Nie tego się spodziewał [Z]

Wercia214

No to czekajmy

:smt023

Schevo

Okay, pisane w pośpiechu, więc proszę wybaczyć wszelkie błędy. Rewelacyjne nie jest, ale ok. Miłej lektury życzę

Odc. 6

W pokoju nastała krępująca cisza. Byli przyjaciółmi, przyjaciele zwykle nie są przy sobie skrępowani, ale ta cała sytuacja był trochę dziwna. Wymieniali się spojrzeniami, mając jednakową pustkę w głowach.

Milczenie przerwał Wilson, wybuchając szczerym, donośnym śmiechem. To wszystko było tak abstrakcyjne, tak nieprawdopodobne. Siedzieli patrząc na siebie tak, jakby dopiero się poznali. A prawda była taka, że od lat byli przyjaciółmi. Ponoć śmiech jest zaraźliwy, prawda? W tym przypadku to twierdzenie znalazło potwierdzenie. Cuddy zachichotała, po chwili chichot przerodził się w salwy śmiechu.

Siedzieli tak, zaśmiewając się z samych siebie. Od razu lepiej, pomyślał Wilson.

***

- To wpadniesz jutro, tak? - rzucił w stronę telefonu. Zamilkł na chwilę, a po usłyszeniu odpowiedzi uśmiechnął się do siebie. - Okay, tylko pamiętaj... Tak, jak ustaliliśmy. Do jutra – powiedział, rozłączając się.

Wpatrywał się przez chwilę w nieokreślony punkt na ścianie. Wszystko szło zbyt łatwo... Niemożliwe, żeby to było takie proste, pomyślał.

- Nie ma rzeczy niemożliwych – do jego uszu dotarł głos pochodzący z telewizora. Jakaś głupia komedia romantyczna, a takie mądre zdanie, pomyślał, po raz kolejny uśmiechając się do siebie.

***

- Nigdzie nie idę, House – wyszeptał Wilson.

- Boisz się, że mamusia będzie zła? - zapytał House z kpiącym uśmieszkiem.

- Nie idę. Nie mam zamiaru znów wylądować w twoim łóżku – powiedział trochę głośniej.

Czy on nigdy niczego się nie nauczy? Ostatnim razem obudzili się koło siebie, Wilsonowi wystarczy doświadczeń na najbliższe kilkaset lat. Nigdy więcej nie pójdę z nim na drinka, pomyślał.

- Nie to nie. Będziesz żałował, Jimmy.

House oddalił się w kierunku windy. Onkolog stał przez chwilę z otwartymi ustami. Jak to możliwe, ze on tak łatwo się poddał?, zapytał się w duchu. Węszył podstępu, ale nie znalazł takowego, więc wrócił do łóżka. Wiedział, że nie zaśnie. Po prostu czuł, że coś jest nie tak. I najgorsze było to, że nie wiedział co...

***

Leżał w łóżku, ale nie mógł zasnąć. Przez pół nocy przewracał się z boku na bok, próbując ułożyć się do snu. Nic. Usiadł. Co jest grane?, pomyślał. Chyba nic nie wyjdzie z dzisiejszego spania. Podniósł się z łóżka i skierował się w stronę kuchni. Może kakao pomoże?

Korzystając z okazji, poświęcił znów trochę czasu na zastanowienie się nad zakładem. Czy miał dobre przeczucie i House faktycznie prześpi się z Cuddy? Przydałoby się mieć jakiegoś informatora... Chyba, że...

Robert Chase uśmiechnął się do siebie. Spróbować zawsze można, pomyślał, dopijając resztki kakao.

***

Popatrzył na zegarek. Od dwóch godzin siedział w barze, popijając drinki i rozmawiając z barmanem, który był naprawdę ciekawym człowiekiem.

- Wiesz co, stary? Chyba muszę iść... Bo rano przychodzi moja dawna znajoma, wiesz ta o której ci opowiadałem, i będę musiał starać się nie zwracać na siebie uwagi. Mówiłem ci już o mojej szefowej? Człowieku, nigdy nie widziałeś kogoś z TAKIMI piersiami! Dam sobie rękę uciąć, że od razu byś się w niej zakochał. Nie to, żebym ja coś tego... Po prostu z takimi piersiami i takim tyłkiem można zawładnąć światem. Dosłownie.

Barman popatrzył na niego i uśmiechnął się porozumiewawczo.

- Wiem o czym mówisz. Idź, przeleć ją i wróć, żeby mi opowiedzieć.

- Tak jest, sir – House zasalutował i chwiejnym krokiem ruszył w stronę wyjścia.

