Zazdrość [Z]

Bruno

Ja wyobraziłam sobie Cuddy spalającą wzrokiem ten pejdżer

ja w ogóle nie wiem co robię w temacie Huddy

ale cholernie mi się ten fik podoba i bardzo chcę wiedzieć co dalej będzie

Em.

Bruno, odejdź z czystym sumieniem - niedługo nadejdzie moment, jak ja to nazywam, "zeszmacenia" tego fika. I to całkiem przypadkowo

.

Bruno

rozumiem rozumiem

ale chyba zaryzykuje

tak na własną odpowiedzialność

Em.

No więc dobra. Jak obiecałam, tak spieprzyłam, bo wyszedł mi prawie sielski odcinek. Nie martwcie się, postaram się poprawić i zrobić z życia House'a i Cuddy piekło

. Nie wiem, czy ktoś zwrócił uwagę, ale fik jest pisany z perspektywy Lisy. Dopiero na końcu, kiedy Greg zabije ją spinaczem biurowym, odsłonię jego uczucia

.

Część szósta.

Lecieli już od dwóch godzin, a Cuddy żałowała, że tym razem nie dostała miejsca z dala od niego, w trzeciej klasie. Ale to ona rezerwowała bilety. Gdyby nie kupiła dwóch obok siebie, dziwnie by to wyglądało, a on dostałby dowód na to, że nie może wytrzymać w jego towarzystwie. Zerknęła na niego i stwierdziła, że przysnął, delikatnie przechylony w jej stronę. Wyglądał słodko. Na samą myśl o tym, jakby się zachował, gdyby dowiedział się jak o nim pomyślała, parsknęła śmiechem. House lekko się poruszył, niemal opierając głową o jej ramię. Przygładziła delikatnie jego rozczochrane włosy. Kiedy zdała sobie sprawę, co robi, natychmiast cofnęła rękę. Na litość boską, to House! Nie bywał rozczulający!
Więc dlaczego czuła nieodpartą chęć dotknięcia jego włosów jeszcze raz?

****

Obudził się pół godziny później, najwyraźniej nie bardzo zdając sobie sprawę gdzie jest, ani co tutaj robi. Miał zaspane oczy i odcisk fotela na policzku. Pochylił się nad nią.
- Cuddy, która godzina? - ciężko było myśleć, kiedy czuło się jego ciepły oddech w okolicach szyi. Wytężyła wszystkie siły, żeby się opanować.
- Dochodzi dziewiętnasta. Jeszcze osiem godzin.
- Więc co będziemy robić? - nie zmienił pozycji, co ją rozpraszało.
- Śpij.
- Jest mi niewygodnie i nie mam się do kogo przytulić - w tym momencie przypominał jej bardziej małego chłopca, który potrzebował misia, niż dorosłego mężczyznę. Jak na złość, dodawało mu to jeszcze uroku.
- Pociesz się, mnie też nie jest wygodnie.
- Możesz się na mnie oprzeć, będziemy mieli więcej miejsca - popatrzała na niego, szukając żartobliwego błysku w jego oczach. Ale najwyraźniej nie był jeszcze do tego stopnia rozbudzony, żeby analizować to, co mówił, z resztą perspektywa zaśnięcia tuż obok niego wydawała się kusząca. Zwłaszcza, że miał rację - byłoby im wygodniej.
- Mam dziwne wrażenie, że będę żałować, ale... zgoda - tym razem jej udało się go zaskoczyć, jednak posłusznie zrobił jej miejsce. Przysunęła się do niego bliżej, opierając głowę o jego pierś i obejmując jedną ręką gdzieś w okolicach pasa.

Wiedziała, że jest żałosna. Nawet jeśli nie układało mu się z dziewczyną, nie powinna tego robić. Jednak tak bardzo potrzebowała fizycznego kontaktu z nim, że schowała dumę do kieszeni. Było jej przyjemnie, kiedy czuła jego ciężki oddech. Chyba jednak nie tylko jej opanowanie się sprawiało trudność. Mimowolnie zaczęła bawić się jednym z guzików jego koszuli, czując pod palcami napięte mięśnie. Zamknięte oczy i nieco spięta twarz House'a to były ostatnie rzeczy, jakie zapamiętała, zanim osunęła się w sen.

