Nieoczekiwane wyznanie [M]

lisek

Pełna obaw o swoje ukochane Huddy (znów czytam spojlery) oraz jako przerywnik w pisaniu mojego dłuższego fika napisałam coś takiego. Wiem, nic specjalnego, ale postanowiłam spróbować swoich sił w „dialogowym” fiku. Ocenę pozostawiam Wam.

Nieoczekiwane wyznanie

- Kocham cię – drzwi jej gabinetu otworzyły się z wielkim impetem.
- Że co proszę? – w tej chwili cieszyła się, że siedziała w swoim fotelu, bo w przeciwnym razie na pewno straciła, by grunt pod nogami.
- Nie! Jak w końcu zdecydowałem się wyznać ci prawdę, ty nie usłyszałaś? – udawał oburzonego.
- House….? – jej umysł właśnie próbował się zrestartować i uruchomić ponownie.
- Gdybym wiedział, że moje wyznanie odbierze ci mowę, powiedziałbym to wcześniej. Wiesz ile problemów, bym sobie zaoszczędził? – świdrował ją swoim przenikliwym spojrzeniem.
- Chyba pomyliłeś mnie z Wilsonem? To z nim urządzasz sobie takie gierki – właśnie odzyskała głos i palnęła pierwsze, co wpadło jej do głowy.
- Patrz, faktycznie. A byłem pewny, że to jego gabinet – udał pełną konsternację i wyszedł. Siedziała w wielkim osłupieniu jeszcze dobre pięć minut.

- Co to u diabła miało być?! – wparowała do jego gabinetu nie zważając na wpatrujące się w nią oniemiałe z wrażenia trzy pary oczu.
- Kurcze, no, powinnaś powiedzieć „Też cię kocham” – uśmiechał się szeroko. Wywróciła oczami. Nie tylko ona. Spojrzenia Formana, Chase’a i Cameron również nabrały bardzo ciekawego wyrazu.
- Powiedziałeś to w konkretnym celu. Te słowa miały, jakieś znaczenie? – dopytywała pogrążając się coraz bardziej.
- Pomyślmy…. – udał zadumanie. – Niestety swój dekoder „zbyt skomplikowanych słów” zostawiłem dziś w domu – zrobił zawiedzioną minkę. – Pożyczysz mi swój? – posłał jej sarkastyczne spojrzenie.
- Wiesz, że czasami naprawdę cię nienawidzę – westchnęła. Wiedziała już, że zwyczajnie dała się podejść.
- Hej! Ja mówiłem serio – diagnosta ruszył w „pościg” za wychodzącą administratorką.

- Co to było? – zapytał nadal zszokowany Chase.
- Kolejne starcie z gatunku „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz”? – rzucił niepewnie czarnoskóry lekarz.
- Ja myślę, że to było coś więcej – wyjaśniła pani immunolog.
- Czy House wspominał coś o miłości, czy mi się wydawało? – młody chirurg zadał kolejne błyskotliwe pytanie. Przyjaciele obdarowali go kpiącym spojrzeniem, po czym cała trójka zerwała się na równe nogi i niby zupełnie przypadkiem podążyła za wspomnianą dwójką.

- Cześć Wilson – odezwała się piękna brunetka szturmująca jego gabinet.
- Witaj……House – nim onkolog zdążył się przywitać z Cuddy w jego gabinecie był już szalony diagnosta. - Jak miło. Od kiedy odwiedzacie mnie w tym samym czasie? – zapytał lekko zdezorientowany.
- Właśnie. Po co przyszłaś? – odezwał się House. – To mój przyciel – dokończył oburzony.
- To również mój przyjaciel i mój pracownik. Więc to ja mam do niego większe prawa – skwitowała bardzo z siebie zadowolona. James przyglądał się im w wielkim skupieniu.
- Chcecie mi coś powiedzieć? – onkolog wolał się upewnić, że ma na co czekać.
- Tak.
- Nie – odpowiedzieli niemal jednocześnie.
- Czyli tak – obdarzył ich ciepłym spojrzeniem.
- On powiedział, że mnie kocha – Lisa w końcu wykrztusiła to, po co tu przyszła.
- Ona powiedziała, że mnie nienawidzi – dorzucił diagnosta.
- Nic nowego – Jimmi zareagował, jakby właśnie dowiedział się, najbardziej oczywistej rzeczy na świecie. – Gdybyście powiedzieli to samo w odwrotnej kolejności, to może wtedy byłbym zaskoczony – specjanie zakcentował słowo „może”. – Ale nie, właściwie wtedy też nie dowiedziałbym się niczego nowego – dodał w kwestii wyjaśnienia. Milczeli. Chyba właśnie zdali sobie sprawę z tego, jak się wygłupili, albo z tego, że onkolog znów ma rację. Cały czas wpatrywali się przyjaciela bojąc się spojrzeć sobie w oczy. Przedłużającą się, niezręczną ciszę przerwał pejger Wilsona.
- O nie! Muszę was zostawić w takim momencie – westchnął wyolbrzymiając swój zawód. – A! Jak akcja posunie się do przodu o jakieś tysiąc, czy dwa tysiące odcinków, dajcie znać – mówił ledwo powstrzymując wybuch śmiechu i opuszczając gabinet.

