Marzenia [Z]

ania

nefrytowa ....
suknia.....:wow:
Ucałuj od nas córkę

dalsza częśc

CZekam z neircierpliwością

Wika

CZEKAMY

nefrytowakotka

Następna część. Krótka. Będzie lepiej potem

House pomógł założyć Cameron krótką, futrzaną kurteczkę i zaczął rozglądać się za taksówką, co okazało się być niepotrzebne, bo już podjeżdżała. Ta sama którą przyjechał na bal.
- Wykupiłeś wyłączność na tę imprezę?
- Coś w tym stylu, Lordzie – odpowiedział taksiarz.
House jęknął w duchu widząc minę Cam i bez słowa komentarza pomógł dziewczynie wsiąść do auta. Kierowca, bez pytania o adres, ruszył w stronę domu Cam. Oboje popatrzyli po sobie z niepewnymi minami. W końcu House wzruszył ramionami i mruknął:
- Wieczór fantasy. Niespodzianka w niespodziance.
Alison się roześmiała i odwróciła głowę w jego kierunku. Wyglądała bardzo ładnie i... tajemniczo. Wyglądała jak zagubiona księżniczka. House uśmiechnął się malutkim, kpiącym nieco uśmieszkiem. Tylko nie mów, że się zakochałeś. Nie, odpowiedziało coś w głębi jego umysłu. Po prostu ją kochasz od dawna, idioto.
Na szczęście dojechali na miejsce i mógł przestać rozważać implikacje wynikające z tego przerażającego stwierdzenia. Jakaś część jego duszy, zazwyczaj ukryta głęboko, zaczęła domagać się uwagi. I w tym wypadku, jego logika i spostrzegawczość mu nie pomoże.
Taksówka odjechała zanim House zdążył zapłacić. Kierowca rzucił jedynie wesołe:
- Dobrej nocy Księżniczko, dobrej nocy Lordzie!
Cameron wchodziła powoli po schodach trzymając wysoko suknię, był jej wdzięczny, gdyż w innym przypadku nie dałby rady wejść równie szybko co ona. Schody, to było coś czego unikał jak tylko mógł.
Mieszkanie Cam pachniało cynamonem i goździkami. Było ciepłe, przytulne i ciche. House zrzucił opończę i odwrócił się w stronę Cam, która zdejmowała niecierpliwie kurtkę. Odwróciła się do niego tyłem i zażądała natychmiastowego rozsznurowania gorsetu.
- Kto do cholery zawiązał ci to ustrojstwo? - zamarudził.
- Sąsiadka. Teraz jesteś ty nie muszę po nią iść. Och, pośpiesz się... nie wiem jak można w tym wytrzymać dłużej.
- Mogłaś założyć coś innego.
- Ale przecież poprosiłeś żebym założyła te suknię? - głos Cam zabrzmiał nieco niepewnie.
- Ja???
- W paczce był list od ciebie... chodź pokażę ci. - Złapała go za rękę i pociągnęła w kierunku sypialni. - No chodź.
- Cam... - głos House'a obniżył się o dwa tony i zabrzmiał dziwnie pociągająco. - Ja wiem, że jestem przedmiotem marzeń seksualnych każdej kobiety, ale jeszcze żadna nie ciągnęła mnie do sypialni w takim tempie...
Alison obejrzała się nieco zdumiona i dopiero wtedy dotarło do niej co robi. Trzymała jego dłoń w swojej, sama była w rozpiętej sukni, która zaczęła przejawiać niebezpieczne tendencje do natychmiastowego opadnięcia. Popatrzyła w oczy House'a, które nagle stały się niemal granatowe od przepełniających go emocji... i czegoś więcej. Speszyła się, ale nie puściła jego ręki. Nie będę się zachowywać jak głupia pensjonarka – postanowiła.
- Mam zmniejszyć tempo czy przestać w ogóle? - Zapytała przekornie.
- Masz... - urwał. Patrzył na obraz wiszący nad łóżkiem Cam. - Dobrze się domyślałem – powiedział z zadowoleniem.
Na ścianie wisiała grafika przedstawiająca Sagrada Familia, taka, jaką wymyślił ją Gaudi, i to on był autorem obrazu. Jednak pomiędzy mury i strzeliste wieże, wplótł zarys bestii: śpiącego, spiralnego smoka. I nie wiadomo było, czy to smok wtopił się w ściany świątyni, czy też świątynia wykorzystała ciało smoka, aby powstać. O tej grafice opowiadano legendy... a tylko kilka osób widziało ją na własne oczy. A teraz stał i podziwiał reprint, który Cam dostała od ojca Pabla.
- Dostałaś niesamowity prezent.
- Wiem. Do dzisiaj nie rozumiem dlaczego...
- Ponieważ trafiasz do serc ludzkich bardzo łatwo, Allie.
Otworzyła usta ze zdumienia. Nigdy, ale to nigdy nie nazwał jej do tej pory zdrobniałym imieniem.
Przyglądał się jej z zaciekawieniem i lekkim rozbawieniem. A potem, sam nie wiedząc, kiedy zrobił dwa małe kroki, równocześnie odstawiając laskę. Jego ręce objęły ją i patrzył z bliska w oczy Cam, te dziwne oczy o zmiennym kolorze. Przestał się zastanawiać, pochylił głowę i posmakował jej ust. Były ciepłe i chętne. Smakowały miętą. Przesunął lekko językiem po jej dolnej wardze i poczuł jak drży. Pogłębił pocałunek wsuwając język w jej usta a ona nie pozostała mu dłużna. Przypomniał mu się tamten, pierwszy pocałunek, który wymusiła na nim, a on, zachwycony, oddał. W końcu oderwał się od niej zadyszany.
- Tym razem nie masz strzykawki... na całe szczęście. Mam nadzieję, że nic nam nie przeszkodzi. - W złą godzinę to powiedział, bowiem usłyszeli dzwonek do drzwi. - Czekasz na kogoś?
- Nie.
- Ubierz coś... bo tak raczej nie wyjdziesz do gości. Otworzę drzwi.
Cam, wściekła, na oślep sięgnęła do szafy wyciągając czerwona kieckę i ubrała się szybko.
W salonie zastała rozbawionego House'a i... Chase'a.
- Co ty tu robisz? - spytała napastliwie.
- Cameron, ja muszę z tobą porozmawiać. Proszę. House. Mógłbyś? - prawie błagał.
- Jasne. Już mnie nie ma. Dobranoc, Księżniczko. - Ukłonił się dwornie a zarazem drwiąco i zniknął.
- O co chodzi Chase? - Cameron była zła i smutna.
- Przepraszam, że przerwałem ci randkę.
Czasy, kiedy czułam się winna i tłumaczyłam ze wszystkiego bezpowrotnie minęły. Czego chcesz?
- Chciałem prosić o drugą szansę. Ale widzę, że moje miejsce już jest zajęte. - Stwierdził gorzko.
- Czy jest zajęt, czy też nie jest, to nie twój interes. Między nami wszystko skończone. I nie ma powrotu. Ja go nie chcę.
Chase popatrzył tylko na jej twarz, nieprzyjazną jak nigdy i odwrócił się kierując do wyjścia.
- Dobranoc.
Odpowiedziała mi cisza.
Cameron zastanawiała się dlaczego House zniknął bez słowa. Bez sarkastycznej uwagi. Bez jakiegoś wyskoku w jego stylu. Interesujące.
W innym uniwersum Moriana potrząsnęła wściekle głową sfrustrowana. Mojry nie są w dobrym humorze. Miała ochotę złapać siostrzyczki za kudły i potrząsnąć mocno.
Poczekamy. Jeszcze nic straconego.

Teaser.
House wyjmuje klucze z kieszeni i kieruje się ku drzwiom swojego mieszkania. Wkłada klucz do zamka przekręca i zastyga w bezruchu. Zawsze zamyka zamek dwa razy, tym razem jest przekręcone jeden raz... Hand widzi jego niepokój i mimowolnie sięga po broń. Lekarz wolno pcha drzwi i wie, że jest niedobrze. Czuje ciężki, metaliczny odór krwi i domyśla się, że kobieta też to czuje. Hand odsuwa go trzymając w prawej dłoni pistolet, drugą sięga w lewo i pstryka przełącznikiem światła. Ich oczom ukazuje się makabryczny widok: na podłodze leży młoda kobieta, którą ktoś dosłownie pociął nożem. Krwi jest tak dużo, że House przez chwilę myśli: to niemożliwe... organizm ludzki nie ma aż tyle krwi...

freelance

cholera, wiedziałam, żeby nie czytać teasera! no wiedziałam! od dzisiaj na serio zaczynam je olewać :X

a rozdział.. choć krótki, to ciekawy

złośliwie przerwałaś im Chasem w takim momencie...! jak tak myślę o postaci Kangura, to on w Hameronie pojawia się tylko po to, żeby coś schrzanić xD

Wika

Podoba mi się i to bardzo.
Nefrytowa pisz dalej

nefrytowakotka

Spoko... następna część już prawie w połowie napisana.. będzie mrocznie:P

annniczka

wow teaser taki mroczny, że się już następnej części doczekać nie mogę!!

