Fik: Niespodzianka [u]

joasui

Zweryfikowane przez autorkę

Chciałam zacząć to wklejać po napisaniu większej ilości tekstu, ale ten pomysł łazi mi po łbie od jakiegoś czasu i jestem szalenie ciekawa, jakie pomysły na wyjaśnienie całej sytuacji będziecie mieli.
To nie będzie kolejny odcinek House'a - znacznie mniej medycyny, w ogóle tekst będzie znacznie krótszy od mojego poprzedniego (liczącego ostatecznie 33 wordowskie strony).

No dobra, to lecimy. Taki teaser na początek.

---------

Ósma rano. Lato w cholernej pełni. Upał doprowadzający do szału. Irytujący śmiech leniwych szczyli za oknem. Najgorszy dzień jego życia.

Nie było tak źle, kiedy się dowiedział, że został kaleką. Albo kiedy Stacy go rzuciła. Albo kiedy on rzucił Stacy. Oberwanie kulką w brzuch i szyję nie było takie złe. Pokłócenie się z Wilsonem i Cuddy, naćpanie się niemal na śmierć, po czym prawie wylądowanie w pudle na dziesięć lat było rozrywkowe. Wszystko było lepsze od tego cholernego, letniego dnia. Od kilku lat się go bał, teraz nadszedł ten moment. Że jasna cholera.

Przez dziesięć lat bycia inwalidą przekonał się, że podczas operacji usunięto mu mięsień, ale wszczepiono dodatkowy umysł. Jego noga miała duszę, trochę jak jemioła – pasożyt, czerpiący z żywiciela, wysysający radość życia, a jednocześnie będący odbiciem jego uczuć, pozwalający zdać sobie sprawę ze stanu jego głównego umysłu. Trochę czasu mu zajęło dojście do takich wniosków. Kilka epizodów wzmożonego bólu bez fizycznej przyczyny miało tu dużo do powiedzenia.

Bał się, że tego dnia noga będzie go bolała bardziej, że nie zdoła zrobić tego, co na dziś planował, ale ranek powitał go tylko z nieco silniejszym niż zwykle pulsowaniem w okaleczonym udzie. Taki sygnał „Chcę się tylko upewnić, że wiesz, że tu jestem”. Ojj, wiedział, że tam była. Przez dziesięć bitych lat (z trzymiesięczną przerwą) się przekonywał, że tam była. Nikt by go nie zdołał przekonać, że było inaczej.

Zwlókł się z łóżka, podpierając się ścian i mebli dotarł do łazienki. Wybicie dodatkowych drzwi, prowadzących z jego sypialni do łazienki, było świetnym pomysłem. Skracał bolesną do pokonania drogę o jakieś trzy metry, ale to zawsze coś.
Spojrzał na swoje rozmemłane jak zwykle oblicze w lustrze. Rozczochrane, coraz bardziej szpakowate włosy, siwiejący, czterodniowy już zarost, zmęczone, niebieskie oczy i pobrużdżona zmarszczkami twarz o niezwykłej sile wyrazu. Tak samo wyglądała wczoraj, ale dziś, tego dnia, miała dla niego nowe znaczenie. Postanowił, że dziś ta twarz będzie wyglądała inaczej. Że dziś w ogóle wszystko będzie wyglądało inaczej.

A wieczorem on to „inaczej” utopi w litrach szkockiej. Albo kupi skrzynkę wódki – nie lubił wódki, ale jako alkohol nieco bardziej procentowy pozwoli mu szybciej osiągnąć cel.
W poprzednie takie letnie dni robił wszystko, by nie zwracać na siebie uwagę. Wszystko toczyło się normalnie, jego współpracownicy często nawet nie wiedzieli, że te dni mogły być w jakiś sposób szczególne. Ale dziś to go nie obchodziło.

Sięgnął po piankę do golenia i golarkę.

Becia

bardzo mi się podoba, lubię czytać o "związku" house'a i jego nogi

ciekawe czy zmiany zakończą się tylko na ogoleniu zarostu czy coś w jego zachowaniu też się zmieni. czekam na następną część

Em.

o nie! House, odkładaj tę maszynkę, to ZŁO!

Nie mam pojęcia, co to za dzień, ale z pewnością będzie wyjątkowy. joasui, tym razem też się będziesz nad nami znęcać, wklejając coś raz-dwa razy w tygodniu?

joasui

Em.

joasui, ja co prawda jestem z Gdyni, ale jestem pewna, że w Gdańsku jest internet

.
A z mojej paniki przed maszynką w ręku House'a to się nie ma z czego śmiać - to ZUO

.

joasui

Wiem, że jest internet, ale ja go nie mam. Gdybym miała, to bym się w ogóle nie uczyła. Sama się odcinam. Jak już korzystam, to w celu sprawdzenia poczty i nic więcej.
Ale w ten sposób bardziej się cieszycie, jak już coś wkleję.

