Fik pod tytułem: Jak bum bzyk bzyk [u]

evi

Zweryfikowane przez autorkę tj. evi

To mój pierwszy (i pewnie ostatni zarazem) hałsowy fik. Na początku miało być coś zupełnie innego, wyszło zaś nieco inaczej i trochę dziwnie, mam nadzieję, że przez to chociaż odrobinę ciekawie.

Ze specjalną dedykacją dla Beci

PROLOGUS:

- Za oceanami, za górami, za siedmioma wieżowcami stał sobie szpital, w którym praca wrzała jak w ulu. Lekarze i pielęgniarki pracowali jak te pszczoły, a pieczę nad nimi sprawowała Królowa Matka, która co pewien czas chodziła nabzdyczona jak osa i gryzła, kogo popadnie.

W ulu tym pracował również wyjątkowo złośliwy Szerszeń. Nawet najstarsi górale nie pamiętają, kiedy się tam znalazł. Był kąśliwy, a niektórzy podejrzewali, iż to dlatego, że nie może latać, gdyż mu skrzydło tudzież nogę upitolili.

Do pieczary szerszenia przypadkiem zawędrowała Mrówka, Chrząszcz i Motyl. Żyjątka nie wiedziały, w co się wpakowały, a kiedy już się zorientowały - było za późno, na zawsze tam zostać miały. Prawie zawsze, uściślijmy.

Bo potem miał miejsce wielki wybuch – bum, tara ra bum! I żyjątka zwiały, wietrząc okazję. Jednak Szerszeń nie pozostał długo bez odpowiedniej świty, która co ranek witałaby go ukłonami i kolejną porcją smakowitej ćmy.

Za pomocą przygodnie znalezionej pajęczyny Szerszeń sprowadził do swego legowiska kolejne ofiary, które miały dla niego pracować. Złapało się takich niczego nieświadomych ochotników... wielu. Ale tylko dla trzech starczyło miejsca w pieczarze Szerszenia. Po długich i wyczerpujących zawodach wybrał troje, nad którymi zamierzał pastwić się latami.

Więc była Ważka, Termit i Trzmiel. Ważka wiedziała, czego chce i tak łatwo nie dała się wpakować pod pantofel Szerszenia. Ku jego zgrozie. Trzmiel za to był takim misio-pysio, ale się na pracy swej znał, chociaż udało mu się zepsuć to, co jeszcze zepsute nie było.

W szpitalu-ulu pracował także Pasikonik, który do perfekcji opanował skakanie z kwiatka na kwiatek. Lub jak kto woli z jednej obrączki w drugą. Między nami mówiąc, wiele obrączek zwiedził. Pasikonik z niewiadomych powodów przyjaźnił się z Szerszeniem, ale od kiedy przyjaźń jest rozsądnym uczuciem.

- I co było dalej?

- Na dzisiaj koniec, śpijcie dobrze.

- Ale taaatooo!

- Raz, dwa, trzy, śpicie!

Mężczyzna złożył ostatnie pocałunki na czołach bliźniaczek, a wychodząc, zgasił światło.

* 1 *

- Tatooo! Obiecałeś dalszą część bajki!

- Dziewczynki, tatuś jest zmęczony, naprawdę...

- Ale tatoooo! Obiecałeś! – na buźkach dziewczynek zawisła groźba rozpaczliwego płaczu.

- Myślę, że dziesięć minut nas nie zbawi. Wskakujcie do łóżek.

Pewnego dnia do ula przyleciała pszczoła, której nigdy wcześniej tam nie widziano. Była to niezwykła pszczoła i dało się odczuć, iż nie traktowano jej jak każdego innego przybysza z dalekiego świata. TA pszczoła miała... konszachty w kierownictwie ula i Królowa nakazała otoczyć ją szczególną opieką.

Pszczoła, nazwijmy ją pszczołą miodną. Albo Miodną, po prostu. Więc Miodna była na coś chora, ale oczywiście nikt nie wiedział, na co. Zadanie zdiagnozowania miodnej dostał oczywiście Szerszeń.