- Co się dzieje? – zapytał kierując się w stronę grupy House’a.
- To my chcieliśmy cię o to zapytać – wtrąciła Cameron.
- Myślę, że nasza dwójka jest na etapie „Jesteś idiotą…” James udzielił odpowiedzi z rozbrajającą szczerością.

- Jesteś idiotą – burknęła pani dziekan.
- Nie ja robie z siebie błazna przed pracownikami – wyjaśnił.
- Fakt. Oni od dawna wiedzą, że nim jesteś – zripostowała.
- Właśnie o tym mówie – nie wyglądał na specjalnie przejętego.
- Dobra. Poprawiłeś sobie humor. Wystarczy tej zabawy na dziś – w jej głosie pojawiła się wyraźna nutka rezynacji. Wstała i bez słowa wyszła na balkon. Diagnosta uważnie lustrował jej idealną sylwetkę. Wcięcie w tali, obcisłą spódnice i niebotycznie wysokie szpilki. Podjął decyzję. Zapał za klamkę i zamknął za sobą drzwi.
- Myślam, że zamkniesz je z drugiej strony gabinetu – odezwała się nie patrząc na stojącego na balkonie tuż za nią diagnostę. Podszedł jeszcze bliżej. Objął ją w pasie i przyciągnął do siebie jednym gwałtownym ruchem. Zadrżała. Uśmiechnął się. Nie protestowała, gdy jego ręka lekko wsunęła się pod żakiet.
- Mówiłem serio – jego głos brzmiał tak niezwykle. Była w nim ta sama pewność, którą można było usłyszeć u niego podczas stawiania diagnoz, czy wykłócania się o swoje racje.
- Wiem – teraz i ona miała tą pewność.
- Co z tym zrobimy? – zapytał mając już w głowie kilka pomysłów.
- Wiem o czym myślisz – znała go lepiej niż przypuszczał.

- Co się tam dzieje?
- Nie wiem? Nic nie słychać?
- Chyba się nie pozabijali?
- Dajcie spokój. Przecież są dorosli – mała grupka przegadywała się pod drzwiami gabinetu onkologa.
- Wchodzimy – zadecydowali wspólnie. Jakie było ich zdziwienie, gdy pomieszczenie okazało się puste.
- O mój Boże! – odezwał się rozanielony Jimmi. – Są!
- Zwłoki? – wtrącił Forman.
- Ciiii…. – pani immulog razem z James’em podziwiała widok za oknem.
- Hej zróbcie nam miejsce – oburzyli się pozostali.
- Czy House właśnie położył jej rękę na pośladku? – dopytywał młody chirug.
- Nie. To jej ręka jest na jego tyłku – wyjaśnił neurolg.
- Chyba złapał ją za biust? – odezwała się Cameron.
- Zdecydowanie złapał ją za biust – upewnił zebranych rozbawiony Wilson.
- Może powinniśmy ich zostawić samych – zaproponował Chase.
- Daj spokój. Jak masz wyrzuty to skocz po popcorn – skwitował czarnoskóry lekarz.
- I kamerę – dorzucił szczęśliwy Jimmi.
- Oni i tak nie wiedzą, że tu jesteśmy – tłumaczyła młoda blondynka.

- Stają tam? – wyszeptała między pocałunkami.
- Jasne. Wszyscy – odpowiedział diagnosta i wrócił do całowania.
- Nie przeszkadza ci to? – zapytała.
- Dopóki nie będziesz naga, mogą patrzeć do woli – wyjaśnił.
- Myślę, że ten etap zaliczymy już u mnie – dodała w ramach propozycji.
- Odpowiednie słowo – skwitował pogłębiając namiętny pocałunek.

koniec

Ps.To moje skromne wyobrażenie o wielkim Huddy happy endzie.

magdalenka

ale się uśmiałam!!!

dobre. uśmiech na cały dzień zapewniony
dzięki za to

coolness

Mam piekielnie zły humor... mogę czytac tylko smutne ficki... A ty mi tu wyskakujesz z totalnym happy endem?!
No ale się uśmiałam, a dobry humor powoli wraca, czyli w sumie nie jest źle.

