03x04 "Lines in the Sand"

Cuddy

Odcinek 4 "Lines in the Sand".

Data premiery w USA: 26 Września 2006

Pacjent: Adam, głęboko autystyczny dziesięciolatek

Diagnozy wstępne: Wszelkie badania jakimi poddawany jest chłopiec wymagają od całej ekipy o wiele więcej cierpliwości niż normalnie. Kiedy Foremanowi jej brakuje, prosi on Wilsona, żeby wykonał biopsje układu limfatycznego pacjenta na obecność komórek nowotworowych. Foreman znajduje także krzewy bielunia dziedzierzawy w ogrodzie domu pacjenta.

Przekroczenie prywatności/pogwałcenie praw etycznych: Poza wysłaniem podwładnych na liczne inspekcje domu pacjenta, House zmusili Wilsona aby ten namówił Cuddy do zwrotu zaplamionej jego krwią wykładziny.

Diagnoza ostateczna: Zakażenie obleńcami szopa, które chłopiec połknął razem z piaskiem z przydomowej piaskownicy.

Klinika: Kontynuacja wątku Ali, zadurzonej w House'ie siedemnastolatki.

Źrodło:[link widoczny dla zalogowanych]

Tłumaczyła: elfchick

Gość

Jeszcze zaden odcinek mnie tak nie rozbawil jak ten

Zarowno motyw z dywanem jak i z ta laseczka poprostu genialny. Szkoda ze ten drugi juz sie chyba skonczyl... Jakby nie mogli tego pociagnac pare odcinkow

ewka

Aaaah, jak mnie ta laseczka denerwowała

Miałam ochotę walnąć w monitor jak sie do Hałsa śliniła

passkudna byyyła.
Ale utarczek House/Cuddy ciąg dalszy

i te podchody Wilsona, żeby w końcu zdobyć tę wykłądzinę też były świetne

Odcinek mi sie bardzo podobał

Marty

Sympatyczny odcinek. House wdychający gaz, scena w kaplicy, i ta z tą zabawką ("Cute"

) były piękne

Ciekawy przypadek...
Dobrze, że wątek tej małolaty się wyjaśnił i skończył, okropna była. Za to śliczny shipper pt: "You have pretty hair" i usiądź koło mnie

I jeszcze ten zonk na twarzy Wilsona, kiedy wszedł do swojego gabinetu okupowanego przez kaczuchy

olina

alez się House pieklił o tę wykładzinę

ślicznie było jak ten chłopczyk na koniec podszedł do House'a. Ogólnie to współczuję rodzinom autystycznych dzieci.

Viper

Jarmo

Według mnie pod względem humoru jest to jeden z lepszych odcinków.
"You can't stop our love" moment kiedy House krzyczy to do Cuddy biorącej udział w zebraniu jest świetny. I jak już wcześniej wspomniano zebranie w kaplicy.
Attica ! Attica ! Attica ! Attica ?
Uwielbiam ten odcinek

joasui

House walczy o starą wykładzinę - Attica!

"You can't stop our love!!!"

Potem naćpanie się na rzecz uśpienia dziecka...

House'owi chyba po raz pierwszy ktoś podziękował w czasie, kiedy był po prostu sobą, a nie działał na ketaminie. Piękna, szczególna scena...

Czeka mnie wątek z pewnym gliniarzem, aż chce mi się przeskoczyć te kilka odcinków, byle się nie męczyć... Spoilery, spoilery...

Ogólnie będę się powtarzać - sceny Huddy rewelka, kaplica bomba, Wilson po ponownym zobaczeniu kaczuszek w swoim biurze po prostu wyszedł bez słowa, jakiś scenarzysta postanowił poinformować Amerykanów, że Hugh Laurie w swojej ojczyźnie jest przede wszystkim komikiem - i wyszło zarąbiście

Em.

Po obejrzeniu tego odcinka zaczynam poważnie zastanawiać się, czy to ja stałam się tak bezkrytyczna wobec tego co oglądam, czy może każdy odcinek jest coraz lepszy?

