Czary - mary [NZ/P]

baby

miałam nie wygadać, no ale a_cappella i tak juz prawie zgadła, a więc, kto chce wiedzieć:
Gdy nasi główni bohaterowie będą na czwartym roku, do szkoły dołączą nie kto inny jak Cameron, Chase, Foreman i 13

koniec tajemnicy.

lisek

A capella koniecznie musisz mi przesłać jakiś skrypt z tymi Twoimi znakami, będzie mi łatwiej

Aż mi głupio, Tobie szczęka opadła, a mi głupio, mogłam się nie przyznawać

Zastanawia się

Może przeczyta, jak a cappella poleca

Baby, ale Ty się nie martw, masz mnie, bo jako, że nie czytałam oryginału, w sensie HP, to mnie zaskoczysz zawsze, nawet jak dla reszty będzie coś do przewidzenia, to dla mnie zawsze bajka będzie i niespodzianka

Czytam z wielkim zainteresowaniem, wciąga, jak Hp tak samo, to faktycznie muszę przemyśleć. Nudzę? Dobra, nie odpowiadajcie

Wena i znikam

a_cappella

baby

mam jeszcze kilka niespodzianek w zanadrzu, także liczę na to, że uda mi się Was jeszcze zaskoczyć.

a_cappella - ja tez uwielbiam tę emotkę

czarodziejka

baby, przepraszam strasznie, że dopiero teraz. *błaga o wybaczenie*
Dziękuję za dedyka.

Część jest rewelacyjna. (; I ja tak samo jak Lisek nie czytałam HP, więc ja i tak nie wiem, co i jak, i zawsze będę miała element zaskoczenia. ^^ Cóż to z tym Tritterkiem będzie?

I Wilsonek się zakochał.

Śmiechowo też jest.

I dołączą 'młodzi'

. Będzie śmiesznie.

Też kocham tę emotkę -

, ona po prostu cudna jest.

Dużo wena i czasu.

Pozdrawiam cieplutko

baby

dobra. to tak
dla óteshaca - ale to już standard

dla Ol - jw

dla liska - za Grę o miłość

dla HuddyFan - za 3 wspaniałe świąteczne dni, w które tylko i wyłącznie czekałam na twój fik

dla Martusi14 - za tę kól scenę +18

dla czarodziejki - bo to w końcu czary - mary

Cuddy obudziła się z krzykiem. Jej oddech był płytki, a włosy rozczochrane. Rozejrzała się po sypialni i ujrzała trzy pary szeroko otwartych oczu, które wpatrywały się w nią z taką intensywnością, jakby chciały ujrzeć o czym śniła.

- Co… co się stało? – spytała roztrzęsionym głosem.

- Coś mówiłaś, o jakimś Gregu – Lisa zarumieniła się i schowała twarz w dłoniach. – A potem zaczęłaś krzyczeć.

Posłała jej pełne niedowierzania spojrzenie.

- Nie, nie zostawiaj mnie!

- O matko – uderzyła się w czoło. – Która godzina?

- Ósma – odpowiedziała niepewnie Alice.

Cuddy zerwała się z łóżka i z ręcznikiem po pachą pobiegła do łazienki.

***

- Wstawajcie! – Zrzuciła kołdrę z Wilsona i House’a.

- Mmm. Co? – spytał przeciągle Jimmy.

- No wstawaj, no – zaczęła łaskotać Grega.

Złapał ją w pasie i przyciągnął w swoją stronę.

- O sorry – przeprosił, delikatnie ja z siebie zdjął, po czym przeciągnął się.

- Która godzina? – spytał James.

- Wpół do dziewiątej. Zaraz mamy zielarstwo – poinformowała ich.

- O cholera. – Wilson i House w jednym momencie zerwali się z łóżek i pognali do łazienki. Po chwili wyszli z niej gotowi. Dopiero teraz Greg zauważył jak wyglądała Cuddy. Była w czarnej spódnicy do kolan, granatowej bluzce z długim rękawem, a na głowie miała dwa śliczne kucyki. No cóż, o wyglądzie House’a nie można było powiedzieć, że był śliczny, choć był co najmniej normalny – jak na nastolatka w mugolskiej szkole, nie magicznej. Jasne jeansy, adidasy, obcisły biały t–shirt, a na nim błękitna koszula, podkreślająca kolor jego oczu. Wilson jak zwykle, wyglądał o wiele porządniej, co nie zawsze znaczy lepiej. Ciemne spodnie, wypastowane buty, biała koszula i krawat. Oczywiście cała trójka miała na sobie szaty, niestety tylko Lisa tę z salonu. Zaraz po rozpoczęciu roku House zwinął jakiemuś koledze czarny materiał, który ten chciał przeznaczyć na zasłony, bo jak twierdził czerwone, są brzydkie. Oczywiście to Wilson został wkopany w najczarniejszą robotę pod tytułem szycie i czary. Na szczęście w książce było coś na ten temat. Zajęło mu to praktycznie cała noc, ale jemu i House’owi się nie oberwało za brak odpowiedniego ubioru szkolnego.

Szybko pobiegli na Szkolne Błonia. Oczywiście po drodze o obyło się bez niejednego potknięcia Wilsona. Pani Belby właśnie zamykała drzwi do cieplarni.

- Chwileczkę, proszę poczekać. Jeszcze my! - krzyknęli.

- Szybciutko, szybciutko - pośpieszyła ich nauczycielka.

- Dziękuję – mruknęło każde z nich przechodząc koło niej.

- Jest komplet? – Rozejrzała się po uczniach. – Wspaniale. Dzisiaj omówimy dyptam. Proszę, podejdźcie tutaj.

Wszyscy szybko ustawili się przy krawędziach dużego, szklanego blatu.

- Oto roślina dyptamu. Ma duże różowe kwiaty i torebkowate owoce. Wydziela silny balsamiczny zapach.

- Czy można coś z nich wytworzyć?
-
Silny eliksir oczyszczający rany, panno Cuddy - odpowiedziała profesorka na zadane pytanie. - Dzisiaj będziecie uczyć się jak przesadzać rośliny. Na początku spróbujemy z dyptamem, ale na następnej lekcji nie będzie już tak łatwo. Patrzcie uważnie jak to się robi – Pokrótce zademonstrowała jak przesadzić roślinę wraz z korzeniem, po czym rozstawiła ich do trzyosobowych stolików.

- Bardzo dobrze, James. – pochwaliła go. – Uwaga, uwaga! Niech wszyscy spojrzą jak to robi pan Wilson. No pokaż im – uśmiechnęła się do niego ciepło.

Wilson zademonstrował jak powinni prawidłowo przenieść roślinę do nowej doniczki, czym zasłużył na brawa klasy i pani profesor.

- 10 punktów dla Gryffindoru. Brawo.

- Dziękuję.

- Już koniec lekcji, dziękuję wam. Do widzenia.

- Do widzenia, pani profesor.

Uczniowie porozbiegali się na swoje zajęcia, bądź do dormitoriów. Jimmy, Lisa i Greg postanowili pójść na spacer po Błoniach.

- Cały dzień zawalony – House nie krył zdegustowania.

Lisa złapała go za rękę, a Wilson objął ramieniem – tak po przyjacielsku. House spojrzał na dziewczynę i obdarzył ją ciepłym uśmiechem. Trzeba było przyznać, że tworzyli świetną paczkę.
Zatrzymali się nad jeziorem i usiedli pod starym dębem.

- Dobrze mi tu.

- Pod drzewem?

- Przy tobie, głuptasie* – nachyliła się i musnęła ustami jego wargi.

- Zaczekaj chwilę – odwrócił się przodem do Wilsona i posła mu znaczące spojrzenie.

- To może ja pójdę? – spytał zmieszany całą sytuacją James.

- Idź – odpowiedzieli równocześnie. Spojrzał w jej oczy. Dopiero teraz zauważył jak dziwny mają kolor. Były niebiesko–szarozielone. No naprawdę, jakby nie mogły się zdecydować, pomyślał. Iskrzyły się niebezpiecznie, ale podobało mu się to. Ten błysk w oku dopełniał całości.

Przybliżyła się do niego, tak, że czuła na swojej twarzy jego oddech. Ich usta znowu się złączyły. Po chwili oderwał się od niej. Mieli płytkie oddechy i wypieki na policzkach.

