Let me teach you [Z] :))

Lolok

Kategoria: friendship

Zweryfikowane przez Richie117

Autor:Thoughtless4u
Orginał:[link widoczny dla zalogowanych]
Tłumaczenie: lolok25

evay

buddies - określenie kumpli, przyjaciół
tak? niech mnie ktoś poprawi jeśli się mylę

no, będzie chociaż trochę erowski fik?
proszę proszę ;D
tyle tego już mamy że aż zaczynam się plątać, co jest o czym ;D

Em.

evay, czytałam tego fika i raczej cię chyba rozczaruję, bo jakoś wybitnie erowy [jak to brzmi] nie jest, przynajmniej w moim przekonaniu

.

Tłumaczenie niezłe, ale znalazłam jedno zdanie, które jest dziwnie "niezrozumiałe" w stosunku do reszty : Niewinny wygląd spowodował, że pożądanie uderzyło, ponieważ kask zakrywał całą twarz.

Narenika

Nie, dlaczego, to zdanie ma w sobie poezję, głębię i metaforę

Em.

To może ja jestem taka głupia i nie widzę związku między uderzeniem pożądania a kaskiem zakrywającym twarz

. Oświeć mnie, Narenika

.

Narenika

Skoro twarz była zakryta, to w co mogło uderzyć to pożądanie?

Em.

Ależ jestem z siebie dumna - wreszcie załapałam sens tego zdania

.

Narenika

Think outside the Box, my dear

Trzeba to opić w ŁzK

Richie117

Oj, dziewczyny... Chyba trochę nadinterpretujecie

Sporne zdanie powinno brzmieć: "Jego niewinne spojrzenie nie wywarło pożądanego wpływu, ponieważ kask zakrywał prawie w całości jego twarz." (czy jakoś tak :wink: )

--------------------------------------------------------------------------------

lolok25 - z każdym tłumaczeniem idzie Ci coraz lepiej

Wiem, że jestem podła i brutalna

, ale nadal uważam, że Twój styl wymaga dopracowania... Ale to przyjdzie z czasem

Więc nie przejmuj się moim zrzędzeniem i pracuj dalej

3mam kciuki

Lolok

oj, Richie twoje zrzędzenie mnie mobilizuje, a co do stylu... jak się wyrobi to ok, bo coś się załamuję, że już nigdy tłumaczenie fika w moim wykonaniu nie zabrzmi po ludzku [tzn dobrze]

Lolok

Przepraszam że tak długo zwlekałam, ale jakoś dopiero dziś dostałam humoru na tłumaczenie.

PART TWO

Usiadł za kierownicą i włożył kluczyk do stacyjki. Kiedy chciał odpalić samochód, silnik tylko warknął i zgasł po kilku sekundach.

-No nie żartuj sobie.- Wilson warknął pod nosem.

Próbował jeszcze kilka razy odpalić, ale silnik nie chciał współpracować. Walnął mocno rękoma w kierownicę.

House na pewno będzie się śmiał, kiedy się dowie .

Wilson westchnął nad tą myślą. Wziął swoją walizkę i wyszedł z samochodu, trzaskając drzwiami.
Długo szukał, zanim znalazł pierwszy lepszy przystanek autobusowy. Wilson wziął głęboki oddech i spojrzał na rozkład jazdy.

-Fajnie, wychodzi na to, że będę musiał zadowolić się sobą przez następne czterdzieści pięć minut.-wymamrotał Wilson.

Była już prawie dwudziesta pierwsza. Wiatr był bardzo zimny. Zasunął kołnierzyk i założył rękę na rękę, żeby się ogrzać. Po prawie godzinie autobus nareszcie przyjechał. Zapłacił za przejazd i zajął wolne miejsce przy oknie. Autobus był trochę za bardzo zatłoczony jak na tę godzinę, ale Wilsona to nie obchodziło. Pogrążył się w myślach, gapiąc się przez okno. Na zewnątrz było już prawie ciemno, ale uliczne latarnie dawały wystarczającą ilość światła, aby oświetlić drogę i chodniki. Po jakiś dziesięciu minutach zobaczył czerwone światło na poboczu. Kiedy autobus przejeżdżał obok światła, Wilson dostrzegł, że to mógł być motocykl leżący na boku, jego światło świeciło na drzewo które było oddalone o jakieś 10 stóp[ten feet-przyp. tłumacza]. Natychmiastowo zaczął myśleć o najgorszym scenariuszu i pobiegł w stronę kierowcy i zażądał od niego żeby się zatrzymał.

