Forum House M.D Strona Główna
 FAQ   Szukaj   Użytkownicy   Grupy    Galerie   Rejestracja   Profil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości   Zaloguj 

Podróż życia [NZ]
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3, 4, 5  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum House M.D Strona Główna -> Przechowalnia
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
sylrich05
Ratownik Medyczny
Ratownik Medyczny


Dołączył: 23 Lis 2009
Posty: 164
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Btm
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Czw 20:04, 07 Sty 2010    Temat postu:

przeczytałam ten fik jeszcze raz od samego początku. i mogłabym tak jeszcze raz i jeszcze raz, po prostu bez końca. GosiaczeQ_17 ty po prostu piszesz cudownie. ja też chcę tak pisać. oczywiście czekam na kolejną część.

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Lisa_Cuddy
Student Medycyny
Student Medycyny


Dołączył: 03 Sty 2009
Posty: 149
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5

Płeć: Kobieta

PostWysłany: Pią 14:48, 08 Sty 2010    Temat postu:

Rozbici na wyspie ! Masakra ! Świetny pomysł :d Zapowiada się ciekawie D:

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
GosiaczeQ_17
Proktolog
Proktolog


Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 11:13, 10 Sty 2010    Temat postu:

No to obiecana kolejna część. Nie wiem czy wyszło mi coś takiego jak chciałam ale trudno nie zawsze można mieć to co się chce
Dedykowane wszystkim, którzy czytają i cierpliwie czekają


Cz. 8

Diagnosta ściągnął koszulkę i podłożył sobie pod głowę. Po skończeniu "ciężkiej" pracy, należał mu się odpoczynek. Leżał tak na piasku z przymkniętymi oczami. Nagle coś, a raczej ktoś przerwał jego spokój. Niechętnie podniósł powieki.
- A już myślałem, że jest zaćmienie. - Popatrzył znacząco na jej tyłek. - Niestety albo stety to tylko twój zderzak. Teraz łaskawie stań z drugiej strony, bo się nie opalę.
- Jesteśmy lekarzami, więc...
- Eureka! - Przerwał jej. Cuddy nie zważając na jego kpinę ciągnęła dalej
- Musimy poinformować ludzi, zobaczyć czy ktoś nie jest ranny i...
- Nie mój cyrk, nie moje małpy. Nic nie musimy.
- House, poudawaj chociaż lekarza. Proszę... - powiedziała zrezygnowana.
- Ok. Skoro tak ładnie prosisz. - Wywrócił oczami.
- Tak po prostu?
- Nic nie dzieje się tak po prostu. - Wysłał lubieżny uśmieszek i prawie pożerał ją w tej chwili wzrokiem.
- Dobra ludzie, słuchajcie! - powiedział, a raczej krzyknął, wstając i otrzepując się z piasku. Wszystkie twarze zwróciły się w ich kierunku. Ludzie podeszli i ustawili się naokoło mówiącego.
- Możecie wierzyć albo nie, ale jesteśmy lekarzami. To tak dla wiadomości jakby ktoś POTRZEBOWAŁ. I nie żebyśmy chcieli z wami gadać. - Cuddy zmierzyła go wzrokiem i dodała
- Nie przejmujcie się. To jest dr. House - najlepszy diagnosta na świecie. Jest tak samo wielkim dupkiem jak lekarzem. I na prawdę jeśli będziecie potrzebowali pomocy, to się do nas zgłoście. - Tymi słowami uspokoiła trochę rozbitków. Najbardziej chyba stewardesa i pewną kobietę, którzy już myśleli, że mają do czynienia z wariatem. Jedak House nie odpuścił
- O tak. Lubimy sobie czasem pogrzebać w człowieku. Nawet nie wiecie, jak się cieszę. Na tej wyspie może być pełno nieznanych wirusów, które możecie złapać - powiedział z pasją, a przerażeni ludzie rozeszli się błyskawicznie. Przy diagnoście została tylko jedna osoba. Stała i patrzyła na niego z wyrzutem.
- House, miałeś być...
- Miałem udawać lekarza - wtrącił z niewinną miną. - No nie patrz tak na mnie. I tak przyjdą, jak coś się będzie poważnego działo, a w ten inteligentny sposób pozbyłem się hipochondryków. Właściwie to powinnaś mi jeszcze podziękować.
Cuddy słuchała tego wywodu z zainteresowaniem, a gdy usłyszała ostatnie zdanie, zaskoczona parsknęła śmiechem i rzuciła
- Chyba żartujesz! Jestem pod wrażeniem, że zawsze potrafisz słowami wybronić swoje postępki, ale ja nie jestem idiotką, co już wcześniej zauważyłeś.
- Więc cofam to co zauważyłem.
- Więc ja cofam to, co cofnąłeś, że zauważyłeś.
- Hej! Nie możesz cofać MOJEGO cofania. - Zrobił minę dziecka, które nie dostało cukierka. Cuddy nie wytrzymała już i zaśmiała się szczerze. House czuł się zwycięsko. Był dumny, że udało mu się ją rozśmieszyć. "W zasadzie nie wiedział dlaczego to robi. Bo uwielbia jej uśmiech? Tak zdecydowanie jest najpiękniejszy ze wszystkich, jakie w życiu widział." Wyrwał się z zamyślenia i zauważył, że Cuddy go obserwuje i czeka aż on łaskawie przestanie myśleć. Wręcz zmuszony, by coś powiedzieć, zapytał
- A gdzie jest nasz milusiński?
- Nasz? - Zaskoczyło ją to, ale zrobiło jej się jakoś dziwnie ciepło w okolicy serca. Ten stan popsuł oczywiście nie kto inny jak pewien znajomy lekarz, z którym teraz rozmawiała, który o ironio właśnie ten stan wywołał.
- Tak. Nasz w sensie, że moje i twoje znalezisko. - Wytłumaczył jak dziecku.
- No tak tylko po tobie mogłam się spodziewać takiego nazewnictwa. - Pokręciła głową ze zrezygnowaniem i odwróciła ją w stronę oddalonej skały, na której siedział chłopiec. House podążył za jej wzrokiem, jakże rozmarzonym wzrokiem.
- Nigdy nie zrozumiem kobiet - powiedział prawie bezgłośnie. "Co one widzą w tych małych potworkach?" - dodał już w myślach.
- Coś mówiłeś? - zapytała, nie odrywając oczu od dziecka.
- Nie, przesłyszało ci się. - Słowa diagnosty rozpoczęły ciszę.
Stali tak i obserwowali jeden punkt. House "to coś" na skale. Cuddy pięknego, biednego chłopca. Greg myślał jak można chcieć aż tak bardzo użerać się przez całe życie z bachorem. Lisa rozmarzona wyobrażała sobie, że Max, bo tak miał na imię mały brunet, jest jej dzieckiem. "Jak miło by było." Przyszło jej nawet do głowy, żeby nie szukać rodziców, ale odrzuciła tą myśl z prędkością błyskawicy, przerażona własnym egoizmem... desperacją?


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez GosiaczeQ_17 dnia Nie 11:14, 10 Sty 2010, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
mazeltov
Neurolog
Neurolog


Dołączył: 28 Paź 2009
Posty: 1656
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z poczekalni
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 14:11, 10 Sty 2010    Temat postu:

moze nie zawsze mozna miec to czego sie chce ale jak sie postara to mozna dostac to czego sie potrebuje

podoba mi sie zreszta jak cala reszta poczucie humoru w tym fiku wynosi jakies 200%
ciekawe jak to sie dalej potoczy czekam na cd


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
AleXsiok
Student Medycyny
Student Medycyny


Dołączył: 26 Gru 2009
Posty: 123
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z piekła ;]
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 15:17, 10 Sty 2010    Temat postu:

Czekam na cd

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
baby
Neurochirurg
Neurochirurg


Dołączył: 07 Lis 2009
Posty: 3013
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z szafy
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 15:30, 10 Sty 2010    Temat postu:

to jest świetne.

w sam raz na poprawę humoru

jest ciekawie, ale ja of kors liczę na HuS, albo chociaż HuK

pozdrawiam i życzę wena,
baby


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
sylrich05
Ratownik Medyczny
Ratownik Medyczny


Dołączył: 23 Lis 2009
Posty: 164
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Btm
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 15:30, 10 Sty 2010    Temat postu:

czekam na cd. to jest sliczne.

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
lisek
Neurolog
Neurolog


Dołączył: 21 Lip 2009
Posty: 1684
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 27 razy
Ostrzeżeń: 0/5

Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 19:51, 10 Sty 2010    Temat postu:

Dlaczego nam to robisz
Człowiek wchodzi na horum o jest nowa część zaczyna czytać wygląda tak czyta dalej wygląda tak czyta dalej i wygląda tak Boskie A potem nagle koniec Się pytam, kiedy ciąg dalszy
Wena


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
coolness
Jazda Próbna
Jazda Próbna


Dołączył: 30 Wrz 2009
Posty: 4481
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 3 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z Krainy Marzeń Sennych, w które i tak nie wierzę
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 20:03, 10 Sty 2010    Temat postu:

House, mi świadkiem, że próbowałam się zebrać do konstruktywnego komentarza. *rozkłada bezwładnie ręce* To nie dla mnie...

Wiedz w każdym razie, że mi się bardzo podoba.

W paru miejscach mignął mi brak dwukropka ( : ). Nie licząc tego, nie widziałam błędów.

Niewątpliwie masz talent do tworzenia dialogów a la House^^

Cytat:
- A gdzie jest nasz milusiński?
- Nasz? - Zaskoczyło ją to, ale zrobiło jej się jakoś dziwnie ciepło w okolicy serca. Ten stan popsuł oczywiście nie kto inny jak pewien znajomy lekarz, z którym teraz rozmawiała, który o ironio właśnie ten stan wywołał.
- Tak. Nasz w sensie, że moje i twoje znalezisko. - Wytłumaczył jak dziecku.


Z tej części chyba najbardziej podobał mi się ten fragment.

Weny życzę


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez coolness dnia Nie 20:04, 10 Sty 2010, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
GosiaczeQ_17
Proktolog
Proktolog


Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Pon 8:23, 11 Sty 2010    Temat postu:

O fajnie, że nawet jak wen mi robi psikusa, mogę napisać coś co się spodoba



lisek napisał:
A potem nagle koniec Się pytam, kiedy ciąg dalszy


No tego jeszcze nie wiem... Mam mało czasu strasznie ale może dzisiaj w szkole muzycznej coś napiszę bo siedzę tam całe popołudnie Ale nic nie obiecuję


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
GosiaczeQ_17
Proktolog
Proktolog


Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 10:52, 16 Sty 2010    Temat postu:

No to kolejna część... nieco wymęczona... tak jak ja po całym tygodniu
Dedykuję ją mazeltov i sylrich05 za wierne czytanie i komentowanie. I liskowi za to, że chce Ci się czytać i komentować te brednie, gdy sama piszesz cudowne ff. Za to, że Twoje zapasy pokory przezwyciężają dumę. Każdy Twój komentarz dla mnie to zaszczyt

Enjoy

cz. 9

- Max! - Z zamyślenia wyrwał go krzyk Cuddy. Nie wiedział jednak kogo woła. Z całą pewnością nie jego. Rozejrzał się dokoła, ale nikogo nie dostrzegł.
- Znalazłaś moją mamę? - zapytał niepewnie chłopczyk, którego teraz dopiero House zauważył, spoglądając w dół.
- Jeszcze nie ale zaraz ją znajdziemy - powiedziała z uśmiechem. Tak na prawdę nie chciała jej szukać. Co to za matka, która zgubiła swoje dziecko. Narazie przedłużała tą chwilę, wykorzystując maksymalnie czas, spędzony z chłopcem. Chciała poczuć tą więź. House widział jej minę, tą konsternację na twarzy. Nie musiała nic mówić, słowa nie były potrzebne. Dobrze wiedział czego Cuddy pragnie. Postanowił jej pomóc... chociaż trochę. Tak, na prawdę, Gregory House zamierzał komuś pomóc. Nie, nie komuś... Zamierzał pomóc jej. Nie wiedział dlaczego, może by jeszcze raz zobaczyć ją uśmiechniętą? Długo się nie zastanawiał i sprytnie wysunął propozycję, która jego zdaniem zajęłaby myśli dziecka, odsuwając je od tematu rodziców.
- Może wybudujesz szałas? Jak prawdziwy mężczyzna. - Dwie pary zaskoczonych oczu zwróciły się w jego kierunku. W jednych kryła się niepewność, w drugich wdzięczność. Cuddy uspokoiła chłopca promiennym uśmiechem, a Housowi bezgłośnie podziękowała.
Poczuł się dziwnie. Musiał przyznać, że rzadko zdarzało się, żeby ktoś mu dziękował.
"W ogóle co się ze mną dzieje? Ja Gregory House, największy dupek robię komuś niefizyczną przyjemność? Ułatwiam trudną sytuację, zamiast ponabijać się z jej ofiar?"
Jak widać sam nie wierzył, w to co przed chwilą uczynił. Kiedy skończył swoje rozmyślania, po nazwaniu siebie przez nie sentymentalnym idiotą, zorientował się , że jest już sam. Rozejrzał się i zatrzymał wzrok. Patrzył teraz na Cuddy, która przebrała się w krótkie, białe spodenki i koszulkę na ramiączkach w tym samym kolorze. Zrobiło mu się gorąco. Nie wiedział tylko czy to z powodu odkrytych części ciała administratorki, czy upału, który panował. Dla bezpieczeństwa przyjął, że dwa w jednym i ruszył w jej kierunku. Była odwrócona tyłem i zapewne się po coś schylała. Zatrzymał się, gdy dzieliły ich jeszcze dwa metry.
- Krowa ma większy i się nie chwali. - Cuddy natychmiast się wyprostowała i odwróciła.
- House!
- Tak się nazywam. Skąd więłaś te fatałaszki? - To powiedziawszy, zmierzył ją swoim bystrym wzrokiem.
- Z walizki? - podpowiedziała z ironią.
- Panno "wszystko wiem", a gdzie walizki?
- Przed chwilą wydostali je z wody. Każdy wziął swoją - powiedziała normalnym tonem już na poważnie.
- A gdzie moja? - zapytał z miną nieszczęśliwego dziecka, ruszając podbródkiem i wargami, w ten sposób udając, że zaraz się rozpłacze.
- Idź poszukaj, tam powinna jeszcze być. - Wskazała palcem w kierunku wraku samolotu. Przyjrzał się jej dokładnie. Chwilę patrzyli sobie w oczy. To była taka gra. Jednak nie doszedł to tego, co ta piękna istota wykombinowała, bo tego, że coś wymyśliła, był pewien. Dobrze znał tą iskierkę w oczach. Pojawiała się zawsze, gdy ich właścicielka miała nad nim przewagę. Nawet nadał jej przydomek "iskierka zwycięstwa". Tym razem jeszcze nie wiedział o jakie zwycięstwo chodzi i tu go bolało. Musiał wiedzieć. Poszedł we wskazanym kierunku. W końcu niczego się nie dowie, stojąc jak kołek. Koło samolotu znajdował się jakiś blond typek. Diagnosta podszedł do niego.
- Gdzie moja walizka? - Postanowił nie owijać w bawełnę. Młodzieniec uśmiechnął się. Wcześniej poznał jego szefową. Wiedział, że z tą dwójką lekarzy będzie niezły ubaw.
- Pranie miałeś?
- Nie? - Uśmiech zastąpiło w tej chwili zmieszanie.
- To po co zęby suszysz? Gdzie ona jest? Znajoma powiedziała, że tutaj rozdawaliście. - Wiedział, że przy takim idiocie wszystko będzie jednak musiał owinąć w bawełnę, a nawet w jedwab.
- Nie mam pojęcia o co panu chodzi. - Udał zdziwienie. Przepraszam ale idę budować szałas i panu radzę zrobić to samo. Wieczór się zbliża. - Jeszcze raz popatrzył na House'a jak na idiotę i ruszył w kierunku lasu. Greg nie wytrzymał i podłożył mu drewnianą laskę pod nogi. Zrobił to na tyle skutecznie, że koleś się przewrócił.
- Ojej! Przepraszam, ale ze mnie kaleka - rzucił z sarkazmem i oddalił się wciąż podenerwowany niewiedzą.
"Co ona sobie myśli? Nikt nie będzie sobie z niego idioty robił. Na dodatek te spodnie... uf... jak tu gorąco... Już ja pokażę tej czarownicy. Zabić to mało."
Z daleka zobaczył ofiarę swojego planu. Już na niego czekała.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
coolness
Jazda Próbna
Jazda Próbna