Zawezwał swój zespół złożony teraz już z Ważki, Termita i Trzmiela i zarządził dokładne zbadanie chorej, zebranie wywiadu rodzinnego i inne bzdury, a sam poszedł do Królowej w celu... sobie jedynie wiadomym.

Królowa siedziała jak na szpilkach w swoim gniazdku, bo Miodna była córką jej przyjaciółki i dlatego traktowała ten... przypadek bardzo osobiście. Kiedy Szerszeń ośmielił się wejść do jej legowiska, Królowa podbiegła do niego i, ku obopólnemu zaskoczeniu, wtuliła się w jego... odnóża. Zaczęła płakać i umazała tuszem nie wodoodpornym jego świeżo wyprany pancerzyk.

Tę idyllę przerwała Ważka, która zawsze wiedziała, kiedy się pojawić, by zepsuć ważny moment. Miała wyniki badań Miodnej, więc Szerszeń musiał zostawić Królową, by zastanowić się nad diagnozą.

- Dosyć tego dobrego! – do pokoju weszła kobieta i głosem nieznoszącym sprzeciwu stwierdziła – jutro będziecie niewyspane. A i tata chce odpocząć. Dobranoc.

- Dobranoc – odpowiedziały chórkiem dziewczynki nieco obrażonymi głosami.

* 2 *

- Tatku, tatku!

- Dziewczynki, jestem w pracy!

- Ale tatusiu, chociaż pięć minut!

- Mama nie będzie zadowolona.

- Pięć minutek i znikamy.

- Siadajcie wy małe potworki!

Szerszeń siedział w swojej pieczarze w towarzystwie zawodnego zespołu i rozmyślał, co może być Miodnej. Wykluczyli wiele chorób, ale wciąż nie mogli znaleźć tego, co powodowało, że Miodna czuła się źle i źle wyglądała. Robili coraz to nowe badania, ale nie byli ani o krok bliżej rozwiązania zagadki.

Tymczasem Królowa bardzo często przychodziła do legowiska Szerszenia, bo samej jej trudno było sobie poradzić z tym, co przechodziła. Szerszeń, który zazwyczaj nie szczędził jej sarka... złośliwych komentarzy, tym razem zachował je dla siebie, przeznaczając większą dawkę sarka... złośliwości dla swojego zespołu.

Jednego wieczora Królowa była szalenie zmęczona i nie była w stanie dotrzeć o własnych siłach do domu. Szerszeń przypadkiem natknął się na nią słaniającą się na... odnóżach i wsiadającą w tym stanie do... środka lokomocji. Natychmiast zabrał jej kluczyki z pytaniem, czy chce się zabić. Królowa popatrzyła na niego niewidzącym wzrokiem, więc Szerszeń bez zbędnych komentarzy władował ją na swój... środek lokomocji i zawiózł ją do jej domku.

Kiedy już miał wychodzić, Królowa zatrzymała go z prośbą, by dziś nocował u niej. Szerszeń był zdziwiony, ale postanowił zostać na noc. Spał na... niezbyt wygodnym posłaniu z liści i...i... ściółki, ale ranek wynagrodził mu wszystkie trudy nocy. Królowa wypoczęta i odświeżona wstała wcześniej i przygotowała wspaniałe śniadanie. Było wszystko: croissanty, ciepła kawa, no i oczywiście miód. A, gdy wychodzili do pracy, Królowa obdarzyła Szerszenia buziakiem.

- Ale jakim buziakiem? – dopytywały się dziewczynki.

- W policzek? Czy w czółko?

- A może w usta?

- Koniec na dzisiaj. Mam dużo pracy.

- W usta. – stwierdziły zgodnie dziewczynki i wymaszerowały na korytarz.

