Kind of Magic [NZ]

jeanne

Jeden wielki kwik! czyli Jeanne ujrzała nową część

amandi

Ludu mój, ludu!!! Cytować całej części chyba się nie opłaca, nie

? Powiem tyle, że przez ciebie Ómarłam ze śmiechu i uniosłam się w 7 Huddzinkowo-magiczne niebo

. Ten fik jest genialny! Tak, House do tej pory uważa, że to piknik rycerski, tylko nie chce się przyznać

. Hihi, sam się wpakował w rolę niewolnika, więc nic dziwnego, że musiał truchtać sobie obok konia

. Szkoda tylko, że nie ma Vicodinu... do czasu jego wynalezienia pewnie ze dwa wieki są

. Na szczęście ma rączęta Cuddy... i... końcówka była fantastyczna

...House czuje coś do Cuddy

!! A co z... ich gospodarzami

?

T.

kolejna cześc fika ju ż jest... tylko nie mozna jej wkleić

- Zdejmij spodnie –poprosiła.
- Tak od razu? Bez żadnej gry wstępnej? –Rzucił uśmiechając się lekko, ale posłusznie wykonał polecenie. Kiedy poczuł jej dłonie na nagiej skórze, w miejsce bólu pojawiło się pożądanie. Zaskoczyła go jego własna reakcja. Była gwałtowna i niespodziewana. Ciepło rozchodzące się od jej dłoni, jej zaangażowanie, jej zapach, jej bliskość… Nagle dostrzegł w niej kobietę, i świadomość tego, ogarnęła cały jego umysł i ciało w jednej chwili. Zdezorientowany i speszony wyrwał nogę i pospiesznie ubrał spodnie.
- Cos się stało? –w jej oczach widać było zdziwienie.
- Oprócz tego, że tkwimy w jakiejś dziurze zabitej dechami –i to wcale nie jest metafora –to w sumie nic. –zadrwił próbując ukryć własne zmieszanie.
- Chciałam ci tylko przypomnieć, że jakbyś jeszcze nie zauważył, to tkwimy tu razem, i jeśli choć przez chwilę, postarałbyś się być odrobinę milszy, to może było by to łatwiejsze. –w jej oczach zabłysł gniew wymieszany ze smutkiem. –Ale to przecież kłóciło by się z twoim życiowym celem, jakim jest udowadnianie, że wszyscy wkoło, sa idiotami.
- O wybacz, że nie jestem milutki jak nowy internista… Jak on miał na imie? John? Wpisałaś już go na swoja listę „samotny dla zdesperowanej”? -sam nie wiedział, czemu brnął w ta absurdalna sprzeczkę. Być może, dlatego, że sarkazm i złośliwość, było jedyna metodą na radzenie sobie z uczuciami, której nauczyło go samo życie. Skuteczna metodą. Odrzuć, zanim ktoś nie odrzuci ciebie. Zrań, zanim nie zostaniesz zraniony.
- Ja też żałuję. On przynajmniej nie jest socjopatycznym dupkiem . A teraz spadaj z mojej połowy łóżka. –Cuddy aż trzęsła się z wściekłości. Dlaczego na jakikolwiek przyjazny gest on zawsze musiał reagować jak byk na czerwona płachtę?
- Jędza… -wysyczał przez zaciśnięte zęby, robiąc jej miejsce na łóżku.
-Dupek… -Administratorka wślizgnęła się pod koc i odwróciła plecami do mężczyzny. Nie dzielił ich metr. Dzieliły ich lata świetlne własnego strachu.
***
Noc była zimna. Drwa w palenisku już dawno wygasły, a chłodnepowietrze wpadające przez każdy możliwy otwór miedzy dachem a ścianą, sukcesywnie obniżało temperaturę panująca w pomieszczeniu. Tylko to mogło stanowic wyjaśnienie, dlaczego, kiedy rano otworzył oczy, Lisa Cuddy leżała praktycznie na nim, wtulając się w każdy wolny centymetr jego ciała. Czuł jej nogę, przerzuconą na wysokości bioder, piersi wciskające się w jego plecy i dłonie, które jakimś cudem zabłądziły pod jego koszulkę i spoczywały na torsie. Ciepło bijące od niej oszołomiły go. Poczuł to samo uczucie, które ogarnęło go wczoraj wieczorem. Bezpieczna granica, która dawno wyznaczył w ich wzajemnych relacjach, upadła z hukiem jak mór berliński, otwierając nową przestrzeń, która była dla niego kompletnie nie znanym gruntem. Kiedy obrócił się na plecy, kobieta przylgnęła jeszcze bardziej, mrucząc cos przez sen. Pod wpływem impulsu odgarnął jej włosy z czoła, a może chciał po prostu sprawdzić, czy na prawdę sa takie miękkie w dotyku, na jakie wyglądają?
