Nowy, były narzeczony [5/5] [Z]

marguerite.

To mój drugi fik, więc nadal proszę o wyrozumiałość.
Mam nadzieję, że miło będzie się Wam czytało i, że się spodoba.

A co do treści...
Jest House...
Jest Cuddy... (czy kogoś to dziwi?)
Jest stary zespół House'a...

Zweryfikowane przez marguerite.

NOWY, BYŁY NARZECZONY...

Rozdział 1. Były narzeczony...

Był ciepły, majowy wieczór.
Przed drzwiami jasnego domu stanęła piękna kobieta. Przez jej ciemne włosy prześwitywały promienie zachodzącego słońca. Każdy zdawał się błyszczeć innym kolorem tęczy...
Błękitne oczy skrywały w sobie to, czego się teraz najbardziej obawiała. Strach, niepewność, przerażenie...
Delikatnie uchyliła drzwi. W pomieszczeniu panował półmrok, a przy stole kuchennym siedział zgarbiony mężczyzna namiętnie patrząc na leżący kawałek kartki.
- Cześć - mruknął, po czym skupił się na dalszym rozwiązywaniu krzyżówek. - Wąż w szafie? Trzy litery - spytał.
- To koniec, Lucas - Cuddy wypowiedziała te słowa łamiącym się głosem.
- To osiem liter, mają być trzy.
- Idioto! Zrywam z tobą, rozumiesz? - łzy ciekły po jej oczach. Nie chciała go zranić, na prawdę nie miała takiego zamiaru, ale nie potrafiła żyć z mężczyzną, który traktował ją jak swoją matkę, albo służącą. "Lisa, podaj to, Lisa, zrób pranie." Miała tego dość.
- Kochanie? Ale co się...
- Nie nazywaj mnie tak! - krzyknęła.
- Ale co się stało? - spytał ponownie.
- Nieważne. Nie potrafię ci tego teraz wytłumaczyć, przepraszam. Nie pytaj o nic więcej. Masz czas do rana, gdy wrócę jutro z pracy me cię tu już nie być, rozumiesz? - nie dała mu nawet dojść do słowa. - Klucze został pod wazonem.

Nie chciała słuchać jego próśb, jego przeprosin. Chciała tylko jednego. Aby zniknął z jej życia... Już na zawsze.

Odgłos jej wysokich obcasów echem odbijał się od ścian sypialni. Spakowała najpotrzebniejsze rzeczy, kosmetyczkę, pierwsze ubranie, które było na wierzchu.

- Żegnaj - powiedziała wychodząc z domu.
- Lisa! - krzyknął za nią jeszcze Lucas, ale nie odwróciła się. Miała tylko nadzieję, że już nigdy nie będzie jej dane go spotkać. Że już nigdy nie pojawi się w jej życiu.

Taksówką podjechała pod jedyny hotel w okolicy. Weszła do środka.
- Dobry wieczór, mogłabym zarezerwować pokój? - spytała uprzejmie.
- Przykro mi - odpowiedziała recepcjonistka. - Nie mamy wolnych pokoi. W pobliżu odbywa się konferencja medyczna, zjechali się lekarze z całego stanu.
- Ach... - westchnęła. - Rozumiem.
Z natłoku informacji zapomniała o pracy, o tym, że jutro czeka ją taki ważny, a jednocześnie męczący dzień.

Szła ciemną, opustoszałą ulicą. Nie miała gdzie pójść, gdzie się schronić.
Z nieba zaczęły spadać duże krople deszczu, teraz szła już całą przemoczona. Jej ciemne, mokre loki opadły na ramiona. Niebieskie oczy napełniły się łzami, których i tak nikt by nie odróżnił od spływających po jej twarzy kropel deszczu.

Stanęła przed drzwiami domu Cameron, nigdzie indziej nie mogła pójść. Nie miała gdzie. Delikatnie zapukała. Już po chwili zza drzwi wyjrzała uśmiechnięta blondynka.
- Boże! Lisa! - krzyknęła. - Jak ty wyglądasz?
- Masz może wolną sofę...?

coolness

Twojego pierwszego ficka nie czytałam, więc nie porównam go z tym.

W każdym razie, przechodząc do rzeczy. Fragment, który nam zaprezentowałaś jest dość krótki. Jest parę błędów, ale nie rażą one strasznie oczu. W jednym miejscu zauważyłam brak przecinka, a z trochę poważniejszych błędów to:

GosiaczeQ_17

No rzeczywiście króciutko

Ale to nic... poczekam na więcej

Narazie mi się podoba to jak piszesz...
Ciekawa jestem co Lucas zrobił? Czekam na cd

Sarusia

Gorzata

hmm... pomysł może być bardzo ciekawy, jeśli go dobrze rozwiniesz

Jak wspomniała Jakaśtam, Cuddy powinna wiedzieć o konferencji...
ale nie jest źle

czekam na ciąg dalszy!
Wena!

dr Tygrysolka

Ortograficznie to wręcz balsam dla moich oczu. Interpunkcyjnie właściwie też. Co do literówek, to zdarzają się każdemu, (powtarzając po Sarusi) prawda, Ley?

Ale mimo wszystko trochę się poczepiam, bo nie byłabym sobą, gdybym tego nie zrobiła.
Zaczynając od tej nieszczęsnej konferencji medycznej, o której wspominały dziewczyny. Trudno jest zapomnieć o imprezie, na której mają gościć lekarze z całego stanu, na tyle liczni, że zajęli cały hotel. To raz. Dwa, to również wspomniana gościna u Cameron. Większości autorek zdarza się zapomnieć o tym, że poza pracą bohaterowie mają również swoje życie prywatne, rodzinę. A nawet jeśli, to prędzej widzę Cuddy u Wilsona, niż u Cam. I jeszcze jedno a' propos tej sceny - w PPTH praktycznie nikt nie mówi do niej per Lisa.
Przechodząc wreszcie do rzeczy, która najbardziej mnie... w pewnym sensie zastanawia. A mianowicie przedstawiony tutaj stosunek Lucasa do Cuddy. Nie lubię go, jestem ostatnią osobą, która założyłaby jego fanclub, ale jedno muszę mu przyznać. Jak dla mnie, na podstawie szóstego sezonu (obejrzanego do odcinka '5 to 9', więc może być to opinia nieaktualna), zależy mu na Cuddy. Na niej, jako na osobie, nie na matce ani na służącej. Fascynuje go i pociąga, może nie jako partnerka na całe życie, ale również nie jako kuchenka i zmywarka w jednym. Przynajmniej tak mi się wydaje.

Moja opinia jest subiektywna, długa i nudna. Tygrys w całej okazałości

Życzę Wena i wytrwałości
Pozdrawiam,
Tygrys

daritta

Pomysł wydaje mi się być ciekawy,ale teraz czekam na to jak to rozwiniesz ;d
Zauważyłam pare drobnych literówek,ale to się każdemu zdarza,więc ok

Na początku masz juz u mnie plusa za to,że Cuddy odchodzi od Lucasa

Ale mogła iść do Grega,a nie do Cam,bo to by akcje nam ułatwiło

Czekam na cd

Pozdrawiam i wena życzę

piłeczka Haus'a

Ładne !

Bardzo mi się podobało, choć miałam nadzieję że zamieszka u Haus'a.

Skoro to rozdział pierwszy, to będą też następne, nie ?

Czekam na kolejną część i życzę dużego, kolorowego Wena.

marguerite.

Sarusia, dziękuję. A literówki to jedno z moich przekleństw.
dr Tygrysolka, wcale nie było nudno. Ale i tak dziękuję za miły komentarz.
Gorzata, GosiaczeQ_17, daritta, dziękuję.
piłeczka Hous'a, dziękuję, to było bardzo miłe.

A co do dalszych rozdziałów. Na pewno się pojawią, mnie nie sposób po prostu zniechęcić.
Ale może trochę później...

Pozdrawiam, marguerite.

Diamentowy Kociak

Mi także się bardzo podoba, a Kociaki zawsze mówią prawdę

. A miałam nadzieję, że na noc pójdzie do House'a...

. Jestem ciekawa, dlaczego zerwała z Lucasem?
Pożyjemy zobaczymy

Wena!

marguerite.

Zawaliłam. Zawaliłam na całej linii.
Przez dwa miesiące nie mogłam się zebrać do napisania choćby jednego zdania, ale dzisiaj rano wstałam i obiecałam sobie, że nie pójdę spać, jeśli nic nie dodam.
I oto jest!
Moje marne kilkanaście linijek, które jest tak beznadziejne, że nie jest nawet godne, aby się tutaj znaleźć...