Wolfgang

wow!
piękne...
moja wyobraźnia przerażała mnie, gdy czytałam fragment z rozpinaniem gorsetu...

a teaser - boski...

ana12

oh, teraz będę się w kółko zastanawiała co będzie dalej, przez ten tester

część śliczna, cam pogoniła kangura

BuTtErfly...?.!

wow ten Teaser!!!!!
czekam na następną cześć.

nefrytowakotka

Tak, teaser jest mroczny bo będzie mrocznie. I to bardzo

Wifgang napisał

nefrytowakotka

Ta-dam następna część, Wen się zrobił pracowity.

Późnym wieczorem House podjeżdża na motorze pod swoje mieszkanie i zatrzymuje się gwałtownie. Dojście do bramy zagradza policyjna taśma, wszędzie stoją radiowozy migające światłami, ambulans no i oczywiście kupa gapiów. Lekarz obserwuje to zamieszanie zdumiony, do momentu kiedy podchodzi do niego policjant.
- Nie może pan tutaj parkować.
- Ale ja tutaj mieszkam. Mam nocować na dworze?
- Mieszka pan na parterze, tak? Doktor House? - Pyta policjant.
House przytakuje i równocześnie spostrzega w tłumie policjantów znienawidzoną sylwetkę. Tritter. No to będzie jazda... cokolwiek się tam stało, ja będę winny...
- Detektyw Hand! - woła policjant.
Do mężczyzn podchodzi szybkim krokiem kobieta w jeansach i kurtce. House przygląda się jej z zainteresowaniem. Wysoka, szczupła, płomiennorude włosy zaplecione w długi, grzeczny warkocz. Nie ma bladej cery i piegów, charakterystycznych dla rudowłosych, jest smagła i ma piękne szare oczy z plamkami zieleni. Śliczna kobieta...
- Jesteś House, tak – pyta zadyszanym głosem.
- Owszem i bardzo chciałbym się dowiedzieć, co się tutaj dzieje.
- Mamy zabitą kobietę w mieszkaniu u profesora Normana. W dość okrutny sposób. Profesor wrócił z biblioteki i znalazł ją w swoim mieszkaniu... nie przyjął tego dobrze.
House ogląda się i widzi Normana siedzącego na stopniach ambulansu z maską tlenową na twarzy. Rzeczywiście, nie wygląda dobrze...
- Doktorze House, czy możemy sprawdzić pana mieszkanie? Wygląda to na jakieś rytualne zabójstwo, musimy wszystko sprawdzić w budynku.
- Oczywiście. Chodźmy. - House wyjmuje klucze z kieszeni i kieruje się ku drzwiom swojego mieszkania. Wkłada klucz do zamka, przekręca zastyga w bezruchu. Zawsze zamyka zamek dwa razy, tym razem jest przekręcone jeden raz... Hand widzi jego niepokój i mimowolnie sięga po broń. Lekarz wolno pcha drzwi i już wie, że jest niedobrze. Czuje ciężki, metaliczny odór krwi i domyśla się, że kobieta też to czuje. Hand odsuwa go, trzymając w prawej dłoni pistolet, drugą sięga w lewo i pstryka przełącznikiem światła. Ich oczom ukazuje się makabryczny widok: na podłodze, twarzą ku dołowi, leży jasnowłosa kobieta, którą ktoś dosłownie pokroił nożem. Krwi jest tak dużo, że House przez chwilę myśli: to niemożliwe... organizm ludzki nie ma aż tyle krwi...
Hand ostrym głosem przywołuję ekipę kryminalistyki, pojawia się też Tritter, patrzący na House'a z zainteresowaniem.
- Zapomnij, Tritter, to nie ja. Mam inne ciekawsze zajęcia – mówi zjadliwie diagnosta.
Tritter wzrusza ramionami i mruczy:
= To się jeszcze okaże House.
- Pewnie przeszukasz mieszkanie? To, żeby ci oszczędzić kłopotu vicodin stoi na fortepianie, drugi w łazience a trzeci w sypialni. Na regale u góry, znajdziesz metalową skrzynkę, zamkniętą. Tam jest morfina. - Odpina malutki kluczyk i rzuca detektywowi. Nic więcej w domu nie ma... jeśli znajdziesz coś, nie jest moje. - Odwraca się i ciężko siada na schodach, noga boli jak cholera, ale nie ma zamiaru ryzykować i na oczach Trittera brać tabletki. Czegoś się nauczyłem... Nie mam szans na dostanie się do mieszkania. Trzeba wracać do szpitala. Tylko, cholera muszę mieć czyste rzeczy... Równocześnie przez otwarte drzwi obserwuje poczynania speców od kryminalistyki. Błyskają lampy aparatów, ludzie poruszają się ostrożnie w poszukiwaniu dowodów. Scena zbrodni. Okrutnej. Śmierć od noża nigdy nie jest łatwa i prosta. Jest bolesna. Sceną zbrodni jest jego własne mieszkanie. Ma wrażenie jakby napastnik zgwałcił coś co należało do niego. Tylko dlaczego u niego? I dlaczego u profesora Normana, emerytowanego antropologa, spokojnego i pogrążonego w swoich pasjach: antropologi i archeologii? W ten sam wieczór? To nielogiczne. Patrzy jak policjanci ostrożnie odwracają kobietę na plecy. I dostrzega jej twarz. Wciąga gwałtownie powietrze i robi mu się niedobrze. Ponieważ on zna tę dziewczynę. Jego reakcje zauważa Hand i podchodzi:
