Drabble ;-)

cwankiara

Boskie, nie ma to jak popraiwc sobie humorek świetnym drabelkiem:) Gratulacje dla autorki;)

Em.

(...) gdy House wpatrywał się w nią tymi swoimi bezlitośnie niebieskimi oczami proszącymi, by w nich utonęła.

Mieć takiego House'a obok i się opierać? Nikomu się to nie udało

.

joasui

Fajowe

Anagda

Jestem totalnym beztalenciem jeśli chodzi o pisanie czegokolwiek, więc proszę o ogroooooooooooomną wyrozumiałość. Krótka historia życia:

Gregory House

G jak grzeczne, pyzate niemowlę przychodzące na świat ku uciesze rodziców. R jak rezolutny, mały brzdąc zadający mnóstwo pytań. E jak elokwentny i dociekliwy sześciolatek będący pierwszy dzień w szkole. G jak grzeczny i uprzejmy chłopiec, przeprowadzający babcię przez jezdnię. O jak oczytany młodzieniec, zafascynowany tajemnicami ludzkiego ciała. R jak roztargniony, ale niezwykle zdolny student medycyny. Y jak...

H jak honorowy przegrany, potrafiący uścisnąć rękę przeciwnikowi. O jak ośmieszony mężczyzna, pozostawiony przez ukochaną kobietę. U jak umierający fizycznie i psychicznie po ogromnej stracie. S jak sarkastyczny dupek uprzykrzający życie wszystkim dookoła. E jak energia, która już dawno wygasła…

bemagda

refleksyjne

mała uwaga: chyba powinno być O jak oczytany

joasui

Druga część smutna... Ale całość bardzo, bardzo dobra. Się nie wstydź, pisz częściej

Em.

Anagda, to jest świetne. Szczególnie druga część... Pisz częściej

.

E jak energia, która już dawno wygasła… - to podobało mi się najbardziej.

Pikaola

Mi się podobało... Bardzo...
Pisz i nie poddawaj się

:wink:

*Madziula*

super

pisz dalej

Madzia

wszystkie piszcie!!

podobaj mi się wasza twórczość..

*Madziula*

nie miałam pomysłu na drabble, za to przed chwilą powstał akrostych

Lubiła, a wręcz uwielbiała, kiedy
Idealnie błękitne oczy
Spoglądały na nią czule, kiedy
Atakowały dno jej duszy.

Cudownie się czuła mogąc
Układać się
Do snu przy jego boku.
Długo czekała na słowa „I love
You.”

Gdzieś wewnątrz niego
Ryczały dzwonki alarmowe
Echem odbijał się
Głos paniki przed związkiem.

Huddy miało długą drogę,
Opaczność chyba ich strzegła
Upojeni bliskością
Stawili czoła wewnętrznym
Emocjom.

Madzia

genialne!!

świetne po prostu!

Em.

Madziula, ekstra

. Chociaż z akrostychami mam niemiłe wspomnienia

.

*Madziula*

ja mam ciekawe wspomnienia

mieliśmy w LO do napisania akrostych na zad. domowe i pisałam dla połowy klasy

to już była produkcja masowa.
-"Napiszesz?"
-"Wymyśl mi słowo" - i pisałam na przerwach i lekcjach

Madzia

haha. to się nazywa koleżeńska pomoc:)

eye_roller

noooo- super [pomysl. i świetna rzecz z tego wyszła

Em.

Coś na zepsucie sobie humoru. Może nie tyle nie polecam, co nie zachęcam do czytania. Tradycyjnie zbyt długie na drabble'a.

Tata.

Miał sześć lat. Jego klasa organizowała przedstawienie na dzień ojca. On, jako jeden z najbardziej żywiołowych i rezolutnych dzieci w grupie dostał naprawdę trudny wiersz do wyrecytowania. Wiedział, jak bardzo ważne jest, żeby się go nauczył i poprawnie powiedział. Udało mu się. Pamiętał doskonale, kiedy po akademii podbiegł do taty z uśmiechem na twarzy, bardzo zadowolony z siebie, bo przecież dał radę… Co wtedy usłyszał? Że się garbił i ciągle wiercił? Poczucie beznadziejności, które wtedy poczuł było Początkiem. Choćby starał się najbardziej na świecie, nigdy nie udało mu się zadowolić ojca.

W wieku siedemnastu lat przestał próbować. Pewnej nocy wracał z imprezy jednego ze swoich kumpli. Ojciec znów na niego naskoczył, bo wracał pijany i dawno po ustalonym czasie. Wtedy poczuł, że coś w nim pękło, że ma tego naprawdę dość. Pierwszy raz w życiu uderzył ojca. Doskonale pamiętał, jak upadł, zamroczony bólem i szokiem. Zwyciężaj, albo bądź zwyciężony. Następnego dnia się wyprowadził.

Minęło trzydzieści lat, a on wciąż nie zamierzał przeprosić. Dlaczego miał przepraszać za coś, z czego był dumny? Mógł być tylko sobą i jeśli komuś to nie odpowiadało… jeśli komuś to nie odpowiadało, to nie był jego problem. A nawet jeśli, to nauczył się wystarczająco dobrze to ignorować.

evay

ech, wcale nie tandeta, Em!
uwielbiam wszystko to, co piszesz
a to jest takie... prawdziwe, niestety

*Madziula*

podoba mi się... tylko kurcze czytając to automatycznie pomyślałam o moich relacjach z matką... Choćby starał się najbardziej na świecie, nigdy nie udało mu się zadowolić ojca. ...skąd ja to znam... no cóż po prostu cholernie prawdziwe....

Narenika

Mocne.
Ciąg dalszy poszukiwań pt. skąd się wziął House?

Gatha

Em. to jest cudowne xD takie prawdziwe

w ogóle wątek House- jego ojciec, to jest coś co bardzo lubię, takie smutne...ale zawsze mnie interesowało

jeanne

zgadzam się z *Madziula* skąd ja to znam? Twoja twórczość Em. jest do głębi poruszająca i prawdziwa. Smutne... ale genialne xD

Em.

Narenika

Zmuszasz mnie do myślenia. Bardzo to lubię

Nie mam swojej pani psycholog, ale gdybym miała, też bym jej nie znosiła...

Madzia

piękne. takie prawdziwe..