Dołączył: 30 Wrz 2009
Posty: 4481
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 3 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z Krainy Marzeń Sennych, w które i tak nie wierzę
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 11:06, 16 Sty 2010    Temat postu:

Ten fick jest strasznie zabawny i właśnie przez to bardzo go lubię.

Cytat:
Już ja pokażę tej czarownicy. Zabić to mało."




Nie wiem jak ty to robisz, ale mam przez Ciebie banana na twarzy.

Co śmieszne to fajne. Bardzo fajne

Życzę wena


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Ala
Tooth Fairy


Dołączył: 12 Maj 2009
Posty: 350
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Wonderland
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 11:22, 16 Sty 2010    Temat postu:

"Ja Gregory House, największy dupek robię komuś niefizyczną przyjemność? " niefizyczną przyjemność... Nie no, leżę na podłodze ze śmiechu... Kolejna część znów wyszła super!!!

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
baby
Neurochirurg
Neurochirurg


Dołączył: 07 Lis 2009
Posty: 3013
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z szafy
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 14:04, 16 Sty 2010    Temat postu:

Cytat:
- Gdzie moja walizka? - Postanowił nie owijać w bawełnę. Młodzieniec uśmiechnął się. Wcześniej poznał jego szefową. Wiedział, że z tą dwójką lekarzy będzie niezły ubaw.
- Pranie miałeś?
- Nie? - Uśmiech zastąpiło w tej chwili zmieszanie.
- To po co zęby suszysz?

ómarłam.
te twoje teksty sa boooskie!

pozdrawiam i wena życzę,
baby


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
sylrich05
Ratownik Medyczny
Ratownik Medyczny


Dołączył: 23 Lis 2009
Posty: 164
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Btm
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 16:50, 16 Sty 2010    Temat postu:

to jest przepiękne. ja już chcę cd. przede wszystkim wena.

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
lisek
Neurolog
Neurolog


Dołączył: 21 Lip 2009
Posty: 1684
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 27 razy
Ostrzeżeń: 0/5

Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 9:40, 17 Sty 2010    Temat postu:

Gosiaczku Jesteś kochana Mój ulubiony poprawiacz humoru i na dodatek ze specjalnym dedykiem dla mnie Ja to mam fart Jakie brednie chyba moje komenty a zaszczytem to jest czytanie takich fików jak ten

Twój House jest rewelacyjny Jego rozterki, że robi komuś "Niefizyczną przyjemność"

Cytat:
"Krowa ma większy i się nie chwali"
Mój kochany House

I co dalej....

Czy Cuddy przeżyje starcie z House'm?
Czy House wybuduje szałas?
I dokąd to wszystko prowadzi?

To tyle

Buziaki wena i jeszcze raz dzięki za dedyk


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
GosiaczeQ_17
Proktolog
Proktolog


Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Pon 19:39, 18 Sty 2010    Temat postu:

Jakastam - fajne i w dodatku miłe jest to, że Ci się podoba

Ala - dzięki

sylrich05 - nie bój się, cd na pewno będzie

lisek - My to chyba utoniemy w falach śmiechu. TY mnie ja Ciebie, Ty mnie ja Ciebie... itd.
A dedyk Ci się jak najbardziej należy...

"Czy Cuddy przeżyje starcie z House'm?"
Hmm... to nie miało być nic wielkiego ale po twoim pytaniu może zmienię moje pierwotne zamierzenia dopóki są w głowie

"Czy House wybuduje szałas?"
Się domyśl.

