Podróż życia [NZ]

GosiaczeQ_17

mazeltov bez przesady

A czy wpadnę na jeszcze jakiś pomysł kiedyś nie gwarantuję...

Asia co ty tu robisz?

Ja nic nie zrobiłam

To Ciebie nie ma na skype ciągle

Czuję się samotna...

Wiesz, że dla Ciebie wszystko, więc się już nie gniewaj

A teraz kolejna część. Dedykowana Asi

(na zgodę)

Enjoy!

Cz.5

Nagle do pomieszczenia wszedł stewardes.
- Przepraszam, ale co państwo tu robią?
- Nie widać? Pilotujemy sobie. Jakby to grzecznie ująć... - Położył palce na brodzie udając, że intensywnie myśli i dodał - nie twoja zakichana sprawa!
Cuddy obdarowała diagnostę znaczącym spojrzeniem. Posłał jej takie samo, po czym znowu zwrócił się do gościa.
- A tak poza tym fajne spodnie, w sklepie nie było męskich?
Chłopak wykrzywił buzię w dziwnym grymasie, patrząc na swoje nogi.
- Ale przecież... - Nie dane mu było dokończyć, gdyż House znowu się wtrącił, wstając z miejsca i wypychając gościa za drzwi.
- Fajnie się gadało. Szkoda, że już musisz iść NARESZCIE.
- Pan jest niespełna rozumu. Nie może pan. Czy pan się w ogóle na tym zna? Jest pan nieodpowiedzialnym, zarozumiałym.... głupcem! - Końcówkę zdania wykrzyczał już za, zamkniętymi przed nosem, drzwiami.
- Poszukaj sobie innych kolegów! - rzucił za nim diagnosta i usiadł z powrotem, masując prawe udo, które znowu dało o sobie znać.
- Boli? - zapytała Cuddy z troską w głosie, na moment zapominając, o zbliżającej się śmierci.
- Nie, łaskocze - odpowiedział ironicznie.
- Dobra, to co teraz zrobimy? - Wiedziała, że House nie potrzebuje współczucia. - Nie możemy...
- Jednego natręta się już pozbyłem. - Wskazał laską na drzwi. - Chcesz dołączyć?
Cuddy już miała otwarte usta, żeby coś powiedzieć ale House ją ubiegł.
- No właśnie, więc przestań histeryzować kobieto.
- Boję się. - Położyła swoją drobną dłoń na jego kolanie. Trochę się obawiała reakcji towarzysza, ale co tam i tak umrą. W tej sytuacji kompromitacja przed House'm to był pikuś. Nic nie powiedział. Przykrył tylko jej dłoń swoją i popatrzył głęboko w oczy wzrokiem, który tylko on umie z siebie wykrzesać.
"To niesamowite, ile może powiedzieć jedno niewinne spojrzenie" - pomyślała i trochę uspokojona odetchnęła głęboko pierwszy raz od jakichś 10 minut.

