Dzwonek do drzwi [Z]

Kama

Uwielbiam fragment zacytowany przez T.
I oczarował mnie moment, kiedy Cuddy mówi: "Życie mnie boli". Jakbym to widziała...

Freelance, bardzo się cieszę, że znów piszesz tego fika, który od początku mnie ujął.

Tylko przez cytowany tutaj już dwukrotnie (alusia i jeanne) kawałek zmieniłam klasyfikację wiekową

Jeśli uważasz, że powinna być jeszcze wyższa, to albo zmień w pierwszym poście moją decyzję, albo daj znać na P.W.

Czekam na więcej.

willanka

Bardzo fajny fick:D. Cieszę się, że została wprowadzona postać córki Cuddy i dobrze, że jest ona adoptowana, a nie rodzona. Bo zawsze, jak pojawiają się dzieci House'a albo Cuddy(takie starsze) w fickach to są biologiczne, a tu nie

. No i wszytko jasne, czemu nie było jej wcześniej- po prosty był mąż się nią zajmuję

.

Ostatni fragment także mi się podoba:D. House potrafi okazać bardzo ludzką twarz, a Cuddy dobrze to wykorzystać xD. Czekam na więcej:)

freelance

minnie

Hania

świetne,boskie.czadowe.; DD
więcej. ; *

LicenceToKill

Tak tak minnie to zdanie jest świetne ;D
Czekam jak zawsze na kolejny fragment..

Cave

jeanne

T.

Podlotek,zdziadziały diagnosta i czeszący sie na lewą stronę mason mnie rozbroił! Niesamowite! hahaha! Przezabawna część.Pozdrawiam!

kremówka

- Chcesz mi powiedzieć, że..
- Tak. Od dwudziestu lat nikogo nie pokochała.
- Boże, nie strasz mnie więcej! Myślałem, że masz na myśli fakt, iż czekając na mnie, tyle czasu nie uprawiała seksu!

Cudny fragment

i widzę, że Alex zabrała Wilsonowi robotę i teraz to ona jest sumieniem House'a...

mama nadzieję, że w końcu coś do niego dotrze

czekam na cd, oczywiście

ewel

Super

Nie mogę wyjść z zachwytu xD Przezabawna część, wszelkie komentarze bardzo trafne, wszystko zgrabnie napisane, czyta się z największą przyjemnością

Pozdrawiam

I wejtam na kolejną część

Cave

powiem tyle.. : czekam na reszte

willanka

freelance

Rozdział 10 (i ostatni)

House nienawidził sytuacji, kiedy ktoś mówił mu, co ma robić. Bardziej od tego nienawidził chyba tylko pacjentów w klinice i poczucia bezsilności. Co do rozmyślania nad dalszym top10 nie miał siły. Zirytowała go ta rozmowa z Alex. Jeszcze bardziej wkurzyło go to, że miała rację. Czując, że nie wysiedzi w klinice, postanowił pogadać z Wilsonem. Ponieważ jednak Cuddy dała mu ostatnio lekcję pokory, postanowił wyjść na balkon i stamtąd zawołać przyjaciela, zamiast wparowywać z subtelnością Armii Radzieckiej do jego gabinetu.

Diagnostyk miał już przygotowaną w ręce kulkę papierową, ogromnych rozmiarów. Wyszedł na balkon, wieczorny chłód lekko nim wstrząsnął.
W gabinecie Wilsona paliła się jedynie lampka na biurku, do środka wpadało jednak wiele światła „od miasta”. House podniósł rękę do góry, zdeterminowany do rzutu, gdy nagle zobaczył Cuddy.
Jego szefowa podeszła do Wilsona i wtuliła się w niego. Dla House nie wyglądało to na przyjacielski uścisk. Po jej policzkach spływały łzy, makijaż pozostał tylko wspomnieniem, bluzka była pomięta.. Onkolog nigdy nie odmawiał pomocy, teraz też nie miał zamiaru. Objął ją mocno, szepcząc do ucha kojące słowa.
House nie wiedział, co ma o tym myśleć. Nie chowali się z tym – stali blisko drzwi balkonowych, mógł ich spokojnie zobaczyć z fotela przy biurku. Ale z kolei to z nim Cuddy spędziła, jak sama przynajmniej twierdziła, miły wieczór..
Poczuł się dotknięty. Zdał sobie sprawę, że może i Cuddy naprawdę go kocha.. Ale wie, że nie będzie w stanie dać jej najważniejszego – zrozumienia i wsparcia w trudnych chwilach.
Zrezygnowany wrócił do swojego gabinetu i usiadł przed komputerem. Wpatrywał się chwilę w denerwująco jaskrawy wygaszasz, po czym zaczął wystukiwać coś na klawiaturze...