"I dokąd to wszystko prowadzi?"
Narazie jest to jedną wielką zagadką i... niech nią narazie pozostanie Ja narazie sama nie wiem do czego to wszystko prowadzi, ale jak spotkam mojego wena to zapytam. Nie no, a tak na poważnie już wiem jak się ma skończyć. Ale do końca jeszcze kawałek drogi. W zasadzie nie będzie to żaden przełom. I proszę nie spodziewajcie się czegoś fantastycznego, bo nie to było moim zamierzeniem Chodziło o to żeby wymyślić śmieszną historię z Huddy w roli głównej i jak narazie mi się to udaje


Najbardziej chyba cieszy mnie to, że uważacie za najśmieszniejsze te fragmenty, które wymyślam w jednej chwilii.... za długo nad nimi nie myślę... te które specjalnie wybieram też chwalicie ale w większości są to te spontaniczne słowa To utwierdza mnie w przekonaniu, że na poczekaniu umiem wymyślić coś co rozbawi ludzi... Dziękuję Wam za to

A ciąg dalszy będzie jak wen przyjdzie i trochę czasu będę miała.
Pewnie stanie się to w weekend. Narazie cały tydzień bd miała zawalony. W szkole niby mam trochę nudnych lekcji ale mój wen nie lubi tego budynku zbytnio


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez GosiaczeQ_17 dnia Pon 19:41, 18 Sty 2010, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
mazeltov
Neurolog
Neurolog


Dołączył: 28 Paź 2009
Posty: 1656
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z poczekalni
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Wto 15:57, 19 Sty 2010    Temat postu:

dziekuje za dedykacje choc nie zasluguje na takie wyroznienie
czy ja juz mowilam ze kocham twojego wena
ja nie wiem skad ty masz takie poczuccie humoru, chociaz dr House + Comedy Central moga zdzialac cuda razem
to jest chyba jeden z najsmieszniejszych fikow jakie czytalam

a co do komentarzy to jak mozna nie komentowac takich perelek, toz to profanacja
blagam o wybaczenie ze tak pozno ale ostatnio czasu wogole nie mam ale to sie za niedlugo ureguluje mam nadzieje


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
GosiaczeQ_17
Proktolog
Proktolog


Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 10:27, 23 Sty 2010    Temat postu:

mazeltov - nie masz za co dziękować i za co przepraszać Ja piszę i jak komuś się podoba i ma czas to czyta jak nie to nic się nie dzieje, świat się nie zawali

Dedykacja dla wszystkich duszyczek, które wiernie czytają i czekają, czekają, czekają... zdecydowanie dłużej czekają niż czytają.

A oto przed wami kolejna część... wydaje mi się, że coraz mniej w tym humoru jest ale odrobina jeszcze chyba została

Enjoy!

