02x02 "Autopsy"

Cuddy

Odcinek 2 "Autopsy".

ewka

TAKI odcinek, TAKI!

Normalnie nie wiem co powiedzieć, oprócz tego, że jak House dalej taki będzie, to nawet Jimmy z nim nie wytrzyma. I końcówka: 'I'm not gonna kiss you no matter what you say...', muahaha

a wcześniej w momencie, gdy padło 'Will you kiss me...?', padłam na podłogę

Marty moze potwierdzić, że się bałam dalej oglądać, bleee... dziwne

I niepowtarzalne 'In the Deep' (z filmu Crash/Miasto Gniewu in case anyone did not know), ta piosenka mnie rozstraja. Wcześniej myślałam, że nie uda im sie jej ładnie wpleść w fabułę (widziałam OSTa) tak, żeby mi sie Crash nie przypominał, ale wszystko IMO pasowało.

'shade your pride and yo'll climb to heaven, don't throw yourself alone...'
już mnie prechodzą ciarki, na sam dźwięk tych słów, haha

michnik

Jeden z moich ulubionych odcinków. Pomimo całej sympatii do House'a, momentami miałem ochotę go tu znienawidzić. Jego obojętność wobec umierającej dziewczynki mnie poraziła, choć na szczęście dzięki niezliczonej ilości zabawnych momentów, sympatia do doktorka zwyciężyła

.

I zgadzam się z przedmówczynią - cudowna końcówka z "In the Deep" w tle. Co jak co, ale utwory twórcy dobierają kapitalne.

ewka

Ahhh, już długo nie słuchałam "In the deep" (czemu napisało mi się "In the Depp"?;>)

A Autopsy, to jesten z moich najulubieńszych odcinków, sam początek sezonu, wiedziałam, że bedzie dobry

poziomka-86

jak do tej pory mój ulubiony odcinek, taki bardzo klimatyczny no i scena z pocałunkiem, a in the deep na koniec z mojego ulubionego crasha po prostu cudowne to było

Rashid

House bardziej złośliwy i obojętny niż kiedykolwiek

Chyba ten katar go tak zdenerwował. Chase mnie irytuje, gdyby nie to, że Gregory tak pięknie się nad nim znęca to uznałbym go za niepotrzebną postać

Tristan

Fajny i poruszający odcinek. Troche House byl za chamski ale juz taka jego natura...

Viper

Naprawdę bardzo mi sie ten odcinek podobał

Był naprawde tresciwy. House byl chamski do kwadratu ale za to go przeciez kochamy

I naprawde podziwialam ta dziewczynke.
Dobra byla tez scena jak House rzucal kamyczkami w okno Wilsona zeby go zawolac :wink:

Em.

Świetny odcinek. Dialog, który rozwalił mnie już na samym początku epa :

[House idzie przez korytarz kichając.]
Wilson : House! Potrzebuję cię.
House :Zapomnij. Idę do domu.
Wilson : Katar sienny?
House :Chłopcze, musisz być chyba lekarzem.
Wilson : Dwie minuty.
House : Nie, to czerwone coś na karcie oznacza,że to ktoś z twoich. A to oznacza nowotwór, co żadną miarą nie zabierze dwóch minut.
Wilson : Dobra, skłamałem. 30 minut.

I ta końcówka, kiedy House jedzie na motorze... Pięknie

kmyhair · Gość

bardzo wzruszający odcinek - chociaż przyznam szczerze, że wcale tego nie oczekuję od serialu... House też ma uczucia, chociaż jak widać wprawiają go one w zakłopotanie, a żeby się do nich nie przyznać, tryska cynizmem bardziej niż zwykle...

joasui

Odcinek świetny. Inny. Pogłębiania postaci Grega ciąg dalszy - Andie dała mu wyraźnie do myślenia. Ciekawe, czy w przeciwnym wypadku by się w ogóle zaczął zastanawiać nad kupnem motoru. Może chodzi tu o kwestie korzystania z życia itp.?

Poza tym było kilka świetnych humorystycznych scenek, a "znieczulica" Grega tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że strasznie z niego trudny do zniesienia człowiek. Może Wilson z nim wytrzymuje z powodu swojej profesji? Onkolodzy co dzień mają do czynienia z beznadziejnymi przypadkami...

PS. W temacie o przyczynach miłości do Grega pisałam już o jego kolorze oczu... W tym odcinku można się było napatrzeć... Wyłupiaste, fakt, ale taaaaakie niebieskie... (bo ja lubię niebieskie oczy. Nawet wyłupiaste)

joasui

Dziewczynka bardzo chciała żyć dalej (rozmowa z Gregiem o "autopsji"), przy pożegnaniu mówiła o słońcu na zewnątrz, że Greg mógłby pójść na spacer, radośnie wyszła ze szpitala na własnych nogach - a w kolejnej scenie Greg z miłą muzyczką w słuchawkach zaczyna się zastanawiać nad kupnem motocykla, na końcu radośnie pędzi przez ładne tereny. Samo mi się nasunęło. Miałam wrażenie, że za tymi złośliwościami House ukrywa skłonność do używania mózgu nie tylko dla rozwiązywania zagadek medycznych.

kmyhair · Gość

Em.

Plonąca Kanapka

Serial coraz bardziej mi się podoba, z odcinka na odcinek

House coraz bardziej się otwiera, widać przeblyski jego emocji (np. scena kiedy rozmawia z dziewczynką przy jej lóżku... jedna z lepszych scen, jego twarz mnie zafascynowala), choć na razie osiąga też granice swego sarkazmu i chamstwa. Dialog dnia:

House: Chcesz im powiedzieć?
Wilson: Chyba tak.
House: Mogę pójść z tobą?
Wilson: Powiedzieć Andie, że umiera? To zupełnie nie w twoim stylu.
House: Jest taką dzielną dziewczynką. Chciałbym zobaczyć, czy będzie równie dzielna, kiedy jej powiesz, że umiera.
Wilson: Idź do diabła.

No i robienie sobie ścieżki z leku

fantastyczne. A scena na motocyklu... nie wiem czemu, ale mnie wzruszyla. Ogólnie, jeden z lepszych odcinków do tej pory. 8/10.

Em.

Plonąca Kanapka

Wspólczuję mu... bo lubię go od pierwszego odcinka, choć nie chcialbym chyba, żeby mnie leczyl

w sumie to on jest naprawdę nieszczęśliwy, i nawet wyleczenie kogoś nie sprawia mu radości. Aż się boję oglądać dalej

kmyhair · Gość

wiem, ze porównanie nie jest do końca trafne, ale kiedy tak patrzę na House'a i sposób, w który nie radzi sobie z "ludzkimi" uczuciami (ale tymi pozytywnymi, bo złymi House epatuje czasami aż za bardzo...

), to przypomina mi się tekst mojej koleżanki, która przy wspólnym oglądaniu ze mną jakiegoś wzruszającego filmu, zauważyła, że cynicznym albo prześmiewczym komentarzem każdej "łzawej" sceny, staramy się ukryć to, ze ryczeć nam się chce, ze udajemy takich cyników (bo to przecież wstyd płakać), a w rzeczywistości (i w samotności) wylewamy łzy nad "Domkiem na prerii" (to była lekka przesada, bo chyba nigdy nad tym nie płakałam, ale ogólną prawdę kumpela chyba trafnie ujęła). W zasadzie to już chyba za bardzo nagmatwałam i zgubiłam ogólny sens mej wypowiedzi, bo zapomniałam jaka miała być puenta

Em.

izi

Odcinek nawet może być, chociaż jakiś na początku nudny był. Najlepsza scena to jak Chase dał się namówić pacjentce. Mało z krzesła nie zleciałem ze śmiechu jak się zgodził. Mina Cameron i Foremana jak się o tym dowiedzieli - bezcenne

Charlotte

Podobał mi się ten odcinek. No tak mina Foremana i Cameron - powalająca. I jeszcze jak robili próby "autopsji" to tez było mocne : end five, six, seven, eight

Odcinek dobry i fajna scena na końcu, kiedy ta dziewczynka się do niego przytulała a on niby taki zły a jednak

Richie117

Superaśny odcinek

Pierwsze skojarzenie: Wczoraj byłam wściekła, że stale cieknie mi z nosa, a teraz jestem z tego dumna

Drugie skojarzenie: czy naprawdę można zażywać leki doustne sposobem House'a :?:
A poza tym House był strasznie House'owaty - tak jak lubię. Wszystkie sceny z Wilsonem - pierwsza klasa

A ta końcówka przed sklepem z motorami...Greg tak bez przekonania powiedział to No, thanks... Pomijając klipy z youtuba, to od samego początku czułam, że na oglądaniu wystawy się nie skończy

Irene

w momencie gdy ta dziewczynka powiedziała Cameron, że zawsze chciała mieć takie włosy jak ona, miałam wizję Cameron oddającej swoje włosy na to, by zrobiono z nich perukę ;p a jednak nie....

Huragius

xD Irene, miałam dokładnie tą samą wizję. To by było takie cameronowate, gdyby zaraz zaproponowała małej te włosy.

Richie117

A tu niespodzianka - tylko Chase uległ czasowi małej :wink: