Ten dzień [Z]

Agusss

Hmm... w sumie z Tobą na pewno dam sobie radę

Więc może być!

Nie ma jak od razu skok na głęboką wodę!

OLA336

No i już wszystko jasne

trochę martwi mnie Sophie ale myślę, że jakoś to będzie

martusia14

lisek no i mam poważny problem,gdyż nie wiem co ja mam ci napisać,ponieważ o tym ze cie uwielbiam to ty wiesz i że jesteś genialna również.
Co do tej części to trzymasz poziom.Od początku opowiadanka ustawiłaś poprzeczkę,którą zawsze potrafisz przeskoczyć i niżej niej nie skaczesz

Wiem może trochę banalne porównanie ale teraz nic innego nie przychodzi mi do głowy.Chodzi mi po prostu o to,że z każda kolejną częścią jesteś coraz lepsza i tego się trzymaj bo masz na prawdę ogromny talent do pisania.

IloveNelo

Świetnie

OLA336

No to teraz mogę zająć się prawidłowym komentarzem

Żeby nie było, ja nie mówię, że komentarze o naszych dzieciach nie są ważne

lisek

Nie żebym Was pocieszała, ale to już przedostatnia część

Wczorajsza z Wilsonowymi wywodami, jakoś bardziej mi się podobała. To, to już zupełnie inna bajka. Dla wszystkich, którzy dotrwali do tej części