Idealnie rozpoznał moment, kiedy się przebudziła. Jej ciało zesztywniało, spięło się, jakby w gotowości do podjęcia natychmiastowego działania, a oddech przyspieszył.
- Może zwleczesz ze mnie w końcu swój, wielki, aczkolwiek całkiem seksowny tyłek. -zasugerowała cierpko –no chyba , że masz ochotę na poranny numerek.
-Prędzej z trollem górskim niż z toba… -Cuddy wstała gwałtownie, zawstydzona „pozycja”, w jakiej się obudziła.
- A mówi się, że wielkość nie ma znaczenia… -westchnął teatralnie, uśmiechając się do siebie pod nosem.
***
- Ty głupi, uparty ośle! -Yennefer chwyciła gliniany kubek, który akurat miała pod ręką i rzuciła nim w stronę zaskoczonego Geralda. Mężczyzna uchylił się z gracja dzikiego kota i nie odwrócił oczu o kobiety, nawet, kiedy usłyszał za swoimi plecami łoskot uderzenia, wywołany zetknięciem naczynia ze ścianą.
- Popatrz kochanie, nie tylko my mamy problemy w łóżku. –Stwierdził House, z fascynacja przyglądając się rozgrywającej się na ich oczach scenie. Zaniepokojeni odgłosami dochodzącymi z głównego pomieszczenia, stali w drzwiach, nieoczekiwanie stając się świadkami kłótni.
- Ty nadęty samolubie, czy zawsze musisz myślec tylko o sobie?! -Fiołkowe oczy kobiety, przybrały teraz niebezpiecznie ciemna barwę, nadana przez gniew i wściekłość.
- Dlaczego ja mam wrażenie, że ona mówi o tobie House? –Cuddy nie przepuściła okazji, żeby nie odegrać się za poranne docinki diagnosty.
- Uspokój się, Yen, nic się nie stało! Zgubiłem ich. Było ich dwóch, góra trzech, przecież mnie znasz… nie narażam się jak nie musze… - Geralt podszedł do kobiety, próbując ja uspokoić.
- Nigdy niczego się nie nauczysz. Nigdy nie dorośniesz Geralt, to jest twój problem. –Yennefer przepuściła kolejny atak.
- Czy musisz robić scenę, przy naszych gościach? Zresztą słyszy cie pewnie pół wsi… -zasugerował, spoglądając znacząco w strone drzwi. Nie wydawał się być szczególnie przejęty gwałtowna reakcja kobiety. Może to kwestia przyzwyczajenia?
- Nic mnie to nie obchodzi Geralcie z Rivii! Jesteś idiota i nie widze przeciwwskazań, żeby wszyscy się o tym dowiedzieli!
- No dobra, wystarczy tych scen. –Mówiąc to Geralt chwycił kobiete wpół i przerzucił sobie przez ramie, niewiele sobie robiąc z jej protestów.
- Jak mnie zaraz nie postawisz na ziemi to przysięgam, że zamienie cie w żabę! –Groziła na próżno Yennefer, znikając za drzwiami wraz na ramieniu białowłosego mężczyzny.
House i Cuddy stali jeszcze przez chwilę wpatrując się w drzwi , za którymi przed chwila zniknęli ich gospodarze.
- Myślisz, że maja tu dobra, mocna kawę? –odezwał się w końcu House od niechcenia.
-Myślisz, że cos jej zrobi? –Cuddy zaniepokoiła się znacznie bardziej niż diagnosta.
- Zależy co masz na myśli mówiąc „coś”. –uśmiechnął się znacząco. – to co z ta kawą?
***

kremówka

Och... No naprawdę...
Nie wiem znów co napisać...