- Znasz ją?
- W pewnym sensie. W rok temu, tuż przed świętami była pacjentką kliniki. Powiedziała, że występuje w show z mułem... więc wiesz co pomyślałem. A potem zostawiła mi zaproszenie. Show odbywał się w kościele, a ona grała Marię. Pięknie wyglądała. Cała znajomość. Ma na imię Melanie.
- Rozumiem. I nie wiesz co robiła u ciebie w domu?
- Nie. Ponieważ nawet nie wiem, skąd miała mój adres. Nie spotykałem się z nią. Jak została zabita kobieta u Normana? - Pyta niespodziewanie.
- Też nożem. Jej krwią narysowano pentagram i zwłoki ułożono pośrodku, przybijając dłonie i stopy do podłogi. I też blondynka i młoda. Czas zgonu określono na mniej więcej osiemnastą.
- Wasz patolog to idiota. Jedyne, co o czasie zgonu w takich wypadkach można powiedzieć to: zabito ją we wtorek. Mniej więcej po południu a może po północy. U Normana jest gorąco jak w piekle. I sucho. Weźcie to jako poprawkę. U mnie dla odmiany jest zimno jak cholera. I na moje oko, kobieta zabita w moim mieszkaniu była pierwsza. Mogę zobaczyć tę drugą?
- Oczywiście – Hand rzuca krótkie spojrzenie na nogę House'a i mówi – zaraz będą ja znosić.
I rzeczywiście, po kilku minutach pojawiają się nosze ze zwłokami kobiety. House zna ofiarę. Tym razem: bardziej zna. Umówił się z nią kilka razy... nie była pacjentką, ale przyszła z facetem, który po cichu porzucił wegetarianizm. Miła i zwariowana. A teraz nie żyła.
Hand stwierdza oczywistość:
- Znasz ją. Zaczyna się robić gorąco wokół ciebie House.
- Zauważyłem. Macie seryjnego zabójcę. Młode kobiety, blondynki. I obie znały mnie. Wspaniale. - Opada na stopnie schodów zmęczony i zdenerwowany. I jeszcze Tritter na karku... Dzwoni telefon.
- House.
- Wracaj, pacjentka miała zapaść i ledwo ja odratowaliśmy. - Foreman jest zdenerwowany.
- Gdzie jest Cameron?
- W laboratorium. Kiedy będziesz?
- To nie takie proste. Aktualnie robię za najbardziej gorącego podejrzanego w historii policji New Jersey.
- Przestań się wygłupiać! Pacjent ci umiera! - Foreman jest wyprowadzony z równowagi.
- Kiedy to prawda. W moim mieszkaniu i w mieszkaniu Normana znaleziono zabite kobiety. Nie jest mi do śmiechu. Zresztą... - podaje telefon Hand – wyjaśnij mojemu zespołowi, że nie bujam.
Policjantka sprawnie informuje Foremana o zaistniałej sytuacji. Lekarz sfrustrowany i przerażony wyłącza się.
- Naprawdę muszę wracać do szpitala. Inaczej będzie dzisiaj trzeci trup. - House jest spokojny, ale tylko na zewnątrz.
- Okay.
- Czy mogę zabrać trochę moich ubrań i książki po które przyjechałem? Naprawdę potrzebuję tych rzeczy.
- Dobrze. - Hand bierze aparat fotograficzny od technika i kieruje się w kierunku sypialni. House podąża za nią usiłując nie syczeć z bólu. Podchodzi do komody i wysuwa szufladę a policjantka robi zdjęcia. House zabiera kilka podkoszulków, bieliznę, dwie koszule, i marynarkę. Wpycha to wszystko bezładnie do swojego plecaka, a Hand zaczyna rozumieć, że nieporządny wygląd lekarza nie jest spowodowany dwoma nocami poza domem, a jego stylem ubierania się. Uśmiecha się lekko, bo pomimo wszystko mężczyzna wygląda bardzo pociągająco. Mimo utykania. A może nie mimo... Skrupulatnie fotografuje wszystko co i skąd zabiera House. Przechodzą do salonu, gdzie po krótkich poszukiwaniach na biurku z hukiem lądują dwa opasłe tomiszcza medyczne. Jedno w języku japońskim, drugie po niemiecku. Dopiero teraz kobieta spostrzega, że większość książek jest w obcych językach. Ciekawe...
Tymczasem House stoi nieruchomo i wpatruje się w biurko.
- Coś nie tak? - Pyta Hand.
- Owszem. Nie ma kluczyków do mojego samochodu. Nie wiem po co mordercy jest potrzebny mój dziesięcioletni grat...
- Proszę podać markę i numer rejestracyjny, zaczniemy go szukać. - House posłusznie dyktuje potrzebne dane, a potem zaczyna wybierać numer.
- Gdzie dzwonisz?
- Po taksówkę. Jestem za bardzo zmęczony i za bardzo boli mnie noga żebym ryzykował jazdę na motorze.
- Okay, ja cię odwiozę.
Boisz się, że ucieknę? - pyta drwiąco House.- I pozbawię się możliwości obcowania z promienną osobowością Trittera?
Policjantka tłumi śmiech i zabiera House'a do swojego samochodu. Przez całą drogę do szpitala milczą.