Wiedziała, że nie ma sensu dalej się go o cokolwiek wypytywać. Znowu mu uległa i dała wolną rękę. Zazwyczaj się za to nienawidziła, jednak tym razem nie widziała tego w ten sposób. Była wdzięczna, że ma obok kogoś takiego. Kogoś, kto potrafi zachować zimną krew w każdej sytuacji. Nie ważne teraz były infantylne powody tego zachowania. Z zamyślenia wyrwało ją stukanie w okienko od drzwi i głośne krzyki kobiety za nimi. Obok niej stał stewardes, którego nasi bohaterowie mieli już okazję poznać.
- Proszę pana! Niech pan zostawi ster w spokoju! Proszę mnie wpuścić. - Waliła pięścią ile sił.
- Nie dadzą się człowiekowi zabawić - westchnął, wywracając oczami. Wstał i uchylił drzwi, wystawiając przez nie głowę. Cuddy natychmiast ustawiła się za jego plecami.
- Chłopczyk przyprowadził mamuśkę? - Bardziej stwierdził niż zapytał i kiwnął głową na kobietę, którą zmierzył wzrokiem od dołu do góry. Na oko miała 50 lat, przy kości, rude włosy, droga odzież i biżuteria. Jakaś paniusia z dobrego domu.
- Proszę się nie wygłupiać! Mam prawo wiedzieć, co się dzieje, a pan nie ma prawa decydować o życiu nas wszystkich. - Próbowała się wepchnąć do pomieszczenia, ale laska ułożona poziomo jej to uniemożliwiała.
- Popatrz. Zostawiłem Cameron w New Jersey, a ta nasłała na mnie swoją ciotkę - zwrócił się do Cuddy, która tylko wywróciła oczami na te słowa.
- Ile ma pani lat? - Odwrócił się znowu do kobiety, która w końcu przestała napierać na laskę.
- Jak pan śmie?!
- HOUSE! - Za jego plecami rozbrzmiał głos administratorki.
- Kobieto, nie bądź zazdrosna. My tylko rozmawiamy - rzucił, nie odwracając głowy.
- Więc? - popatrzył wyczekująco na starszą kobietę.
- Ale co ma piernik do wiatraka?!
- To, że dobry cukiernik może zrobić wiatrak z piernika. To ile?
- A na ile wyglądam? - odpowiedziała na odczepnego już totalnie zmieszana.
- Nie, to nie możliwe. - Wzdrygnął się i z niedowierzaniem teatralnie potrząsnął głową. - Ludzie, nie żyją tak długo.
- Cham! - rzuciła i odeszła. Chciała jak najszybciej znaleźć się jak najdalej tego dupka.
- A ty na co czekasz?
"Hmmm... spodnie już były..." - Diagnosta pomyślał chwilę.
- Fajna koszula. Dobrze ci w tym kolorze, jest tak samo pedalski jak ty. - Poruszał znacząco jedną brwią. - A teraz dość widzenia.
Zrezygnowany chłopak pokręcił głową.
- Życie jest ciężkie. Zwłaszcza WARIATA. - Popatrzył znacząco na diagnostę, a panią dziekan obdarzył nieco przestraszonym spojrzeniem.
- Ja nie jestem wariatem. Ja jestem samoloootem - powiedział House z pasją w głosie i opętaniem w oczach. Dla większego efektu wykrzywił jeszcze twarz. Wystraszony chłopak wycofał się, omal nie przewracając stolika z jedzeniem.

sarah_amelia

Świetne!
Masz niesamowite poczucie humoru. Wywołałaś u mnie wielki uśmiech na twarzy, a nawet i wybuchy śmiechu

W całą tą pokręconą sytuacje wplotłaś jeszcze odrobinę Huddy, rozwalające teksty i jestem w niebie!

Czekam na więcej
Sarah_Amelia

mazeltov

"- A na ile wyglądam? - odpowiedziała na odczepnego już totalnie zmieszana.
- Nie, to nie możliwe. - Wzdrygnął się i z niedowierzaniem teatralnie potrząsnął głową. - Ludzie, nie żyją tak długo."

ten tekst jest boski gdyby byly zawody jak w 10 sekund zrazic do siebie ludzi House byl by zlotym medalista

a swoja droga ciekaweco wykombinuje bo House nawet ja udaje nieodpowiedzialnego dupkak to zawsze ma jakis plan awaryjny

Sarusia

Mwhahahaha

Uwielbiam Twojego House'a. Jest równie śmieszny, co ten prawdziwy!
Przyczepiłabym się za to do Cuddy, trochę jej brakuje charakteru. Niechże mu w końcu odpowie jakąś ciętą ripostą, przecież potrafi to jak nikt inny!

Perełki:

GosiaczeQ_17

sylrich05

czekam na cd.

GosiaczeQ_17

Więc tak. Po przeczytaniu Pana Tadeusza napisałam kolejną część opowiadania. Kiedy napiszę kolejną nie wiem... muszę powiedzieć, że nie wiem czy znajdę czas w dni powszednie, więc możliwe, że teraz bd nowe części w weekendy się pojawiały. No chyba, że zdarzy się chwilka wolnego czasu na pisanie

Dziękuję za wszystkie komentarze te miłe i te niemiłe. Muszę powiedzieć, że niektóre mnie inspirują

Więc wielkie dzięki

A teraz życzę miłego czytania
Dedykowane wszystkim, którym chce się czytać i komentować moje wypociny