Cave

Tylko to mogło stanowic wyjaśnienie, dlaczego, kiedy rano otworzył oczy, Lisa Cuddy leżała praktycznie na nim, wtulając się w każdy wolny centymetr jego ciała. Czuł jej nogę, przerzuconą na wysokości bioder, piersi wciskające się w jego plecy i dłonie, które jakimś cudem zabłądziły pod jego koszulkę i spoczywały na torsie. Ciepło bijące od niej oszołomiły go. jaka pozycja xD

LicenceToKill

I co ja mam napisać? Oczywiście, że mi się podobało...
Oczywiście, że się pożądanie uśmiałam czytając...

Oczywiście, że czekam na ciąg dalszy...

Nic innego nie przychodzi mi do głowy

Ale przecież Ty wiesz, że zawsze swoją nową częścią wprawiasz mnie w zachwyt

Czy tylko ja mam wrażenie, że każdy kolejny fragment jest lepszy od poprzedniego?

Buziaki

amandi

Żeby nie cytować całości, tak niesamowitej, że myślę o niej już kolejne 10 minut od przeczytania, zacytuję tylko dwie niezwykłe perełki, docierające do mnie i poruszające moim serduszkiem....

jakkolwiek źle składniowo jest to zdanie o poruszaniu i docieraniu do mnie

, to jest to prawda

Katarzyna

Naprawdę świetny fik.
Z początku podchodziłam do niego sceptycznie, ale teraz muszę przyznać, że jest bardzo dobry - głównie przez oryginalny pomysł.
Z każdym odcinkiem robi się coraz ciekawiej. Czekam na więcej.

minnie

Haha xD
Świetne i niesamowicie humorystyczne

Jak zwykle się uśmiałam i wylałam herbatę, ale co tam....

Czekam na cd i Wena życzę

Izabella

Ze wzgledu na dopisek w tytule wcale nie zamierzałam tu zagladać.
Fantasty - to po prostu nie moja bajka.

Wytrzymałam całe 2 dni. Jednak osoba autora skusiła mnie, aby tu zajrzeć.
T. mam wrażenie, że odnajdujesz się w kazdym temacie. Masz niesamowite pomysły, które z łatwoscią przenosisz na papier. Wszystko czyta się z zapartym tchem i geba sama sie śmieje.

Jestem ciekawa jak ich przywrócisz do współczesnosci. Ale nie spiesz się z tym. Oni dziwnie pasują do czasów, w które ich przeniosłaś.
Ciekawe czym zastąpisz vicodin. Mam pewne przypuszczenia. Zobaczę, czy sie potwierdzą.

rocket queen

Kochana T., jestem oczarowana Twoim tekstem, a mój poziom oczarowania rośnie wprost proporcjonalnie do ilości napisanych przez Ciebie słów! Aż strach pomyśleć, w jakim będę stanie, gdy dojdziesz do ostatniego rozdziału [ekstaza? dziki szał?

]

Wielu ciekawych pomysłów i duuużo wolnego czasu Ci życzę, tak, żebyś mogła spokojnie pisać ciąg dalszy

runiu

Świetny fragment, genialne pomysły i duża dawka humoru. Strasznie dużo mi się podobało w tym fragmencie, ale spróbuję coś wybrać i zacytować.

nidociv

Miałam się ograniczyć w czytaniu fików, ale nie umiem. Słaba, słaba wola

Ale warto! Prawdę mówiąc, fantastyka mi nie leży, ale byłam bardzo ciekawa, co z takiego połączenia wyjdzie. Otóż perełka! Nie da się ukryć, że oryginalne

Huddystyczne opisy są... mrrr

I tak jak już się zobaczy cytowane "lata świetlne strachu", to nie ma mowy o powrocie w krainę biologii.

Bardzo, bardzo, bardzo, bardzo podoba mi się, że Cuddy obudziła się wtulona w House'a... Sama bardzo lubię zasypiać z nogą na kimś, niezależnie od tego, kim ten ktoś jest

(z tego miejsca pragnę pozdrowić osobę, która tu za moim nakłanianiem z pewnością wejdzie, a która wytrwale znosi moje ręce/nogi/włosy jak się budzi, kiedy u niej nocuję

)

jeanne

lizbona

Choroba, odcięło mi net w domu, wredna sąsiadka co chwila swój wyłącza, więc nie mogłam sobie darować i musiałam "zawagarować" w pracy, narażając się na przegryzienie tętnicy szyjnej przez moją szefową.
Ale warto było....