Em.

ja się cieszę zawsze - niezależnie od tego, ile czasu minęło

.

ofwca

ja nie mogę. House się będzie golił??

ogolony House to widok, który trudno mi sobie wyobrazić.

joasui

Spokojnie, jeden dzień tylko!

Kto oglądał wywiad z Hugh w "Inside the Actors' Studio" (pozycja absolutnie obowiązkowa! Kto nie widział, ten grzeszy!), temu powiem, że wyobrażam sobie Grega właśnie w takiej odsłonie.
Wracam do pisania.

kasiat88

Też się zastanawiam co to za dzień. Skoro House postanowił się ogolić (może jeszcze zmieni zdanie?) to musi to być coś naprawdę wyjątowego. I jeszcze czekał na niego od kilku lat... Jakaś rocznica?
Czekam na ciąg dalszy

Dżuczek

joasui

No dooobra. Chciałam po swojemu wkleić to dopiero jutro, ale nieco narcystycznie spodobał mi się ten pomysł i tworzę to z ogromną radością.
Więc teaserka ciąg dalszy

---------

Były w tym szpitalu osoby, które miały szansę pamiętać, jak wyglądał bez zarostu. Cuddy na przykład. Pierwsze cztery lata pracował tu ładnie ogolony. Wilson. Przez niego zresztą przestał się golić. Pielęgniarka w przychodni. Ale jego radosne stadko asystentów już mogło być zaskoczone. Zresztą nie tylko brakiem zarostu u szefa.

Wrócił po latach do starej, zwykłej, normalnej, drewnianej laski. Na nogach miał stonowane, skórzane buty – żarówiaste adidasy zostały w szafie. Był ubrany w jasne spodnie od garnituru, wyprasowaną niebieską koszulę i pasującą do spodni marynarkę (całe szczęście nie miał krawata – na takie szaleństwa nie było go stać). Na nadgarstku jego stary zegarek ze skórzanym paskiem – podarowany mu kilka lat temu przez Kutnera sportowy czasomierz też miał chwilowo wolne. W dłoni skórzana teczka zamiast plecaka. I żadnego kasku, choć pogoda była idealna do jazdy na motorze. Przytelepał się tu swoim własnym, starym, wyjątkowo umytym samochodem.

Ludzie w lobby ledwo go poznali. Kilka cech pozostało takie same – nadal utykał ciężko na prawą nogę, nadal jego szpakowate włosy wydawały się być nie do opanowania, nadal patrzył na świat soczyście błękitnymi, czujnymi i bardzo spostrzegawczymi oczami, dziś jednak ukrytymi za jego okularami do czytania, których, ku jego smutkowi, dorobił się już kilka lat temu.
Mruknął paru mijanym osobom „dzień dobry”, ale zamiast do windy, ruszył do świetlicy lekarskiej.

Nie miał tu swojej szafki – jako ordynator własnego oddziału wszystkie rzeczy zazwyczaj trzymał w biurze. Był jednak jeden rekwizyt, który z racji bardzo rzadkiego używania nie znajdował się na typowym wyposażeniu diagnostyki, a dziś był mu potrzebny. Poza tym nie miał zamiaru w ogóle wjeżdżać na trzecie piętro. Dziś jego królestwem był parter.

Podszedł do dużej szafy przy jednej ze ścian świetlicy. Ściągnął marynarkę i zawiesił ją na wieszaku. Potem przejrzał wiszące w szafie fartuchy. Pamiętał, jak Cuddy niedługo po zatrudnieniu go tutaj miała ambicje wbicia go w ten paskudny biały strój. Nawet załatwiła fartuch obciachowo podpisany jego wdzięcznym nazwiskiem, ale tamta krucjata, jak wiele kolejnych, skończyła się oczywistym niepowodzeniem. House nadal był tak samo wysoki i szczupły, jak wtedy, więc kiedy znalazł wciąż biały egzemplarz, z łatwością się w niego zmieścił.

