Podarunek [Z]

T.

Czy mam przesłac skan dowodu osobistego? Czy na słowo wierzysz?

Pieknie opisałas jego uczucia. To jak sie miota, jak czeka. Ta niepewność, która go rozdziera... Wrecz granicząca z paniką...

lizbona

T. napisał:

forum dzis świruje...

AAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Ale w sumie to dobra wiadomość: najpierw mi się net wyłączył i za żadne skarby nie chciał wrócić, nawet się zastanawiałam nad sposobem odrąbania któregoś dziecięcia od jego komputera, bo u nich net był, potem nic nie chciało chodzić, w końcu forum się pokazało, ale nie mogłam nic wrzucić. Odżwieżane milion razy w końcu się ukazywało, by za chwilę znów się zawiesić. Myślałam, że to mój laptopek i chciałam mu zrobić "kuku" [niedaleko mnie jeżdżą pociągi]. Na szczęście okazało się, że to nie on, więc go przytuliłam do serca swego

No to póki forum jeszcze dycha, wrzucam resztę. Nie krzywcie się, jeżeli nie jest to tak, jak oczekiwałyście... Sorki

Dla mnie jest to wystarczające [+18]

Aha, a potem będzie malutki, tyciusi, maciupeńki "epilożek"

Stała w drzwiach do sypialni, oparta ramieniem o drzwi, przechyliła lekko głowę i patrzyła na niego… Uśmiechała się. Tak delikatnie… Tak niepewnie… Tak słodko… Może jednak Bóg istnieje?... Przetarł twarz dłońmi, jakby jeszcze nie wierzył, że przyszła, jakby chciał się obudzić. Zrób coś, kretynie…
- Przyszłaś. – Ot, inteligent.
- Zmarzłam. – Uśmiechnęła się niepewnie przechylając głowę. Idąc tu miała nadzieję, że naprawdę mu zależało, ale nie spodziewała się w nim aż takiego napięcia i oczekiwania. – Mogę się ogrzać?
Powoli zdjęła buty, podeszła do niego bardzo blisko i stanęła między jego nogami.
- Dostałam od ciebie prezent na Walentynki – powiedziała cicho i otworzyła zaciśniętą dłoń. Leżał na niej klucz do jego mieszkania z dużym, srebrnym brelokiem: na czterech grubych ogniwach przypięty był kot o niebieskich oczach z gwiezdnego szafiru. – Więc… przyszłam.
Jeszcze chyba nigdy tak bardzo nie drżały mu ręce, kiedy sięgał niepewnie do guzików jej płaszcza. Odpinał je powoli, z tak wielkim skupieniem, jakby całe życie od tego zależało. Jeden, drugi, trzeci… Płaszcz zsunął się jej z ramion i opadł na podłogę. Dłonie wplotła w jego włosy, przymykając oczy, lekko odchyliła głowę, a on z westchnieniem wyzwalającej ulgi objął ją ramionami i wtulił twarz w dekolt czerwonej sukienki.
Zachłysnął się jej zapachem,… nareszcie… Co tam motylki w brzuchu, coś, co rozsadzało go od środka na pewno nie było nieśmiałe i delikatne. Szumiało mu w głowie, pulsowało w skroniach, ogarnął go koszmarny lęk, że jak tylko się poruszy, ona zniknie, jakby jej tu nigdy nie było… Jak kolejny cudowny, ulotny sen… Nie spiesząc się, delikatnie przesuwał wargami po cienkim materiale, tylko czasami, jakby przypadkiem zahaczając o nieosłoniętą skórę. Czuł jak drżała pod jego dłońmi, błądzącymi co raz śmielej, co raz pewniej. Uniósł głowę. Jej włosy go otuliły, jej usta niecierpliwie odnalazły jego wargi… Chciała go… Zachłannie poddawał się pieszczocie jej ust, jej rąk… i chciał więcej, i więcej. Nieznane, cudowne uczucie rozpływało się wewnątrz niego, ogarniało go i panowało nad nim. Obezwładniało go, pierwszy raz czuł, że to coś innego, coś naprawdę intymnego… Teraz kochał, całym sobą, prawdziwie, bezgranicznie, bezwarunkowo… Opadł na łóżko, pociągając ją na siebie. Przeraźliwie powoli, delikatnymi muśnięciami pieścił gładkość skóry na jej udzie, tam, gdzie kończyły się pończochy… Dlaczego tak braknie tchu… Co raz wyżej, co raz dalej… Cała była pragnieniem… To jego chciała, nikogo innego, czuł to… Serce się tłukło oszalałe…. Pod jego palcami poruszała się co raz szybciej, domagała się co raz więcej…. Co raz trudniej było mu nad czymkolwiek panować…. Zapatrzył się na jej lekko rozchylone usta, oddychała gwałtownie, niespokojnie… Uniósł głowę, próbując jej dosięgnąć… Za daleko jest, za daleko… Zsunął jej sukienkę, nareszcie mógł przylgnąć wargami do białej skóry, wyznaczał na niej wilgotne ścieżki … Obrócił się, zagarniając ją pod siebie, jęknęła w proteście by nie przerywał, ale zamknął jej usta swoimi, natarczywie, zachłannie… Niecierpliwie zdzierał z siebie ubranie… Nie wiedział skąd ma tyle siły, ale zatrzymał się na chwilę i zmusił, by spojrzała mu w oczy. Nie odrywając od niej wzroku, wszedł w nią powoli, głęboko... Chciał przedłużać to wszystko w nieskończoność, ale gdy go sobą objęła, nic już nie miało znaczenia, wszystko inne straciło sens… Zaczął się poruszać, co raz szybciej, co raz mocniej….. Wychodziła mu naprzeciw, szeptała jakieś słowa nieważne, nie panowali już nad sobą…, Co raz szybciej i szybciej…, co raz głębiej…, co raz mocniej…. szybciej… !!!!!!.... Pośród jej przeciągłego krzyku, eksplodował oszalały….
Przywarł do niej bezsilny, kompletnie oszołomiony. Jeszcze wszystko wirowało, jeszcze świat nie wrócił na swoje miejsce, jeszcze był w niej... Nie chciał tego zmieniać… Bez niej… bez niej nie umiałby istnieć….
- Wiesz, że nie pozwolę ci odejść. – wychrypiał prosto w jej usta, gwałtownie próbując złapać oddech. Objęła dłońmi jego twarz, ustami delikatnie pieściła jego wargi. Jeszcze przyspieszony oddech parzył jego skórę, serce jeszcze nie skończyło szaleńczego biegu. Zatrzymała jego twarz w dłoniach i spojrzała mu w oczy.
- Wiem, głuptasie, liczyłam na to… - za ten jej uśmiech mógłby oddać wszystko. Niczego by nie zamienił za tę obezwładniającą ulgę, która go ogarnęła. Wtulił się w nią, wtopił..
- Kocham cię, Liso Cuddy – wymamrotał najciszej jak umiał.

KONIEC

kremówka

Boskie... Po prostu boskie...

Tak się tylko zastanawiam... Cuddy tak na serio chce iść z tym gościem, czy chodzi o wzbudzenie w House złośliwości?

Piszesz przecudownie, naprawdę... Jestem pod wielkim, wielkim wrażeniem...
Życzę duuużo wena i pozdrawiam

Cave

nie spodziewalam sie nawet ze wyjdzie ci to az tak dobrze..
wszystko opisane co do szczegolu..
jednym slowem.. ŚWIETNE !!

minnie

Wow i ja mam mieć teraz normalne sny?? ...Ty zUa kobieto...