Enjoy

Cz.6

- Musisz to robić? - odezwała się, gdy znowu usiedli na miejscach dla pilotów. - Na co ja się zgodziłam? - zapytała jakby samą siebie, ukrywając twarz w dłoniach.
- Nie moja wina, że są idiotami.
Podniosła głowę.
- Nie chcę cię martwić, ale wszystkich masz za idiotów.
- Nieprawda. Ty jesteś wystarczająco... bystra, żeby ze mną rozmawiać. Jednym słowem dajesz radę. A, nie! W dwóch słowach. - Pokręcił głową jakby chciał powiedzieć "jaki ja jestem nieogarnięty".
- Mam się czuć zaszczycona? - Pytanie bardziej brzmiało jak stwierdzenie.
- Coś w ten deseń.
Na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.
- Dobra, no to pilotuj. - Albo mu się wydawało, albo ta seksowna brunetka posłała mu zalotne spojrzenie. Po dłuższym zastanawianiu się, zrzucił to na kark zmęczenia i swojej bujnej wyobraźni.
- A tak w ogóle to jaki jest plan? - dodała przerywając jego myśli.
- Plan jest taki... - zaczął niepewnie - ... że nie ma planu. - Powiedziawszy to, założył bezradnie dolną wargę na górną. O tak długo czekał na tą minę. Było to niedowierzanie, zszokowanie, niepewność i strach w jednym, przeradzające się powoli w złość. Dlatego postanowił to przerwać, bo jeszcze by się na niego rzuciła. Uwielbiał ją zaskakiwać.
- Nie bój się. Żartowałem.
Lisa odetchnęła z ulgą, ale na jej twarzy pozostał ten dziwny grymas.
"Kurcze, że zawsze muszę dać się nabrać temu gamoniowi."
- Bardzo zabawne - wypowiedziała już na głos, potrząsając głową i przedrzeźniając jego głupi uśmieszek.
- A tak na poważnie, to każdy idiota - uprzedzając twoje myśli ja nim NIE jestem - potrafi połączyć się z wieżą.
Cuddy palnęła się ręką w czoło, aż ją zabolało. Jak mogła przegapić coś tak oczywistego? Odpowiedź była prosta. Ludzie nie myślą w obliczu śmierci, nie są sobą. Jednak on... był taki... po prostu zawsze ją intrygował. W czasie, gdy masując czoło, ubolewała nad własną głupotą, House zabrał się do szukania czegoś w rodzaju mikrofonu. Znalazł tuż nad głową swojej szefowej. Nachylił się nad nią i ręką sięgał celu. Cuddy chcąc, nie chcąc, musiała zakończyć wewnętrzną walkę własnych myśli, gdyż zaskoczyła ją nagła bliskość diagnosty. Czuła jego zapach. Dopiero po chwili zauważyła do czego wyciąga rękę.
"Jak mogłam, znowu tak stracić głowę?"
W końcu chwycił. Uczynił to jednak tak mocno, że urwał kabel.
- Ups - bąknął i zrobił niewinną minkę.
- No to pięknie - Lisa załamała się już kompletnie. Zdenerwowanie wzięło górę.
- Ty myślisz czasem, czy tylko taszczysz ten mózg?! - Wybuchnęła.
- Daj mi się chwilę zastanowić... hmm... Co ja mówię, przecież nie mogę tego robić, bo ja w ogóle nie posiadam mózgu - powiedział, udając nagłe olśnienie. Nigdy nie potrafił wprost, przyznać się do błędu.Tymi słowami nieco rozchmurzył swoją towarzyszkę.
- Spokojnie, przecież to nie może być takie skomplikowane - mówiąc to, naciskał guziki jeden po drugim.
- Przestań! W ten sposób nic nie zdziałasz. - Próbowała uspokoić napalonego House'a, co nie należało do rzeczy łatwych. Nagle jeden z naciśniętych przycisków otworzył, ukrytą do tej pory, szufladkę pod sufitem. Diagnosta wyciągnął z niej mały przewodnik dla pilotów.
- Mówiłem. Proste jak baranie rogi.
Po krótkim zapoznaniu się z lekturą, wpatrzony w ster, zaczął intensywnie się nad czymś zastanawiać. Obserwowała go przez chwilę. Lubiła to robić. Szczególnie, gdy był w świecie własnych myśli. W końcu postanowiła się odezwać.
- Nie myśl tyle, bo myśliwym zostaniesz - zakpiła przyjaznym już tonem. Nie potrafiła się na niego długo gniewać.
Popatrzył tylko w jej stronę, ale tak jakby nie usłyszał, że ktoś coś do niego powiedział. Doskonale wiedziała co oznacza ta mina.
- No dobra geniuszu, to co wymyśliłeś?

sylrich05

i jeee. .. jestem pierwsza. ..

