Ten dzień [Z]

[E]LIZA

Lisku... Istnieje tyle wyrazów wyrażających podziw, a żadne nie pasuje do tego Fika. Żadne słowo nie jest w stanie oddać mojego podziwu!

House, Cuddy, mała Rachel i na dodatek taki świąteczny nastrój... Wszystko, co piszesz jest takie piękne i ciepłe. Chciałabym mieć tyle talentu, co Ty

Buziaczki, pozdrawiam! :-)

sysunia

Fik mi się bardzo, bardzo podoba! Taki jest ciepły, przyjemny, sympatyczny... Codziennie zaglądam, czy nie ma przypadkiem kolejnej części

Coś więcej może...
Podoba mi się Twój pomysł poprowadzenia tej historii - banalnej i niebanalnej zarazem. Różne przestrzenie czasowe, różne punkty widzenia, obserwacji, a przy okazji - tak wplecione, że nie zgrzyta ze sobą i czytelnik się nie gubi.
Masz też bardzo przyjemny styl, czyta się bardzo leciutko (no, może parę zgrzytów było, ale to moje subiektywne zdanie, zresztą, nie wpływają za bardzo na odbiór utworu).
Co jeszcze na plus... Łączysz wątki. Znaczy, oczywiście, na piewszym planie jest Huddy, ale Huddy w bardzo, bardzo szerokiej sferze, bo w grę wchodzą także dzieci. Tutaj apropos dzieci - jedyne moje ale jest takie, że w przeciwieństwie do większości, niespecjalnie polubiłam Twoją Rachel, ale to powiedzmy mój odbiór).
Bardzo, bardzo podoba mi się, że znalzło się miejsce dla Jamesa (który jest w serialu moją ulubioną postacią, oczywiście, nie licząc House'a

) i którego wątek jest całkiem rozbudowany. I jest nawet Junior!

(btw, mam nadzieję, że i dla pani przedszkolanki znajdzie się miejsce w Twoim opku^^)

Reasumując, plusów mnóstwo, na dodatek jeszcze moja ulubiona tematyka (bo ja lubię takie ciepłe opowiadanka), minusów praktycznie brak... Cóż robić, czekać z niecierpliwością na anstępną część

Życzę weny i pozdrawiam ;]

joyjoyjoy

biologia jak to zawsze u mnie ;d
jeszcze nie wiem, ale nie było aż tak źle ! ;dd
i nie będę płakać..

pod warunkiem, że doczekam się kolejnej części

. w trybie... no, może nie natychmiastowym, ale zdecydowanie szybkim ^^ ;d

lisek

Wiecie, że naprawdę nie wiem, co powiedzieć, napisałam już trochę tych fików, ale nigdy nie przypuszczałam, że polubicie moje teksty. To takie niezwykłe. Tylko jest problem, bo im więcej pozytywnych opinii zbieram, tym trudniej jest mi wrzucić kolejną część z obawy, że się zawiedziecie. Pewnie nie tego się spodziewaliście, ale nie chcę wszystkiego wyjaśniać wprost. Każdy sam wyciągnie własne wnioski. Poprzednia część była....głębsza? Ta ma tylko nakreślić ogólny zarys sytuacji. Wspomnienie owianej tajemnicą rozmowy House’a z Rachel pojawi się dopiero w epilogu. On będzie już bardziej filozoficzny. Tu raczej dialogowo więc nie wszystkim się spodoba. Niestety brak czasu przekłada się na jakość. Ale, jak zaczęłam to skończę.
Tak po prostu musiało być. Takie było założenie tego fika. W końcu komuś to obiecałam.
Olu dla Ciebie. Na słodko, chociaż…..

VIII – ostatnia.

Rok 2022.