Świetne, te uczucia tak dogłębnie opisane

CUDNE!
Pozdrawiam i Wena życzę

kremówka

horum ześwirowało i mój komentarz, który powinien ukazać się 2 odcinki wcześniej, znalazł się dopiero pod tym odcinkiem, którego jeszcze nie komentowałam... robię to teraz, a przynajmniej próbuję...
lizbono - to jest genialne...
to +18 jest takie... czułe, delikatne, a zarazem namiętne, pełne pasji i takiego "ognia"... pisane tak... nie wiem jak to opisać, tak z "punktu widzenia" House'a - zachłannie, na przerywanym oddechu... (wiem, że to, co napisałam teraz wygląda dziwnie i nie wiadomo, co znaczy, ale po prostu ciężko mi wyrazić słowami moje odczucia i wrażenia po przeczytaniu tego tekstu... wrażenia w ogóle ciężko jest opisać, przynajmniej mnie... wolałabym to narysować albo coś, byłoby łatwiej)
bardzo, bardzo mi się podoba...

tylko jak ja mam teraz iść spać

?

gorąco pozdrawiam i dziękuję za tego fika, bo strasznie mi się podoba...

no i napisz coś dla nas jeszcze niebawem..

katka1819

cudnie

więcej takich fików

miłego wieczoru
pozdrawiam

lisa

lizbono cały fik świetny, ale kawałek +18 to mistrzostwo, wspaniale potrafiłaś oddać emocje, ta pasje i pożądanie między nimi, właśnie tak chciałabym, żeby wyglądał huddy sex!

genialna robota!

rocket queen

Subtelnie, delikatnie i ujmująco, tworząc przy tym niesamowitą atmosferę...
Jestem pod wielkim, WIELKIM wrażeniem!

amandi

Jezu Najdroższy................. mam teraz kompletną pustkę w głowie i zachwyt w sercu - jesteś jedną z najlepiej piszących osób na horum

... mam nadzieję, że mogłam przeczytać tą wersję 8b

... Wszystko idealne, napawające nadzieją na lepsze jutro

. Buziaki

i czekam na ten epilog

Hania

uwielbiam,uwielbiam,uwielbiam ten fik.

Szkoda,że koniec...;]

lizbona

Nie wiem czy to nadal horum ma focha, czy to jednak mój komp? Mam duży problem, by coś odpisać, wywala mnie zanim zdoła wysłać - przekroczony limit czasu

Odpiszę więc coś bardziej z sensem, jak juz przetsanę się frustrować samym procesem wysyłania

No i zapowiadany maleńki, malusieńki epilog:

EPILOG
/ jak już wieść lotem błyskawicy obleciała szpital, wszystkie stany i inne okolice

Wilson siedział dumnie rozpostarty na kanapie w swoim mieszkaniu. Na stole stały dwie filiżanki herbaty, a na talerzykach leżało ciasto. Nawet nie przypuszczał, że może go ogarnąć taka radocha! Grunt, to mieć dobry plan! Wszystko poszło jak z płatka, choć już chwilami szczerze wątpił w powodzenie tego wszystkiego! Spojrzał porozumiewawczo na swoją sąsiadkę, starszą panią Grey i puścił do niej oko.
- Niezły podarunek dałeś swoim przyjaciołom, James. I miałeś rację, to było już ostatnie stadium, gadał do siebie i nawet o tym nie wiedział. Mam nadzieję, że już nie będzie się tłuk po nocach pod naszymi drzwiami, lubię pospać. Tylko nie każ już mi więcej udawać nawiedzonej czarownicy. Może i u was w przychodni jest całkiem miło, ale nie lubię chorować. - Roześmiała się ciepło i poklepała go przyjaźnie po kolanie.
KONIEC

kremówka

TAAAAK

Boskie

Nie sądziłam, że Wilson jest aż tak podstępny...

Ale zawsze wiedziała, że jeśli tych dwoje ma się zejść, to bez pomocy Wilsona się nie obejdzie...
lizbono pisałam Ci już, że zachwyciłaś mnie absolutnie tym fikiem? Jeśli nie, to teraz piszę...
Zastanawiam się nad wymienieniem mojego "podium" dla moich ulubionych Huddy-pisarek na jakąś lożę, bo mi się powoli wszystkie przestają mieścić zwłaszcza odkąd do nich dołączyłaś...