Oficjalnie przyznaję, że nie miałam pomysłu jak to rozwinąć. Wybaczcie.

martuusia

nie zawsze musi być akcja Em. uczucia też są ważne

gdyby zawsze była akcja i tylko akcja w końcu byśmy tu wszyscy poumierali na rozległe i kilkakrotne zawały (chociaż jak fanfiction będzie się tak dalej rozkręcał to zapewne kiedyś umrę z nadmiaru emocji

)

Bruno

Jak ja lubię te samolotowe romanse

Em. czasami umiesz wykrzesać z siebie jakiś rozczulający fragment

nie jest z Tobą tak źle

Em.

Bruno, nie mogę dojść do tego, czy powinnam twój tekst potraktować jako komplement, czy obrazę

.

kmyhair · Gość

Em. - doprawdy, to było wstrząsająco słodkie jak na Ciebie! Co się z Tobą dzieje, Kobieto?! Rozczarowałaś mnie, no ale cóż... Liczę, ze jednak pod koniec będzie duuuuużo krwi i to krwi Cuddy, bo Grega to byś nie skrzywdziła...

Dobrze, ze to taki krótki fragment..., bo to by było dla Ciebie zbyt wiele...

(a tak na marginesie - podobało mi się bardzo

)

Em.

kmyhair, twoje komentarze mnie zawsze rozwalają. Najpierw mnie objeżdżasz z góry do dołu, a na końcu dodajesz, że ci się podobało

. Nie martw się - pracuję już nad kolejnym, sztańskim wcieleniem Cuddy

.

*Madziula*

Em :arrow: śliczne

takie pełne emocji... aż zaczęłam sie rozpływać xD jeszcze kilka takich odcinków a -ty będziesz pokryta cukrem od naszego słodzenia a ja się rozpłynę

cuddy rulz

Em. nie oszukasz nas mimo twoich bad endowych zapedów i tak nie możesz się oprzeć... żeby nie napisac czegoś miłego i słodkiego

świetny odcinek...

Dopiero na końcu, kiedy Greg zabije ją spinaczem biurowym, odsłonię jego uczucia

jeśli najpierw ją a potem siebie to się zgadzam...

a teraz wracam do mięśni z bioli..

dobranoc wszystkim

jakobson

ta zabawa guziczkiem od koszuli... no no

Kama

Wszystko pięknie i emocjonalnie. Jedyny problem to to, że nie mogłam podejść do tego wystarczająco emocjonalnie, bo po wstępie:

Bruno

Annie

Em.

Annie, jeszcze nie skończyli lecieć

.

lisa

Em. najgorszych rzeczy juz sie spodziewam które mogą być umieszczone w fiku, a Ty jeszcze sugerujesz ze samolot może spadac. Samo zło!

Em.

"Esencja zła" brzmi lepiej

. Chyba poproszę House, żeby mi taki dopisek zrobił

. No ale dobra, nie będę świnią. Jeśli koniecznie musisz wiedzieć, to samolot wylądował. Ale jeszcze nie teraz

.

lisa

nie powiem żeby mi ulżyło, troche a nawet duzo dramaturgi podczas awarii samolotu mogłoby uproscic pewne sprawy pomiędzy nimi

może w chwili obawy przed śmiercia pogadaliby tak od serca

no ale i tak jestem pewna że świetnie to rozwiązesz

Narenika

To ja dla równowagi... Fuuuuj! Bueeee!

A poważnie, to baaaardzo mi się podobało. Tak opisywane uczucia to ja mogę czytać częściej

Szczególnie, że House śpiący jest przesłodki, marzę, żeby pogłaskać go po włosach i chętnie zasnęłabym z jego guzikiem pod palcami..