Wercia214

Jak nie jest ??!! Jest rewelacyjnie !! Troszkę tajemniczo..... ale Bosko

Może Cię jeszcze popoganiać ?? <mysli>

kremówka

- Wiesz co, stary? Chyba muszę iść... Bo rano przychodzi moja dawna znajoma, wiesz ta o której ci opowiadałem, i będę musiał starać się nie zwracać na siebie uwagi. Mówiłem ci już o mojej szefowej? Człowieku, nigdy nie widziałeś kogoś z TAKIMI piersiami! Dam sobie rękę uciąć, że od razu byś się w niej zakochał. Nie to, żebym ja coś tego... Po prostu z takimi piersiami i takim tyłkiem można zawładnąć światem. Dosłownie. Och, cudo

No i podstępny Chase... robi się coraz ciekawiej

Bereśka

Piękne:D

po prostu cudne:D

willanka

Wiem, jestem w tyle, po 6 częściach pierwszy komentarz xD. Otóż śpieszę donieść, że jestem stałą czytelniczką tego oto ficka i mi się bardzo podoba :smt003 , początkowo miałam obawy czy nie będzie zbyt podobny do ficka Madziuli, ale widzę, że były one zupełnie bezpodstawne

. Poza ogólnym szkieletem, treść jest zupełnie inna, co mnie bardzo raduje

.

jeanne

Schevo

Wercia214, miło mi ;D A dzisiaj chyba nie będę w stanie więcej wstawić [chociaż mam już gotowy fragment kolejnego odcinka], ale spodziewaj się jutro po południu [kiedy wrócę ze szkoły :smt013] ;D Dzięki =**

kremówka, to fajnie, że się podoba ;D

Bereśka, dziękuję =**

willanka, miło mi dowiedzieć się, że to czytasz ;D "Już miałam w głowie te wspólne poranki i wspólne wieczory, a to wszystko takie niezobowiązujące i jestem pewna, że te początkowo obyłyby się bez sexu :smt003 . No i jeszcze np wspólne nocne przekąski, tyle ciekawych rzeczy byłoby przed nimi, gdyby Lisa zgodziła się na wspólny pokój

. A obstawiam, że zgodziłaby się, gdyby nie wiedziała o tym cholernym zakładzie

." A ja powiem tak: Jeszcze nie wiadomo, czy to się tak nie skończy ;D Bo ostatnio w mojej głowie zrodził się pewien pomysł i jeśli faktycznie tak to napiszę to może będą te wspólne poranki xD Oczywiście, będą wyglądały trochę inaczej ;D Lepiej już się przymknę, bo zaraz zdradzę o kilka słów za dużo ;D Dziękuję za komentarz =** I za miłe słowa =**

jeanne, jutro kolejna część, więc długo nie będziesz musiała czekać, żeby dowiedzieć się co takiego przeczuwał Wilson ;D A teraz, ucz się, ucz ;D Ja sama wracam do książek, bo jutro ciężki dzień... Dziękuję =**

LicenceToKill

Ha ha ha, końcówka mnie rozłożyła *leży ze śmiechu*

A teraz znowu będę czekać i na kolejna część z takim utęsknieniem jak zwykle

vicodin_addict

Awh nowa część ;3 Naprawdę bardzo przyjemnie s9ę czyta! Wybacz, że nie bd cytować, za dużo by tego wyszło, jest tyle świetnych fragmentów

Czekam na więcej ;3

ewel

evi

kajam się, błagam o wybaczenie, że tak długo nie czytałam, nie komentowałam Twojego fika. nie wiem, jak to się stało.

w każdym razie teraz skomentuję adekwatnie do tego, jak długo się nie pojawiałam

przede wszystkim po Twoim fiku nie można się absolutnie niczego spodziewać i to sprawia właśnie, że czyta się go z zapartym tchem, bo zza rogu wychylają się co najmniej trzy odpowiedzi tudzież wskazówki, z których każda prowadzi do innego miejsca tudzież rozwiązania

nie mogę doczekać się kolejnych części, a każda niesie ze sobą coś innego. narracja z różnych punktów widzenia - świetny pomysł. zwłaszcza, że wplatasz nie tylko głównych w tym fiku bohaterów, ale również tych, którzy zostali w Jersey

jestem pełna podziwu dla Twojego tworzenia. należę do tych wybrednych osób, które nie czytają wszystkiego, co im wpadnie w ręce, a Ty potrafiłaś mnie zwalić z nóg

już wielokrotnie.

judyth1

Idź, przeleć Ją i wróć
:smt003 :smt003 :smt003 :smt003

genialne, już sama nei wiem czy
house ma jakiś genielny plan czy nie? alw zapewne ma!