martusia14

hmm co ty napisać no po prostu wyrazy podziwu z mojej strony ty masz po prostu ogromny talent może zastanów się nad pisaniem jakiś książek chętnie będę je kupować
a ten fik cudo
pozdrawiam

martusia14

hmm co ty napisać no po prostu wyrazy podziwu z mojej strony ty masz po prostu ogromny talent może zastanów się nad pisaniem jakiś książek chętnie będę je kupować
a ten fik cudo

ale szkoda że to już koniec

mam nadzieje że coś niedługo wstawisz

pozdrawiam

Cave

a przebiegla staruszka xD

lizbona

Sprawdziłam - dziś mam mniej kłopotów, by wysłać odpowiedź

Chciałam najpierw odnieść się do każdego komentarza po kolei, ale wymiękłam, nie spodziewałam się tak ciepłego przyjęcia i tylu zachwytów.

Tym bardziej mi serducho rośnie, że w temacie Huddy jest tyle pięknych, wesołych i wciągających fików, że raczej sądziłam, iż mój zginie w tłumie.
Dzięki dziewczyny

amandi

- wow

- Jimmy, ty... ty... ty niezły jesteś

. House gadał sam do siebie

? I ty na niego sąsiadkę napuściłeś

??

jeanne

*wali głową w klawiaturę, ze nie przeczytała wcześniej*
Odpadłam po takim zÓym zakończeniu

Po obu zÓych zakończeniach

A z gromnicy to chyba będę sie przez cały dzień śmiać.
Ale staruszka zawierająca pakt z Jimmim mnie rozbroiła

I House w "ostatnim" stadium...
*zgon*
lizbona piszesz świetnie! Masz niesamowite poczucie humoru, wgniatające w fotel

Nawet nie wiesz jak mi sie ten i inne fiki podobały xDPisz, pisz, bo ja się nie mogę doczekać kolejnego opowiadania

Stokrotka

powiem tak.... nie pociągało mnie czytanie fików i tym podobnych... ale normalnie zakochałam się w tych tutaj...

ile emocji wzbudzają

od uśmiechu, przez złość na rozczuleniu kończąc ;] dawno nie miałam łez w oczach przy czytaniu czegokolwiek, dzięki wielkie

Rawat

Ludzie czekają na kolejną porcję świetnego humoru i wgniatających w ziemię dialogów...

lizbona

Wen razem z netem się zbiesili, więc narazie nie powstaje nic.
Jeszcze raz dla Wszystkich

nutka

Fantastyczne , jestem pod wielkim zachwytem

Sarusia

Droga Lizbono!
Pozwól, że opowiem Ci pewną historię.

Dnia 7 kwietnia, obrażona na cały świat Sarusia usiadła w salonie z laptopem na kolanach i zaczęła przeglądać Bibliotekę Fików w poszukiwaniu czegoś na pocieszenie.
Kliknęła na link, który wydawał się jej być ciekawy.

Po przeczytaniu pierwszych kilku zdań w fiku, musiała przenieść się z laptopem do swojego pokoju, bo mama patrzała na nią... co najmniej dziwnie. A to dlatego, że Sarusia na cały głos śmiała się do monitora.

W zaciszu swego pokoju Sarusia wzdychała, śmiała się a na koniec również ukradkiem ucierała łzy wzruszenia, zapominając na śmierć o swoim fochu na cały świat.

Wiesz, na jaki link Sarusia weszła?
Tak. Na tego fika.

Jest ABSOLUTNIE GENIALNY!!!
Piękny, dowcipny, wzruszający, absolutnie serialowy...
Potrafiłam sobie wyobrazić każdą scenę, którą napisałaś, każdy dialog, każdą minę.
Śmiałam się i wzruszałam, ciągle mając nadzieję, że następna część nie będzie ostatnią.
Gratuluję Ci z całego serca a ten fik mianuję swoim najukochańszym, najlepszym jaki czytałam, cudownym, Huddzinkowym niebem.

Ściskam mooooooocnoooooooooo

I życzę Ci, aby nigdy nie zabrakło Ci weny i pomysłów.

P.S.
Pozdrawiam Twoje dzieciaki - strasznie fajnie się czytało Twoje komentarze na ich temat!