, w której udało mu się ją wkurzyć. W końcu prostytutka ma pozostawiać satysfakcję.

Ceny były zdecydowanie wygórowane w jego fantazjach, niezależnie od ich rodzaju. Czy to striptizerka w szkolnym mundurku, czy najzwyklejsza kobieta w starannie dobranej bieliźnie. Czy chociażby partnerka w kąpieli.

Wtedy jednak cały jego cennik wywrócił się do góry nogami – nie miała makijażu, jej włosy były kompletną katastrofą, miała na sobie stary, domowy, powyciągany sweter i luźne spodnie od piżamy. Nic pociągającego.
Jej twarz była czerwona i napuchnięta od płaczu – efektu straty dziecka, które powinno od razu obniżyć cenę.

A jednak wtedy, gdy ją całował, wydawała mu się droższa niż kiedykolwiek wcześniej.
Bezcenna.

martusia14

Dziękuję za dedyk

A fik na początku mnie rozśmieszył ten cennik lecz sam koniec mnie rozczulił

-A jednak wtedy, gdy ją całował, wydawała mu się droższa niż kiedykolwiek wcześniej.
Bezcenna.

Genialny pomysł mam nadzieje że będzie takich więcej

pozdrawiam

rehab

Jeden z najbardziej oryginalnych pomysłów. Pięknie piszesz, wszystko jest przemyślane od początku do końca. Mam nadzieję,że będziesz częściej wstawiać swoje dzieła,bo aktualnie jestem wielką fanką Twojej małej, ale ciekawej kolekcji Huddy-opowiastek.

Runaway

Króciutkie, ale bardzo ładnie i zgrabnie napisane. Początek super, a koniec taki rozczulający, jak to powiedziała Martusia. Pisz, pisz więcej.

Pinky

Dawno nie czytałam tak dobrej miniatury. Pomysł bardzo oryginalny, chociaż mnie rażą te dłuższe odstępy (ale to nie błąd, w żadnym razie).

Chętnie odwiedzę to forum kolejny raz, by przeczytać twoje nowe opowiadania.

Sarusia

Pięknie dziękuję za dedykację

Opowiadanie jest świetne. Nie mam najmniejszych zastrzeżeń.
Styl już skomentowałam poprzednio i utwierdzasz mnie w przekonaniu, że zdolna z Ciebie bestia

Treść jest świetna! Śmiałam się przy "wycenianiu" Cuddy i rozczuliłam na końcu.

Pisz nam jak najwiecej!

Hania

aa! Rozwaliłaś mnie!
rewelacyjny pomysł!!

Pietruszka

rehab

Kiedy możemy się spodziewać kolejnych opowiadań?

Pietruszka

Trudno powiedzieć. Gdy najdzie. Wczoraj naszło aż dwa razy, Bóg jeden wie, kiedy znowu się to przytrafi

Osobiście mam trochę ambitniejszy pomysł, ale muszę do niego bardzo delikatnie podejść, żeby dobrze wyszedł... Więc, powiedzieć mogę tylko, że na tych dwóch miniaturkach nie skończę

Scribo

Na początek: dziękuję za dedyk

Wspominałam już, że masz talent? Nawet jeśli, to mówię jeszcze raz: masz talent i olbrzymi potencjał. I najwyraźniej umiesz to wykorzystać.

Miniaturka to miniaturka - krótka, jak sama nazwa wskazuje. Ale mimo to chętnie przeczytałabym coś dłuższego w Twoim wykonaniu. Oczywiście, to świetny fick, ale miniaturka jest dobra na początek - do niej potrzebny jest pomysł i dobre wykonanie. Nie trzeba nad tym długo pracować. I to jest dobre, bo wychodzą z tego świetne rzeczy, naprawdę. Ale dłuższy fick - to jest wyzwanie. Trzeba wprowadzić dłuższe wątki, powiązać je ze sobą, oddać charakter bohaterów itd. To już nie jest takie proste. Sposób pisania czegoś dłuższego również znacznie się różni od miniaturki. Myślę, że dopóki nie spróbujesz nie dowiesz isę, czy potrafisz. Osobiście sądzę, że potrafisz. I że powinnaś spróbować, bo na podstawie twoich miniaturek stwiedzam, że masz potencjał.

Co do treści: ciekawy pomysł, z takim sie jeszcze nie spotkałąm. Zaskakujesz - to dobrze. Czytelnik nie powinen się spodziewać tego, co zrobisz w ficku

Podobał mi się też dlatego, że był taki... Housowaty. Po prostu. To tak w stylu Grega. Oceniać Cuddy w taki sposób. Niczego innego się po nim spodziewać nei można ^^.

I ta "bezcenna" na koniec. Jakoś tak mi sie cieplej na serduchu zrobiło. Bo to takie... czułe jest. Takie romantyczne, takie... niezwykłe, a jednoczesnie można to powiązać z House'm.