Rozdział 2. Niespodziewany obrót akcji...

Cameron stała i wpatrywała się zdezorientowana w szefową. Nigdy nie widziała jej w takiej sytuacji. Uważała ją za kobietę sukcesu, niezdolną do żadnej potyczki życiowej. Zawsze zazdrościła jej tego, że potrafiła się tak ustawić w życiu... Teraz jednak patrzyła na nią wyczekująco zupełnie inna osoba. Zagubiona, smutna kobieta, która w głębi duszy nie pragnęła teraz niczego innego, niż odrobiny ciszy i zrozumienia.

Obie kobiety usłyszały dźwięk otwieranych drzwi. Z łazienki, która znajdowała się tuż naprzeciwko drzwi wejściowych wyszedł zadowolony i uśmiechnięty mężczyzna. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że jest obserwowany. Okryty był jedynie w pasie błękitnym ręcznikiem, który z jednej strony niebezpiecznie się zsunął, odkrywając więcej, niż powinien. Jego mokre, blond włosy, posklejane ze sobą niezdarnie, opadały strąkami na gołe ramiona. Pod nosem podśpiewywał sobie Marsz Weselny Mendelssohna i śmiał się sam do siebie.
- Chase! - Krzyknęła Cameron, a mężczyzna w ostatniej chwili złapał spadający z jego bioder ręcznik. Chase spojrzał niepewnie na Cuddy, potem na narzeczoną.
- Może już pójdę - kobieta odwróciła się na pięcie, ostatni raz spoglądając na zmieszanych, a jednocześnie rozbawionych narzeczonych...

Krople deszczu, spadające z nieba przegrały w nierównej walce z rozjuszonym New Jersey. Teraz jedynie można było wyczuć delikatną mżawkę.
Lisie w ostatniej chwili udało się zatrzymać przejeżdżającą obok taksówkę.
- Princeton Plainsboro Technology Hospital - powiedziała, wchodząc do taksówki. Po niespełna dziesięciu minutach jazdy stanęła przy wejsciu szpitala. Rzadko kiedy bywała w nim o tak późnych godzinach. Otworzyła drzwi i udała się w stronę wind, a potem swojego gabinetu. Korytarze były niemal zupełnie opustoszałe, tylko gdzieniegdzie zobaczyć można było jednego z pacjentów lub lekarza dyżurującego.

Zapaliła lampkę stojącą na biurku. W dzisiejszym rozgardiaszu, kończąc pracę zapomniała o ułożeniu papierów, tak więc większą część biurka pokrywały stosy kartek, które zapełniały nazwy, niezrozumiałe dla postronnego obserwatora. Zgarnęła je jednym ruchem na kupkę i usiadła na kanapie, zagłębiając się powoli w nieznane granice błogiego snu, traciła kontakt z rzeczywistością...

Gregory House zrobił coś, do czego postanowił się nie przyznawać przed szefową. Został w pracy po godzinach.
Wymagał tego przypadek, który starał się rozgryźć. Szesnastoletnia dziewczyna niespodziewanie dostała drgawek na stole operacyjnym, teraz leżała na OIOM'ie, a lekarze walczyli o utrzymanie jej przy życiu.
On natomiast przechadzał się nerwowo po korytarzach PPTH w nadziei, że jakiś pomysł sam wpadnie mu do głowy.
Będąc na trzecim piętrze ujrzał lampkę palącą się w gabinecie jego szefowej...

piłeczka Haus'a

No, i to jest to na co czekałam.

A mi się wydaje że dalej będzie tak - ........... . Nie na piszę co według mnie co będzie dalej, bo nie chce ci psuć koncepcji na ciąg dalszy ( który mam nadzieje już wymyśliłaś bo już na niego czekam).

Nie wiem co w tym poście dalej napisać, bo chyba coś nie tak napisałam i sama się pogubiłam więc może go nie czytaj

. Oki czekam na dalszą część !

P.S. Już cały post przeczytałaś nie ?? A, przecież mówiłam nie czytaj. Żartuje .

Możesz go przeczytać, choć to trochę nie logiczne, bo już go przeczytałaś. Idę sobie strzelić w łep za moją nielogiczność.

