Let me teach you [Z] :))

Richie117

Wilson leżący na House'ie... Prawie jak w Erze

Szkoda, że "prawie" robi wielką różnicę :wink:

Lolok

Richie, ja Ery nie napiszę, za młoda jestem.

chociaż...

evay

pffff, ja też tak mówiłam!

i co?
i co?!

Richie117

Wiem, wiem

Ale na wszystko przyjdzie czas

Lolok

ja mam erę pisać? nie no

Evay, ile ja mam lat, a ile Ty.

Em.

Marau Apricot

Em., no a jak?! Pewno, że wszyscy w końcu napiszą Erę

evay

a wtedy ten dział stanie się najbardziej... ehym... wyuzdanym działem na forum

i admin bedzie musial zrobic specjalna bariere powyzej 18 roku zycia (to byloby straszne!)

Em. wszyscy! bez wyjątku!

Richie117

Lolok

evay

oj wtedy by sie jakos ominelo ta bariere przecie

Richie117

Admin nie postawi bariery, bo sam tu wpada...

Lolok

Nie piszmy o ograniczeiniach wiekowych, bo jeszcze ktoś to przeczyta i cuś takiego wprowadzi.

Lolok

PART FIVE

House nie odpowiadał, tylko patrzył na swojego przyjaciela, którego wzrok był pełen obaw. Chciał zapobiec wybuchowi śmiechu, bez powodzenia. Po raz drugi w ciągu pięciu minut wybuchnął śmiechem. Podobnie jak za pierwszym razem Wilson wziął z niego przykład. Odwrócił się, i również leżał na plecach. Oby dwaj mężczyźni śmiali się do póki nie stracili oddechu. Łzy spływały po zimnych i czerwonych policzkach przyjaciół. Ostatecznie oby dwaj przestali. Można było usłyszeć dwa głośne dźwięki. Oby dwaj położyli ręce na swoich żołądkach.

-Mówiłem Ci, noce są bardziej zabawne niż dnie.

Wilson rozmyślał nad tym przesłaniem patrząc na gwiazdy na niebie. Wstał a potem pomógł wstać Gregory’emu.

-Nigdy cię nie krytykowałem. Ty zawsze masz rację, pamiętaj.- Wilson dokuczał mu.

-Dobry pies. Właśnie tak to zrobiłeś.-skomentował House w czasie gdy masował swoje prawe udo, tuż przed ponownym spacerem do motocyklu.

-Spróbujmy jeszcze raz Jimmi. Jesteś zdecydowanie utalentowany.

Wilson potrząsnął głową.

-Nie ma mowy. Nie potrafię nawet uruchomić tej okropnej rzeczy. Skończymy w rowie, pod kołami samochodu albo czegoś innego.

House się zaśmiał.

-Oj, no dawaj. To się zdarza nawet najlepszym z nas. Swoją pierwszą jazdę ukończyłem z twarzą rozbitą na motorze mojego instruktora.

House zarobił tą historią u Wilsona kilka punktów.

Wilson zbliżył się do motocyklu i westchnął.

-Okay, pokażę Ci, jaki jestem utalentowany.

******************
It's not the end.

Richie117

Ojjj... tak

Wilson ma WIELE talentów

(dobra, to nie jest fik, w którym powinno się o tym wspominać

)

evay

ale ten dział, Richie *_*

Lolok, ja po prostu pragnę więcej *_*

Kasinka

Lolok a mówiłaś, że nie masz motywacji! My tu wszyscy się staramy Ciebie motywować.

Wilson pokazuje swoje talenty.... szuuuuuuper

ogólnie jest szuuuuuper !

Sukebe

kiedy będzie kolejna część?

Lolok

Byłam przekonana że wszyscy zapomnieli o tym fiku, i moje lenistwo wtedy mogłoby wygrać.
Napewo dokończę tłumaczenie. Tylko chyba po moim powrocie z Mazur.

minia1313

Wiem ze ten fik jest zapomniany ale czy będzie ciąg dalszy ??

Richie117

PART SIX

Teraz nadeszła kolej House'a, by zachichotać. Usiadł za onkologiem i jeszcze raz otoczył ramionami talię przed sobą. Tym razem motor odpalił, ale gdy lekarz zmienił bieg na wyższy, silnik zgasł i mężczyźni skończyli na ziemi, tym razem obok motocykla. Ponownie śmiali się, póki nie zabrakło im tchu. Po sześciu próbach i takiej samej liczbie upadków, nareszcie jechali z prędkością 16 km/h. Wilson po prostu nie odważył się jechać szybciej. Kiedy w końcu dotarli do mieszkania House'a, niewiarygodne, ale nie spadli z motoru.

Gdy obaj stanęli obok pojazdu, House poklepał swojego przyjaciela po ramieniu. - Muszę przyznać, masz prawdziwy talent.

Wilson wymierzył starszemu mężczyźnie lekki cios w brzuch. - Sukinsyn.

House uśmiechnął się do niego. - Wiem. - Sięgnął do miejsca pod siedzeniem motocykla, gdzie umieścił swoją laskę, zanim odjechał spod szpitala. Ku jego zdumieniu, laski nie było.

Wilson obserwował go i również zobaczył puste miejsce. - Wygląda na to, że tym razem przedszkole nie skończy się pod drzwiami. - Wsunął ramię pod rękę przyjaciela i pomógł mu wejść do domu.
House z łoskotem opadł na kanapę. Nie czekając na podziękowania, które miały nigdy nie nadejść, Wilson ruszył do drzwi, gotowy do wyjścia. Kiedy złapał za klamkę, usłyszał znajomy głos, dochodzący zza jego pleców.

- Nagrałem "The L word".
Wilson uśmiechnął się i podszedł z powrotem do kanapy, po czym usiadł obok sarkastycznego dupka, którego nazywał swoim przyjacielem.

Popatrzyli na siebie i na obu twarzach pojawiły się złośliwe uśmiechy. Równocześnie oparli nogi na stole, stojącym przed nimi. Wilson napełnił whisky dwie duże szklanki i podał jedną House'owi. Brązowe oczy napotkały niebieskie. House wcisnął play i muzyka z czołówki "The L word" popłynęła z drogiego zestawu stereo. Mężczyźni bez słowa wznieśli toast i odwrócili głowy, by w milczeniu oglądać telewizję.

end

minia1313

dziękuje bardzo

mysle-szerzej

ajć

to było bardzo friendshipowato dobre (jak kolwiek to brzmi) w sumie to się cieszę że dopiero teraz to przeczytałam tak w całości bez oczekiwania w napięciu na kolejną część