Wychowanie [NZ/P]

klecza

Rany, dziewczyny

Dla takich komentarzy warto pisać

baby

KOCHAM CIĘ, KLECZA
słodkie dziecaczki

kiedy next part?

coolness

klecza

Wieki nie pisałam już i przepraszam, nie mam nic na swoje usprawiedliwienie poza paskudnym leniem i brakiem pomysłów i weny. Rozdział dość słaby, też przepraszam, wojna dopiero się zacznie

jakiejśtam, bo tak. I żebyś uwierzyła w siebie bardziej, naprawdę chciałabym Ci kiedyś dorównać

4.

Greg czuł się źle. Był pokonany i to przez dziewczynę! Przez kolejnych kilka dni nie odzywał się do nikogo. Ignorował Jimmy’ego, który siadał obok niego i próbował zacząć rozmowę lub proponował wspólną zabawę. Nawet przestał podkradać innym kanapki, co wcześniej robił każdego dnia – innej osobie.
W końcu jednak stwierdził, że tak być nie może. Miał dość ciągłego widoku satysfackji na twarzy tej całej Cuddy. Nawet jeśli miało go to kosztować bycie czasami miłym, musiał coś zrobić.
Gdy kolejnego już dnia mama przyprowadziła Grega do przedszkola, okazało się, że tym razem był pierwszym dzieckiem w budynku. Kiedy już przebrał buty i powiesił kurtkę na wieszaku, postanowił zacząć działać. Wykorzystał więc swoje umiejętności składania literek i odnalazł półkę z podpisem „Lisa Cuddy”. Leżały na niej różowe tenisówki rozmiaru jedenaście i pół „C”* oraz teczka, zapewne z rysunkami.
– Ładne buty – mruknął pod nosem i zaśmiał się lekko.
Wziął do ręki obuwie Lisy i rozglądnął się. Wspiął się na regał i położył u góry bucik dziewczynki, przykrywając go jednym z miśków, które tam zawsze leżały. Drugi postanowił schować gdzie indziej, ale musiał na to jeszcze poczekać. Otworzył teczkę dziewczyny i, tak jak podejrzewał, znajdowały się w niej rysunki. Znalazł ten, przez który ostatnio inne dziewczyny się z niej śmiały, przez co Lisie prawie się rozpłakała i powiesił go na drzwiach do pokoju zabaw. Klejem, bo taśma nie należała do rzeczy, które obowiązkowo nosili przedszkolaki.
Kiedy skończył, zamknął teczkę i pozostałe rysunki i odłożył na miejsce. Siedział chwilę w samotności, aż w końcu przyszedł Jimmy.
– Cześć, kolego – powiedział Greg i uśmiechnął się.
Jimmy wyglądał na nieco zdezorientowanego, ale po chwili chyba stwierdził, że Greg postanowił się jednak z nim zaprzyjaźnić i odpowiedział mu takim samym uśmiechem.
– Cześć.
– Pogramy dziś w kręgle? – spytał House.
– Pewnie! Ale ja zaczynam! – krzyknął Jimmy i wybiegł do pokoju zabaw, aby poustawiać potrzebne przedmioty.
Greg uśmiechnął się, położył prawy but Lisy obok dwóch wyjściowych Jimmy’ego i podążył za chłopcem.

*11.5C – rozmiar buta w mierze amerykańskiej odpowiadający europejskiemu 28,5

Edit:
Łaaa, jakie to krótkie wyszło, a słów ma mniej więcej tyle co poprzednie. Niedobrze, idę pisać dalej i obiecuję jeszcze dziś wstawić

HuddyFan

Pośpiech grozi marną częścią, ale tobie to nie grozi

Twoje rozdziały zawsze będą super

Czyli miałam rację co do Cuddy

Ja chcę następną tak samo genialną, śmieszną i w ogóle!!!
Czekająca,
HuddyFan

P.S Ja też dodam nowy odcinek, dziś

coolness

czarodziejka

Klecza to rewelacyjne! ;D Mały Greg

A Wilsonek ułożony już od najmłodszych lat

i nie odrzuca go zachowanie Grega

Boskie to jest

Wena życzę

i pozdrawiam

a_cappella

klecza

Zgniećcie mnie, bo miało być wczoraj.
Dedykacja dalej dla jakiejśtam, bo to dalszy ciąg czwartego rozdziału

4. cd

Po około dwudziestu minutach gry, podczas których chłopiec starał się być w miarę miły dla Jimmy’ego i nawet nie wychodziło mu to najgorzej, usłyszeli szmery w przedpokoju – zbierała się reszta dzieci. Greg nie mógł się skupić na grze i szło mu wyjątkowo źle, z czego uciechę miał Jimmy.
– Chyba jesteś za słaby, zeby ze mną glać – powiedział chłopiec i wystawił Gregowi język.
– Raczej daję ci fory – odparł House i skrzywił się.
W tym momencie usłyszeli dziewczęcy krzyk, który po chwili zamienił się w płacz, a każdy, kto wchodził do sali zabaw miał szeroki uśmiech na twarzy.
Greg uśmiechnął się pod nosem.
– Zaczyna się – mruknął.
– Co sie zacyna?
– Kłopoty.
W tym momencie do pokoju wpadła mała dziewczynka z podkrążonymi oczami* i załzawioną twarzą. Biegła prosto do miejsca, gdzie siedzieli Greg z Jimmym.
– James Wilson! – krzyknęła.
Zdezorientowany Jim spojrzał na Grega, ale ten tylko wzruszył ramionami.
– Dlaczego mój but był na twojej półce i gdzie uklyłeś dlugiego?!
Jim zdecydowanie nie miał pojęcia, co się działo.
– Nie mam pojęcia. Dlacego miałbym ci chować buciki?
– Laczej, dlaczego je schowałeś!
– Nie schowałem!
– Schowałeś!
– Nie!
– Tak!
– Nie!
– To czemu ten był u ciebie?!
– Ktoś musiał podrzucić!
– Jasne!
– Gupia jesteś! Idź lepiej szukać dlugiego!
– To ty jesteś gupi! Gdzie mi schowałeś buta?
– To naplawdę nie ja!
– Pewnie!
Greg tylko siedział z szerokim uśmiechem na twarzy i przypatrywał się tej kłótni. W końcu Lisie podeszła do kręgli i wzięła dwa do ręki.
– Nie oddam wam tego, jak mi nie powiesz, gdzie schowałeś dlugiego buta – powiedziała z uśmiechem.
– Ale jak mam ci powiedzieć, jak nie wiem, gdzie on jest? Może chociaz weźmiesz pod uwagę mozliwość, ze to nie ja?
W tym momencie wzrok Lisy przeniósł się na podśmiewującego się Grega.
– House! Gdzie dałeś mojego buta?
– Najpierw Jimmy, teraz ja? A może to ty sobie go gdzieś schowałaś, tylko nie pamięasz, gdzie?
– Gleg, nie udawaj. Tylko ty mogłeś mi zablać buty i podrzucić Jimmy’emu. I tylko ty mogłeś być tak podły, żeby mój najgolszy lysunek powiesić na drzwiach.
– Przeceniasz mnie, skarbie – odparł i wyszczerzył zęby.
Lisie podeszła do chłopca i zbliżyła twarz do niego tak, że oddzielały ich może dwa centymetry.
– Gdzie mój but? – wycedziła przez zęby.
– Spokojnie, bo już iskry się sypią. Chyba wygrałem, co?
Wstał i zaczął iść w kierunku swojego stolika. Lisie pobiegła za nim, złapała go za rękę i odwróciła.
– Gdzie mój but? – spytała ponownie.
– Wygrałem?
– Dobra, głupku, dwa jeden dla ciebie. Ale powiedz mi teraz, gdzie mój but.
– Ale tak ładnie ci w jednym – wyszczerzył zęby. – Sprawdź, czy ktoś go nie schował na regale pod miśkiem.
– Nienawidzę cię, House! – krzyknęła i wybiegła z pokoju zabaw.
– Lecisz na mnie – mruknął.
Jimmy, który stanął właśnie obok niego spojrzał na Grega ze zdziwieniem.
– No co? Mój tata tak mówi.

* czułam się, jakbym robiła z Cuddy ćpunkę xDD

OLA336

coolness

Dziękuję za dedykacje. To jest genialne

To 'Lecisz na mnie' było boskie. Jaki House jest mądry od najmłodszych lat. I Lisa, Jimmy... ogólnie wszyscy są boscy

Czekam na cd. Weny!

PS. Przepraszam za krótki komentarz, ale piszę z komórki bo zapomniałam hasła i nie mogę się zalogować przez komputer ;/

marysiaaa

OJEJCIU

klecza, ich liebe diiiiiich

martusia14

HuddyFan

O... M... G... !!!!
chyba pierwszy raz popłakałam się ze śmiechu!!!
Jesteś wręcz genialna, Kocham Cię

"(...)Lisie pobiegła za nim, złapała go za rękę i odwróciła." Awww...

Młoda miłość kwitnie

"(...)– Lecisz na mnie – mruknął.
Jimmy, który stanął właśnie obok niego spojrzał na Grega ze zdziwieniem.
– No co? Mój tata tak mówi."

Nie no, po prostu. Brak mi słów!!!
Nie mogę się doczekać na następną część

Wielgachny szacunek i Buziak
HuddyFan

P.S. Czy w ogóle zauważyliście jak oni do siebie mówią?!
<i>"(...)Może chociaz weźmiesz pod uwagę mozliwość, ze to nie ja?"</i> Jak jakiś trzydziestolatek!!! Nie mówię, że jest to dziwne, bo bardzo ale to bardzo mi się podoba

Zresztą Wilsonek zawsze był "inny"

sarah_amelia

"– Lecisz na mnie – mruknął.
Jimmy, który stanął właśnie obok niego spojrzał na Grega ze zdziwieniem.
– No co? Mój tata tak mówi."

GENIALNE!!

Cóż mogę więcej napisać, że pokochałam te dzieciaczki?
Owszem całym sercem...

Pozdrawiam i czekam na kolejne

czarodziejka

monad

No coraz lepiej

prawie jak otwarta wojna :-)

neko.md

sarah_amelia

Kiedy kolejna część?? Mam nadzieję, że nie każesz nam długo czekać