InvisibleCone

Stanowczo za krótko

Dziś przeczytałam obie części. Pierwsza wprowadza nas w ogólną sytuację Cuddy. W drugiej części Cuddy nie zostaje jednak u Cameron i Chasea. Postanawia im nie przeszkadzać i jedzie do szpitala.
Domysliłam się, że House już tam jednak będzie

Gorzata

w końcu!
treść wynagradza czekanie

o ile w poprzedniej części pojawiły się pewne nieścisłości, ta jest świetna!
rozwaliła mnie scena z Czejsem
bardzo mi się podobało!
tylko za krótkie i skończone w nieodpowiednim momencie

czekam na ciąg dalszy!
Wena!

Ugryź_Suchara

No dla mnie fajniuchno. Czekam na dalszą część

Z tym Chase'm mnie rozboriłaś

daritta

No nareszcie.! ;d
Bardzo fajna część
A fragment z moim Czejsem tak mnie napalił,że masakra

Szkoda,że mu nie spadł ten ręcznik

Ale dlaczego tak króciutko.?

Mam nadzieję,że kolejna częśc będzie dłuższa

Pozdrawiam i wena życze

marguerite.

piłeczka Haus'a, rozłożył mnie Twój komentarz

I za to Cię lubię. Za nielogiczność

Dziękuję!

InvisibleCone, przepraszam, że tak krótko, ale spójrz na godzinę dodania. To prawie środek nocy

I znowu przepraszam, ale jednak będziecie musieli jeszcze troszeczkę poczekać...
Dziękuję!

Gorzata, wydaje mi się, że właśnie w odpowiednim

Dziękuję!

Ugryź_Suchara, dzięki

daritta, czyli czekałaś?
Przepraszam, jeśli wpłynęłam negatywnie na Twoje odczucia psychiczne

. Odnoszę wrażenie, że nie zmartwiłabyś się, gdyby ten ręcznik mu jednak spadł

Dziękuję!

GosiaczeQ_17

Kurcze i przegapiłam

No ale nie tylko ten jeden fick

NIe miałam dostępu do neta przez 4 dni od 2 czerwca

Część fajna acz króciutka

No ale musisz szybko napisać co dalej

ZObaczył to światełko... i CO DALEJ?

Czekam zniecierpliwiona

Pzdr

Agnes

Czejs w samym ręczniku

A teraz treść - Hmmm... Cóż, podobało mi się. Bo co ja innego mogę napisać? Eee... Dobra, poddaję się.

W życiu nie posądzałabym House'a o zostanie po godzinach. No, ale przecież są w życiu takie sytuacje, których nawet Agnes nie przewidzi (w sumie to nawet całkiem sporo sytuacji). Czekam na bezapelacyjne wtargnięcie do gabinetu Cuddy i... no nie wiem, na pewno coś wymyślisz.

Wena!

Zuu

Zdecydowanie popieram Agnes.

Scena z Czejsem naprawdę udana.

A House i Cuddy ... nocą ... sami ...

No cóż czekam na ciąg dalszy

Pozdrawiam i wena życzę

marguerite.

Gosia, Agnes, Zuu - cieszę się niezmiernie, że spodobała Wam się scena z Chase'm

I dziękuję za miłe komentarze...

Nowa część też może nie grzeszy długością, ale dodam ją już niedługo

marguerite.

Nie pisałam przez prawie miesiąc.
No, ale wreszcie jest

Mam nadzieję, że się spodoba

Rozdział 3. Pierścionek...

- Zdaje mi się - powiedział, próbując przekonać samego siebie i ruszył w stronę wind. Jeszcze nigdy nie czuł się w szpitalu tak obco. Puste, ciemne korytarze, gdzieniegdzie krzesełka dla pacjentów... To wszystko budziło w nim dziwne uczucia, czuł, że czegoś tu brakuje, czegoś brakuje także jemu...
A może kogoś?