T. - Zacznij pisać trochę gorzej, bo mnie z roboty wywalą..

T.

aaaaWszystkim Wam strasznie dziękuje. Bałam się, że formuła fiku fantasy nie spodoba Wam sie -a tu takie miłe zaskoczenie. Ten fik jest dla mnie ważny -jest chyba najbardziej dopieszczony i dopracowany pod względem fabularnym, ale tez i najtrudniejszy, bo wielopostaciowy. Mam nadzieję, że uda mi sie napisac to tak, jak jest to obecnie w mojej głowie... Nie bedzie to krótki fik,ale mam nadzieję, że ciekawy

Ściskam bardzo ciepło i prosze o wyrozumiałośc

Wśród stosów puszek wypełnionych niezidentyfikowanymi ziołami, szklanych naczyń pełnych różnobarwnych proszków, nigdzie nie było kawy –nieodzownego składnika menu każdego dwudziestowiecznego śniadania. Ale przecież to nie był dwudziesty wiek.

- Na co jej tyle zielska… Może to jakaś średniowieczna dilerska melina? Myślisz, że to się pali? –House podniósł do twarzy garść suszonych liści nieznajomego pochodzenia i powąchał. –Fuj jak to śmierdzi! –krzyknął z obrzydzeniem.

- Mam! –Cuddy triumfalnym gestem podniosła metalowa puszkę wypełniona brązowym granulatem. House powąchał i uśmiechnął się z zadowoleniem.

- Teraz wystarczy, że zagrzejesz wody. –Wskazał na kociołek zawieszony nad ogniem.

-A niby dlaczego ja?

- Bo jesteśmy w średniowieczu, a w średniowieczu mężczyzna był panem i władcą. Ja w tym czasie będę myśleć, jak się stąd wydostać. –Oznajmił rozsiadając się na krześle.

- Tylko się nie zmęcz za bardzo tym myśleniem… -Administratorka rzuciła mu kpiące spojrzenie.

Nie było to takie trudne jak się wydawało na początku. Wystarczyło wlać wody stojącej w wielkim wiadrze, zagotować w kociołku i zalać dwa kubki. Po kilku minutach na stole stały dwa kubki z cudownie pachnącym wywarem.

- Skoro mają kawę, to nie jest znacznie lepiej niż się zdawało. –Stwierdził House, napawając się aromatem czarnego wywaru, wdzierającego się do jego nozdrzy.

- Smakuje trochę dziwnie… -Cuddy upiła łyka gorącego płynu –jak kawa marki Tesco… ale nie wymagajmy za wiele…

To była dziwna chwila. Siedzieli przy stole, popijali kawę, jak gdyby byli gdzieś w stylizowanej restauracji w centrum Princeton. Nie było żadnego pospiechu, hałasu, gwaru, nic nie zakłócało idealnej harmonii tego poranka. Dziwne… pomyślała Cuddy wpatrując się w drzewa szumiące za otwarta okiennicą. Spokój…

Dopiero głośny śmiech i wtargnięcie niezwykle wesołego Geralta, a tuz za nim Yennefer zburzyło tą ciszę. Stan obydwojga nie pozostawał wątpliwości, co wprawiło gospodarzy w tak dobry nastrój. Lniana koszula Geralta była rozchełstana i wymięta, jego włosy zmierzwione, a w oczach widać było ślady męskiej satysfakcji. Yennefer nie przedstawiał lepszego widoku; guziki biało –czarnej tuniki zapięte były nierówno, a z kruczoczarnych loków, wystawały gdzieniegdzie kłosy siana. Dopiero znaczące chrząknięcie Housea przypomniało im, że nie sa sami.

- Widzę, że doszliście do porozumienia? –House posłał im wymowny uśmiech.

- Kobieta o twardym charakterze jest jak narowisty koń, wystarczy odpowiednio ukierunkować drzemiące w niej pokłady enargii. –wyjaśnił Geralt sprawdzając katem oka reakcjeYennefer.

- Geralcie z Rivii, czy ty właśnie porównałeś mnie do konia? –Yen stanęła naprzeciwko niego, chwytając się pod boki i spoglądając wyzywająco w oczy.

- Nie… moja droga… to było takie… eee…ogólnikowe stwierdzenie… -Geralt próbował wybrnąć z sytuacji.

- To ja ogólnikowo zapowiadam ci, że spisz dziś w nogach. –stwierdziła wyciągając z włosów kolejne źdźbło siana.

- To brzmi obiecująco… -Geralt wodził wzrokiem za tyłkiem kobiety, kiedy ta podchodziła do stołu.

- Na Wielkiego Balleytena! Co wy do cholery pijecie?! – Dopiero teraz Yennefer poczuła aromat wywaru spożywanego przez jej gości. W jej oczach pojawił się niepokój.

- Kawę… -Cuddy spojrzała na dno pustego kubka, na którym zostały tylko czarne fusy.

-Kawe? To jest Ypres. Rzadki gatunek sprowadzany z bardzo daleka! Z tego się robi balsam… -Yennefer spojrzała na Geralta, który trząsł się ze śmiechu –…balsam ujędrniający pośladki i piersi -dokończyła w końcu.

- CO?! – Usłyszawszy to House parsknął głośno wypluwając resztki napoju, który miał właśnie przełknąć.

- Na szczęście nie jest trujące… -dodała Yen.

- Pomyśl, jakie będziesz miał jędrne pośladki –Cuddy dołączyła się do śmiechu, który wstrząsał posadami domostwa. -Yennefer, skąd masz tyle ziół, do czego to wszystko? –zapytała w końcu Cuddy, pragnąć zaspokoić swoja ciekawość. Zapadła cisza. Geralt i Yennefer wymienili miedzy sobą szybkie spojrzenia.

- Jestem czarodziejką. –Odpowiedziała w końcu.

- Z księżyca? –Zaśmiał się House. Odpowiedziało mu głuche milczenie. –Ej… żartujecie sobie ze mnie… jesteś taka czarodziejka jak ja fakirem.

- Nie wierzysz w magie, House? –Geraltl spojrzał na niego przenikliwym spojrzeniem zielonych oczu.

- Czary –mary? Nie. –Odpowiedział diagnosta z przekonaniem –nie wierze tez w latające dywany i czapki niewidki.

Geralt podszedł do jednej z półek i przeczesywał wzrokiem jej zawartość. W końcu sięgnął po mała buteleczkę i wręczył ja diagnoście.

-Nigdy nie wiesz, co cie czeka, gdy wchodzisz do jaskini. Może tam jest skrzynia ze złotem, a może jakaś strzyga skopie ci dupe. Możesz stać i się nad tym zastanawiać, a możesz wejść i sprawdzić.

- Co to jest? –House obracał w reku flakonik, zastanawiając się nad słowami białowłosego mężczyzny.

- To na twoja noge. Jedna kropla na jeden dzień. - Wyjaśnił Geralt. –A teraz wybaczcie, ale musze cos załatwić. – mówiąc to przewiesił przez ramie miecz i wyszedł z chaty.

jeanne

amandi

Nena

hiohiohio T.

nie przewidywałam tego, że jakikolwiek fik fantasy mnie tak zainteresuje i zaciekawi jak Twój

normalnie cudne xD

kremówka

Och, boskie...
Oczywiście ich teksty, boski motyw z kawą z Tesco ujędrniającą to i owo... cudeńko...
Tekst Geralda o kobiecie jak koniu - też świetny...
Mam nadzieję, że House'owi udzieli się troszkę mądrości życiowej Geralda bo dobrze by na tym wyszedł...

miałam napisany taki ambitny komentarz i skasował się... a teraz wyszło mi takie coś...

No nic... ale wiesz, że bardzo mi się podoba? bo podoba...

Pozdrawiam gorąco

Cave

Izabella

Odnoszę wrażenie, ze Gerald i jego zona to tacy średniowieczni House i Cuddy. Rózni ich tylko to, ze oni uprawiają seks, a House i Cuddy dopiero będą go uprawiac.

Myślę, że również zainteresowania maja pokrewne. Trudno mówić w sredniowieczu o medycynie. To była magia. House napewno zainteresuje się tymi czarami, choć taki jest sceptyczny.

Bardzo mnie ciekawi co dalej.

minnie

Hah xD
Świetne,przez tą część śmieję się patrząc na kawę, stojącom obok komptera

Czekam na cd i Wena życzę

runiu

Świetne, tekst z kawą Tesco genialny i rozwiązałaś problem Vicodinu. Czekam na cd.

nutka

Swietny pomysł , bardzo mi sie podoba

Zycze weny