Niebo nad San Francisko [Z]

Pikaola

Bardzo przyjemnie się czytało. Lubie jak "twój" House analizuje.
Już się nie mogę doczekać ciągu dalszego

Mój ulubiony moment:

Analizował. Tam coś było. W tej walce, złości, w zaciętości była jakaś chemia, jakaś magia. W tej krótkiej chwili przestali być niepokornym lekarzem i administratorka szpitala. Byli mężczyzna i kobietą.

Cave

.............

....... czemu Cuddy z Housem nie dostali jednego pokoju ??

madziax

szkoda ze to fik huddzinkowy bo:
- Boisz się, że cie będę molestował w nocy? Najpierw ogól nogi –Diagnosta wziął bagaż i skierował się do windy.
mogłoby się sprawdzić ;D tak sobie wyobrażam jak Wilson zdejmuje spodnie a jego nogi... idealnie gładkie! mrrrr`

super git fik

LicenceToKill

Mmmmm.. Robi się coraz ciekawiej :smt002

ewel

House zaczyna czaić bazę

Wiadomo, że przez ból i mękę do celu, ale mam nadzieję, że u kresu podróży spotka go sama słodycz, nawet jeśli, ta słodycz miałaby być do szpiku kości zUa

Bezpośredniość House'a mnie urzekła

Ale wiadoma rzecz, że depilacja w dzisiejszych czasach to kwestia podstawowa xD

*czeka na więcej z maślanymi oczętami* pozdrawiam

T.

Mam WENE:D dlatego kawałki lecą jak z karabinu...

House i Wilson –“niezniszczalny duet” –jak byli nazywani w kuluarach Princeton Plainsboro Teaching Hospital, zmierzał właśnie korytarzem hotelowym w kierunku restauracji. Onkolog studiował uważnie plan zajęć szkolenia;
- Śniadanie, referat doktora Malcolma Philpota na temat „Teorii prowadzenia praktyki medycznej”, przerwa na kawę…kolejny referat…-czytał na głos, z coraz większym znudzeniem. Po cichu liczył jednak, że zamiast siedzenia długich wykładach, spędzą czas na zwiedzaniu zachodniego wybrzeża i Miasta Mgieł.
- Nuda goni nudę, poganiana przez Wielka Nudę w czerwonej bluzce z dekoltem –skomentował House, dostrzegając Cuddy stojącą przed salą śniadaniową w obecności wysokiego bruneta. Mężczyzna wyglądał na około 40 lat, dobrze zbudowany, w idealnie dopasowanym garniturze, wyglądał jak George Clooney za swoich najlepszych lat. Sposób w jaki patrzył na administratorkę, wzbudził jego niepokój.
- Doktor Cuddy, witam w ten piękny wiosenny poranek –zaczął niezwykle uprzejmie jak na niego.
- Doktor House, Doktor Wilson –wskazała przybyłych towarzyszącemu jej mężczyźnie, profesor John Montgomery. John jest odpowiedzialny za merytoryczną cześć szkolenia –wyjaśniła Cuddy modląc się w duchu, żeby House nie „wyskoczył” z czymś.
Uwagę diagnosty przykuł fakt, przeszli już na „ty”. Już go nie lubił.
- Witam, miło mi –Wilson energicznie potrząsnął rękę mężczyzny.
- Montgomery? Ten od autorki książek dla pensjonarek? –House nie mógł się powstrzymać od tej drobnej uszczypliwości. Miał powiedzieć cos jeszcze, ale powstrzymał go błagalny wzrok administratorki.
- Niezupełnie…-John przyglądał mu się z uwagą, jakby wyczuwając niechęć –to pan jest tym kalekim geniuszem, o którym Lisa mi opowiadała? –odpłacił pięknym za nadobne, celowo akcentując słowo „kalekim”.
House zacisnął zęby, czując niemal ból w szczęce. Mężczyźni mierzyli się wzrokiem. Wzajemna niechęć była wyczuwalna na kilometr.
- Przepraszam, ale zmierzaliśmy właśnie na śniadanie –Wilson przytomnie przerwał niezręczna cisze, pociągając przyjaciela w stronę sali.
- Tak…mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy…-powiedział House podążając za onkologiem.