- Cześć wujek.
- Cześć tato.
- Witaj tatuś - wielka trójca wkroczła do gabinetu Wilsona. A, że była to pora lunchu był u niego również House.
- Dobra, co się stało? – zapytał zaciekawiony diagnosta.
- Nic.
- Zupełnie nic – odpowiedzieli niemal jednocześnie.
- Jasne – House nawet nie próbował im uwierzyć. - Tym razem to twoja kolej, żeby iść na dywanik do wrednej dyrektor Lidii – spojrzał w stronę onkologa.
- Hej! Ale za co? – oburzył się James.
- Ja tłumaczyłem się już z tej zdechłej myszy w pokoju nauczycielskim i żaby w stołówce – spojrzał z podziwem na swoje ulubione potworki. On w przeciwieństwie do Wilsona, czy Cuddy dostrzegał w tych zachowaniach odrobinę genialności. - No więc….? – posłał im wyczekujące spojrzenie.
- Chodzi o to, że włamaliśmy się do szafki tego głupiego Marka – odezwała się Sophie.
- Bo on ukradał mi moje trampki – dorzuciła Rachel.
- A nie chciał ich oddać, jak ładnie prosiliśmy – wyjaśnił Greg junior. House wywróćił oczami, a Wilson rozłożył ręce w geście bezradności.
- Więc w czym problem? Nie odzyskaliście trampek? – zapytał diagnosta.
- Oczywiście, że je mamy – oburzyła się Rachel.
- Tylko, że nas przyłapali – dokończył Junior.
- Kto? – do akcji wkroczył Wilson.
- Dyrektor Lidia – mała zrobiła skwaszoną minę.
- Dla mnie to za wysokie progi – skwitował James.
- Jezu! Wszystko na mojej głowie. Najpierw ten gruby nauczyciel od wychowania fizycznego, a teraz ta wredna baba.
- Dzięki wujek – młody Greg odetchnął z ulgą.
- Dzięki tato – odezwała się Rachel całując go w policzek.
- Na tobie zawsze można polegać – dodała Sophie. Nastolatki opuściły gabinet równie szybko, jak do niego wparowały.

- Co się stało? Podobno mieliście gości? – do pokoju weszły dwie piękne kobiety.
- Nic – Jimmi w końcu musiał nauczyć się kłamać, by przetrwać.
- Nikogo tu nie było – House zamierzał iść w zaparte.
- I tak ci nie wierze – skwitowała z brutalną szczerością brunetka. – I pamiętaj, jak jeszcze raz zadzwonią ze szkoły, że znów dręczyłeś tego mauczyciela Rachel, to przycięgam, że tym razem cię zabije – Lisa dobrze wiedziała, że pomysły House’a są dużo gorsze od wybryków jej szalonych córek.
- Mała nie musi być gimstyczką. Jak nie lubi ćwiczyć to nie musi. Ważne, że lubi kręgle i gra w kosza – wyjaśnił zadowolony z siebie lekarz o lasce.
- Na mnie nie patrz. Znasz juniora. To anioł – James posłał ukochanej żonie niewinne spojrzenie.
- Tak, tylko te jego anielskie serce ciągle pakuje go w kłopoty – Mary podeszła bliżej i złożyła na jego ustach delikatny pocałunek.
- My nie musimy tego oglądać – odezwał się zgorszony diagnosta.
- Faktycznie na nas już pora – zgodziła się administratorka.
- Wpadniesz dziś na obiad? – zwróciła się do House’a.
- Ok. – skinął głową. – Tylko nie myśl, że usidlisz mnie tym wyśmienitym kurczakiem w ziołach – uprzedził. Wywróciła oczami i oboje opuścili gabinet onkologa.
- Dobrze im idzie – Mary spojrzała na Wilsona.
- Tak. Myśle, że są na dobrej drodze – zgodził się onkolog. – Jeszcze kilkanaście lat i na pewno zdecydują się na poważny związek albo nawet ślub – westchnął rozbawiony.
- W sumie to już zachowują się jak małżeństwo – przedszkolanka mocniej przytuliła się do ukochanego męża. – Dobrze, że ty nie musiałeś tak długo dorastać do tej decyzji. Wolę, żeby nasza córeczka urodziła się w normalnej rodzinie – James posłał jej pytające spojrzenie.

- Tato zostaniesz dziś na noc? Prosimy!!! - dwie pary hipnotyzujących oczu wierciły mu dziurę w brzuchu. Spojrzał na Lisę.
- I tak nocujesz tu częściej niż u siebie – wzruszyła ramionami. – I kupił byś sobie w końcu własną szczoteczkę do zębów – wykrzyczała już z kuchni.
- Wolę twoją – odpowiedział z rozbrajającą szczerością.