Teaser.

- House? W telefonie odzywa się głos Hand. - Mamy trzecią ofiarę. Znalazł ją miłośnik nocnego joggingu w parku nad stawem. Leżała na stole piknikowym, Też użyto noża. Młoda, jakieś osiemnaście lat, blondynka długie włosy... Mówi ci to coś? I lepeij przyjedź do kostnicy. natychmiast. Hand wyłącza się.
House siedzi chwile w bezruchu. Nie, proszę niech to nie będzie ona...

Martuss

Ja cie normalnie zabiję za to zakończenie!! To jest takie... trzymające w napięciu....i chyba wiem kto będzie trzecią ofiarą

ale zostawie to sobie dla siebie

pozdrów Wena ode mnie

bardzo dobrze że zrobił się pracowity

oby tak dalej

Wiec czekam sobie na nastepna część

corazón

Nefrytowa, szalejesz dziewczyno, o Wenie nie wspomnę!

Super ciekawe, trzyma w napięciu niesamowicie, przez całą część się bałam, że to będzie Cam.
I ja chyba też wiem, kto będzie trzecią ofiarą

freelance

jak wen się zrobił taki pracowity, to niech lepiej Ci podytkuje ciąg dalszy, bo mnie wkurzył. i on będzie czwartą ofiarą, mimo, że nie jest uroczą blondynką..

annniczka

ale się zestresowałam czytając tą część jest poprostu...genialna!!! błagam pisz dalej i jak najszybciej wrzucaj

nefrytowakotka

Martuss napisał

ana12

to się kryminał zrobił, ciekawe czy 3 ofiarą, będzie ta której się domyślamy

karm wena, żebyśmy szybko się dowiedzieli co będzie dalej

Jen

ja chyba też się domyślam, kto będzie trzecią ofiarą...
a Chase przerwał im taki dobry moment...
czekam na następną część

Wika

Nefrytowa, no wykombinowałaś

Rzeczywiście zrobił się kryminał, ale ja uwielbiam kryminały

Czekam na następną część !

BuTtErfly...?.!

Fajnie ci wyszło, trzyma w napięciu.
też sie domyślam tej 3 ofiary....
Pisz dalej i nie puszczaj wena na urlop nawet na weekend bo jeszcze ucieknie XD......
Czekam na cd

nefrytowakotka

Pewnie się dobrze domyślacie

Ja jeszcze nie wiem, bo wen siedzi cicho i się uśmiecha diabolicznie

Kryminał mi wyszedł bo zagadka medyczna to nie dla mnie... nie jestem lekarzem

Ale w końcu kryminały nie są takie złe

Najgorsze jest to, że mój wen wczoraj dostał wena ale napisał następna część a nie to co potrzeba było... wrrrrr

kropka

HA! Znów wątek kryminalny!
*zaciera ręce*
domyslam sie że House stoczy walke o Cameron i pokaże swoje pazury komuś kto zechce ją skrzywdzic

Może zrobimy ranking prawdopodobnych morderców?

nefrytowakotka

Ranking???
Super pomysł

ana12

taak, może od razu ranking gwiazd?