Sintiara

Kocham tą część kocham jest cudowna wspaniała taka bardzo prawdziwa idealna wspaniała uuuuuuuuuuuuu niesamowita
Waiting in progress

Bruno

Em. ale nas trzymasz

ale nas trzymasz

już się doczekać nie moge

Em.

Dzisiaj wolny dzień, więc wrzucam kolejną część. Widzę, że cukierkowa wersja Huddy bardzo się wam spodobała, jednak mam dziwne wrażenie, że nie rzucą się sobie w ramiona. W końcu już to zrobili, no nie?

Część siódma.

- Cuddy. Cuddy, obudź się - cichy szept House'a delikatnie przebijał się przez jej świadomość - Za piętnaście minut lądujemy, złaź ze mnie - niechętnie otworzyła najpierw jedno, a potem drugie oko. Czuła się bezpiecznie i nadzwyczaj dobrze, biorąc pod uwagę, że prawie leżała na Gregu. Nic nie mogła na to poradzić, że nie panowała nad sobą podczas snu. Ziewnęła, powoli się od niego odsuwając. Najwyraźniej on też nie spał dopiero od kilku minut, bo przeciągał się i przecierał oczy. Miał wymiętą koszulę i rozczochrane włosy. Wyglądał, jakby ktoś na nim spał, co nie mijało się wcale z prawdą.

****

Wracali z kolejnego, śmiertelnie nudnego wykładu. No dobrze, nudziło jej się, bo House przez cały czas pisał sms-y. Zwykle zajmował ją podczas tego typu "imprez" robiąc głupie miny lub przedrzeźniając mówiących. Chciała, żeby chociaż jednym słowem skomentował ich podróż samolotem, jednak chyba nie zrobiło to na nim takiego wrażenia jak na niej, bo milczał. Miała serdecznie dość nudy i tego zadowolenia na twarzy Grega. Chciała, żeby wreszcie zwrócił na nią uwagę.
- Przejdziemy się po parku? - zaproponowała, sama nie wiedząc, na co liczy.
- Mhm - mruknął tylko, zbyt zaabsorbowany tym, co robił. Szli powoli, a z każdym kolejnym krokiem miała coraz bardziej ochotę nim potrząsnąć. Przechodzili właśnie koło fontanny, kiedy niezauważenie wyłączyła się u niej funkcja "dojrzała osoba". Przez głowę przebiegła jej szatańska myśl i zanim zdążyła nad sobą zapanować, wepchnęła go do wody. Jakaś jej część miała ochotę krzyczeć z rozpaczy, ale z drugiej strony... wyglądał zabawnie, kiedy patrzał na nią osłupiały, a woda ściekała mu po włosach. Był cały mokry. Nie mogła wytrzymać. Wybuchła głośnym śmiechem, zupełnie ignorując jego oburzone spojrzenie. Kiedy w końcu [jakimś cudem] udało mu się wstać, wyglądał jak obraz nędzy i rozpaczy. Jaki świat jest piękny!
- Wydawało mi się, że to ja jestem uznawany w naszym duecie za niedojrzałego? - patrzał na nią krzywo, zdejmując przemoczoną marynarkę. Koszula przykleiła mu się do ciała, w butach chlupotała woda. Ludzie patrzeli na nich dziwnie, kiedy szli główną ulicą wracając do hotelu. Przemoczony mężczyzna o lasce i ona, kobieta z uśmiechem niemal tak szerokim jak prezenterki pogody w telewizji. Lisa pokazała język jakieś babie z twarzą przypominającą rozjechanego mopsa, która najwyraźniej nie wiedziała, że gapienie się na kogoś jest niekulturalne.
- Cuddy, obiecaj mi, że już nigdy nie tkniesz cukierków z kofeiną.

Narenika

Cuddy ma obsesję z mokrym Gregiem

Czekam, kiedy go wciągnie do wanny... Już to właściwie widzę... *maślane oczka*

Odcinek dzisiaj też mi się podoba

lisa

wesoły epizodzik cos mi sie wydaje że Greg bedzie chciał sie zemścić na Cuddy