Co do tekstu. Jest wspaniały, śmieszny, krótki - o taki sobie na poprawę humoru.

A ja chce taką scenę w serialu!

Sarusia

Motyw niezbyt wyszukany, ale za to świetne wykonanie.
Dialogi są boskie! I ta akcja z balkonem!
No i happy-Huddy-end, czyli to co Sarusie lubią najbardziej!

Bardzo mi się podobało, fajne rozwinięcie dość popularnego tematu.

Weny!

martusia14

Fik zabawny,uroczy,genialny

Jak ty to robisz,że nie ważne czy piszesz dłuższe fiki czy miniaturki to kończą się sukcesem

Jestem twoją wierną fanką

Agusss

O mamuś!

Ślicznie! Tak słodko i kolorowo xD

Aduśka

Bardzo mi się podobało jak piszesz

Masz wspaniały styl

Czytam już kolejny fik Twojego autorstwa i jestem zachwycona :-* Masz talent

A wracając do tej opowieści. Piękna! House przyznający się do miłości, Lisa odbierająca to jako żart. Wspaniałe rozwinięcie akcji

* Super

Ley

Lisku, I love U

To było fantastyczne, zabawne, po prostu idealne!

IloveNelo

Achhh

Taki cudowny, liskowy poprawiacz humoru

Pięknie

Świetny ten twój happy end

[E]LIZA

To było bezbłędne! Dawno się tak nie uśmiałam

Cytat:
-Może powinniśmy ich zostawić samych – zaproponował Chase.
- Daj spokój. Jak masz wyrzuty to skocz po popcorn – skwitował czarnoskóry lekarz.
- I kamerę – dorzucił szczęśliwy Jimmi.

W tym momencie myślałam, że spadnę z krzesła!
Jestem pod ogromnym wrażeniem Twojego lekkiego stylu. Potrafisz oddać każdą emocję, wyodrębnić każdą sytuację. Ty po prostu kolorujesz swoje fiki uczuciami. To cudowne! W każdej literze widać Twój talent.
Pisz jak najwięcej takich miniaturek, są boskie!

PS Strasznie mnie ciekawi, co byłoby dalej...

Pozdrowionka dla Prawdziwego MISTRZA

a_cappella

Mwhahaha! Powiem tak: tego mi było dzisiaj trzeba na poprawę humoru!

OLA336

No to padłam na ziemię i nie mogę wstać ponieważ nie pozwala mi na to śmiech

To jest po prostu niesamowicie zarąbiste

Ty to masz talent i pomysły *nie mogę wyjść z podziwu*

Najlepszy fragment? A mogę skopiować cały post??

Kocham cię, życzę dużo WENA i pozdrawiam

monad

Twoje krótkie happyendowe fiki są jak lody

mniam mniam

od razu poprawiają humor i się człowiek uśmiecha od ucha do ucha

Dialogi typowe House-Cuddy

wspaniały, przezabawny, krótki fik przy którym nie ma czasu żeby dojść do etapu "KIEDY TO WRESZCIE ZOBACZYMY W SERIALU?????????????!!!!!!!!!!!!!!!"

Czytając TWOJE fiki czasem normalnie mam wrażenie, że przecież to wszystko już było, no przecież się całowali, spali ze sobą i byli szczęśliwi itd

a potem dopiero sobie uzmysławiam że niestety na razie to tylko fikkkkk....

No ale pożyjemy, zobaczymy

trzeba mieć nadzieję

pozdr

i czekam na kolejną wenę i kolejny przecudowny fik

Jesteś moją ulubioną autorką fików LISEK

nie wiem czy o tym wspominałam

joyjoyjoy

nieważne już, który raz, ważne , że znów się zakochałam

.
to było takie... lekkie i cudownie przyjemne ^^.
aż nawet zachciało mi się uczyć biologii...