- To będzie dziwny dzień – mruknął, przypadkiem napotykając swoje całościowe odbicie w lustrze na drzwiach szafy. Szybko doszedł do wniosku, że im więcej patrzy w lustra (których nawet w zwykły dzień nie lubił), tym większą ma ochotę na to wieczorne urżnięcie się w trupa.
Drzwi do świetlicy otworzyły się, weszło dwóch lekarzy. House czym prędzej, bez słowa, opuścił pomieszczenie, kierując się do drzwi z wielkim napisem „Przychodnia”. Lekarze popatrzyli po sobie, jeden w końcu zdołał wybąkać:
- Czy to był House?
Drugi spojrzał na dawno już zamknięte za Housem drzwi, wzruszył ramionami.
- Niemożliwe – odparł.

***

- Dzień dobry! – rzekł, podchodząc do rejestracji w przychodni.
- Dzień dobry – odparła odruchowo pielęgniarka. Dopiero po sekundzie rozpoznała głos, spojrzała na jego źródło.
Wiele już widziała przez lata pracy tutaj. Czegoś takiego jeszcze nie. Dzielnie zachowała to jednak dla siebie.

- Znajdzie się dla mnie jakiś gabinet i pacjenci? – rzucił radośnie House z uniesieniem brwi.
- Zawsze – odparła pielęgniarka.
- A ktoś, kto by za mnie biegał z kartami i wywoływał pacjentów?
- Być może – wzruszyła ramionami, podając mu pierwszą kartę w bordowej okładce. House dziarskim krokiem ruszył do gabinetu zabiegowego numer jeden.
Nie tylko dla niego ten dzień miał być dziwny.

kasiat88

O_o Ogolenie się to jednak mały pikuś. Fartuch? Teczka? Wyprasowana koszula? Strasznie mnie ciekawi co będzie się działo dalej

Reakcja pielęgniaraki - bezcenna

Gość

Niesamowite... House ogolony (dziwne, "zue", ale... ostatecznie), nie na motorze (szkoda...), z drewnianą laską (o gustach się nie dyskutuje), ale w FARTUCHU?!
Joasui intrygujesz! Ale w pięknym stylu

Czekam na więcej!

Dżuczek

Ha, ha, ha! Sam był jakby zaskoczony swoim wyglądem

Ale źle się w tej skórze czuje, więc dlaczego to robi, postępuje wbrew sobie przecież?

Nie mogę się doczekać odpowiedzi

Holiday

to ogolonienie sie to tylko początek jak widzę?? kurka co sie stało ma urodziny i zaczyna nowa drogę życia czy udezył się w główkę??

a może to sen albo narkotyczna wizja?? :wink: ale powaznie to ciekawie się zapowiada, pisz dalej!

Em.

Pielęgniarka dzielnie zniosła sytuację - biedna kobieta, mógł ją o zawał przyprawić

. joasui, intrygujesz. Nie mogę doczekać się reakcji Wilsona. No i przede wszystkim : co to za dzień?

Nie rozumiem tylko jednego - skoro to okulary do czytania, to czemu miał je na nosie, kiedy wchodził do szpitala? Napis "KLINIKA" jest chyba wystarczająco duży, żeby go przeczytać bez nich?

joasui

Odpowiedź planowana do zdradzenia jutro.

Em.

To już jutro będzie ciąg dalszy? *piskradości*

ofwca

House totalnie odmieniony, ciekawe z jakiej okazji... hmmm... mam parę torii i muszę je przemyśleć

joasui

Tylko ich nie zdradzaj, bo jak wyjdzie, jak bardzo jestem przewidywalna, to mi wena oklapnie i będzie problem.

ofwca

nie zamierzam się z niczym wychylac

bo potem się okażę, że nie miałam racji

a tak to po zakończeniu fika będę mogła krzyknąć: O tym właśnie myślałam!

Becia

jestem ciekawa co zmusiło house'a do zmian? mam tylko nadzieję że wyjdzie mu to na dobre

kremówka

no... to jest dopiero coś

House ogolony i w fartuchu... to musi coś oznaczać, takie rzeczy nie dzieją się bez powodu... czekam na następny odcinek, żeby go poznać

Guta

Moja wyobraxnia nie potrafi przyjąć takiej dawki informacji. Musze to sobie rozłożyć na kawałki. Ok, jedziemy.
Golenie... (yhh...House bez pięknego zarostu

)
Okulary (jak mi się wydaje w którymś odcinku miał okulary i mi sie podobało)
Buty... (dobra w końcu gość jest w wieku mojego taty, tak trudno z tym nie będzie)
Faruch..... narazie nie moge, ale do jutra powinnam się uporać :wink:

A tak na serio, bardzo podoba mi sie twój styl pisania i to jak przedstawiasz wydarzenia. Dlaczego? Wychodze z założenia, że nie można powiedzieć dlaczego coż nam się podoba, poprostu tak jest i tyle. Czekam na więcej.