Dominika040892

Hehehe xd Ciekawe

Tak śmiechowo troszkę na razie.
W tym stylu nie widziałam chyba jeszcze nic... gratulujexd

Jestem tu nowa... ale kilka 'hałsowych' fików już przeczytałam:)

Becia

to pierwszy fik jaki przeczytałam od kilku miesięcy nie licząc piłkarsko-gejowskich fików Sernando i jestem zachwycona.

eye_roller

buhahhhhhahha! wypasiony kawalek

opisy są przednie

nie wsponę o pomyśle

pavulon

..i żyli długo i szczęśliwie..wróc Szerszeń dręczył zawodny zespół sark..złośliwymi komentarzami a Królowa nosić szpilki na wyyysokich obcasach^^
zajebiaszczy ten fik;)

joasui

Świetne

. Upitolenie skrzydła tudzież nogi i opisy owadzich odpowiedników zespołu House'a - super.
Będzie ciąg dalszy czy to taka miniaturka?

Bardzo przyjemnie się czyta

Any

Kurcze, zarąbiste to. Genialne porównania ^^
A Wilson jako Pasikonik skaczący po obrączkach już wymiata

Poziomka

Inka, moja kochana, Wilson zawsze wymiata.

Ale rzeczywiście ten Pasikonik pobił chyba wszystko.

Ficzek jest genialny.

Ciekawa jestem kto jest tym tatusiem.

evi

dziękuję za miłe komentarze

ciąg dalszy niebawem

vicodin_addict

Pomysł jest świetny.
Fik bardzo zabawny, podobają mi się opisy postaci xD
Przyejmnie sie to czyta. Czekam na więcej ;]

evi

* 3 *

- Ale my chcemy teraz zaraz!

- Cóż, chyba nie mam wyjścia...

Następnego dnia Pasikonik odwiedził Szerszenia w jego pieczarce. Przyjaciele długo rozmawiali, a potem jakoś tak się stało, że razem wyszli z ula. Powędrowali na łączkę, gdzie nadal rozmawiali o wszystkim i o niczym. Bardziej jednak o niczym, bo Szerszeń miał tendencję do natychmiastowej zmiany tematu, gdy zeszli na zbyt... poważny.

Pasikonik i Szerszeń siedzieliby tak bardzo długo, gdyby nie zrobiło się już chłodno. Pasikonik nie chciał być tej nocy sam, dlatego poprosił Szerszenia o to, by z nim został. Szerszeniowi nie za bardzo było to w smak, ale pomyślał, że w sumie, co mu szkodzi, przynajmniej będzie miał pożywne śniadanie. Pasikonik zabrał więc Szerszenia do siebie.

Kiedy Szerszeń wchodził do domku Pasikonika, uderzyła go w... czułek niezwykła woń kwiatowa. Gdy ochłonął z pierwszego wrażenia, ujrzał małe świetliki, które robiły za lampy. Wszędzie było czysto i pachnąco, zbyt czysto i zbyt pachnąco i Szerszeń zaczął się niepokoić.

Pasikonik usiadł na liściowej kanapie i poklepał prawym górnym odnóżem miejsce koło siebie. Szerszeń czuł się nieco niepewnie i z tą niepewnością wymalowaną na twarzy usiadł koło Pasikonika, który mocno objął go tym samym odnóżem, którym klepał kanapę...

- Kooonieeec! Natychmiast spać!

- Ale, kochanie, najciekawsze dopiero przed nimi!

- Ależ mamo, najciekawsze dopiero przed nami!

- Spać!

* 3 i ¼*

- Śpicie? – rozległo się w pogrążonym w ciszy pokoju.

- Nie – odpowiedziały zgodnym szeptem dziewczynki.

- Mama zasnęła, a przerwała nam w najciekawszym momencie.

Szerszeń i Pasikonik siedzieli przytuleni na kanapie, z tym, że Szerszeń czuł się dziwnie, a Pasikonik wyglądał na zadowolonego. Świetliki powoli gasły z racji wyczerpania, woń kwiatowa się ulatniała, a oni jak usiedli, tak siedzieli wciąż.

Pasikonik wreszcie nie wytrzymał tej ciszy i zaczął gawędzić. To o tym, to o owym, wciąż ściskając Szerszenia trochę zbyt mocno, bowiem dało się słyszeć dźwięk trzaskanego pancerzyka. Pasikonik odsunął się nieco, by dać więcej przestrzeni Szerszeniowi. Zrobił to w samą porę, bo wówczas Szerszeń, targany nagłymi mdłościami, zwrócił wszystkie dzisiejsze posiłki.

Pasikonik odskoczył gwałtownie od Szerszenia, a był to błąd, który miał kiedyś być zgubny w skutkach. Zabrał listek akacji robiącym za obrus, na którym leżały resztki pokarmowe Szerszenia, i wyrzucił go za okno. Na nic się teraz nie nadawał.

Pasikonik pobiegł po mokrą ściereczkę i wytarł czułki Szerszenia. Podał mu trochę wody dla zabicia niesmaku w... otworze gębowym. Po jakimś czasie Szerszeń poczuł się lepiej, a wtedy Pasikonik zakwiąkał, że chciałby, aby ktoś go przytulił. Szerszeń, choć nadal odczuwał mdłości i nie chciał się przytulać do nikogo, by go nie... hm... owymiotować. Jednak widząc minę Pasikonika, który wyglądał jak zbity pies, zlitował się i objął go odnóżem.

Po kolejnej godzinie milczącego przytulania się, Szerszeń zabrał odnóże, ale wówczas Pasikonik wkroczył do akcji i przytrzymał przyjaciela blisko przy sobie.

W końcu Szerszeń miał już wszystkiego dosyć. Tułów mu zdrętwiał od utrzymywania się w pozycji pionowo-poziomej. Na dodatek w otworze gębowym wciąż czuł smak wszystkich dzisiejszych posiłków. I bolało go skrzydło tudzież noga, które/ą de facto miał upitolone/ą. Jego owadzie oczy zaszły mgiełką, która robiła się coraz ciemniejsza, głowa powoli opadła na... odwłok Pasikonika i zasnął głębokim snem.

Pasikonik bał się poruszyć, żeby nie zepsuć tej chwili. Chociaż było mu szalenie niewygodnie, nie mógł wyprostować odnóży, to nie zmienił pozycji. Głaszcząc swą... zakończeniem swego odnóża głowę Szerszenia, zasnął i on.

Gdy się obudzili, oboje poczuli, że ta noc... coś mogła znaczyć.

ewciaiwo

świetny
rożni sie od innych, ale świetny :smt003
mam nadzieje że bedzie wiecej....

Any

Jejku, Hilsonika dostrzegam... Wspaniałe

Poziomka

Jakie to słodkie. :smt007 Tylko ta niedobra mama...

A tak w ogóle to kto tu z kim, bo tu buziaki tam przytulanie..? ;P

vicodin_addict

Świetne. ;3
bardzo przyjemnie się czyta.
Będize więcej? ;]

Any

musi być!

marengo

Tak na początek: dlaczego ten fik jest w Innych?

Świetnie się czyta, bo i pomysł jest ciekawy, i ładnie napisane

.

Szerszeń i Pasikonik siedzieli przytuleni na kanapie, z tym, że Szerszeń czuł się dziwnie, a Pasikonik wyglądał na zadowolonego.
Myślę, że to Pasikonik powinien się czuć dziwnie w towarzystwie Szerszenia, bo takie Szerszenie, jak również szerszenie, niebezpieczne są

.

To o tym, to o owym, wciąż ściskając Szerszenia trochę zbyt mocno, bowiem dało się słyszeć dźwięk trzaskanego pancerzyka.
Świetny jest ten pancerzyk! Jeśli Pasikonik chce, żeby z tego coś wyszło, to niech nie popsuje Szerszenia

. A przynajmniej nie za bardzo

.

Zrobił to w samą porę, bo wówczas Szerszeń, targany nagłymi mdłościami, zwrócił wszystkie dzisiejsze posiłki.
A to się nazywa romantyczny wieczór. Marzenie każdego... Pasikonika.

Po kolejnej godzinie milczącego przytulania się, Szerszeń zabrał odnóże, ale wówczas Pasikonik wkroczył do akcji i przytrzymał przyjaciela blisko przy sobie.
Ależ oni są... nieśmiali. Urocze.

A ja bym się z przyjemnością dowiedziała, do jakich... wniosków doszli Szerszeń i Pasikonik po tej... może-coś-znaczącej nocy.