-Tu nie ma przystanku.-odpowiedział drażliwie kierowca autobusu.

-Proszę mnie wypuścić. Zapomniałem czegoś ze szpitala.-próbował Wilson.

Nie było potrzeby, aby tłumaczyć całą sytuację kierowcy, biorąc pod uwagę to, że kierowca prawdopodobnie uważał Wilsona za wariata. Kierowca autobusu zatrzymał się i otworzył drzwi. Wilson szybko podziękował mężczyźnie, i pobiegł w stronę światła, które było teraz już około 300 stóp za nimi. Autobus już odjechał, kiedy Wilson znalazł się w miejscu skąd pochodziło światło. Jego strach stawał się coraz bardziej prawdziwy, bo dostrzegł taki sam motocykl, jaki ma House. Uklęknął i przyjął z ulgą, że motocykl nie był uszkodzony. Przeszukał okolicę. Jego oczy zatrzymały się na postaci leżącej na trawie, kawałek drogi od porzuconego motocyklu. Jak tylko przybiegł do niego, poczuł jego puls. Przysunął się do niego i pozwolił sobie opaść na kolana obok ciała.

-House! House! Słyszysz mnie?- krzyczał.

Oczy House’a otworzyły się, kiedy usłyszał znajomy głos.

-Na miłość Boską, nie musiałeś tak na mnie krzyczeć. Jestem obok Ciebie!- próbował usiąść, gdy poczuł dwie ręce pomagające mu tego dokonać.

-Co się stało? Jesteś ranny?- James był zbyt zmartwiony żeby uczynić z tego sarkastyczny moment.

Kiedy House w końcu usiadł, skierował głowę w stronę onkologa.

-Trochę zakręciło mi się w głowie i chciałem się zatrzymać. Musiałem zapaść w sen, ponieważ nie stałeś tutaj wcześniej.-House pomyślał, że lepiej nie mówić Wilsonowi prawdziwej historii. Ostatnią rzeczą, której potrzebował w tej chwili był krzyk zmartwionego Wilsona obok niego, pouczającego go o postępowaniu etc. Faktem było to, że noga bolała go tak bardzo, że nie mógł dalej prowadzić. Ból był coraz okropniejszy, więc nie mógł nic zrobić. Tego ranka czuł się lepiej, i mógł znieść jazdę na motocyklu. Teraz nie mógł już tak powiedzieć. Został wyrwany ze swojego transu, gdy Wilson potrząsnął nim kilka razy.

-Nadal kręci Ci się w głowie?

Pokiwał głową.
-Troszeczkę, nie wydaje mi się, żeby mógł prowadzić.

James zaczął grzebać w kieszeniach swojej kurtki. Zdziwił się, kiedy zauważył, że były puste.
-K*rwa! Zostawiłem teczkę w autobusie.

Brwi House’a się podniosły.
-W autobusie?

Wilson nie odpowiadał, więc kontynuował.

-Samochód nie zapalił?- uśmiech pojawił się na jego twarzy.

-O mój Boże! Pieprzony prorok!- przerwał śmiejącemu się House’owi.

Pierw Wilson poczuł się poniżony, ale gdy zobaczył, że całe ciało Grega drży ze śmiechu, nie mógł się powstrzymać od uśmiechnięcia. Teraz oby dwaj mężczyźni śmiali się bardzo głośno. Kiedy już skończyli, spojrzeli się na siebie.

Starszy mężczyzna zaczął.
-Ponieważ Pan Volvo nie zapalił, ty bohatersko wskoczyłeś do ostatniego autobusu a ja jestem za bardzo jebnięty żeby jeździć na motocyklu, została nam tylko jedna opcja.- szeroki uśmiech pojawił się na jego twarzy.

************************************************
I jeszcze coś. To mój 700 post.

Richie117

-Fajnie, wychodzi na to, że będę musiał zadowolić się sobą przez następne czterdzieści pięć minut.-wymamrotał Wilson.

Uwielbiam to zdanie ^_^

No, muszę Cię pochwalić

Prawie świetnie

(było kilka niezgrabnych sformułowań, ale tak mało, że już zapomniałam

)

****************************************************************

Ej, gdzie są wszyscy? Czemu tylko ja to komentuję???