Ep przecudowny. Sprawa z tą siedemnastolatką rozwiązana. Nie irytowała mnie, szkoda tylko, że za całą sprawę odpowiedzialne były grzyby... Wilson i to, jak bardzo zgadza się na wszelkiego rodzaju House'owe wybryki wciąż mnie zadziwia...

Cameron wyjątkowo w tym odcinku mi nie przeszkadzała, końcowa scena nie była wcale taka znowu najgorsza.

Przecudowna scena kiedy, jak to zauważyła joasui, "naćpał się", a potem omal nie wyłożył na ziemi

Wielkie potyczki z Cuddy również idealnie wpasowują się w całość.

I ten autystyczny chłopiec... Jak dużo trzeba mieć w sobie miłości, żeby umieć żyć z takim synem...

"Zespół Aspergera jest łagodną i rzadką postacią autyzmu. Charakteryzuje go trudność w nawiązywaniu przyjaźni i zabawie z obserwatorami, kłopoty w zaakceptowaniu konwencjonalnych reguł społecznych, oraz nie lubią oni żadnej zmiany toczenia i rutyny".

Roqwor

Świetny odcinek. A przedostatnia scena gdy chłopiec daje House'owi swoje PSP mnie normalnie wzruszyła

. Za to scena w kaplicy była genialna, uśmiałem się

.
No i myślę, że te grzybki to była po prostu wymówka.

ofwca

uwielbiam ten odcinek

autystyczny chłopiec i House jako jedyny, który umie do niego dotrzeć. Walka o wykładzinę rewelacyjna (tak się kończy integrowanie w otoczenie House,a bez jego wiedzy!). Zakochana panienka zakażona grzybami po prostu geniale

tego się nie spodziewałam

mac

odcinek uwielbniam do tego stopnia, że oglądam przynajmniej raz dziennie:D

co do dobrych tekstów, to jest ich tu tyle, że nie sposób nawet próbować wymienić (jeden z nich to mój ulubiony;-) ).... ale inne też.... po prostu cudne, cudne, cudne:D

no i te miny..... świetny odcinek

evay · Wysłany: Wto 12:43, 18 Mar 2008 Temat postu:

Boże, ta sprawa z wykładziną ^^ odbiło mu ;pp
Przychodnia jest rewelacyjna, a Ali to po prostu moja idolka ;D
przemowa Cameron o wykladzinie, gdy nagle wchodzi Cuddy jest genialna ;D
"YOU CAN'T STOP OUR LOVE!!!" - Hugh to naprawdę świetny aktor ;]
i Cameron ładnie w bordowym ;pp
"Mam owulację, idziemy" ;D aaaaaa, chciałabym coś huddzinkowego ;D
mwahh, moje serce też bije w rytmie "Greg House" ;D

Burma · Wysłany: Sob 12:04, 22 Mar 2008 Temat postu:

Jeden z moich ulubionych odcinków! Miał tyle śmiesznych momentów. Scena w kaplicy z Housem udającym nawiedzonego pastora - cudowna! A cała akcja z dywanem typowo House'owa

A nikt nie oglądał filmu "Pieskie popołudnie"? To stamtąd House wziął dziki okrzyk "Attica! Attica!". Al Pacino wykrzykuje to do tłumu ludzi, przypominając im o jakiś zamieszkach w więzieniu, w których policjanci zabili dużo ludzi (BTW, to jeden z moich ulubionych filmów

).

Zauważyliście, że kiedy House na początku wchodzi do gabinetu Cuddy, to idzie normalnie, a nie kuleje? I to spory kawałek. Tu chyba po raz pierwszy widzę, żeby Hugh się zapomniał. Ale dziwi mnie, że nikt na planie tego nie zauważył...

Aisha

Co raz ciekawsze odcinki w tej serii
Żal mi było tego chłopczyka choć spodobało mi się to co powiedział House:
Dlaczego miałabyś współczuć komuś, który rezygnuję z bezmyślnych, grzecznościowych, formalnych zachowań. Które są całkowicie pozbawione znaczenia, nieszczere i dlatego poniżające?
Ten dzieciak nie musi udawać zainteresowania twoim bólem pleców, twoim wydalaniem, lub tym co swędzi twoją babcię.
Możesz sobie wyobrazić jak wyzwalające mogłoby być życie wolne od tych wszystkich obezwładniających umysł towarzyskich subtelności?
Nie jest mi żal tego dzieciaka.
Zazdroszczę mu.

