Czasami warto wierzyć w marzenia...

zaszamotanawichrem

*robi lekko przerażone oczy i zaczyna się zastanawiać, czy aby gdzieś nie uciec*

Tak więc wreszcie się zdecydowałam na ujawnienie mej obecności na Horum.. Swoje .. nawrócenie z Huddy na Hilsona przeżyłam już jakiś czas temu, ale dopiero dzisiaj zebrałam się w sobie i postanowiłam, że wyjdę z ukrycia ;D. Wraz z ujawnieniem swojej postaci ujawniam swoje pierwsze Hilsonowe dzieło. Miłego czytania życzę

.

****

Kategoria: love

Zweryfikowane przez zaszamotanawichrem

Bardzo możliwe, że klasyfikacja wkrótce się zmieni

Była cicha, grudniowa noc. Całe miasto powoli zatapiało się w śniegu, którego ogromne płatki gęsto sypały z nieba. Wszędzie dookoła pobrzmiewały świąteczne melodie, a gdzie niegdzie przemykały pojedyncze osoby wykonujące ostatnie, przedświąteczne zakupy. Doktor Gregory House siedział na ośnieżonej ławce i obserwował pustoszejące powoli ulice. Nienawidził on Bożego Narodzenia - całej tej, jego zdaniem, wymuszonej atmosfery oraz nieszczerych, oklepanych życzeń i sztucznych uśmiechów. Do niedawna mężczyzna nie odczuwał tego aż tak mocno – prawie co roku Gwiazdkę spędzał ze swoim najlepszym i zarazem jedynym przyjacielem – Jamesem Wilson’em.. Tym razem jednak diagnosta wiedział, że takie wieczory mogą już się nigdy nie powtórzyć. Spojrzał na zegarek – 18.53. Uświadomił sobie, że onkolog siedzi już zapewne w samolocie do Paryża ze swoją nową dziewczyną, która zabraniała (!!!) swojemu wybrakowi utrzymywania jakichkolwiek kontaktów z House’m. Kilka dni temu, tuż przed tym, jak ta suka zadzwoniła do Greg’a, żeby przekazać mu swoje postanowienie, nefrolog zdał sobie sprawę z tego, że uczucie, którym darzy Wilosn’a nie jest tylko przyjaźnią.. wtedy, po długiej bitwie z samym sobą stwierdził, że ten związek mógłby się nawet udać – jednak przez jeden telefon całe jego życie (a w sumie to, co z niego zostało po zawale i utracie Stacy) legło w gruzach.

- Halo! Słyszy mnie pan? Coś się stało?! – Z zamyślenia wyrwał go nieznany głos.
- Nie, wszystko w porządku... - odpowiedział odruchowo lekarz.
- W takim razie – co podać?
- Setkę. Albo od razu dwie.

Sam nie wiedział, kiedy prosił barmana o kolejne porcje alkoholu, mniej więcej tak, jak nie wiedział, kiedy znalazł się w ciemnym, zakurzonym wnętrzu pubu. W pewnej chwili do jego uszu dotarły, wydobywające się z głośników, nuty piosenki „Wish you were here” Pink Floyd’ów.

How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls
Swimming in a fish bowl,
Year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here.

Oczy diagnosty powoli stawały się szkliste, a po policzkach spłynęły pierwsze, od niepamiętnych czasów, łzy. Nie przypominał sobie, kiedy ostatnio płakał... po dłuższym zastanowieniu stwierdził, że było to w dzieciństwie, podczas znoszenia którejś z kpin jego ojca.
Z każdym kolejnym drinkiem jego głowa stawała się coraz cięższa, aż w pewnej chwili wszystko pociemniało, a twarz mężczyzny opadła na stolik.

coolness

Atris

Okej, mam nieśmiałą nadzieję, że zdążę się naprodukować, zanim mnie ktoś uprzedzi :>

Po pierwsze, witamy nową Hilsonkę w naszych skromnych progach, miło wiedzieć, że nasze grono się powiększa coraz bardziej

Po drugie, zaczyna się ciekawie, ciekawie, dziwnie zbudowane zdania są, miałam problemy z umiejscowieniem sobie w nich przecinka, dlatego nie wypisuję błędów, jestem co do nich niepewna

Ale wiem na pewno, że nazwiska "Wilson" nie odmienia się z apostrofem. Jest:
Wilson, Wilsona, Wilsonowi itd. bez '

Lady Makbeth

Jak to mówią, 'begginers luck'

Zaprawdę radość to wielka dla mych oczu widzieć kolejną nawróconą hilsonkę. A jeszcze ujrzeć debiut literacki to prawdziwe szczęście i miód dla mej duszy

Innymi słowy, kochana, witaj na Horum, baw się dobrze i pisz dalej, bo pięknie ci to idzie

Merytorycznie wszystko na swoim miejscu, fabularnie też. Tylko następny rozdział ma być dłuższy. Skoro tak dobrze ci idzie, to pewnie wszyscy chętnie zgodzą się, że przyda się więcej tekstu

Więc niniejszym weny i miłego czasu z nami spędzonego życzy
Lady Makbeth
do usług

zaszamotanawichrem

Dzięki za pomoc, już poprawione... mam nadzieję, że niczego nie ominęłam

Ruby

Kolejny Hilsonowy fik

Na razie krótko, mam nadzieję, że się rozkręcisz

(taa, mówi to ta, która po napisaniu pierwszej strony swojego fika straciła wena XD)

Mam nadzieję, że ściągniesz mi tu zaraz Wilsona z Paryża! Niech już wsiada w najbliższy samolot!

Czekam na więcej