cz. 10

Lecz, gdy ją zobaczył, cała złość i chęć zemsty wyparowała jak woda z jego ciała.
"Co ta kobieta ze mną robi?"
Oczywiście nie chciał, żeby ona dostrzegła tą jego słabość.
- Hej! Myślisz, że jesteś taka cwana? - zapytał, gdy znalazł się kilka metrów od niej. Cuddy tylko uśmiechnęła się, a jej oczy mówiły "no pewnie, że tak".
- Mam twoją walizkę - dodała w ramach wyjaśnienia swojej pewności, a chyba bardziej żeby go wkurzyć, bo była pewna, że już się domyślił.
- Wiem - powiedział spokojnie, co trochę ją zdziwiło, ale kontynuowała - więc chcąc ją zdobyć, zrobisz wszystko co ci każę. Na początek...
- Kto powiedział, że chcę? Weź ją sobie - to powiedziawszy zdjął spodnie, zostając w samych bokserkach. Cuddy z otwartą buzią przyglądała się zielonej bieliźnie w kwiatki, a po chwili roześmiała się.
- Tak, śmiej się z kaleki - powiedział i by nie wzbudzić podejrzeń udał zażenowanie. Nie wiedziała przecież, że przed nią był gotów ściągnąć nawet te bokserki, więc krył zadowolenie z faktu, że stoi przed nią w samych gaciach.
- Idę odpocząć. - Obrócił się na pięcie i ruszył w kierunku cienia. - Aha! I szałas buduj sobie sama. Ja nie mam o tym zielonego pojęcia - dodał, widząc, że Cuddy otwiera buzię, by coś powiedzieć. Gdy ją zamknęła, była już sama.
"To niemożliwe, że on jest taki nieprzewidywalny i zawsze czyta ze mnie jak z otwartej księgi. Skąd niby wiedział, że chcę, by pomógł budować szałas?"
Jej rozmyślania przerwał Max, który właśnie przyniósł drewienka i kilka liści, po które go wysłała.
- Dzięki, jesteś kochany - rzekła i ucałowała chłopca w policzek.
- Tylko obawiam się, że to nam może nie wystarczyć - dodała po chwili, przyglądając się temu, co przyniósł.
- Wiesz co? Poukładaj co zebrałeś, a potem tu na mnie poczekaj. Lepiej żebyś nie wchodził w głąb lasu. - Mrugnęła do dziecka i udała się w kierunku, leżącego pod drzewem diagnosty. Wędrówkę przerwał jej John - mężczyzna, którego prosiła kilka godzin temu o przysługę.
- Dzięki - powiedziała, zanim ten zdążył wydobyć z siebie jakikolwiek dźwięk. Obdarował ją uśmiechem. Odpowiedziała tym samym.
- Dla pięknej kobiety wszystko. Nawet można znieść upokorzenie - dodał.
Gdy szedł w kierunku brunetki, był zdenerwowany. Miał ochotę na kogoś nawrzeszczeć, ale gdy ją zobaczył, serce mu zmiękło podobnie jak kolana. Tak się do niego uśmiechała... Postanowił, więc załatwić sprawę łagodnie.
"I tak pewnie ma ciężkie życie z tym dupkiem. Niech on mnie tylko przeprosi i sobie pójdę."
- Że co?! Co on ci zrobił? Zabiję go!!! - Cuddy wyrzuciła z siebie potok słów, podniesionym i przesiąkniętym niejasną nienawiścią głosem. Tak na prawdę nie ma granicy pomiędzy nienawiścią, a miłością. Nie mogła nic poradzić na to, że kochała najmocniej na świecie człowieka, którego równie mocno nienawidziła.
"To, że w przychodni obrażał pacjentów jakoś przeżywałam, bo sama go do tych hipochondryków wysyłałam, ale tutaj? Nie mógł choć raz poudawać miłego?"
- Spokojnie, twój mężczyzna tylko podłożył mi laskę pod nogi, w wyniku czego runąłem twarzą w piasek - wytłumaczył, po czym dodał - To było do przewidzenia. Ma wielkie ego, nie pozwoli sobie w kaszę dmuchać.
- Po pierwsze to nie mój facet. - "Chociaż musiała przyznać, że w jej sercu zrobiło się ciepło, gdy usłyszała to sformułowanie. W gruncie rzeczy nie miałaby nic przeciwko temu." - Po drugie bardzo, ale to bardzo cię przepraszam. Za niego - wyjaśniła - bo wiem, że on nigdy tego nie zrobi. - Mrugnęła przyjaźnie i dodała -może mogę ci się jakoś zrekompensować za straty moralne?
- Hmm... A co być powiedziała na poranną kąpiel w morzu, przy wschodzie słońca?
- Brzmi kusząco... - Przybrała postać kokietki, co zawsze dobrze jej wychodziło. Nie uszło to uwadze House'a, który nie mógł już dłużej patrzeć, jak koleś rozbiera ją wzrokiem, a ta odsyła mu lubieżne spojrzenia. Wstał i czym prędzej do nich podszedł.
- Hej gołąbeczki! Nie przeszkadzam? - zaironizował w swoim stylu.
- Myśmy się chyba kiedyś spotkali - zaczął facet. Dałbym rękę uciąć, że...
- Tnij sobie co tam chcesz, bo to niemożliwe - nigdy nie popełniam dwa razy tego samego błędu. Teraz bądź tak miły i daj mi porozmawiać - spojrzał badawczo na Cuddy - z moją wściekłą szefową. No chyba, że lubisz oglądać rzeź niewiniątek - dorzucił dramatycznie.
- To do zobaczenia. - John obrzucił kobietę zdezorientowanym spojrzeniem i odszedł. Nie mógł uwierzyć, że tych dwoje nic nie łączy prócz pracy.
- Do zobaczenia? - House rzucił Cuddy podejrzliwe, pytające spojrzenie.
- Coś mu zrobił? Czy twoje wielkie ego wyssało ci mózg już do reszty?
- Ale mamooo... Ja mu nic nie zrobiłem. - Widząc groźny wzrok administratorki, który przemieniał się w pełen rozbawienia, grał dalej bezbronnego chłopca. - No dobra to ja... ale to on zaczął! Od razu usprawiedliwił się jak dziecko, co wywołało gromki śmiech Lisy. Nie potrafiła się na niego długo gniewać. Momentami się za to nienawidziła, bo przez jej uległość, on manipulował sobie nią jak chciał.
- House, podłożyłeś mu laskę pod nogi. Dlaczego? Nie mogłeś odpuścić? - zapytała zrezygnowana, gdy skończyła się śmiać.
- Co to za typ? - Zignorował jej pytanie, zadając swoje.
- Nie wiem. - Widząc pytający wzrok diagnosty, dodała - znajomy z samolotu.
- Aha. - Kiwnął głową. Nie dopytywał, choć ta informacja mu nie wystarczała.
- To teraz powiesz, dlaczego go przewróciłeś?
- Upadł pod ciężarem własnej głupoty. - Cuddy wywróciła oczami i postanowiła nie ciągnąć dłużej tego tematu. Przecież tak na prawdę nie liczyła na przeprosiny.
- Idziemy do lasu? - zapytał po chwili milczenia.
- Co?! - Cuddy prawie krzyknęła.
- Spokojnie napalona kobieto - powiedział, widząc jej wzrok - chodzi tylko o zebranie materiału na szałas, bo z tych patyczków, co przyniósł ci młody, możesz zbudować domek... ale dla mrówek - wytłumaczył, patrząc na nią z rozbawieniem. Uwielbiał te jej brudne myśli i bujną wyobraźnię.
- To chodźmy - wykrztusiła z siebie i ruszyła przed siebie, aby uniknąć tego przeszywającego wzroku na swoim ciele.
"Jaka ze mnie idiotka, idiotka do potęgi. Dobrze, że się na niego nie rzuciłam jeszcze. To dopiero miałby ubaw."
House ubrał spodnie, narzucił koszulę i zadowolony udał się śladami szefowej.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez GosiaczeQ_17 dnia Sob 22:07, 23 Sty 2010, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
mazeltov
Neurolog
Neurolog