VII

Rok 2013. Wigilia.
Ciąg dalszy……

- Wujku obudź się! – do salonu wbiegły dwa małe potworki. House powoli otwierał oczy. Znów tu był. Razem z nimi. Cuddy, Rachel, Sophie, Junior i Wilson. To była jego niepisana rodzina.
- Chcecie mnie przyprawić o zawał – odezwał się nadal lekko zaspany.
- Twojemu otoczonemu wielkim murem sercu nic nie grozi – w salonie pojawiła się brunetka z tacą pełną pyszności.
- Ale ja przynajmniej je mam – powiedział bardziej do siebie niż do niej. Usłyszała.
Wigilijna kolacja była naprawdę udana. Co prawda coś wisiało w powietrzu, ale tak było zawsze, gdy słynna już dwójka zbierała się pod jednym dachem. Można było się spodziewać dosłownie wszystkiego albo zupełnie niczego. Jednak tym razem katastrofa nadeszła z najmniej oczekiwaniej strony.
- Mamo? – odezwała się najstarsza dziewczynka.
- Tak kochanie – Lisa uśmiechnęła się do córki.
- Bo wiesz, ja mam już prawie sześć lat i bardzo dużo rozumiem – zaczeła nieśmiało.
- Wiem, jesteś bardzo mądrą dziewczynką – odpowiedziała. Nie przypuszczała, że za chwilę usłyszy najtrudniejsze pytanie w swoim życiu.
- Dlaczego wujek House nie może być moim tatą? – zapytała nie spuszczając z niej wzroku. House o mało nie zakrztusił się kawałkiem kurczaka, a Wilson zakrztusił się sałatką. - Wszyscy mają dwoje rodziców – wyjaśniła.
- Nieprawda. Spójrz na Juniora. On na przykład ma tylko tatę – zakłopotana brunetka próbowała ratować sytuację.
- Ale to się wkrótce zmieni – mała widocznie wiedziała więcej niż inni. To znaczy, więcej niż Wilson, a mniej niż Junior. James posłał jej pytające spojrzenie. - Bo Greg powiedział mi, że ta jego pani z przedszkola jest super i że wujek Wilson ją bardzo lubi, bo jest miła i ładna, i na pewno kiedyś zostanie jego mamą – mała recytowała bez wytchnienia. Przyjaciele obdarzyli onkologa zaciekawionymi spojrzeniami.
- No co!? – udał niewiniątko. - To były tylko dwie randki – wyjaśnił.
- U ciebie dwie randki to jakby już zaczynali grać marsza weselnego – odezwał się diagnosta.
- House! – upomniała go Cuddy.
- Więc jak będzie? – Rachel nie dawała za wygraną. – Czy jak wujek Wilson ożeni się z panią przedszkolanką, ty weźmiesz ślub z House’em? – jej oczy praktycznie już zapełniły się łzami. Dziewczynka tak bardzo pragnęła odrobiny normalności w ich pokręconym świecie. Lisa wpatrywała się w diagnostę szukając jakiegoś ratunku. Niestety jego samego bardzo interesowało to, co miała do powiedzenia w tej kwestii więc nie zmierzał niczego ułatwiać. Jak zwykle zresztą.
- Junior. Choć zabierzemy Sophie i pójdziemy na spacer – zaproponawał James. – Mamy do pogadania – posłał synowi groźne spojrzenie. Wolał zostawić ich samych.
- Tak tato – westchął lekko wystraszony chłopczyk o niemal anielskim wyrazie twarzy. Wiedział, że trochę namieszał, jednak w dobrej sprawie więc był pewien, że kara nie będzie surowa. Wilson wiedział, że syn robi to dla niego. Nie zamierzał go karać, wręcz przeciwnie chciał mu zwyczajnie podziękować. Mały był bardzo pojętnym chłopcem, a analizatorskie zdolności oraz chęć zbawiania świata i ratowania wszystkich zagubionych wokół dusz miał trwale zapisaną w Wilsonowych genach. Był późny wieczór, wiatr praktycznie już ustał. Powietrze było rześkie, idealne na spacer przed snem. House, Rachel i Cuddy zostali w domu. Musieli zmierzyć się z problem, który z czasem przybierał na sile.
- Kochanie – Lisa w końcu zebrała się w sobie. – To nie jest takie proste. Wiem, że kochasz wujka House’a i jestem pewna, że on kocha również ciebie, ale to nie znaczy, że będziemy rodziną – starała się być zupełnie szczera.
- A, czy ty go kochasz? – kolejne pytanie niezwykłej dziewczynki. Diagnosta momentalnie odwrócił wzrok w jej stronę. Na twarzy miała wymalowane wszystkie emocje. Strach, zakłopotanie, niepewność i przerażenie. - A, czy ty kochasz moją mamę? – tym razem zwróciła się do mężczyzny obok. W obu przypadkach nie doczekała się odpowiedzi. - Nienawidzę was! I już was nie kocham – wybiegła z salonu zanosząc się płaczem. Druga rozpłakała się Cuddy. House nadal milczał.
- Nie wiedziałam, że ona tak cierpi – Lisa nadal była w szoku.
- Powinienem się domyślić. To znaczy wiedziałem…. – mężczyzna był zwyczajnie zły. – Odkąd urodziła się nasza Sophie, Rachel zaczęła mnie traktować bardziej jak ojca niż wujka, ja jej na to pozwoliłem. To znów moja wina – naprawdę czuł się winny.
- House….To ja wszysko zepsułam. To ja pozwoliłam ci się do siebie zbliżyć, to ja dopuściłam do tego, by moja córka tak się do ciebie przywiązała. Tym razem wyjątkowo to nie ty jesteś winny – na jej usta mimowolnie wkradł się delikatny uśmiech. Jednak po chwili znów wróciły łzy. Czas mijał, a oni milczeli. Wydawali się być bardziej zagubieni niż ta pięcioletnia dziewczynka. W tej właśnie chwili cała ta sytuacja ich przerosła.
- Co robisz? – Lisa z przerażeniem zauważyła, że jej córka wychodzi z pokoju z wielkim plecakiem i swoim ukochanym misiem na rękach.
- Wyprowadzam się. Zamieszkam u wujka Wilsona – odburknęła. Onkolog właśnie wrócił z pozostałą dwójką ze spaceru. Widok, który zastał zwyczajnie go przeraził.
- House – zwrócił się do przyjaciela. - Chyba to ten moment – jego spojrzenie było bardzo wymowne, mówiło coś w stylu „albo to załatwisz teraz albo tak cię urządze, że cie rodzona matka nie pozna”. Diagnosta zrozumiał. Nadeszła pora, by przypomnieć sobie wszystkie James’owe mądrości i przynajmniej niektóre z nich zastosować w swoim życiu. Skinął głową w stronę Rachel.
- Proszę wysłuchaj mnie jeszcze ten jeden raz – zwrócił się do dziewczynki. Zgodziła się. Rozmawiali dobrą godzinę zamknięci w jej pokoju. Cuddy odchodziła od zmysłów. Jednak jej podświadomość wbrew pozorom kazała mu zaufać. Chyba pierwszy raz tak w niego wierzyła i chyba pierwszy raz jej nie zawiódł. Rachel odzyskała swój nieziemski uśmiech.
- Przepraszam cię mamusiu – rzuciła się kobiecie na szyję. Tuż za nią pojawił się diagnosta.
- Co jej powiedziałeś? – zapytała lekko zszokowana. Niestety rozmowa diagnosty z małą dziewczynką, a przynajmniej jej znaczna część, już na zawsze miała pozostać ich wspólną, słodką tajemnicą.