Edit: jak punktualnie udało mi się wysłać tego posta...

Nena

:smt003

bardzo mi się podoba.
jest `inny niż inne` ale po prostu genialny.

kurczę...
też chcę, żeby ktoś mi opowiedział taką bajkę

3

liczę [jak dużo innych czytelników] na WIIĘCEJ

))

;***

evi

w takim razie dalsza część bajki :smt003 i znów - na początku miało być inaczej, wyszło, jak wyszło. mam nadzieję, że nie gorzej niż poprzednio

* 3 i ½ *

- Co znaczyła tamta noc?

- Jaka noc? – mama otworzyła szerszej swoje wielkie oczy.

- A nie, nic takiego. Dziewczynki, do pokoju – zawyrokował tata i córki pobiegły truchtem do siebie. Za chwilę dołączył do nich tata.

- Chcecie znać dalszy ciąg?

Problemem był fakt, że dla każdego wspólnie spędzona noc na kanapie znaczyła coś zgoła odmiennego. Szerszeń był przerażony zachowaniem przyjaciela, który chyba czuł się niekochany, niepotrzebny i niedowartościowany, bo z jakiego innego powodu mógł potrzebować bliskości najbardziej złośliwego z owadów na świecie? Ba! Gdyby szerszenie bywały tylko złośliwe. Nie! One potrafiły nawet użądlić we śnie, nieświadome krzywdy, jaką wyrządzały.

Jednak rankiem Pasikonik wydawał się być w dobrym, ba! perfekcyjnym zdrowiu, więc Szerszeń nie zaprzątał sobie myśli domniemaną depresją przyjaciela. A Pasikonik rzeczywiście był toczony przez jakiegoś robala, który osiadł na jego ledwie dostrzegalnych zwojach, rzadko nazywanych również mózgiem, co nie byłoby dziwne, gdyby owady posiadały mózgi.

Pasikonik miał depresję. Próbował już wszystkiego, by polepszyć stan swojego owadziego umysłu – przemeblował swoje legowisko, wychodził co wieczór z inną owadzicą, skakał z czubków najwyższych traw, ryzykując życiem, by poczuć inne uczucie niż tylko wszechogarniającego przygnębienia. Działało, ale jedynie na sekundy dwie.

Pasikonik po owej nocy odkrył przyczynę swej niedyspozycji psychicznej. Był nią Szerszeń. To on wysyłał mu mylne sygnały – raz, że go lubi, innym razem, że jest wręcz przeciwnie. Maleńki skołowany umysł owada nie był w stanie poradzić sobie z przeciwstawnymi informacjami i zaczął fiksować. Sen z głową Szerszenia ułożoną na własnym, dzisiaj już podziurawionym ostrym żądłem i wymagającym natychmiastowej wymiany, pancerzyku ostrzegł go przed kolejnym takim wybrykiem.

Chociaż zależało mu na Szerszeniu... postanowił znaleźć inną obrączkę do zwiedzenia.

* 3 i ¾ *

- I co było dalej?

- Dziewczynki, jesteście niemożliwe. Tata właśnie wrócił z pracy. Musicie poczekać, aż zje obiad.

- Ale my już nie możemy się doczekać!

- Jesteście rozpuszczone jak dziadowski bicz! Widzisz tato, co zrobiłeś? – zapytała ze śmiechem kobieta. – Teraz opowiadaj.

- Dwa dni później w ulu robiono kolejne badania, ale stan Miodnej się nie poprawił. Wszyscy zaczęli się niepokoić o biedną pszczółkę. A najbardziej Królowa. Przebywała często w legowisku Miodnej i podnosiła ją na duchu, starając przekonać również siebie.

Kiedy czekano na wyniki badań, Pasikonik został odwiedzony przez Szerszenia. Przyjaciel zapukał do drzwi pieczarki Pasikonika raz i drugi, ale nikt mu nie odpowiedział. Szerszeń zdziwił się bardzo, obszedł pieczarkę naokoło i już, już chciał wejść drugimi drzwiami, gdy zauważył, że Pasikonik nie jest sam.