- Rachel. Jak myślisz, czy oni już zawsze będą razem? W sensie, jak my się kiedyś wyprowadzimy? – młodsza siostra zapytała zatroskana.
- Masz jakieś wątpilwości? – starsza wskazała na siedzących na kanapie rodziców. Co chwilę zmieniali kanał, bo on chciał oglądać monster tracki, a ona romantyczny film.
- Racja. Oni nie potrafiliby już żyć bez siebie – zgodziła się Sophie. Obie dziewczynki jednocześnie wpadły na ten sam pomysł.
- Mały wypad na miasto? – zaproponowała Rachel.
- O tym samym pomyślałam – odparła Sophie.
- Dzwoń do Juniora, a ja wysępie zgode – poleciła starsza dziewczynka. - Wychodzimy!!! – zakomunikowała wbiegając do salonu.
- O tej porze?! – oburzyła się Lisa.
- Ale idzie z nami Junior – w pokoju pojawiła się Sophie z telefonem w ręce.
- I to niby ma mnie uspokoić? – westchnęła Cuddy.
- Daj spokój - do rozmowy włączył się dumny tata. - Ty najchętniej ubrałabyś je w habity i zamknęła w klasztorze dopóki nie skończą trzydziestki – odpowiedziało mu mordercze spojrzenie Lisy.
- Zawsze musisz stawać po ich stronie? – właśnie rozpoczeli swoją grę pt.”Kto pierwszy odwróci wzrok ten przegra”.
- Zaczyna się… – Rachel rozłożyła ręce w geście bezradności.
- Może dokończycie, jak nas już nie będzie – Sophie uśmiechnęła się łobuzersko.
- Ciekawe po kim one są takie wygane? – Cuddy spoglądała raz na córki, raz na diagnostę.
- Po tatusiu!!!! – wykrzyczały jednocześnie i rozbawione zniknęły za drzwiami.
- Film, czy głupie monster tracki? – zapytała zrezygnowana Lisa.
- Wybieram bramkę numer trzy – wskazał na drzwi sypialni.

Koniec

Epilog się tworzy

Agusss

Lisku Ty jedyny cudny!

Ty potrafisz tak napisać, że aż zdaje mi się, iż jestem w środku tej całej sytuacji!
Dzieciaczki moje kochane poszły w dobre ślady! Są takie mądre i kochane

Pięknie [wujek]tatuś House je wychował xD

I Wilson

ma kogoś wspaniałego

I tym razem pewnie obejdzie się bez rozwodu

I opcja numer trzy

Potrafi człowiek podnieść na duchu

No ja nie wiem jak mam wyrazić swoje słowa podziwu? Pięknie? Ślicznie? Wspaniale? Nie weim czy to wystarcza

Naprawdę to co się ze mną teraz dzieje jest niedopisania ...

KC!! Chyba zresztą wiesz

coolness

Lisku ja ci powiem tylko, że jak zwykle cudnie, bo muszę leciec - ma rodzinkę na karku.

sysunia

Jeśli mam być szczera, to raczej wolałabym, żebyś rozłożyła tę część na przynajmniej dwie części i każdą rozwinęła. Strasznie szybko wszytsko poleciało, nie zdążyłam wczytać się w jedną rozmowę, a tu już druga. Ciągle ktoś wchodzi, ktoś wychodzi, powstał trochę bałagan.

Samej treści się nie czepiam - bo bardzo, bardzo lubię ciepłe, rodzinne ficki z happyendami. I treść jak dla mnie, naprawdę piękna

I Wilson

Właściwie, Wilson i Mery (choć przyznam, iż wolę, jak pisze się to 'Mary')

Czy ja dobrze zrozumiałam, że Junior będzie miał rodzeństwo?^^

Tak więc, reasumując, szkoda że już koniec, szkoda, że taki... rozpędzony

Cały fik - śliczny. Czekam z niecierpliwością na epilog.
Życzę weny i pozdrawiam ;]

lisek

Agusss

Wiem, ja też

Jakastam

dzięki

Sysuniu masz trochę racji

Miałam dwie opcje, bardziej opisową i tą. Wiem poszło szybko, sama tego nie lubię, ale tu jednak mi to pasowało. To miałbyć taki ogólny zarys sytuacji bez dogłębnych opisów, które, by wszystko wyjaścniały po każdej scenie. Chciałam Wam zostawić trochę miejsca na analizy tej sytuacji. Ja już tak mam najpierw idzie dobrze, rozkręcam się, a potem koniec wen się wypala i koniec przychodzi sam. Więc nie wiem, czy z tym epilogiem to jest na co czekać

Ale zapraszam serdecznie. Takie oceny bardzo pomagają. Można uniknąć później pewnych błędów.
Dziękuję

Ley

Tak!
Opcja numer 3 zawsze jest najlepsza!

Dzieciaki są świetne.