Ley

Łaał!
No Rachel jak na 5-letnią dziewczynkę jest naprawdę bardzo mądra.
Jestem ciekawa co powiedział House dla Rachel?
Wydaje mi się, że powiedział jej, że będzie z Cuddy

Wilson i groźne spojrzenie!

coolness

Ej no... jak można skończyc w takim momencie?! Co House powiedział Rachel? ja chcę wiedziec *robi oczka kotka*

To już przedostatnia częśc?! jestem załamana... Ale napiszesz jeszcze coś jeszcze, prawda?

Nie będę cytowac perełek z tego rozdziału, bo musiałabym cały tekst zacytowac.

Tak mi sie podobało, że nie jestem wstanie stworzyc konstruktywnego komentarza (czyli nic nowego po czytaniu twoich opowiadań ;p).

marysiaaa

ZNACZY MY SIĘ DOWIEMYYYYYY CO JEJ POWIEDZIAAAAAAŁ?

prosze prosze proszeeeee:(

hihi jak dla tych co dotrwali to i dla mnie?

Rachel jest cudowna. c u d o w n a .
cu-dow-na !!

lisek

Hmm... to nie jest takie proste na jakie wygląda. Tak ostatnia część rzuci nieco światła na ich rozmowę, ale tylko z perspektywy czasu. Bo ten ostatni odcinek będzie rozgrywał się lata później. Więcej nic nie powiem, bo dopiero nad nim pracuję

Ley zaraz poprawiam

wen się przyda, bo boję się, że jednak ta ostatnia część nie wyjdzie mi najlepiej.

Jakastam wiem jestem okrutna

Dziękuję

Ps. bardzo lubię Twoje komentarze

Marysiuuu, no nie do końca

Tak zdecydowanie, zwłaszcza dla Ciebie i dla Jakastam, jako moich ulubionych nowych czytelników

Coccinella

Hm.
Rachel jest na moim poziomie intelektualnym

tyle, że ja nie wpadłabym na to, żeby zatrzymać się u Wilsona i nie jestem na tyle słodka, żeby House poświęcił mi godzinę.

*milczy zdołowana*

Tak czy siak, beautiful again.

Tylko brakowało mi jednego zdania. " Jest rok 2013, x miesięcy po kompromitacji Polaków na euro 2012"

weny

coolness

Lisku, niezależnie od tego co napiszesz w ostatniej części i tak znając ciebie będzie to cudowne.

Siedzę właśnie w samochodzie, jadę do lekarza, czytam jeszcze raz twoje opowiadanie przez komórkę i myślę: a może ja coś napiszę Hudzinkowskiego. Przez ciebie mam zbyt dużo weny!

joyjoyjoy

ja wręcz muszę sie dowiedzieć co House powiedział Rachel !

proszęęęęę lisku, proszęęęęęęęęęęę !

kolejna, wspaniała część

Agusss

O mamuś! Lisku ślicznie!

Mała Rachel jest cudowna

Nie będzie problemów^^ A mały Greg

no nie lepszy xD [I Sophie! Ola nie zapomniałam o niej

]

Część ujmująca... Taka, że aż patrzę w ekran i nie mogę oderwać wzroku! Dziękuję za to, że mogę to czytać

KC!

P.S. Stawiam szampana! Okazja na napicie się zdarza sie co 100 postów

IloveNelo

Nie no, ta część była najlepsza!

Rachel jest wspaniała!

Kapitalnie rozegrany odcinek

Ślicznie, ślicznie, ślicznie!

Agusss, normalnie zazdroszczę Tobie i Oli takich dzieci

Mogę zostać ciocią?

*bardzo, ale to baaaaaardzo ładnie prosi*

monad

I teraz będziemy czekali na cd

powinny być jasno ustalone zasady

ze następny odcinek pojawia się o tej i o tej

wiadomo do kiedy będzie niepewność co dalej?

A tak kto wie, może jutro, może za dwa dni

Niech CI BÓG ześle wenę

dużo weny

morze i oceany weny

Boskie jak zwykle

coolness

Ja też zazdroszczę takich dzieci ;p
To ja mogę zostac mamą chrzestną? *też prosi i uśmiecha się przy tym słodko*

marysiaaa

a ja?
też chcę mieć udział w ich wychowaniuuuu!

OLA336

No to nie pozostaje mi nic innego napisać jak tylko, że jak wszyscy pozostawili chciałabym wiedzieć co House powiedział Rachel *błagam bo inaczej chyba umrę*(w szantażach emocjonalnych byłam zawsze dobra)

Agusss

Chwilunia

Wszyscy chcą być ciotkami?

Odnośnie! Cioctą to juz jesteś IloveNelo xD Chyba sobie powinnaś zdawać sprawę jeżeli w Trójcy jesteś

A co do matek chrzestnych to musimy to przedyskutować z Olą

Też jestem dumna!

Ale to tylko okazjonalnie ten szampan^^

lisek

EDIT:Hej Agusss, znowu, widzisz ta sama godzina postu

Jejku

Cocci

ja tam myśle, że z Twoim poczuciem humoru na pewno przypadłabyś House'owi do gustu i poświęciłby Ci nawet 2 godziny

Jakastam, napisz, napisz, patrzy wymownie na przyszłego twórce Huddy

Joyjoyjoy, nie płacz już

ps. jak tam biologia

Agusss, no ja wiedziałam komu dzieci powierzyć, tylko w takiej Huddy - Hilsonowej rodzinie mogą być szczęśliwe

KC

IloveNelo, ja się zgadzam

Dziękuje za miłe słowa

Monad, no patrz, zły lisek zapomniał o Tobie pisząc o nowych ulubionych komentatorach

Dziękuję Ci za każdy komentarz, jest mi bardzo miło, nie wiem kiedy pojawi się ta ostania część, trochę utknęłam, ale to morze weny może coś pomoże

Jakastam, Marysiuuu ja nie mam nic przeciw, w końcu im więcej kochających cioć tym lepiej, a te maluchy potrzebują sporo uwagi, ale teraz decyzja należy już do Agusss i Oli

Ola i jej szntaże emocjonalne

i za to Cie kocham

No tak, ty i Agusss, aż miło popatrzeć. No tak rozsądna Ola ja wiedziałam, teraz to już zupełnie spokojna o przyszłość trojaczków

Twój zasób słownictwa jest akurat, rozumiem cię w pół słowa

Dziękuje

coolness

marysiaaa

wiecie cooo, zmotywowałyście mnie, właśnie mi się Word ładuje:)

Kika

Aż nabrałam ochoty, aby sprawić sobie taką małą Rachel

Eh... Nie wiem, co mam napisać... To jest naprawdę wspaniałe. Nie przesłodzone, ale też nie smutne. No i ta świąteczna otoczka

Aż mi zapachniało w domu choinką i makowcem

Na koniec tylko jedna, mała uwaga

Przyznam, że, bodajże, przy części V lekko się zgubiłam... Nie wiedziałam, czy jesteśmy już w teraźniejszości, czy to nadal wspomnienia House'a

Jestem zwolenniczką zaznaczania w jakiś sposób retrospekcji, choćby za pomocą kursywy

No, a poza tym nie ma się już do czego przyczepić

Błędów nie zauważyłam, może ich nie ma, a może są

Pal to licho

Chcę więcej

Całuję gorąco Ciebie i Twojego wena

martusia14

Dzisiaj ogólnie jakiś taki brak dobrego humorku miałam,pogoda jeszcze bardziej mnie przygnębiała a tu proszę włączam komputer wchodzę na forum i jest nowa część liska twórczości i co się dzieje od razu uśmiech od ucha do ucha po przeczytaniu tego.

Szkoda tylko,że to już przedostatnia część mam nadzieję,że House powiedział Rachel coś konkretnego,że wydze z tego happy end czyli szczęśliwa rodzinka.

A po drugie ja chce już święta i taka małą kochaną Rachel pod choinkę

Cudownie.
Pozdrawiam