Z Pasikonikiem siedziała Mrówka i o czymś zawzięcie rozmawiali. Wyglądali na zadowolonych ze swojego towarzystwa, ale Szerszenia zastanawiało, dlaczego Pasikonik zamknął drzwi swojej pieczarki. Widocznie chciał, żeby mu nie przeszkadzano, ale Szerszeń, jak to miał w zwyczaju, zignorował to i wszedł innym wejściem, przerywając miłe trele.

Zarówno Pasikonik, jak i Mrówka, byli skonsternowani, to znaczy zawstydzeni, gdy nakrył ich Szerszeń. Pożegnali się szybciutko i Mrówka prawie wybiegła z legowiska. Szerszeń zamknął za nią drzwi i postanowił wypytać się przyjaciela, o co w tym wszystkim chodzi.

Pasikonik odpowiadał szybko na jego pytania, tak jakby chciał jak najszybciej zamknąć ten temat. Jednak Szerszeń nie dał się spławić. Drążył, drążył, aż wreszcie usłyszał, że Pasikonik był na kolacji z Mrówką. I że oboje mieli ochotę powtórzyć ten scenariusz.

Szerszeń zdziwiony zapytał wówczas, co z Motylem, z którym podobno Mrówka była zaręczona, a Pasikonik najspokojniej w świecie odrzekł mu, że ten związek jest skończony od jakichś pięciu miesięcy i Motyl już dawno znalazł sobie towarzyszkę, którą była jakaś nowa pchełka, podobno pielęgniarka.

Szerszeń uśmiechnął się pod nosem i pożegnał przyjaciela, życząc mu wszystkiego dobrego na, w jego mniemaniu, nowej drodze życia.

- Obiaaad! – rozległo się wołanie z kuchni i, volens nolens, mężczyzna musiał przerwać opowiadanie.

Kasinka

Chciałam tylko powiedzieć, że śledzę opowiadanie od początku i jest powalające! Takiego stylu pisania chyba jeszcze nie widziałam. I są (lub będą, jak się domyślam :smt003 ) wszystkie - lub większość - możliwych shippów. I zastanawia mnie, czy ten tatuś to nie jest przypadkiem ktoś nam znany :smt002 :smt003 ?

Bardzo fajny fik, taka czyta rozrywka. idealna bajeczka na dobranoc :smt003

Poziomka

No ładnie ! Pasikonik z Mrówką ! :smt003
Coś mi się zdaje, że Kasinka ma rację i shipów będzie co niemiara.

Ale fik jest naprawdę uroczy.

Chciałabym, żeby mnie ktoś takie bajki na dobranoc opowiadał. ^^

Nena

duużo shipów=dużo CIEKAWYCH odcinków.
cudownie.
nie można przewidzieć co będzie dalej ;D

życzę WENa. ;**

vicodin_addict

Awh z każdą częścią chce więcej.
Super pomysł na tego fika, zabawny i bardzo przyjemny

Hania

pomysłowe

3
a no końcu dodaj kto jest kim . jakby ktoś się nie łapał. ^^

evi

no to jedziemy z tym koksem... trochę krócej (albo mi się tak wydaje) ze względu na pewne zawirowania

* 4 *

- Tato, bajka na dobranoc.

- Zawsze nam opowiadasz.

- Dzisiaj nie może być inaczej.

- Tak – dziewczynki nie dały sobie zabrać, co ich.

- Dobrze, ale nie będzie tak długo jak zwykle. Już was widzę w łóżkach.

Odkrycie, jakiego dokonał Szerszeń tego dnia, nie było jedynym, które przypadło mu w udziale. W pomieszczeniu... na hm... w przechowalni miodu natknął się na Ważkę, która... bardzo mocno przytulała Trzmiela.

[Całowali się – dziewczynki porozumiały się konspiracyjnym szeptem, którego ich ojciec nie mógł nie usłyszeć.]