- Czego ode mnie oczekujesz?

- Słucham?!

- Czego ode mnie oczekujesz?

- Nie rozumiem cię.

- Eh. Nie ważne – machnął ręką i znów zanurzył się w jej wargach. Były tak kusząco miękkie.

- Kocham cię, kocham, kocham, kocham! – szeptała między pojedynczymi całusami.

Pogładził ją po włosach i objął ramieniem, a ich twarze oświetlały promienie słoneczne.

- Ja ciebie też.

***

Wpadli do klasy trzymając się za ręce i dopiero będąc przy swoich ławkach je puścili. Wyciągnęli podręczniki, pióra, pergaminy i kałamarze, po czym usiedli.

- House, Cuddy! Spóźniliście się 15 minut!

- Przepraszamy – odparła skruszona Lisa.

Greg siedział tylko z założonymi rękoma na piersi i cicho pogwizdywał.

- Panie House, nie mi pan nic do powiedzenia?

- Przepraszam? – zironizował.

- W takim razie odpowiecie mi na pytania. Panno Cuddy – jakiego zaklęcia użyjesz, by przenieść przedmiot z jednego miejsca na drugie?

Ręka Jamesa wystrzeliła w górę.

- Nie wiem – wyszeptała.

- Panie House, może pan wie?

- Niestety, pani profesor.

- Zabieram po 5 punktów każdemu z was. I więcej mi się nie spóźniać, bo następnym razem zaliczycie szlaban.

- Panie Wilson, czy chciałby pan coś powiedzieć?

- Ja. Tak chciałbym odpowiedzieć na pani pytanie.

- Proszę bardzo.

- Zaklęcie nazywa się Wingardium Leviosa.

- Bardzo dobrze. Nadrobił pan stratę punktów pańskich przyjaciół. 10 punktów. Przećwiczmy na razie na sucho. Powtarzajcie za mną. Wingardium Leviosa.

- Wingardium Leviosa - odpowiedziała klasa chórem.

- Bardzo dobrze. Czy każdy ma pióro?

Uczniowie podnieśli swoje rekwizyty.

- Świetnie. Teraz niech każdy spróbuje unieść swoje pióro. Za pomącą zaklęcia, panie Yexley.

- Wingardium Leviosa – mruknął House pod nosem i machnął różdżką. Jego pióro powoli uniosło się w górę.

Cuddy i Wilson patrzyli na nie jak zahipnotyzowani.

- Uwaga, niech wszyscy spojrzą na pana House’a. Gratulacje. 5 punktów dla Gryffindoru - rozległ się dzwonek oznajmiający koniec lekcji. - Radzę poćwiczyć w wolnym czasie. A teraz zmykajcie.

- Do widzenia – mruknęła Cuddy, przechodząc koło pani profesor.

* nie wiem z jakiego to fika, ale pamiętam cytat piąte przez dziesiąte

- Dobrze mi tu.
- Przy kominku?
- Przy tobie.

betowała soft! dzięki Ci za to!

Kejli

Czytam sobie i czytam od samego początku. A teraz postanowiłam skomentować. Potter był (i nadal jest) moją pierwszą obsesją jako taką. I połączenie Pottera z House'em na początku uznałam za bardzo dobry pomysł. Na początku... Zapewne, gdyby pisał to ktoś z większą wprawą literacką, byłoby to lepiej pociągnięte. Bardziej rozbudowane i w ogóle. A teraz dalsza część komentarza.

Akcja leci na łeb na szyję. Co mi się nie bardzo podoba. I skupiasz się na dialogach, a opisów istnieje szczątkowa ilość. Na początku pisania zawsze tak jest (wiem z własnego doświadczenia), ale mam nadzieję, że to poprawisz. Co do postaci. Charakteru postaci naprawdę nie widać. Kilka złośliwych uwag było wypowiedzianych, ale na tle reszty wypada to słabo. Za to ostatni rozdział jest strasznie słodki. Mogłabym się pokusić o uwagę, że nawet był sweet. No i kanon House'owy naprawdę sobie poszedł... gdzieś. I Wilson zawsze wszystko wie. Niezależnie od przedmiotu czy sytuacji. Trochę Maryśka Zuzanna w wersji men

House nie zachowuje się jak swój dorosły odpowiednik i coś szybko sobie tą miłość z Lisą wyznali. A Cuddy-nastolatka też się zachowuję inaczej niż Cuddy-dorosła.