- Zwolnił się?! – zaskoczony głos Wilsona dało się słychać chyba w najbardziej odległym kącie szpitala.
- Tak.. – wyszeptała Cuddy. – Jego rezygnacja leży na moim biurku. Jedyne co wziął, to piłka do softballu.
- Dzwoniłaś do niego?
- Tak. „Nie ma takiego numeru”..
- Szybki jest..
- Zostawił jeszcze to.. – Cuddy wstała z kanapy w swoim gabinecie i podeszła do biurka. Oprócz wielkiej kartki z rezygnacją, była jeszcze niewielka, oczobijna, samoprzylepna karteczka.
„Zwolniłem się. Wyjeżdżam. Nie szukajcie mnie.
Mieszkanie i wszystko, co należało do mnie,
zostawiam temu zdrajcy, Wilsonowi.
Nie kocham, nie całuję.
Żegnam,
House”.
- Z..z..zdrajcy? Przecież nic nie zrobiłem! – jąkał się Wilson.
- Przytuliłeś moją mamę. Na Housa działają czyny, nie słowa – odparł „klon”.
- Czyli to moja wina.. – wyszeptał onkolog, opadając na kanapę i chowając twarz w dłoniach.
- Nasza.. – westchnęła Cuddy, siadając ciężko obok niego.
Alex zagryzła wargi i odwróciła się w stronę rejestracji. Zacisnęła dłoń na uchwycie od kroplówki tak mocno, że zbielały jej kostki.

A życie musiało potoczyć się dalej..

spotkali się po latach
na środku ulicy
i nie mogą się sobie nadziwić
że oboje są tacy siwi
niczym przebierańcy udający prawdziwych

ona przygłucha i on niedosłyszy
mówi że daremnie przewędrował pół świata
jej zaś pozostało to miasto
przez wszystkie te lata

"nawet nie wiesz jak cię kochałam"
krzyczy mu na pół ulicy
"omal z miłości nie oszalałam
lecz trzymałam wszystko w tajemnicy"

oglądają się za nimi ludzie
jak wręczają sobie słów zeschnięty bukiet
w którym ożyło przez chwile przedwiośnie
sprzed pięćdziesięciu wiosen

minnie

OMG!
Nie to nie tak miało się skończyć, ale i tak jest świetny

Szkoda, że to koniec

no i oczywiście czekam na kolejny fik

i wEna życze

jeanne

łoj...
*idzie płakać w poduchę*
Jestem dzisiaj przewrażliwiona

„

runiu

Nie podoba mi się, że House widzi Cuddy z Wilsonem i tak po prostu wyjeżdża.
Liczyliśmy na szczęśliwe zakończenie, szczególnie po tych pięknych scenach z kolacją, ale oczywiście fik świetny, a szcególnie postać Alex.

Karola

Swietne cale opowiadanie, zakonczenie zaskakujace, ale takie zyciowe.

eye_roller

powiem jedno- Ty nigdy do subtelnych nie należałaś ale teraz to OMG! po pierwsze- Why so Sad? po drugie: czemu tak szybko koniec? odczuwam niedosyt. totalny ;];]
i się nie odzywasz do mnie!

kremówka

ja też OMG...

jestem w totalnym szoku...
i nawet nie wiem co napisać

Hania

a będzie epilog?

*Madziula*

ej nie możesz tego tak zostawić...

Cave

slicznie

chociaz happy endu nie bylo.. i tak kocham tego fika:P

Pikaola

Przeczytałam właśnie ten fik po raz drugi, nie pamiętając jego zakończenia i byłam/jestem rozczarowana. Chciałam dostać jakąś dobranockę z happy endem (mogłam tylko do połowy przeczytać tego fika).
No cóż, nie które teksty mnie rozbroiły, musiałam się hamować ze śmiechem, żeby rodzinki nie obudzić

Podsumowując: bardzo mi się podobało, nie ważne jakie zakończenie (sama sobie dopowiem happy end

) to opowiadanie jest śliczne

Pinky

Nie chcę, by House się z kimkolwiek wiązał, ale tym razem...
*beczy*
i ta czerwona róża kontrastująca z błękitem oczu kiedy przyszedł...
zakochałam się na nowo
*beczy*