Kiedy zobaczyli wchodzącego Szerszenia, odskoczyli od siebie, jak oparzeni wrzącą wodą. Szerszeń wykrzyknął coś na kształt: „Czuję, że coś mnie ominęło ostatnimi czasy! Czy wszyscy teraz znajdują swoje drugie połówki?” i wyszedł, zostawiając oniemiałych Ważkę i Trzmiela w przechowalni miodu.

Tego dnia Królowa również poprosiła Szerszenia o to, by nocował przy niej.

[Spali w jednym łóżku? – zapytała niebieskooka dziewczynka swoją siostrę.
No, jasne! Przecież tata powiedział, że „przy niej”. – odpowiedziała jej druga.]

Koniec na dziś szkraby – rzekł tato.

* 5 *

- Mamoooooo! – rozległo się rankiem w domu.

- Co kochanie?

- Annie ma gorączkę chyba!

- Gorączkę?! – kobieta od razu znalazła się przy łóżku córki, sprawdzając czy to prawda. – Jest cała rozpalona! Podaj mi termometr, szybko. Jedziemy do szpitala, natychmiast.

* 6 *

- Jak się czuje mój aniołek?

- Dobrze, tatusiu. Opowiedz resztę historyjki.

- Pacjentowi się nie odmawia.

- Skończyłeś na tym, jak Szerszeń i Królowa spali w jednym łóżku. – podpowiedziała zdrowa dziewczynka.

- Wiem, kochanie. Dzisiaj opowiem wam, co myślał sobie Pasikonik.
Pasikonik po wyjściu Szerszenia i ucieczce Mrówki został sam w swojej pieczarce. Zastanawiał się nad wydarzeniami ostatnich dni, kiedy otrzymał przesyłkę specjalną. Otworzył paczuszkę i znalazł w niej ulepioną z modeliny uśmiechniętą twarzyczkę oraz karteczkę, której treści nie chciał nikomu zdradzić.

Kiedy skończył pracę, udał się natychmiast do domu swojego przyjaciela, ale go tam nie zastał. Poleciał więc do Królowej, by zapytać, czy nie ma ona żadnych wieści o Szerszeniu. Jakież było jego zdziwienie, gdy na progu domku Królowej powitał go Szerszeń w... domowym pancerzyku.

Pasikonik jąkając się, wyjaśnił, iż pragnąłby porozmawiać na osobności ze swoim przyjacielem, Szerszeń więc zmienił szybko ubranie i wyszedł z Pasikonikiem do ogrodu.

Pasikonik zaczął opowiadać swoją historię – o tym, jak spotkania z Mrówką sprawiły, że przestał myśleć o modliszce, która niedawno go opuściła z przyczyn od siebie niezależnych. Mówił także o tym, jak widok Szerszenia sprawiał mu ból i jak Mrówka pomagała mu radzić sobie z nim. A potem Pasikonik przeszedł do sedna. Wyjawił Szerszeniowi, jak pewnego wieczora odwiedziła go jego była żona i poprosiła, by wrócił do niej. Pasikonik od tej pory jest rozerwany na troje.

Szerszeń wówczas zapytał, dlaczego na troje. A Pasikonik odparł, że między byłą żonę, którą wciąż lubi i, której współczuje, ale nie kocha, między Mrówkę, która coraz cieplejsze w nim wyzwala uczucia, i w końcu między niego – Szerszenia, wobec którego czułby się zobowiązany, by poświęcać mu wciąż tyle samo czasu, co wcześniej.

Szerszeń zachowywał się zupełnie inaczej niż kiedykolwiek, nie licząc czasu, gdy spotykał się z piękną, acz mężatką. Pasikonik zdziwił się, gdy nie usłyszał kąśliwych uwag, ale wówczas przypomniał sobie, jak sam radził koledze, by przestał sam siebie unieszczęśliwiać, bo to nie czyni go wyjątkowym. Pasikonik odważył się nawet zapytać (choć odczuł przy tym drobne ukłucie w organie, które pompowało coś, co sprawiało, iż owad żyje), czy Szerszeniowi zależy na Królowej, na co ten zagadkowo się uśmiechnął i żaden nic więcej już nie powiedział.

- I co było dalej?

- Opowiem wam później, teraz Annie musi odpoczywać.