Po pierwsze nie będę mówić jak bardzo mi się podobała ta część, bo nie ma takich słów, albo po prostu ja takich nie znam.

Błędów nawet nie szukam, bo szczerze mówiąc sama dużo ich robię.

No i czekam na kolejną część.

Fik cud, miód i czekolada. .. A jak to u mnie w szQl mówią: "a może frytki do tego. ? ".
Kocham tego fika. ..

sarah_amelia

mazeltov

zgadzam sie z sylrich05 ciezko jest znalesc takie slowo ktore oddaje to co sie czuje po przeczytaniu tego

z jedej strony przeciez wiemy ze pilot nie zyje a najbardziej nieodpowiednia osoba siedzi za sterami i ze wszyscy moga zginac ale tym jak prowadzisz dialogi pomiedzy nasza ukochana dwojka grozba smierci schodzi an boczny tor

dialogi sa smieszne i Housowe, greg zgrywa idiote, Cuddy sie wkurza a mazeltow sie palcze ze smiechu

zycze wena na kolejna czesc i co najwazniejsze czasu zebym nie musiala czekac do weekendu

GosiaczeQ_17

Fajnie, że mogę komuś poprawić humor. Wczoraj wieczorem wen mnie naszedł i zanim poszłam spać napisałam kolejną część

Chciałam rano ją wstawić ale będziecie musieli poczekać do popołudnia lub wieczora, bo zaspałam i teraz czmycham do szkoły

magdalenka

błagam nie uzywaj więcej słowa PATRZAŁ bo mi to tak po oczach jedzie, że aż przeszkadza

ale ogólnie świetny pomysł, tekściory niezłe, można się ubawic

GosiaczeQ_17

lisek

No i tą częścią mnie przekonałaś

To znaczy podobało mi się od samego poczatku

ale teraz to dopiero będzie się działo

Na początku pomysł z samolotem wydawał mi się taki jakiś hmm... sama nie wiem, ale teraz kupuję go w całości

Oby to była jakaś bezludna wyspa

Wena

Czekam niecierpliwie

Ps. Fakt poczucia humoru nie można Ci odmówić

coolness

Wcześniej nie przeczytałam, ponieważ nie zdążyłam. Poza tym humor miałam nie ten... jednak dzięki mojej klasie i ich głupich tekstom już nie mam aż tak wielkiego doła.

Poczucie humoru rzeczywiście masz. Mój brat przed chwilą wpadł do mojego pokoju z pytaniem: A ty co? Z czego się tak śmiejesz*?
A ja na to: Bo House został wystrugany z drewna.
On: A nie mówiłem... jesteś wariatką...

GosiaczeQ_17

lisek

Przecież wszyscy wiemy, że byłby do tego zdolny

Albo nie, jak się na nim poznają to wszyscy rozbitkowie uciekną pod osłoną nocy na wielkiej tratfie i pewnego ranka Huddy obudzi się zupełnie samo na tej wyspie

A tak serio to bezludna miała oznaczać, że nikogo więcej prócz rozbitków, wiem powinnam napisać niezamieszkała, w sensie, że nie uratują ich za szybko

coolness

Lisku, ja bym tak jeszcze zostawiła tego małego chłopca. Zeswatałby ich

(tak w zastępstwie za Wilsona

)

sylrich05

przecudne czekam na cd.

sarah_amelia

monad

Hehe

a ja proponuję

niedźwiedzia polarnego

jak szaleć to szaleć

Na pewno nie było jeszcze Huddy w tle z misiaczkiem polarnym

I byłoby HuddyLost

Podoba mi się ten fik całkiem, choć nie komentowałam go wcześniej

wyczułam w poprzedniej części spore zainteresowanie i humor mi się coraz bardziej podoba

magdalenka

- A tak poza tym, zastanawiam się, ile potrzeba drewna - dodała.
Dałby rękę uciąć, że na poważnie, intensywnie nad czymś myślała.
- Na co? - zapytał odruchowo i od razu tego pożałował. Widocznie nie tylko on był dobrym aktorem.
- Na to żeby wystrugać takiego debila jak ty. - I to było ostatnie zdanie, jakie do niego wypowiedziała zanim odeszła.

to było prześmieszne!
gratuluję wena i czekam na cd

NiEtYkAlNa

GosiaczeQ_17