Ile już one mają lat?
Podobało mi się. Tak zabawnie i lekko.

marysiaaa

hahaaha ;D
opcja numer 3 + habity... serio, pokarałaby je tak?

martusia14

Nasz Hałsio zawsze wybiera to wyjście,które mu nie zostało zaproponowane

Zakończenie rewelacyjne.Napisane fajnie,zabawnie widać,że wszystko dobrze przemyślane a nie tak wrzucone od razu,dialogi dobrze napisane.
Jak bym powiedziała,że uwielbiam ten fik to by było za mało ja go ubóstwiam i twój talent oraz styl pisania również

Czekam na epilog oczywiście

coolness

Ha! Siadam wreszcie do tego konstruktywnego komentarza, który obiecałam napisac.

OLA336

Lisku to jest tak piękne, że aż braki mi słów. Nie jestem w stanie dzisiaj nic więcej i bardziej mądrzejszego napisać, mam nadzieje, że mi to wybaczysz. Obiecuję, że jak dojdę do siebie to skomentuję tą część tak jak należy

joyjoyjoy

lalala ^^

to chyba tyle .. ^^

i czekam na EPILOG !

kurczę. niewyobrażalnie zazdroszczę Ci talentu ^^ !

lisek

Jakastam rozwaliłaś mnie toż to się nie nadaje do druku

Pozatym zaczekaj na epilog

Będzie może już jutro. Właśnie się tworzy

Joyjoyjoy

nie ma czego serio, no chyba, że kapryśnego wena

Dziękuję, epilog pisany z myślą o Was

Olu, to jest wystarczająco dużo, mam nadzieję, że jutro Cię nie zawiodę

A ja ubóstwiam Ciebie Martusiu

No tak Marysiuuu

habit i Cuddy dwie sprzeczności

Ley

no to tak, nie będzie ślubu i nie będzie kolejnego House'owego potomka

A co będzie..... Hmm.... Wiem niepewność jest straszna

Sorki mam taki jakiś nastrój na dręczenie, ale wiesz jak u mnie z epilogami, jak zwykle masz specjalne zaproszenie

marysiaaa

ale epilog będzie jutro ?

monad

Nom ledwo żyje :-/ jakiś wirus mnie rozkłada.. ale zwlokłam się z łóżka z przeczuciem żeby na forum zajrzeć

No nie zawiodłam się

mogłoby mi jeszcze pikać w telefonie że już nowa część jest

no ale nie pika

Pięknie, tylko rzeczywiście jakoś tak ekspresowo się wszystko wydarzyło

No ale "wybieram bramkę nr 3"

dobre dobre

pozdrawiam

OLA336

coolness

lisek

Monad wiem, że szybko poszło, bo tak miało być, ich życie to nie sielanka, te siedem lat od pamiętnej Wigili, właśnie miały pozostać taką sferą do rozważań, jak już wspominałam, wiem, można by opisywać ich kłotnie, zgody, zastanawiać się, czy to związek, czy nie związek, ale uznałam, że lepiej w formie nazwijmy to pokazu slajdów, pozatym nie lubię tak jakoś wydłużać fików, chcę coś pokazać i już, epilog też nie będzie chyba taki na jaki liczycie, sama nie wiem

Pozdrawiam cieplutko i dziękuję, że ciągle ze mną wytrzymujecie

coolness

IloveNelo

Lisku, ja to mam zawsze spóźniony zapłon do tych twoich wspaniałych fików

Genialny, powiem więcej, jak już będzie epilog

Pozdrawiam

sysunia

Lisku, jestem pewna, że jest na co czekać^^ Zresztą, jak mówiłam, może w tej ostatniej części nie spodobało mi się to 'rozpędzenie', ale treść jak najbardziej no i m.in. dlatego na pewno czekam^^
Z tym brakiem ślubu i kolejnego dziecka mnie zaciekawiłaś

Więc zapowiada się niekonwecjonalnie?

PS Mam nadzieję, że i dla państwa Wilson znajdzie się w nim miejsce^^

Coccinella

Lisku, ty wiesz, że mi się podoba i nie muszę ci chyba słodzić.
Chyba, że mi karzesz...

Chciałabym napisać Ci piękny, motywujący komentarz, podobny do tych jakie ty zawsze mi serwujesz, ale nie jestem w stanie. Może to dlatego, że ściągnęłam irytującą, animowaną łasicę, która teraz zasuwa mi po ekranie i której nie umiem się pozbyć, a może dlatego, że jestem już zmęczona.

Mniejsza z łasicą. Fantastyczne i aby wyrazić swój zachwyt użyję następujących emotikonek:

Dziękuję za uwagę i dobranoc.

monad

No to niecierpliwie czekam epilogu