Czytając to opowiadanie sama nie wiem, czy to jest próba umieszczenia House'a w Potterze, czy Pottera w Housie. Zapewne zamysł dotyczył tego drugiego. Czyli magia, czary, szkoła itd. Więc mamy dworzec w New Jersey, zamiast tego na King Cross, Weekly zamiast Hogsmeade (chociaż tu nie mogę dojść, czy chodzi o Hogsmeade, czy o Hogwart), zmiana imion profesorów. Ale potem pojawia się Hogwart, Gryffindor, Slytherin i punkty. I wszystko zaczyna mi się mieszać.

Co mnie jeszcze, powiedzmy drażni. Ano lekcje mnie drażnią. James, Greg albo Lisa się wykażą, zdobędą punkty i koniec lekcji. Nie mówię, że masz opisywać całą lekcję, ale przydałoby się, gdyby pojawiło się coś w stylu "Do końca lekcji nie działo się nic ciekawego." albo "Profesor do końca lekcji kazał im ćwiczyć zaklęcie." albo "Profesor kazał wypisać im dziesięć zastosowań zaklęcia w praktyce i pod koniec lekcji miał je zebrać." itp.

Ćwicz, ćwicz, pisz dalej, rozwijaj się w tym kierunku. Bo opowiadanie ma potencjał i zapewne kolejne rozdziały będą lepsze od strony technicznej (i nie, nie chodzi mi o ortografię i interpunkcję, tylko o styl). Pomysłów też masz sporo, sądząc po ujawnionych spojlerach, więc czekam. I mam nadzieję, że opowiadanie będzie dociągnięte do końca.

Ach, moja opinia jest moją subiektywną opinią, w której ujawnia się mój cały perfekcjonizm i czepialstwo. Jakby ktoś chciał się czepiać.

baby

tak wiem, że jest słodko, aż za słodko, ale to było mi potrzebne do pewnego innego pomysłu. i tak sobie myślę, że może zatytuuję ten temat - Czary - mary - rok pierwszy i gdy ten skończę, zajmę sie rokiem drugim, itd.
opowiadanie mam zamiar pociągnąć na 7 (!) lat + epilog, co bedzie dla mnie wyzwaniem i to dużym.
też uważam, że gdyby pisał to ktoś z większą wprawą byłoby, lepiej, o niebo lepiej, ale nikt na to nie wpadł (powiem, niestety), także napiszę do końca.

thirteen_

baby, cudnie piszesz.

a ten opek jet świetny

Pottera też bardzo lubię. Podziwiam za pomysł
Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy.

Weny, weny, weny, weny!!!

neko.md

baby , ia ćem ufielbiam

mushe ci pshysnać, rze bardzo uadnie pishesh i mji shie to bardzooo podoba

dzienkóje za dedyk

bardzo shlicznie, powtórzem

i czekam na następną część

pozdrafiam,
óteshacz śe f tfash

IloveNelo

Po części zgadzam się z Kejli, ale uważam też, że wpadłaś na naprawdę świetny pomysł i nie idzie ci źle

Nie zmarnuj tego fika

Pozdrawiam

coolness

czarodziejka

O mamo! Czemu ja jeszcze nie skomentowałam?

Dziękuję za dedyk.

Wszystko fajnie tylko jakoś nie pasuje mi, że House tak od razu z Cuddy? Jak dla mnie za szybko.

A i jeszcze Kejli ma rację z tymi lekcjami to jedno zdanie by się przydało.

Ja proszę więcej houseowości.

i moich kochanych opisów.

Co nie zmienia faktu, że fik mi się bardzo podooba.

Pisz dalej i ani się waż porzucać!

Wena baby

czarodziejka

baby, ja chcę więcej! Już! Teraz!

Cherry Lady

Genialne! Mi się podoba, że są dialogi, nie przepadam za tym jak jest za dużo opisów, choć tutaj mogłabyś dać ich ciut więcej.