Dołączył: 28 Paź 2009
Posty: 1656
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z poczekalni
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 13:35, 23 Sty 2010    Temat postu:

UWAGA!!!!!!NIEBEZPIECZENSTWO!!!!
to jak oni na siebie leca+zielone bokserki w kwiatki Housa+ duzo odslaniajacy stroj cuddy+ Las = zUe mysli
to jest boskie, zabawne, nieprzewidywalne, urocze
kocham tego fika
czekam na wiecej


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
lisek
Neurolog
Neurolog


Dołączył: 21 Lip 2009
Posty: 1684
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 27 razy
Ostrzeżeń: 0/5

Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 18:42, 23 Sty 2010    Temat postu:

Mazeltov n ie tylko Ty masz zÓe myśli

Gosiaczku pięknie Humor bez zmian, nadal powalający Kocham Twojego House'a i kocham Twoją Cuddy
Nawet ona miała zÓe myśli
Co ten House z nią robi?

Wena i czasu

A na razie my tu sobie spokojnie poumieramy z ciekawości


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
CaRoLaInE_97
Ratownik Medyczny
Ratownik Medyczny


Dołączył: 02 Sty 2010
Posty: 180
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Stalowa Wola
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 19:23, 23 Sty 2010    Temat postu:

mazeltov i lisek : Dołączam do 'klubu' zÓych myśli
Cuddy + House + Las = Aż się boje powiedzieć co
Kocham tego fika Czekam na kolejne części Dużo wena


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
GosiaczeQ_17
Proktolog
Proktolog


Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 22:05, 23 Sty 2010    Temat postu:

Nie no dla kogo ja piszę? Joke oczywiście Zapewniam Was, że ja aż takich zóych myśli nie posiadam (przynajmniej narazie) +18 z tego zrobić nie chcę choć po waszych komentach mnie kusi... Ale chyba zostanę przy tych małych akcentach... A poczekać to poczekacie Bo narazie nie mam czasu

Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
mazeltov
Neurolog
Neurolog


Dołączył: 28 Paź 2009
Posty: 1656
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z poczekalni
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 23:18, 23 Sty 2010    Temat postu:

ojj GosiaczeQ_17 z nas juz sa takie perwersy z genami nie wygrasz
czekam na cd


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
GosiaczeQ_17
Proktolog
Proktolog


Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta

PostWysłany: Sob 15:03, 06 Lut 2010    Temat postu:

Jeżeli jest ktoś kto czeka i pamięta jeszcze tego ficka to podziwiam I baaaaaaaaaaardzo ale to baaaaaaardzo przepraszam, że to tak długo trwało. Po prostu strasznie duuużo miałam do zrobienia i jakoś nie znalazłam chwili spokoju, żeby coś napisać. W ten weekend nie jest lepiej ale postanowiłam poświęcić 2 godziny na napisanie kolejnej części i oto jest Wiecie dużo czasu nie poświęciłam ale mam nadzieję, że coś z tego wyszło.
Ps. Następną postaram się zamieścić za tydzień W końcu ferie

Enjoy!