I czy jakoś rolę bedzie odgrywał Chase!? :smt012 :smt012

runiu

Kolejna część genialna. Teraz to już nie tylko Cuddy ma plan, ale House też

No i świetna końcówka, czekamy na więcej.

ClaudiaACM

noo świetne ;]
to kedy następna część ? :>
=****

Schevo

Nie wiem jak to będzie [tzn. o której się pojawi] z dzisiejszą częścią... Wróciłam ze szkoły z bolącą głową i ręką, która za cholerę nie chce współpracować [czyt. boli

]. Spróbuję coś napisać, ale nie wiem ile mi to zajmie i czy cokolwiek z tego wyjdzie. Myślę, że powinno się udac, ale nie jestem niczego pewna.
Dziękuję za komentarze =** Miło mi

A teraz idę po jakiś środek przeciwbólowy i spróbuję coś skrobnąć... Pozdrawiam =**

Hania

REWELACYJNE.. ; D
tak tajemniczo.
ja chce ciag dalszy. ; DD

Wercia214

O jojoj ....

Biedna rączka ......
Nie śpiesz siem, my poczekamt, jak Cię boli .....
Mnie też całe łapsko boli xD 2h bez przerwy przy stole.... i tylko ping-pong-ping-pong-ping........ :smt003

Huda

wiem , co to znaczy ból głowy, więc z całego serca współczuję.

zdrowiej nam szybko i pisz. =***

Nena

no więc musiałam nadrobić zaległości ;D

zamiast uczyć się angielskiego ja siedzę na horum i czyyytam.

strasznie mi się podobało ^^

nie będę cytować ;* nie obrazisz się, prawda? ;>

no bo w sumie to piękne było. ;DD

teraz pozostaje pytanie:
Przeleci ją, czy nie przeleci?

xDD

;*****

Schevo

Mam nadzieję, że mnie nie zabijecie... Ręka mnie boli, głowa mnie boli, dlatego takie... nijakie. W normalnych okolicznościach wstawiłabym jeszcze jedną część dzisiaj, ale jutro czeka mnie test z fizyki, więc muszę się uczyć... Okay, miłego czytania =**

Odc. 7

Puk, puk. Odgłos pukania do drzwi powoli docierał do jego umysłu. Po chwili cichy stukot zamienił się w przeraźliwy hałas. Jego głowie zdecydowanie nie przypadło to do gustu. Zastanawiając się, ile drinków wczoraj wypił, wstał z łóżka i ruszył w kierunku drzwi. Jeśli to obsługa hotelowa to nie ręczę za siebie, pomyślał. Spojrzał na zegarek wiszący nad drzwiami wejściowymi. 8.12, czemu ta godzina mu o czymś przypomina? Spróbował przypomnieć sobie co robił wczoraj. Chyba trochę przesadziłem, pomyślał i otworzył drzwi.

- Mary! - krzyknął zdziwiony, cofając się, aby wpuścić gościa.

Co ona tutaj robi? Po chwili zaczęło do niego docierać co wczoraj zrobił. Genialny plan... Kobieta mierzyła go przeciągłym spojrzeniem. Zdał sobie sprawę z tego, że jest w samych bokserkach. Poczuł się nieswojo, ale przez głowę przemknęła mu myśl, że ta kobieta i tak widziała go całkiem nagiego. Co prawda był wtedy trochę młodszy. Ale przecież ona też była młodsza i mniej doświadczona.

- No, no, no, House. Nie spodziewałam się takiego powitania. Czyżbyś zmienił zamiary? - zapytała z uśmiechem. Niesforny kosmyk włosów opadł jej na twarz, kiedy pochyliła się w jego kierunku, składając pocałunek na jego policzku. Duże szare oczy spojrzały na niego z troską. Zawsze go lubiła, pomimo jego charakteru. A ich romans nie zmienił tego ani trochę. Dalej chciała, żeby był szczęśliwy, cieszyła się jego powodzeniami. I wiedziała, że, choć nie okazywał tego, jemu też zależało na jej szczęściu. Przecież to on był tym, który „wytłumaczył” Johnowi, że jeśli jeszcze raz ją dotknie to skończy na cmentarzu.

Uśmiechnął się do niej. Gdyby w jego słowniku znajdowało się słowo „tęsknic” to zapewne teraz by go użył. Brakowało mu, na swój sposób, jej obecności. Nie widział jej od dwóch lat, ale nic się nie zmieniła. Dalej wytwarzała wokół siebie tą aurę tajemniczości. Stara, dobra Mary, pomyślał, wiedząc, że zabiłaby go, gdyby wypowiedział na głos pierwszy epitet.