Lolok

Czyli, że powoli się wyrabiam?

***********************************
Widocznie uzali, że albo fik jest beznadziejny, albo ja jestem beznadziejna, albo tu nie trafili.

Richie117

Taaaaak

******************************************************
obstawiam "c"

Kasinka

Spoko, ja też tu jestem... czasem

Fik bardzo fajny. Tłumaczenie zapewne też, nigdy nic nie czytałam w oryginale, a tym bardziej nie tłumaczyłam, nie mam porównania.

Zarówno Ty i Fik są świetne.
Gratuluję 700 posta... ja mogę sobie o tym tylko pomarzyć, nigdy tyle nie napiszę.

Lolok

Nie zabijcie mnie.

Te określenia związane z motoryzacją, z obsługą motocyklu wykończyły mnie wystarczająco.

PART THREE

Wilson musiał mrugnąć kilka razy, dopóki nie zrozumiał, o czym mówił House i nagle wstał.

-Nie ma mowy. Nie zamierzam prowadzić tego diabelskiego urządzenia. Po mojej śmierci.

Jego reakcja była dokładnie taka, jaką przewidywał House: Wilson był przestraszony.

Zrobił smutne wyrażenie:
-Nie zamierzasz zmusić mnie do przejścia całej drogi pieszo, nieprawdaż? Umrę z bólu w połowie drogi.- Jego taktyka definitywnie działała, ponieważ Wilson zwolnił kroku i spojrzał prosto na niego.

House wiedział, że musiał jedynie udawać, że bardzo boli go noga, a Wilson zrobi dla niego wszystko. Wilson spojrzał na drogę, a potem znowu na niego.
House przechylił głowę.

-Pomóż mi wstać, to ja nauczę Cię prowadzić Jimmi.

Wilson pomógł House’owi wstać, i wspierał go dopóki nie doszli do drogi. Kiedy Wilson podnosił motocykl, dreszcz przeszedł przez jego ciało.
-Przypomnij mi żebym Cię zabił, jeżeli to przeżyjemy.

House uśmiechnął się w odpowiedzi.
-Z przyjemnością. A teraz przestań dotykać moje prywatne części ciała, i wskakuj na to cudeńko drogi Jimmi.

Złapał za uchwyty i wsiadł na motocykl, ale usadowił się tak, jakby na nim leżał.

Zadziwiające jest to, jak ten idiota może przetrwać w takiej pozycji

Kiedy zaczął już wątpić w ten pomysł, poczuł jak jakaś klatka piersiowa dotyka jego pleców. Poczuł po oby dwóch stronach nogi, które przylgnęły do niego. Dwie ręce dążyły w kierunku kierownicy, a jego dłonie przykryły inne dłonie.

House oparł głowę na prawym ramieniu Wilsona i zaczął tłumaczyć.
-Twoja lewa ręka jest sprzęgłem. Twoja prawa ręka jest gazem, i hamulcem dla przedniej opony. Twoja lewa noga jest skrzynią biegów, a twoja prawa noga jest hamulcem dla tylniej opony. Jest prawie tak samo, jakbyś prowadził samochód.-House skłamał, żeby jego przyjaciel poczuł się bardziej komfortowo.

Wilson parsknął.
-Taa.

House kontynuował, jakby nie usłyszał Wilsonowego parsknięcia.

-Żeby przyspieszyć, naciśnij skrzynię biegów, a potem zwolnij. Po przyspieszeniu, leciutko naciśnij prawą nogą, ale pamiętaj żeby potem za każdym razem ją zwolnić. Naciskaj gaz z wyczuciem. Jeżeli chcesz zahamować, pierw lekko naciśnij hamulec prawą ręką, a chwilkę później naciśnij hamulec prawą nogą.-House demonstrował, kiedy Wilson przyglądał mu się z niedowierzaniem.

-Rozumiesz Jimmi?

Wilson nie odpowiedział od razu.
-Ku*wa, nienawidzę tego. Nienawidzę Ciebie!

House uśmiechnął się, ale ponieważ jego usta znajdywały się bardzo blisko głowy jego przyjaciela, wydawało mu się, że to był najgłośniejszy śmiech jakikolwiek w życiu słyszał.

Dreszcze przeszły przez ciało Wilsona, ale wiedział, że albo zamarzną tu, na poboczu drogi, albo prowadząc się rozbije i umrą.

-Okay, okay. Rozumiem.
Ręce House’a objęły Wilsona. Uśmiechnął się.

-Możesz założyć kask mój drogi. Gdybyś zginął, to była by strata dla tych wszystkich pacjentów z rakiem.

House był tym bardzo rozbawiony. James oczywiście nie, ale nie miał żadnego innego wyboru.

Kasinka

AAAA!!! Kto mi kupi motor?!

jest SUUUUUUPER!!!
Wyobrażenie Wilsona jadącego tym motorem z House'm jako pasażerem działa na mnie... cóż... bardzo rozśmieszająco-podniecająco-uszczęśliwiająco-cudownie!

P.S. Ktoś się już pytał, ale nadal nie ma odpowiedzi, czy ten fik jest z Ery czy nie. Nie żeby mi na tym zależało, jakikolwiek by nie był i tak jest wspaniały.

Tłumaczenie bardzo dobre, gratuluję

Lolok

Era w tym fiku nie jest przewidywana. Tu chodzi o friendship głównie. chociaż małe erowe przebłyski {ale friendshipowe nadal} są[np. jak House obejmuje James'a]
[może dlatego że nie jestem +18?]

martuusia

hahha świetne
jak House zaczął tłumaczyć Wilsonowi co i jak sama się pogubiłam

Kiedy zaczął już wątpić w ten pomysł, poczuł jak jakaś klatka piersiowa dotyka jego pleców. Poczuł po oby dwóch stronach nogi, które przylgnęły do niego. Dwie ręce dążyły w kierunku kierownicy, a jego dłonie przykryły inne dłonie.
no pięęęknie

Richie117

martuusia - dorzuciłam sobie twojego avka do mojej kolekcji "Hilsonowych avków z Tablicą"

**************************************

A teraz przyznam się szczerze, że przed tłumaczeniem tego fika powstrzymało mnie właśnie "motocyklowe nazewnictwo"

Ale Ty sobie całkiem-całkiem poradziłaś

Yeah... House obejmujący Wilsona na motorze...

Antidotum na wspomnienie Cam obejmującej House'a

Od razu kupiłabym sobie motor, gdybym miała TAKIEGO nauczyciela jazdy ^_^

Lolok

To nazewnictwo to była jedna wielka masakra. I jest nadal bo jeszcze coś z niej mam do tłumaczenia. Między innymi właśnie dzięki temu nazewnictwu tłumaczenie mi idzie baardzo opornie.

Eriss

Lolok

Jestem taka leniwa że tylko maleńki kawalątek. Bijcie mnie jak pisać nie będę. :bicz:

PART FOUR[1/?]

Wilson założył kask na głowę i ponownie złapał za kierownicę. Wymamrotał szybką modlitwę i nacisnął sprzęgło w tej samej chwili, gdy lekko naciskał skrzynię biegów. House miał nogę na ziemi, żeby utrzymać równowagę, w chwili, kiedy Wilson odpalał motor. Ten drugi ostrożnie odpalał, gdy lekko nacisnął sprzęgło. Z wielkim hukiem motor zawarczał i posunął się na przód, a za drugim razem natychmiast zahamował. Oby dwaj mężczyźni pierw zostali popchnięci do przodu, a potem do tyłu z taką siłą, że aż spadli z motocyklu.

House wylądował na plecach, a Wilson na nim. Masa ciała James’a sprawiła, że House nie mógł oddychać.

Na szczęście Wilson szybko zmienił pozycję, przetoczył się, więc teraz leżał na brzuchu obok House’a.
Podniósł się, i zobaczył House’a łapiącego oddech.

-House! Dobrze się czujesz?

*****************
PART FOUR will be continued

Kasinka

Wow! No nareszcie Lolok nasza motywacja coś daje jednak, tylko.... co tak mało?!
Ja Cię bić nie będę, ale mogę na Ciebie nasłać moich braci jak nie będziesz pisać... A oni nie wiem, czy nie będą bić

Ja po prosty CZUŁAM w kościach, że tak będzie przy ruszaniu!
Super super super tylko MAŁO!

evay

leniwa jesteś!
oj, myślę, że będę musiała Cię ponaglać na gg, jak mnie Richie

mówię Ci - to działa!

część czwarta jest tak zakonczona, ze kurczę nie moge sie doczekac!!!