Słowem: znwou jestem zachwycona. I nie mogę się doczekac, aż napiszesz coś jeszcze

Ściskam serdecznie

galena

Uroczy tekst. Krótki, a dostarcza większej satysfakcji czytającemu niż wiolokroć dłuższy i ostrzejszy

pannaX

Krótkie, ale wszystko jest. Ciekawy pomysł. Gratuluję! I czekam na nowe

Erato

Oryginalne, oryginalne, oryginalne. Wspaniały pomysł właśnie na miniaturkę. Moim zdaniem w fanficach "shipowych" miniaturki są o całe lata świetlne trudniejsze od ficów dłuższych, budowanych najczęściej na podobnych schematach (choć zdarzają się chlubne wyjątki).
Podoba mi się, że tego zbędnie nie rozwlekałaś. Wszystko jest bardzo skondensowane (zastanawiam się nawet, czy nie ZA BARDZO), na swoim miejscu. I trafne, takie House'owe.

Podoba mi się też zawartość Huddy w tym tekście. Bo jest to naprawdę niezłe podsumowanie ich relacji; tego, co się rzuca House'owi w oczy (przy okazji - bardzo się cieszę, że to nie on jest narratorem!), co go kręci (i nakręca

), co stanowi o niezmiennej (a nawet wzrastającej

) sile ich związku (lub znajomości, jak kto woli).

Całkowicie kupiła mnie końcówka. Przy stanowczym początku i "reportażowym" stylu był to przyjemny element wyciszenia i wzruszenia. Bardzo fajnie.
"Bezcenna" ślicznie wkomponowane i dopasowane do całości.

Co mi się nie podoba?
Malutkie błędy, które znalazłam

*Madziula*

przepiękne

Rozpłynęłam się

dr. paula

Ojej... Niewiem co powiedzieć... Pięknie!

amandi

Świetny, oryginalny, świeży pomysł i taki... w stylu House'a

. "Wycena" lisy. A raczej jej stawka. Na początku obiektywna, potem czasem zbyt surowa, czasem usilnie chcąca podwyższyć jej wartość, dorzucając tu i tam parę dolców, w końcu subiektywna, "ceny były zdecydowanie wygórowane". Widać było, że House chce ją postawić nad wszystkimi. A potem... to zakończenie... o wywróconym cenniku, o tym, że "pewna" osoba w naszych oczach zawsze będzie wyżej, niezależnie od sytuacji, w jakiej się znajdzie. Zawsze będzie tą wyjątkową. Bezcenną...

Naprawdę pięknie piszesz, ze smakiem, każde słowo jest na właściwym miejscu, przemyślane. Jestem pod wrażeniem

. Ale wciąż nie przestaję liczyć na jakieś dłuższe opowiadanie

. Pozdrawiam gorąco

Madeline

Bardzo mi się podobało

Oryginalne i przyjemnie się czytało xD Oby tak dalej

Pietruszka

runiu

Bardzo przyjemna miniaturka, trochę zabawna, trochę wzruszająca, ale na uznanie zasługuje przede wszystkim pomysł

Koszałek

Śliczne. Wiem, że zaczynam tak prawie każdy komentarz, ale - śliczne. Totalnie mnie rozśmieszyło, totalnie mnie rozczuliło, totalnie wzruszyło, w ogóle było totalne.

Czerwono-Zielona

Powtórzę wszystkich moich przed-komentatorów, ale to po prostu prawda - rewelacyjny pomysł. Jakże charakterystyczne dla House'a podejście - nieczułe, wręcz chamskie... Ironiczna "wycena"... Porównywanie do kobiet nie cieszących się powszechnym szacunkiem osoby tak mu bliskiej... Przeliczanie jej macierzyństwa na dolary... Oburzające, bezczelne - pomyślałam. Choć dobrze wiemy dlaczego on to robi - boi się pradziwych uczuć, więc znieczula się własnym egoizmem, ucieka za mur udawanego przed samym sobą braku wrażliwości... Ale wiemy też, że "budowla obronna" tego typu nie jest trwała i w końcu owe wznoszone jedynie ze sztucznej szorstkości i symulowanej bezduszności zasieki nie wytrzymują naporu coraz większej ilości wrażeń, doznań, emocji, myśli i powoli zaczynają pękać... Szybko są potem odbudowywane, ale następuje ta krótka chwila, gdy poprzez szczeliny wylewają się gorące, do bólu prawdziwe namiętności, których istnieniu nawet on sam nie jest w stanie zaprzeczyć... I - jak to wspaniale przedstawiłaś - okazuje się, że ten ktoś, do którego odnosił się z pogardą i kpiną, jest dla niego tak naprawdę istotą najdroższą. A nawet - bezcenną.
W tej krótkiej i zwięzłej formie jakże trafnie oddałaś ów sinusoidalny schemat zachowań House'a... Ten najeżony paradoksami stosunek do świata, tę pełną wewnętrznych sprzeczności naturę...

Biedaczek myśli, że się tak świetnie maskuje... Gdyby tylko wiedział, że Cuddy i Wilson nie są jedynymi, którzy potrafią go rozgryźć... Że robią to miliony ludzi na całym świecie! ;DD

Słuchajcie, mam nadzieję, że nie przekroczyłam w tym komentarzu cienkiej granicy śmieszności, ale tak mnie jakoś "natchło", żeby tak metaforycznie ująć zachowania naszegoo drogiego House'a. Jeżeli to się kupy nie trzyma dajcie znać, żebym podobnej zbrodni nie popełniła ponownie...

Madness

Brawo, (dlaczego ja tego nie skomentowałam? o.O)!
Bardzo mnie to rozczuliło ;_;
Szczególnie koniec ^-^
Czekam na więcej!

Pietruszka

Czerwono-Zielona