- Ty to masz talent do zjednywania sobie ludzi…-Jimmi śmiał się z tej dziwnej sytuacji –nie mam pojęcia dlaczego nie zostałeś dyplomatą.
- I ty Brutusie przeciwko mnie? Przecież ten bubek się wdzięczył do Cuddy! –powiedział House, jakby to wszystko wyjaśniało.
- No i? –Choć Wilson doskonale wyczuł motywy kierujące Housem, to jednak nie był w stanie odpuścić sobie tak dogodnej okazji do podpuszczenia przyjaciela.
- Jak to „no i”, chyba nie myśli, że będzie bezkarnie zaglądał jej w dekolt –Diagnosta był autentycznie oburzony.
- Taaa…ta przyjemność jest zarezerwowana tylko dla ciebie. Oni po prostu rozmawiali House.
- Znam takich co „tylko” rozmawiają, a potem się kończy trzema rozwodami –ironizował.
Wilson jednak już go wcale nie słuchał. Jego wzrok zatrzymał się na ślicznej blondynce popijającej samotnie kawę, przy stoliku tuz pod oknem.
- House…wybaczysz mi, że nie zjem z tobą śniadania? –zapytał nie odrywając wzroku od kobiety.
- Tylko pamiętaj, że ja chcę w nocy spać. Żadnego seksu w pokoju, bo się do was przyłącze –zagroził i poszedł w kierunku grupy znajomych lekarzy.

vicodin_addict

Ahhh House i jego kąśliwe uwagi

Cudowne!! I jaki 'zazdrośnik'

Jimmy mnie zdenerwował, woli jeść lunch z jakąś obcą kobietą niż z Hosue'em, dobrze, że to nie Hilsonowy fik, bo chyba bym go pobiła

Aogólnie bardzo ładnie. I chcę więcej

madziax

- Tylko pamiętaj, że ja chcę w nocy spać. Żadnego seksu w pokoju, bo się do was przyłącze –zagroził i poszedł w kierunku grupy znajomych lekarzy.
No by było ciekawie

House zacisnął zęby, czując niemal ból w szczęce. Mężczyźni mierzyli się wzrokiem. Wzajemna niechęć była wyczuwalna na kilometr.
jak taki dwa byki, stojące kawałek od siebie, i dym lecący im z uszu..

a niech se idzie do blondynki, niech się okaże P. Hilton i sie z nią prześpi. A Cuddy niech go najdzie w nocy i... no. ^^

madziax

- Tylko pamiętaj, że ja chcę w nocy spać. Żadnego seksu w pokoju, bo się do was przyłącze –zagroził i poszedł w kierunku grupy znajomych lekarzy.
No by było ciekawie

House zacisnął zęby, czując niemal ból w szczęce. Mężczyźni mierzyli się wzrokiem. Wzajemna niechęć była wyczuwalna na kilometr.
jak taki dwa byki, stojące kawałek od siebie, i dym lecący im z uszu..

a niech se idzie do blondynki, niech się okaże P. Hilton i sie z nią prześpi. A Cuddy niech go najdzie w nocy i... no. ^^

jeanne

ewel

ge-nial-nie

House zakupił wszystkie części Cuddy na wyłączność chyba

Zapomniał tylko o administratorskiej jędzowatości dołączanej w pakiecie

Skoro złapałaś wenę, T., to jej nie wypuszczaj, przydałaby się Skrzynia Umarlaka, stamtąd na pewno by się nie wydostała

cwankiara

Bardzo miła niespodzianka;) Zazdrosny i rządny zemsty House hmmm

LicenceToKill

Fajny fragmencik

Ale, że House tak 'wprost' pokazał, że jest taki strrrasznie zazdrosny o Cuddy... Hmm...

Cave

House zazdrosny tarararara

- Tylko pamiętaj, że ja chcę w nocy spać. Żadnego seksu w pokoju, bo się do was przyłącze –zagroził i poszedł w kierunku grupy znajomych lekarzy. nie bylby Housem gdyby tego nie powiedzial

Wercia214

Hej

super fik ;p;p ale czemu juz nie piszesz ??
ostatnia notka 27 sierpnia ........
Ja chce więcej !!!!
[ zakładam że czytający też ;]

judyth1

karen

"Tylko pamiętaj, że ja chcę w nocy spać. Żadnego seksu w pokoju, bo się do was przyłącze –zagroził i poszedł w kierunku grupy znajomych lekarzy."

aaaa normalnie nie mogłam nie wybuchnąć śmiechem.
T.-pisz pisz, czytam wszystkie Twoje fici, bo widzę, że cieszą się uznaniem i się nie dziwię! niesamowite są i House jest naprawdę House'owaty (na szczęście!) :smt007 KOCHAM TWOJE FICI!

T.