Niewiele myśląc zawrócił, a po chwili ponownie stanął pod drzwiami gabinetu pani administrator. Światło w dalszym ciągu świeciło, tworząc jasną poświatę na korytarzu.
- Cuddy? - pomyślał i zaraz zganił się w myślach. Dlaczego zawsze, w najmniej odpowiednich momentach o niej myślał?
Delikatnie, ale z pewną stanowczością nacisnął na klamkę. Nie oczekiwał żadnego rezultatu, bo Cuddy zawsze pilnowała, aby jej gabinet został zamykany na klucz, jednak ku jego wielkiemu zdumieniu drzwi się poddały.
Powoli wszedł do środka. Stukot laski echem odbijał się od jasnożółtych ścian.
- To zupełnie jak jej obcasy - uśmiechnął się do siebie. Gabinet prawie całkowicie pogrążony był w ciemności, lampka oświetlała tylko nieznaczną część biurka. Usiadł na dużym, skórzanym krześle. Dziwiło go, jaki bałagan Lisa zostawiła, opuszczając pracę. Zawsze taka porządna, skupiona na tym, co robi...
I wtedy ją zobaczył.
Drobna, skulona postać, śpiąca na szpitalnej kanapie. Wydawała się być, a raczej była zupełnie bezbronna. Powoli, starając się nie zrobić choćby najmniejszego hałasu, poszedł w jej stronę. Chwilę później stał już, patrząc na Cuddy z góry. Jej ciemne loki, delikatnie otulały szczupłą twarz, nogi podciągnięte były do klatki piersiowej, a ręce delikatnie spoczywały pod burzą włosów.
- Kiedy śpi jest jeszcze piękniejsza - znowu zganił się za swoje myśli. Co go dzisiaj opętało!? Sam siebie nie poznawał. Mówił o Lisie w samych superlatywach, także podczas rozmów z Wilsonem.
Kiedy odwrócił się, aby wyjść z gabinetu coś niewielkiego błysnęło w podnóża kanapy... Pierścionek?
House schylił się i podniósł znalezisko. Nie miał wątpliwości, że to pierścionek. Pierścionek zaręczynowy Cuddy. Pamiętał, jak wielokrotnie żartował z tych zaręczyn, czasami nawet czuł nutkę zazdrości, że taki nieudacznik jak Lucas potrafił się zadeklarować. Uważał, że Cuddy nie była go warta. Zasługiwała na kogoś o wiele lepszego, na kogoś, kto potrafiłby dać jej spokój i miłość.
Jeszcze raz spojrzał w stronę swojej szefowej. Pamiętał tej jedyny poranek, kiedy obudził się u jej boku, to był jedyny dzień, kiedy był szczęśliwy, potem zaprzepaścił wszystkie szanse, które Opatrzność postawiła na ich drodze przed dwadzieścia lat...
Ale dlaczego pierścionek leżał na podłodze? Nie przypominał sobie, żeby Cuddy kiedykolwiek go chociażby zdjęła... Czy to możliwe, żeby... ?

Uśmiechnął się na samą myśl o zerwaniu zaręczyn tej pary.

Niewiele myśląc podszedł ponownie do biurka i z szuflady wydobył jakąś kartkę. Prawdopodobnie pismo sądowe, teraz jednak nie zwracał na to uwagi.
"Jeśli nie masz gdzie przenocować, to daj znać - służę pomocą!" - napisał, a na kartce położył srebrny pierścionek.

Szybko wyszedł z gabinetu i z powrotem udał się w stronę diagnostyki...

Agnes

Nie wiem, jak innym, ale mnie się podobało

Ojej, taki słodki i czuły House... No i nareszcie dowiedział się o zerwaniu zaręczyn. Yeah! Ech, chyba ten okrzyk wchodzi mi w nawyk

Tak, żeby Cuddy u niego przenocowała! Jeśli nie przenocuje, to przysięgam, że... nie wiem co, ale to przyjemne nie będzie

Wena na kolejne części!

mika-house

mnie rowniez sie podobalo.

noo i mam taką nadzieję, ze teraz cuddy przenocuje u housa

pozdrawiam

GosiaczeQ_17

Dlaczego tak krótko?

"- Cuddy? - pomyślał i zaraz zganił się w myślach. Dlaczego zawsze, w najmniej odpowiednich momentach o niej myślał?"
Trochę mnie to rozśmieszyło

Bo skoro stoi przy jej gabinecie to o kim ma myśleć?

Ale to pewnie mnie to tylko rozśmieszyło

Sorki

Podoba mi się fragment jak House obserwuje Cuddy

Ja w ogóle lubię takie momeny

Bo jak nas ktoś nie widzi to nie musimy niczego ukrywać

Czekam na cd

Ale niech będzie szybciej i dłuższa

pzdr