- Więc, kiedy rozpoczynamy misję „Oszukać onkologa, czyli wspaniała Mary wkracza do akcji”? - zapytała, wchodząc za nim do pokoju.

- Wspaniała? Ciekawe, z której strony – powiedział pod nosem, chcąc, aby go usłyszała. Usłyszał prychnięcie i poczuł uderzenie na głowie. Uśmiechnął się do siebie. - Hej, hej, nie bij kaleki!

***

Otworzyła oczy. Usłyszała jakiś dziwny odgłos z łazienki. Suszarka? Spojrzała na zegarek. 8.21. Kto mógł o tej godzinie suszyć włosy w jej pokoju? Wstała z łóżka, kierując swoje kroki w stronę łazienki. Drzwi były uchylone, więc powoli, ostrożnie zajrzała do środka. Zamknęła oczy i otworzyła je po raz drugi, zastanawiając się czy wyobraźnia nie płata jej figla. Przy lustrze stał Wilson i pogwizdując wesoło, układał swoje włosy. Niby nic dziwnego, ale Wilson?! Zachichotała cicho, nie chcąc, żeby ją zauważył. Za późno. Odwrócił się, a na jego twarzy pojawił się wyraz zmieszania.

- Cuddy, nie myślałem, że tak wcześnie wstaniesz...

- Spokojnie, Wilson. Nikomu nie powiem – powiedziała, śmiejąc się.

***

Eric Foreman zawsze twierdził, że dobry zakład nie jest zły. Zwłaszcza, gdy znało się wiele faktów, które pomagały dobrze obstawić. Tak było w tym przypadku. Neurolog był niemal na sto procent pewny, że House prześpi się z Cuddy. Inaczej po co by ją zabierał na wycieczkę, którą sam opłacił? Tak, tak, House zapłacił za ten wyjazd. Skąd Eric to wiedział? Cóż, miał swoich informatorów, na których mógł zawsze polegać. W tym tkwi recepta na sukces. Dobrzy informatorzy to podstawa, pomyślał, stawiając pięćset dolarów na opcję numer dwa, Cuddy prześpi się z Housem. Uśmiechnął się do siebie, zastanawiając się równocześnie jak można oszukać innych pracowników szpitala. W końcu chciał zgarnąć całą pulę, a jeśli wszyscy będą stawiać na to samo, to raczej nic z tego nie wyjdzie. Muszę pogadać z Chasem, pomyślał, oddalając się od stanowiska pielęgniarek – miejsca zakładów.

***

- Idę do House'a – powiedział Wilson, otwierając drzwi do sypialni, którą zajmowała Cuddy. - Idziesz ze mną?

Odpowiedziało mu kpiące spojrzenie.

- Okay, rozumiem – powiedział z uśmiechem onkolog i wyszedł.

Pokój House znajdował się naprzeciw ich apartamentu. Wilson zapukał i nie czekając na reakcję przyjaciela, wszedł do pomieszczenia.

- House!

Diagnosta siedział na kanapie, śmiejąc się serdecznie [!] do kobiety siedzącej wygodnie w fotelu. Wilson zmierzył ją szybkim spojrzeniem. Była ładna i mógł przysiąc, że gdzieś już widział tą twarz... Wzrok dwójki ludzi skierował się na onkologa w niemalże tym samym momencie.

- To on wtedy chciał mnie wykorzystać – zwrócił się teatralnym szeptem w stronę Mary. - Mary, to Wilson. Wilson, to Mary.

- Miło mi cię poznać – powiedział z uśmiechem onkolog. Ciekawe co ona tutaj robi, pomyślał.

Cave

bijesz wszystkich na glowe tymi tekstami

jeanne

T.

Jak zwykle pokazujesz klase! Może i ja jestem mistrzem opisów, ale mistrzem dialogów jesteś zdecydowanie Ty! mam propozycje! Połączymy siły i napiszemy fik idealny; Ty dialogi, ja opisy:D Co Ty na to?

kremówka

Dobry zakład nie jest zły, tak samo jak dobry Huddzinkowy fik nie jest zły

A Twój fik, zdecydowanie nie jest zły

Biada temu, kto śmie go tak nazwać

Podstępny House, mam nadzieję, że ma zamiar zdobyć tylko coś więcej niż jedna noc z Cuddy

Ale nie będę dopytywać i męczyć, po prostu grzecznie poproszę o kolejny odcinek