( może z tą biologią troche przesadziłam

ale i tak dialogi były genialne

)

lisek

Wspominałam już, jak Was wszystkich ubóstwiam

Cieszę się, że mam dla kogo pisać

Magdalenko, zawsze jestem niezmiernie szczęśliwa. jak mogę komuś humor poprawić

Jakastam, dziękuję bardzo, mam nadzieję, że dobry humor się utrzyma

Sarusiu, dziękuję bardzo, widzę, że mimo wszystko w moim wykonaniu wolisz miniaturki

Martusiu

dla mnie sukcesem jesteście wy, którzy to czytacie, a, co do talentu, to jak już mówiłam, nie widzę go u siebie, ale kocham pisać i kocham Was więc.....póki mam was czytelników jesteśmy na siebie skazani

Agusss, aż się wzruszyłam, obawiałam się, że przez ten fragment- "Właśnie. Po co przyszłaś? – odezwał się House. – To mój przyciel – dokończył oburzony.
- To również mój przyjaciel i mój pracownik. Więc to ja mam do niego większe prawa – skwitowała bardzo z siebie zadowolona. James przyglądał się im w wielkim skupieniu."fik ci się nie spodoba, ale kamień z serca

wiesz, że kocham Hilsonki

Aduśka

jejku, jak miło

Ley

I love U too

literówka poprawiona dzięki

IloveNelo rozwaliłaś mnie tym liskowym poprawiaczem humoru, dzięki

Elizo

ja nie wiem co mam Ci napisać, po prostu jak przeczytam Twój komentarz wygląądam tak

, conajmniej przez godzinę

a_cappella dziękuję bardzo

mój wen się karmi takimi komentami

Olu

lisek biegnie

podnosi z podłogi, sprawdza, czy kochana Ola jest cała

posyła buziaczki

i też kocha

Monad

rozbroiłaś liska kompletnie

cały Twój komentarz jest boski

nawet nie wiesz, jak się wzruszyłam, to co mi napisałaś jest piękne

Joyjoyjoy uwielbiam, jak zakochujesz w jakimś moim fiku

biologia bardzo pożyteczna rzecz

Miłej nauki

joyjoyjoy

tak między Bogiem, a prawdą to tak nie może być!

kurczę... jestem zakochana w każdym Twoim słowie

! i nie mogę się od tego oderwać i czytam po raz kolejny od nowa i w ogóle się nie uczę !

ale co tam, nieważne ^^

wolę "Ciebie" poczytać

lisek

Joyjoyjoy

jesteś boska, ale przecież nie mogę mieć Twojej biologii na sumieniu

Wzruszyłam się

Dziękuję nie wiem, co powiedzieć, biję pokłony

i przesyłam buziaczki

coolness

Kika

Lisku

Mój kochany, Lisku

No cóż tu dużo mówić, naprawdę bardzo, bardzo świetne to było

Fakt, że ja nie przepadam za niemalże samymi dialogami, bo lubię wszystko, co się wlecze i dłuży i w ogóle jest nie do przełknięcia, ale Twoje "dialogowe cudo" było czymś, do czego będę wracać, aby się oderwać od tego, co mnie otacza

Dzięki za tę chwilę

I mam nadzieję, że zaserwujesz mi jeszcze niejedną taką odskocznie

Pozdrawiam serdecznie i całuję

joyjoyjoy

ależ nie miej mojej biologii na sumieniu lisku !

jakoś to będzie

nawet jeśli dostanę jakiś ndst, to nieważne, jeżeli tylko przeczytam kolejny Twój tekst

także, czekam ^^ !

justykacz

E tam Lisek, Ty się nie martw o Huddy, gdyż ja czytałam, że w 9 lub 10 odcinku House powie KOMUŚ, że kocha Cuddy, a jak się do tego przyznał, to już krok od szczęścia

PS jak sobie wyobrażam Twoją scenę Huddy pocałunku, to stwierdzam, iż chcę ją mieć w serialu. u Ciebie to nie takie rzucenie się na siebie

martusia14

lisek

Jakastam

Kika wiesz, że jesteś moją idolką

Tym bardziej cieszy mnie każdy Twój koment już nie ważne nawet jaki (no dobra wolę te pozytywne

) Dziękuję

Joyjoyjoy

jutro ma być piątka

Justykacz dzięki za podniesienie na duchu, zawsze to powtarzam, Twój kometarz jest zazwyczaj krótki, ale treściwy i zawsze coś wnosi, dlatego tak je lubię czytać

Miło, że scenka się spodobała

Martuś, a miałaś już mnie nie zawstydzać

valerie

Bardzo podoba mi się Twoja miniaturka, idealnie odwzorowałaś charakter i House'a i Cuddy. Już wyobrażam sobie tą scenę w serialu. Pomimo dosyć popularnego tematu jakimi są słowa "Kocham Cię", fic warty uwagi. Gratulacje, mam nadzieję,że niedługo zaserwujesz nam kolejne dzieło.

pozdrawiam,
Valerie.

a_cappella