Troche dłuższy ten kawałek...może troche mniej smieszny...ale mam nadzieję, że nie zawiodę Waszych oczekiwań...

Doktor Malcolm Philpot nie wyróżniał się niczym szczególnym. Niski wzrost, pyzata, rumiana twarz i zaokrąglony brzuszek, dawały wrażenie człowieka poczciwego i niezbyt rozgarniętego. Małe, głęboko osadzone i rozbiegane oczka, ukryte pod grubym szkłem okularów, tylko potwierdzały tą tezę. Od publicznych występów, zdecydowanie wolał zacisze swojego gabinetu, w którym powstawały kolejne książki jego autorstwa. Czasem jednak, wydawca zmuszał go do przyjmowania propozycji referatów, co miało przynieść mu rozgłos i poprawić sprzedawalność. Stojąc przed audytorium zawsze czuł ogromna tremę i niepohamowaną chęć ucieczki. Philpot otarł chusteczką krople potu zbierające się na jego czole i z przerażeniem patrzył jak sala powoli wypełnia się do ostatniego miejsca.

House obserwował z uwagą jego zachowanie. Bez trudu odgadł, że przemówienia publiczne nie są dobrą stroną mówcy. `Tym lepiej` -pomyślał i rozejrzał się po sali. Cuddy siedziała już w pierwszym rzędzie wraz z Johnem Montgomerym. Rozmawiali. Obserwował jak mężczyzna kładzie jej dłoń na ramieniu i nachyla się nad jej uchem. Oboje wybuchli śmiechem. Ręka Housa mimowolnie zacisnęła się na poręczy fotela. Siłą woli oderwał od nich wzrok. W drzwiach pojawił się Wilson w towarzystwie blondynki z restauracji. Rozejrzał się po sali, a kiedy dostrzegł diagnostę, podążył w jego kierunku.
- Już myślałem, że masz zamiar siedzieć koło nowej znajomej –skomentował House, kiedy onkolog usiadł koło niego.
- Miałem taki zamiar, ale wtedy musiałabym spędzić z tobą wieczór, a tak się składa, że akurat mam inne plany. Zycie nauczyło mnie, że zazdrosny przyjaciel jest w stanie pieprzyc każdą randkę –wyjaśnił Wilson.
- Taaa, kolejna pani Wilson….przynajmniej ładniejsza od poprzedniej…-stwierdził House pełen podziwu dla zdolności kolegi.

Umilkli, kiedy Malcolm Philpot zbliżył się do mikrofonu i odchrząknął nerwowo.
- Witam państwa na prelekcji z zakresu problematyki zarządzania w prowadzeniu praktyki lekarskiej –rozpoczął swoja przemowę- Chciałbym zacząć od omówienia podstawowych pojęć, kluczowych dla tego zagadnienia: po pierwsze dyscyplina, po drugie regulamin, po trzecie porządek. Bez tych trzech rzeczy nie może funkcjonować prawidłowo prowadzony oddział.
- Ilu pacjentów uratował pan dyscypliną, regulaminem i porządkiem? –dobiegł głos z widowni. Wszystkie oczy skierowały się w jedną stronę.
- Słucham? –Philpot poprawił nerwowo okulary, wpatrując się ze zdziwieniem na mężczyznę, który zadał mu pytanie.
- Pytam jak wyobraża sobie pan leczenie pacjentów regułami?
- Czy pan nie stosuje żadnych reguł, nie uznaje żadnych zasad? Doktorze…
- House, Gregory House. Regulaminy są dla idiotów, którzy zamiast posługiwać się własnym mózgiem wolą zdać się na osąd innych. Uzależniają życie pacjentów, od paragrafów i artykułów, które nie mają żadnego odniesienia do praktyki zawodowej. Ale przecież pan to doskonale powinien wiedzieć. 12 grudzień 1988 roku, prowadził pan praktykę lekarską od dwóch lat jako pediatra w szpitalu św. Józefa na Manhattanie. Przywieziono troje dzieci z podobnymi objawami. Wszystkie objawy wskazywały na zatrucie potasem. Co zrobił pan Philpot?- House teatralnie rozejrzał się po Sali- Zamiast podać lek, czekał na wyniki badań –żmudnych i długich. Zanim nadeszły, pozostawało jedynie zrobić autopsje. To są pana reguły. Teraz siedzi pan w gabinecie i pisze te swoje bzdury, które nadają się co najwyżej na papier toaletowy –House skończył swoja przemowę i wpatrywał się w swoja ofiarę pewnym siebie wzrokiem.