Cz.11

- Dobra, chyba możemy już wracać - powiedziała, przytrzymując drugą ręką drewienka, aby nie wypadły.
- Ok.
Szli ramię w ramię, milcząc już 5 minut. Otaczały ich piękne korony drzew i kwiaty. Słychać było tylko piękny śpiew ptaków i szum liści. Ciszę przerwała Cuddy.
- Pogadamy?
- Po co?
- No jasne, po co rozmawiać, lepiej pomilczeć. W zasadzie to można robić też w samotności - rzuciła i przyśpieszyła. Nie dane jej było długo czekać na towarzysza. Po dwóch minutach diagnosta znowu szedł tuż obok, próbując nadążyć.
- Może by tak wolniej panno obrażalska?
- Po co? - przyjęła jego taktykę.
- Bo jestem kaleką - wygłosił oczywistość.
- Phi...
- Bo jestem kaleką... - chwilę się zastanowił - ... który może pogadać? - Postanowił się poświęcić, ale zupełnie nie wiedział dlaczego. Wolał się nad tym dłużej nie zastanawiać. W takiej chwili dziękował losowi, że nie ma tu Wilsona. Tak jak przypuszczał zadziałało, bo kobieta zwolniła i obróciła podniesioną głowę w jego stronę. Dostrzegł uśmieszek zwycięstwa. Uśmiechnął się ironicznie, parodiując jej minę.
- Będziemy się tak szczerzyć? Myślałem, że ludzie rozmawiając, używają języka... - tu się zastanowił - Hm...chociaż używają go nie tylko rozmawiając. - Uśmiechnął się lubieżnie w jej stronę.
- House, odpowiesz szczerze na jedno pytanie? - zapytała niepewnie, ignorując jego zaczepkę.
- Pewnie. - Po takiej odpowiedzi Cuddy otworzyła szeroko oczy ze zdumienia. Po chwili oprzytomniała.
"Przecież to House" - podpowiedział jakiś głosik w głowie.
- Ale...? - zaczęła.
- Ty zrobisz to samo.
Zatrzymali się. Stali teraz, patrząc sobie w oczy.
- Ok - zdecydowała.
- To ja pierwszy.
- Nie! JA pierwsza.
- Niby dlaczego?
- A dlaczego NIE?
- Jestem starszy.
- Jestem mądrzejsza.
- Jestem przystojniejszy. - Cuddy posłała mu kpiący wzrok. - Ty masz za duży tyłek, cycki i... - wyjaśnił jakby to było oczywiste. - Mam wymieniać dalej?
- Zapewniam Cię, że ja w najgorszym momencie mojego życia, będę wyglądała lepiej niż ty w swoim najlepszym.
- Skromna jesteś.
- Uczę się od mistrza. - Uśmiechnęła się lekko.
- Dobra pytaj. - House uznał, że tak będzie szybciej.
- Dlaczego uważasz, że na świecie rodzą się sami debile?
- Debile się nie rodzą. Sami się sieją. Teraz ja!
- Miało być szczerze! - krzyknęła oburzona.
- Mieliśmy być na Hawajach! - powiedział, parodiując jej piskliwy ton. Spoważniał, gdy zobaczył rozczarowanie w jej oczach.
- No dobra, powiem. - Przerwał ciszę. - Ale chodźmy już, bo się ściemnia.
Ruszyli z miejsca. Jednak House nadal nic nie mówił.
- Więc?
- Wcale tak nie myślę - powiedział, nie patrząc na towarzyszkę. Nazywam tak ludzi, którzy myślą sercem - to powiedziawszy odwrócił już całkowicie głowę w drugą stronę, udając, że coś obserwuje.
"Cholera i po co jej to mówię? Żeby mnie wyśmiała? Teraz ma mnie czym szantażować."
Jego rozmyślania przerwał dobrze mu znany kobiecy głos. Była wyraźnie zadowolona z odpowiedzi, ale o dziwo nie szydziła z niego.
- Dobra, teraz twoja kolej - powiedziała łagodnie. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, ile kosztowało go przyznanie się do strachu przed uczuciami. W zasadzie ona wiedziała już od dawna, jaki Greg jest na prawdę. Wrażliwy facet, który wdziewa na siebie skorupę cynizmu i sarkazmu, która ma chronić go przed światem, przed uczuciami, innymi ludźmi. Wiedziała też, że on wiedział, że ona wie, ale chciała sprawdzić, czy jej o tym powie, czy jej zaufa.
- Ok. - House odwrócił z powrotem głowę i spojrzał w te pełne zrozumienia szaro-zielone oczy. Od razu zrezygnował z pierwszego pytania, które przyszło mu na myśl. Zadał inne. Jego zdaniem poważniejsze.
- Czy... jestem Ci obojętny? - pytanie zawisło w powietrzu.
- Ale... to znaczy... - Kompletnie ją tym zaskoczył. Nie wiedziała co powiedzieć. Nie, żeby nie znała odpowiedzi na pytanie, bo ta była oczywista. Tylko czy szczerość w tym przypadku coś da?
- Pamiętaj, szczerze.
"Czy mi się wydaje, czy on czyta w moich myślach?"
- Ale w jakim sensie? - Próbowała przedłużyć sobie czas na podjęcie decyzji, co ma mu powiedzieć.
- Już dobrze wiesz w jakim. - Przymrużył oczy, wpatrując się w nią intensywnie. Cuddy zarumieniła się i przyspieszyła.
- Poczekaj! - Usłyszała i zatrzymała się posłusznie.
"Dobra, raz kozie śmierć." - Pomyślała i wróciła do diagnosty, który stał w miejscu, nie mając najwidoczniej zamiaru jej gonić.
- Posłuchaj... to jest zybt skomplikowane i... - rzuciła w stronę ziemi, gdy stanęła już przy diagnoście.
- Więc, jaka jest odpowiedź? - House nie zamierzał ułatwiać jej wykrętów.
- Nie. To znaczy nie jesteś mi obojętny. - Tym razem na twarzy diagnosty pojawił się dumny uśmiech, który powoli przeradzał się w łobuzerski, czego nie mogła dostrzeć Cuddy. Cały czas nie spuszczał z niej wzroku. W końcu podszedł do niej powoli i podniósł jej brodę, aby wreszcie na niego spojrzała. Teraz wpatrywali się sobie w oczy, próbując przewidzieć wzajemne intencje.
- Auć! - Nagły krzyk administratorki przerwał narastające napięcie. House odskoczył od niej i po chwili wypuścił powietrze. Zauważył, że cały czas wstrzymywał je jak jakiś debil.
- Co jest? - zapytał w końcu.
- Coś mnie użarłoooo....aaał!!! - Cuddy zwinęła się z bólu na ziemi, gdzie wcześniej upadła.
- Nie krzycz tak, bo... będę musiał ci amputować nogę - uspokoił ją trochę, a przynajmniej tak mu się wydawało i zaczął intensywnie myśleć, wpatrując się w ranę na kostce. Podniósł wzrok i dostrzegł coś co go zaciekawiło i uspokoiło. Na twarzy na nowo pojawił się uśmiech zwycięstwa.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez GosiaczeQ_17 dnia Sob 19:10, 06 Lut 2010, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum House M.D Strona Główna -> Przechowalnia Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3, 4, 5  Następny
Strona 3 z 5

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group

Theme xand created by spleen & Soft.
Regulamin