Zawsze może być gorzej [u]

Annie

Byłoby wcześniej, ale laptop zeżarł mi część tekstu

Zakończenie s'il vous plait:

Zostało już tylko jedno miejsce, w którym potencjalnie mógł być House. Cameron zgarnęła kompromitujący liścik i ruszyła w stronę gabinetu Cuddy. Co prawda, przechodząc tamtędy co najmniej dwa tysiące razy w ciągu ostatnich paru godzin, nie zauważyła niczego, co wyglądało jak schowany diagnosta, ale nie zaszkodziło sprawdzić raz jeszcze.

Pchnęła przeszklone drzwi i weszła do gabinetu szefowej. Na pierwszy rzut oka House’a tam nie było, ale postanowiła przeszukać go milimetr po milimetrze. W końcu to była jej ostatnia nadzieja.

Przez następne dziesięć minut nie znalazła nic ciekawego. Oprócz znienawidzonego zielonego papierka, oczywiście. Zrezygnowana usiadła przy biurku Lisy Cuddy i zaczęła czytać liścik.

Zawsze o krok przed tobą! A podobno inwalidzi biegają bardzo wolno…
Jeśli razem z tą karteczką znalazłaś ich dziewięć, to nie jest z tobą aż tak źle, jak sądziłem. Czegoś cię jednak nauczyłem.
To była dobra wiadomość. Zła jest taka, że ciągle nie wiesz, gdzie jestem.

- Dobry wieczór.

Cameron podskoczyła. Zajęta obmyślaniem stu sposobów na powolne wykończenie House’a, nie usłyszała wchodzącego. Przed nią stał niewysoki brunet w nienagannie wyprasowanym garniturze.

- Dobry wieczór… Nie zauważyłam, jak pan wszedł.

- Doktor Cuddy, wiem, że to może nie jest odpowiednia chwila, zaraz kończy pani pracę, ale chciałbym porozmawiać.

- Przykro mi, ale… - próbowała wyjaśnić nieporozumienie.

Facet przerwał jej:

- Zajmę pani dosłownie dwie minutki. Chodzi o doktora House’a, potraktował mnie dzisiaj skandalicznie.

Cameron westchnęła. Pozew numer cztery, pomyślała. A myślała, że już nie może być gorzej.

- No dobrze, słucham. – Wskazała mu miejsce naprzeciw siebie.

Gdy gość wylewał swoje żale, przez przeszklone drzwi nagle zobaczyła House’a. Niestety, on też ją zobaczył i tym razem nie zamierzał zniknąć.

Boże, błagam, niech on się do mnie nie zwróci po nazwisku, niech mnie nie wsypie…, błagała siły wyższe, podczas gdy diagnosta zmierzał w stronę gabinetu.

- Doktorze House! – Zerwała się z krzesła natychmiast, gdy wszedł. – Dobrze, że pana widzę, właśnie o panu rozmawiamy.

Lekarz obrzucił faceta przenikliwym spojrzeniem.

To jest pan… - Cameron zawahała się.

- William Morrison.

- Pan Morrison, właśnie. Opowiadał mi, jak potraktowałeś go dzisiaj rano.

- Widocznie na to zasługiwał.

Morrison drgnął, ale nie powiedział ani słowa. Zachęcony brakiem reakcji House kontynuował:

- W przychodni siedzą całe gromady takich jak on kretynów, którym wydaje się, że wiedzą więcej od lekarzy.

- Doktorze House, proszę liczyć się ze słowami! – Morrison zaczynał się niecierpliwić.

- Nawet nie wyobrażasz sobie, co on zrobił – zwrócił się diagnosta do Cameron.

- To nie ma znaczenia – ucięła sucho. – Znaczenie ma fakt, że obraził pan pacjenta i że powinien pan przeprosić.

- Nie zamierzam przepraszać nikogo, kto ze zwykłej sraczki robi śmiertelną chorobę.

Tego było za wiele. Morrison zerwał się z miejsca.

- Doktor Cuddy, przepraszam, ale nie będę tego dłużej tolerował!

House parsknął śmiechem.

- Doktor Cuddy? Powiedziała panu, że jest Cuddy?

Facet spojrzał na nią zaskoczony.

- Jak mam to rozumieć? Oszukała mnie pani?

- Złamała ci serce. – House patrzył z ciekawością na rozwój sytuacji.

- Panie Morrison, to nie tak. Nie pozwolił mi pan wytłumaczyć…

- To jest jakiś cyrk. Oboje jesteście nienormalni!

Morrison złapał swój płaszcz i ruszył w stronę drzwi. Cameron natychmiast pobiegła za nim.

- Proszę mi pozwolić…

- Zostaw tego idiotę. – House zagrodził jej drogę laską. – Niech się skarży Cuddy, proszę bardzo. Takich debili ma co drugi dzień.

Morrison był już przy drzwiach. Po ostatnich słowach House’a obrócił się i uderzył go w twarz. A raczej chciał uderzyć, bo lekarz zablokował cios laską. Zaczęli się szarpać.

Cameron stała nad nimi bezradnie, zupełnie nie wiedząc, co zrobić.

- House, przestańcie! Zwariowałeś do reszty?

Już chyba gorzej być nie może, pomyślała. Spróbowała ich rozdzielić, ale bez skutku. Nagle zobaczyła, jak Morrison leci do tyłu, uderza głową o szafkę i z łoskotem pada na ziemię.

- O… mój... Boże! – jęknęła, klękając przy nieprzytomnym facecie. – Co ty najlepszego zrobiłeś? Nie, teraz to już na pewno gorzej być nie może!

- Daj spokój, nic mu nie będzie. Idioci nie uszkadzają się tak łatwo.

Cameron rzuciła mu wściekłe spojrzenie.

- Co tu się stało?!

Lekarka podniosła głowę i struchlała. W progu stała zdziwiona Lisa Cuddy. Niestety, zaskoczenie już jej przechodziło i wybuch był kwestią kilku sekund.

Energicznie weszła do gabinetu, rzuciła swoje rzeczy na fotel i nachyliła się nad Morrisonem. Spojrzała z wściekłością na swoich lekarzy.

- Czekam na wyjaśnienia. Natychmiast!

Cameron westchnęła. Jednak zawsze może być gorzej…

---

I jak? Mam nadzieję, że choć trochę się podobało

BuTtErfly...?.!

No cóż mogło być gorzej...

Tak serio to super fick, rozbawił mnie... świetne!

eigle

Fik bardzo udatnie pokazał dobrze się bawiącego House'a.
Sentencja końcowa jakże słuszna.

tysiaaa

To nieporozumienie wyszło świetnie ;D Niezła daawka humoru z samego rana

Świetnie napisane, ale tam gdzieś zamiast House było napisane "mouse" ale to szczegół

Czekam na c,d

Narenika

Mouse wymiata

Przez chwilę zastanawiałam się, o kogo chodzi - krzyżówkę Morrisona z Housem?

I co? To już?
1) Nie wiadomo, gdzie był House (ha, ja obstawiałam, że przyjdzie razem z Cuddy, teraz mogę się przyznać)
2) Czy Cameron zebrała 9 karteczek? Muszę policzyć. Inna pra kaloszy, że nie tyle on ją czegoś nauczył, co ona go trochę poznała. Za mało jednak, żeby z nim wygrać w chowanego.
3) Czy Morrison przeżyje? I dlaczego one go nie ratują, tylko Cuddy każe sobie wyjaśnienia składać?

Czuję niedosyt

tysiaaa

To są włąśnie uroki komdedii... Zamiast ratować człowieka Cuddy prosi o wyjaśnienie sytuacji ;D Nieźle xD

calin.a

hmm .. zakończenie do optymistycznych, to raczej nie należy. Niby tytuł o tym mówi, ale miałam nadzieję, że po tym "gorzej" nastanie lepiej

No cóż, chyba trochę zbyt ciężko zakończyłaś, tego lekkiego fika ; )

Annie

dziesięć sekund po wrzuceniu koncowki doszlam do wniosku, ze jest do niczego. Ale to wszystko przez to, że mnie laptop wyprowadził z równowagi i musiałam pisać od nowa

Następnym razem się bardziej postaram

runiu

Świetny, bardzo humorystyczny fik, uśmiałam się jak to czytałam. Szczególnie spodobał mi się pomysł z zielonymi karteczkami i zakończenie też niezłe.

tysiaaa

Kiedy c.d.?

Annie

tysiaaa

JigSaw

Świetny pomysł, świetne dialogi, świetne wykonanie.
Ten fik jest CUDOWNY

Gratuluję!

Do tej pory siedziałem głównie w Huddy, ale teraz zacznę przesiadywać tutaj

Jestem pod wrażeniem

ginger_42

Spodziewałam się, że Cuddy wyskoczy jak diabeł z pudełka i tak też się stało

Biedna Cameron - gdyby nie uganiała się za House'em, dając się wciągnąć w jego gierki, tylko usiadła i spokojnie obserwowała sytuację w szpitalu, to pewnie nie doszłoby do wypadku na końcu.

A tak? Pozew, ranny pacjent, wkurzona dyrektorka...
Fik spełnił swoją rolę i odstresował.