Malcolm Philpot poluźnił krawat, nagle zabrakło mu tchu. Jego pucołowata twarz była jeszcze bardziej czerwona niż zwykle a na łysinie pojawiły się kropelki potu. Zupełnie nie wiedział co ma powiedzieć. Sto par oczu wpatrywało się w niego wyczekując jakiejś odpowiedzi. Ale on nie był do niej zdolny. Przemożna chęć ucieczki przed tymi miażdżącymi spojrzeniami wzięła górę. Odwrócił się na pięcie i ruszył w kierunku drzwi. Zatrzymał się jeszcze przed Cuddy i wysapał z wściekłością;
- Proszę się spodziewać pozwu w przyszłym tygodniu. Odpowiecie mi za to! –krzyknął po czym wybiegł trzaskając drzwiami.

W audytorium zawrzało. Wszyscy na raz zaczęli komentować najświeższe wydarzenia. Tylko House i Wilson siedzieli spokojnie na swoich miejscach; House z powodu ogarniającego go poczucia zwycięstwa, Wilson z powodu szoku.
- House…nie mogę uwierzyć, że to zrobiłeś –Onkolog pierwszy przerwał milczenie.
- To uwierz –odpowiedział sprawca całego zamieszania -idziemy na piwo? –Nie czekając na odpowiedź skierował się do wyjścia.

Szedł w kierunku hotelowego baru, kiedy usłyszał za sobą wołanie.
- House!
‘Kłopoty’ –pomyślał. Zatrzymał się i odwrócił. Cuddy niemalże biegła w jego kierunku, a za nią kroczył nieodzowny John. ‘Boże, czy ten facet ma smycz, że tak za nią łazi?’ –przeszło mu przez myśl.
- Słucham doktor Cuddy? –zapytał z udawaną grzecznością.
- Co to miało znaczyć? – z jej oczu biła wściekłość.
- Nic…tylko powiedziałem to co myślę…zgodnie z konstytucją stanów zjednoczonych mam do tego pełne prawo –odpowiedział spokojnie.
- Nie masz prawa, obrażać ludzi! Nie masz prawa niszczyć moich miesięcznych starań, żeby ta konferencja się odbyła! Słyszysz House?!
- A ty nie masz prawa mną manipulować i zmuszać do udziału w jakichś durnych szkoleniach. Myślałaś że będę siedział cicho i słuchał tych bzdur? Mylisz się. Nie mam zamiaru brać udziału w tej szopce.
- Dość tego –cała złość Cuddy nagle wyparowała, w jej głosie brzmiał tylko smutek –jestem zmęczona House, zmęczona cywilizowaniem ciebie i znoszeniem twoich wybryków. Nie mam na to czasu ani ochoty. Albo przeprosisz Philpota albo jesteś zwolniony.
- Nie dziwię się że nie masz czasu, skoro odkąd przyjechałaś uganiasz się za nowym dawcą spermy, przynajmniej raz twój wybór był trafny –ledwo co skończył mówić, kiedy poczuł jak ciężka pięść ląduje na jego szczęce. Z całym impetem runął na podłogę. Twarz paliła niemiłosiernie, a w ustach poczuł smak krwi. John Montgomery stał nad nim rozcierając pięść. Spojrzał na Cuddy. Widział, że próbuje powstrzymać napływające łzy. Pierwszy raz w życiu poczuł się jak gówno.

ewciaiwo

nie zawiodłaś moich oczekiwań
fic super :smt003

Hania

rany...
początek był fajny,ale ten koniec..;DD
zaskoczyłaś mnie.^^

Pikaola

Nienawidze Housa za to co powiedział w ostatnim zdaniu <grrr...>
Co za CHAM!!!
Moich oczekiwań również nie zawiodłaś, czekam tylko jak to odkręci...

vicodin_addict

OŁMAJGOSZ! Za ostatnie zdanie House może i słusznie zarobił w szczęke, ale ..on to jakoś odkręci, prawda?

Oczywiście, oczekiwan nie zawiodła, nowy fragment jest świetny. I to normalne-dla-House'a przerwanie wykładu. xD

Czekam na jeszcze!!

jeanne

Izabella

Dobrze sie czyta i emocje rosną.

Ale Boże jaki z niego cham. Przesadził. Oj, nieładnie Gregory, nieładnie. Biedna Cuddy. Naprawdę jej współczuję.

karen

I znów uderzył w czuły punkt Cuddy. Kiedy następny fragment?

uzależniłam się od ficów!