Poza tym super było to przegadywanie się z Cuddy co do wykladziny i te spotkania zespołu na terenie całego szpitala:D

i to jak Wilson wmówił Cuddy że House jest lekko autystyczny...super!!

a to oddanie przez tego małego gry Housowi było słodkie i maly nawiązał z nim kontakt wzrokowy! Genialnie...

jeden z lepszych odcinków...

kmyhair · Gość

Aisha

kmyhair: obejrzałam jeszcze raz te scene...Cuddy w pierwszym momencie od razu odrzuciłam kwersie autyzmu...ok ale po opowieści o tym jak House potrzebuje pomóc temu chłopcu i jej oczach ( w kazdym razie ja zobaczyłam) jakby chwile zwatpienia "a moze jednak"....wkońcu dostał te wykładzine....

retiP

Narenika

Oczywiście, że zauważył

Klasyka przecież

Kama

Jasne, że ktoś zauważył

Bogart to mój ulubiony aktor (chociaż "Casablanca" nie jest moim ulubionym filmem z jego udziałem). Gdzieś na YT widziałam chyba nawet filmik z zestawieniem tej sceny House'a z oryginałem. A może mi się śniło

dzio

Kolejny z moich ulubionych odcinków.

Wszystkie interakcje House'a z autystycznym chłopcem są świetne - on może udawać, że nikogo nie lubi, jest zimny i nieczuły, ale wystarczy go zobaczyć w jednej scenie z jakimś dzieciakiem i od razu widać, że to w dużej części jest faktycznie udawanie.

Scena, kiedy chłopaczek oddaje House'owi swoją grę - coś pięknego. I podsumowanie Wilsona: "That was a ten." - właśnie, czy ktoś może wrzucić wszystko, co House w tej scenie mówi? Chodzi mi o całą gadkę na temat "happines scale", kiedy z Wilsonem patrzą na zbierającą się do wyjścia rodzinkę. Mam jakiś error w tym momencie odcinka i przez 10 sekund mi dźwięk skacze tak, że nie słychać, co House mówi.

Świetny motyw z walką o dywan i włóczeniem się po całym szpitalu z kaczuszkami. I rozmowa Cuddy z Housem (z pamięci, więc na pewno nie dokładnie):
"Ale ten dywan jest zakrwawiony!"
"To moja krew, ten dywan jest częścią mnie."

Genialne sceny komediowe: scena w kaplicy wymiata (a Hugh po raz kolejny chwali się talentem do naśladowania akcentów), "Attica!" również, przemowa z Casablanki i "Damn!", absolutnie rozbrajający House przyćpany gazem...

Ayame

joasui

Z cyklu "Joaś zauważa nieistotne szczegóły":
Pierwsze wejście House'a do biura Cuddy, zakończone walnięciem laską o jej biurko i oświadczeniem, że chce odzyskać wykładzinę - szedł bez utykania i używania laski

Ogólnie pewnie się powtórzę, ale kocham ten epizod najbardziej z całego s3

renqaaa

Sam odcinek bardzo śmieszny. A koniec - wzruszający i poruszający.
"Niektórzy lekarze dostają prezenty" - House mógł sie wreszcie pochwalić

Ciągła "zmiana" gabinetów House'a i domaganie się o starą wykładzinę - bezcenne.
I ten tekst " You can't stop our love " xD
Ogóle odcinek bardzo dobry. Oczywiście oprócz humoru nie zabrakło również taktyki i błyskotliwości House'a.

evi

jeden z moich ulubionych odcinków (; niezwykły pacjent - autystyczne dziecko, no i niesamowite zakończenie, House dostaje prezent, który potem pojawia się wielokrotnie. to była z pewnością jedna z tych szczęśliwych, ale bardzo nielicznych chwil w życiu House'a, do których on by się z pewnością nikomu nie przyznał, choć w duszy... wie, co mu gra (: