5x09 - "Last Resort"

tonsils_hockey

I jak tu dogodzić?

Jeśli House jest taki jak House to źle, bo "to już było" i "formuła się wyczerpuje", jeśli House nie jest taki jak House to źle, bo "co się stało ze starym Housem?"
Tak niedobrze i tak źle - a czasem nawet jedna osoba ma w swoich wypowiedziach takie sprzeczności.

Huddy w odcinku było akurat tyle ile trzeba i ile było możliwe - czasem to parę wspólnych scen i spojrzeń w oczy znaczy więcej niż pół odcinka awantur. Poza tym końcówka wyraźnie pokazała co oboje czują i częściowo się do tego przyznali przed sobą.
Nie było Huddy - było źle. Jest subtelne Huddy - jest źle, za tydzień będzie agresywnie - też będzie źle?

Nie wiem, ale jeśli ja oglądam jakiś serial, to naprawdę nie staram się wyszukiwać w nim samych negatywnych rzeczy, a mam wrażenie, ze ostatnio pojawiła się tendencja do krytykanctwa.

Moim zdaniem 5x09 to był dobry odcinek, House znowu wrócił w pełnej formie - sarkazm, ironia, złośliwość - to chyba za to go wszyscy polubili ?

No ale tak to już jest, nie da się dogodzić wszystkim, i tak się zawsze znajdzie ktoś, kto będzie narzekał.

Anagda

Zauważ tylko, że wszyscy którzy "krytykują" odnoszą się do poprzednich serii. A na tle pozostałych czterech na prawdę piątka leci w dół. Nikt nie mówi że serial jest do d*, czy coś w tym stylu. Ciągle musi interesować nas, skoro siadamy przed telewizory, komputery czy przed co tam innego na czym można oglądać filmy.

Kama

Co do 5. sezonu, to nie jestem aż tak pesymistycznie nastawiona, jak niektórzy. Faktycznie kilka odcinków było słabszych, ale kilka naprawdę niezłych, a np. 5x07 to dla mnie prawdziwa perełka.

Ale fakt, ostatnim odcinkiem zachwycona nie jestem. Spodziewałam się emocji na miarę 4x15. Albo przynajmniej historii opowiedzianej tak fantastycznie jak w 1x21. To moje dwa ukochane odcinki. A tutaj był potencjał na mocny dramat psychologiczny z elementami sensacji. Troszkę to spłycili. Było parę scen House-Jason, kiedy nie mogłam się oderwać, ale taki pełen napięcia i głębi powinien być cały odcinek. A twórcy postawili na strzelanie, gonitwy i wybuch...

Zeljko Ivanek jest geniuszem, co wiem od "Damages", więc zaskoczona nie byłam.

House w tym odcinku to naprawdę idiota. Oddanie broni było tak głupie, że chyba przebija wszelkie poprzednie skutki obsesji House'a. 13 mu dobrze wygarnęła. A on oczywiście zmienił temat i skupił się na jej problemach. Jedna nadzieja, że chyba zrozumiał swój błąd, kiedy Jason postanowił jednak dać 13 lek. Kiedy House stoi przed salą, to chyba coś do niego dociera. A już ryzykowanie życia tego nastolatka było naprawdę koszmarnym posunięciem. W sumie pod pewymi względami kiepsko wyszło, że Jason nie kazał 13 wziąć ostatniego leku - bo idiotyzm House'a nie miał poważnych konsekwencji i House mógłby się upierać, że ostatecznie nic złego się nie stało...

13 - jest to jakiś sposób, żeby jej uświadomić, że życie ma sens. OW całkiem nieźle zagrała w tym odcinku.

Stary i nowy zespół: Chase przegiął, chociaż ostatecznie miał rację, oskarżając House'a już na wstępie. Mógł to jednak rozegrać inaczej. Podobała mi się decyzja Foremana, niepotrzebnie za nią przepraszał. Pomagał, dopóki nie zobaczył, że House to wariat nie mniejszy od zamachowca.

Huddy... Szuflada super, wzrok Cuddy super, wymiana spojrzeń przy przekazywaniu leków i papierów super, komentarze faceta z brygady antyterrorystycznej super, ostatnia rozmowa (lekki usmiech Cuddy po "God, no" House'a - jak ona go dobrze czyta) super. A co nie super? Fakt, że Cuddy pod wypływem uczucia do House'a podejmowała niezbyt racjonalne decyzje. W życiu prywatnym - nie ma problemu. Ale nad oddzielaniem go od życia zawodowego musi popracować. Co zresztą sama dostrzega. No i jeszcze taka sprawa, że Cuddy musi House'a naprawdę kochać, żeby w ogóle rozważać związanie się z takim House'em, jakiego wiedzieliśmy w tym odcinku. Ogarnięty obsesją, narażający innych facet, który nie umie podjąć prób podrywu powyżej poziomu przedszkola.

Odcinek mnie ogólnie bardzo wciągnął. Ale powinien bardziej.

EDIT: 8/10

tonsils_hockey

Hm, podpuścił ją, spytała o związek, wyparł się, bo inaczej by nie był sobą, ale oboje "odkryli karty" przed sobą, chcąc nie chcąc - szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie takiej poważnej rozmowy w jego wykonaniu.

A na tle poprzednich serii wg mnie 5 wcale nie wypada źle, było bardzo dużo dobrych odcinków.

Za to dalej nie rozumiem, dlaczego tym porwanym Housem nikt się za bardzo nie przejął poza Cuddy. Kompletnie nie wiem dlaczego.

mysle-szerzej

zgadzam się z tonsils_hockey mówcie co chcecie ale mi 5 seria się podoba.. nie rozumiem ludzi doszukujących się ciągle czegoś co sprawia że nie są zadowoleni.. House był genialny na początku i dalej taki jest może czasem nie jest to Greg z pierwszej serii ale to nie znaczy że przez to jest gorszy na litość boską zrozumcie ludzi któży tworzą ten serial TO TYLKO LUDZIE... i są jak dla mnie cholerrnie kreatywni, ciągle mają świetne pomysły i za to ich podziwiam.. fajnie że są tu koneserzy ale im więcej oczekujecie od serialu tym mniej doceniacie to co macie ;/

motylek

Jak narazie mogę powiedzieć ,że ten zamachowiec był powodem który pomógł w końcu 13 w zrozumieniu ,że powinna się zastanowić nad swym życiem i coś zrobić ze sobą .

House jak zwykle w swym żywiole .Troche za mało starego i nowego teamu .Wilson totalna olewka a i tak jest dobry swym pytaniem czy wszystko w porządku.Cuddy no to prawdziwa wierna dziewczyna robi wszystko aby uratować House i nawet podoba mi się.
Koniec był dobry

mysle-szerzej

skkoro wspominasz o końcu..

podobało mi się to jak House z tamtąd wyszedł

sprawdził czy jego diagnoza była trafna iiii łyknął swój vicodin i to mi się podobało.. to był stary dobry Gregory House

Sawyer

usmiech House'a kiedy Cuddy otwiera zepsuta szuflade - BEZCENNE^^

zazycie Vicodinu zaraz po wyjsciu sprawil ze na mojej twarzy pojawil sie gigantyczny smile - stary dobry House

no i nareszcie 13 wygladala jak po jekiejs metamorfozie:))

zastanawia mnie jednak fakt gdzie sie podzial ten serialowy humor do ktorego scenarzysci nas przyzwyczaili w 4 sezonie... ktos zna odpowiedz na to pytanie?

Martuss

Wieć chyba zacznę od tego iż uważam ten odcinek za najlepszy piątego sezonu mimo że wiem że dokładnie to samo powiem za tydzień

Ale to mniej ważne.
Ten odcinek trzeba przyznać "odbiega" od normy. Jest inny ale ta "inność" jak najbardziej mi pasuje. Wprowadzili coś innego ale jednoczesnie nie zrażając do tego fana. W pewnym momencie myślalam że determinacja to jeden z objawów. Odcinek cały czas trzymał w napięciu. Do konica zastanawiałam się czy 13 będzie musiała przyjąć ten ostatni lek.
A właśnie 13... nigdy jej nie lubiłam ale teraz przynajmniej wiadomo że chce żyć. Że chce coś z tym zrobić a nie jak do tej pory żyła pełnią życia i miała wszystko i wszystkich gdzieś. Jakoś mi w tym odcinku nie przeszkadzała jej ciągła obecność.
Akcja z szufladą była boska i ten uśmieszek House`a...

Wogóle odcinek mi osobiście do gustu przypadł

ania_ughr

Na co nie można narzekac przy tym odcinku to na brak oryginalności. Bardzo ciekawa koncepcja zdesperowanego pacjenta, który tak mocno pragnie diagnozy, że grozi ludziom bronią. Wyjątkowo podobała mi się rola trzynastki, której dotychczas nie lubiłam -> niesamowite wrażenie robiłą na na samym końcu z podkrążonymi oczami po aplikacji tych wszystkich leków..
A House.. Cóż, House nadal pozostaje Housem choć też trochę naciągane wydaje mi się oddanie przez niego broni (przecież więzien również ma prawo do opieki lekarskiej, tak więc mógłby być dalej leczony /diagnozowany w nieco innym niz szpital miejscu;>]. Końcowa scena - rozmowa o związku - fantastyczna. Ale co innego mogę powiedzieć jako zwolenniczka Huddy?
A przede wszystkim szuflada. To sie nazywa psikus na miare 10-latka:D

Narenika

Podczas oglądania tego odcinka cały czas zastanawiałam się, czy moje wybuchy śmiechu nie tylko w momentach celnych houseowych uwag, ale również na widok scen rozgrywających się na ekranie, to efekt zamierzony, czy też może ja mam spaczone przez oglądanie CSI spojrzenie.

Jason (Ivanek) non stop wyglądał, jakby się miał przewrócić. House podchodził do niego, jakby nie pozostał w nim nawet cień traumy po postrzale z końca 2 sezonu. Cuddy wpatrywała się w House'a, jakby miał jej oczami podpowiedzieć jakieś rozwiązanie. Chase przyszedł do pokoju diagnostycznego wyłącznie po to, żeby powiedzieć House'owi, że się z nim nie bawi. Foreman, który powinien się przejmować Trzynastką, nagle w połowie diagnozowania rzucił wszystko i poszedł robić niewiadomoco. Dowódca SWAT czule obejmował Cuddy i prowadził z nią absurdalne rozmowy, nie podejmując decyzji. House pouczał, zresztą słusznie, dowódcę SWAT. Cała wyprawa na radiologię, z tym drobieniem, z tymi drzwiami otwierającymi się widowiskowo, była po prostu komiczna. A przebitka na puste korytarze i samotny kapelusz na krześle, to co to miało być? Bo wyglądało absurdalnie, szczególnie w zestawieniu z wcześniejszymi scenkami z ER i Wilsonem wśród pacjentów. Wspomnę jeszcze ucieczkę dwójki zakładników, którzy poinformowali Cuddy, że House odebrał porywaczowi broń. Konia z rzędem temu, kto wytłumaczy, dlaczego SWAT wtedy nie wkroczył.

Smaczkiem był tekst w tomografie: "There's a truth out there." Automatycznie w mojej głowie rozbrzmiała muzyczka z X-Files i cały dramatyzm znów diabli wzięli.

Skąd blok i marker w sterylnie pustym pomieszczeniu z tomografem?
Młody zakładnik, który został z ciekawości.

A potem nagle odcinek zaskoczył, jak oporny silnik po mroźnej nocy. Dokładnie w momencie, w którym House oddał Jasonowi broń. Kolejne sekwencje to już była rozpędzona lokomotywa, zmiatająca wszystko po drodze.

Zakładnik: Mogę sobie pójść?
House: Sorry, możesz być nam potrzebny.
I tak oto House stał się terrorystą.

House, który odkrywa, że zaufał szaleńcowi. Ivanek, który (nareszcie!) ma obłęd w oczach i dopiero w tym momencie zaczyna budzić grozę. House przejęty Trzynastką. Ich celna i ważna kłótnia. Nareszcie właściwa diagnoza. House, który mówi do Trzynastki "Shut up, I'm not leaving". House, który musi wyjść i stoi bezradny przed drzwiami, nie mogąc się ruszyć. Cała scena Trzynastki walczącej o życie z przebitkami na (nareszcie!) wkraczający SWAT. House w pyle. House wracający po Trzynastkę. - To było niesamowite. To było to, czego oczekiwałam po tym serialu. Ale to było ile? 10 minut odcinka? Chyba mniej.

Dorzucę jeszcze scenę, w której House upewnia się, że diagnoza była słuszna, a Jason posłusznie oddycha nareszcie pełną piersią.

I taki powinien być ten odcinek. Wcześniejsze sceny należało skompresować, mnóstwo wywalić i nie dopychać na siłę Cuddy wyrażającej całą sobą przerażenie i bezradność. Zapewne założeniem było podkreślanie, jak bardzo Cuddy zależy na Housie. Ale zaburzone proporcje w pokazywaniu przeżywającej Cuddy w porównaniu do prawie nieobecnego Wilsona, zaszkodziły odcinkowi, ale postaci samej Cuddy zaszkodziły jeszcze bardziej. Okazało się, że w obliczu sytuacji dramatycznej Lisa Cuddy straciła głowę, zimną krew i poczucie realizmu. Zdała się całkowicie na osąd House'a, powstrzymywała SWAT przed wkroczeniem, narażając w ten sposób życie zakładników i potęgując straty materialne dla szpitala. I wszystko to po to, żeby do końca nie zrozumieć, że dla House'a najważniejsza była diagnoza.

Ktoś napisał, że to był bardzo Huddystyczny odcinek. Zgadzam się z tym, ale tylko połowicznie. W tym odcinku została pokazana Cuddy bezradna wobec swojego uczucia do House'a. I było to jednostronne. House, jak to House, jest gotów zmusić Cuddy do przyznania się do swoich uczuć, ale robi to dla samej idei. Jak zawsze, zmusza ludzi w swoim otoczeniu do zmierzenia się ze swoimi prawdziwymi motywacjami i przekonaniami. Kiedy Cuddy pyta z nadzieją w oczach "Czy chciałbyś się ze mną związać", House odziera ją ze złudzeń. Nie, nie zamierza jej ułatwiać tej konfrontacji. To ciąg dalszy jego analizy Cuddy z seozonu 4, kiedy napisał jej opinię: "What you need you don't have a clue". Zaprzeczając samej sobie Cuddy może tylko "schrzanić" kolejną sytuację. Bo w to, że jej nie zależy, nie uwierzył nawet dowódca SWAT.

Czy House chce związku z Cuddy?
"God no."
Ja tam mu wierzę. Więcej przejęcia wykazał Trzynastką, niż czekającą na niego przy stanowisku recepcji, przerażoną Cuddy.

I jeszcze na koniec dwie sprawy.
Po pierwsze pielęgniarka (niestety nie Brenda, za którą tęsknię) i jej wspaniały występ pt. zabij mnie zamiast niego, nienienie nie zabijaj mnie, ona zaraz przyjdzie. To było mistrzowskie

Po drugie "last but not least" - cicha bohaterka tego odcinka, niemal niezauważalna, a jakże istotna - Cameron. Cameron, która do samego końca trwała na posterunku, zachowała zimną krew, do samego końca chłodno diagnozowała i potrafiła upierać się przy swoim tam, gdzie House nie szukał. Który element pozwolił jej znaleźć rozwiązanie? Empatia dla zdesperowanego pacjenta, uczucie do House'a, czy zamiłowanie do rozwiązywania zagadek? Może po trosze każdy z nich. Jej miejsce jest na diagnostyce.

Katty B.

Czekałam na ten odcinek odkąd dowiedziałam się, że będzie. I na dodatek w moje imieniny. "Zakładnicy" byli dobrym prezentem.

Plusy odcinka:
- Jason, który nie zawahał się, by zdobyć diagnozę (taki house'owy był w sumie)
- Trzynastka, która dużo robi i dużo się uczy
- Taub, który po wyjściu Foremana zaczyna mówić
- House, który oddaje pistolet i akcja z telefonami
- House, który nie chce wyjść, nie chce, by Trzynastka została, który ostatecznie stoi na korytarzu, po raz pierwszy w odcinku wyglądając na totalnie zagubionego i bezradnego

Minusy:
- mało władcza Cuddy, rozumiem, straszna sytuacja, tam są pacjenci (nie House), ale srsly, ona powinna temu szefowi SWAT coś nagadać, być CUDDY po prostu
- brak Chase'a, nie mogę uwierzyć, że wyszedł; już prędzej coś takiego oczekiwałabym po Foremanie, nie Chasie
- mało Tauba i Kutnera
- brak jakiejkolwiek reakcji House'a na faceta z bronią, powinno COŚ być!
- no i gdzie jest WILSON?! wiem, to serial o Housie, ale z drugiej strony ten odcinek kompletnie Wilsona zignorował, co nie jest dobre; w końcu Wilson to najlepszy przyjaciel House'a, a taka sytuacja bezpośredniego zagrożenia byłaby świetnym studium postaci

...
Minusów chyba więcej wyszło. A mnie jakoś ten odcinek się podobał.
,,,
Najwyraźniej robienie list nie jest właściwym podejściem do oceniania odcinka. XD

EDIT. Ale żeby nie było, seria piąta jest na drugim miejscu na liście ulubionych, tuż za czwartą. Pierwsze trzy się nie umywają.

soren jael

OMG.
tuż po obejrzeniu byłam gotowa dać 7/10.
teraz(czyli dłuższą chwilę po obejrzeniu) daję 5/10.
aż się boję, co będzie jutro.

coś się dzieje z tym sezonem, coś niedobrego. jest większy rozmach, więcej problemów, więcej zagadek, tylko gdzieś się zagubił klimat i bohaterowie. słowem: ilość nie przechodzi w jakość. helloł?! bezradny House, który pozwala się terroryzować? Cuddy, która cały odcinek cierpi z miłości, a na końcu mówi "i dlatego nie możemy być razem"? Chase, który ma gdzieś House'a i nie podejmuje rzuconego wyzwania? Wilson, który też ma gdzieś House'a? aha, no i jeszcze Foreman, który ma House'a gdzieś, ale dopiero od połowy odcinka? proszę was.

ale żeby nie było, że ze mnie taka malkontentka, to napiszę, że jest jedna rzecz, która mi się podobała. muzyka. bo była fajna.

a poza tym rękami, nogami i wszystkimi innymi odnóżami podpisuję się pod postami Nareniki i inter.lokutora.

Fandorin

Osobiście po emocjonującym promo spodziewałam się więcej. ALe nie narzekam.
Nie rozumiem czemu w tym sezonie twórcy tak uparli się na wpychanie 13 we wszystko i wszędzie.
Mimo wszystko odcinek pozytywny

corazón

Narenika

Ach wrzucę kilka ulubionych screenów, ku pamięci

Zastanawialam się, czemu mi się House tak podobał w tym odcinku. Teraz widzę. To ta czarna koszulka

corazón

Uśmiechnięty Ivanek będzie na mojej tapecie. Cudny jest!

Kama

Ja się już rozpisałam, ale może parę spraw dopowiem.
Z Nareniką w kilku sprawach się zgadzam, w kilku (chociaż te drugie są głownie shipowe i tego się nie przeskoczy).
Przede wszystkim:

marts__

ciekawy przypadek medyczny,
no i w ogóle bardzo ciekawy odcinek.

wreszcie 13 przyznała, że chce żyć ..
może przestanie robić to, co robiła do tej pory.

no ale muszę przyznać, że ostatnia scena była po prostu mistrzowska. xDD
przez cały odcinek napięcie,
a na koniec wybuchnęłam śmiechem. ;ddd

Martuss

Moge zapytać dlaczego House najpierw ma koszulę a potem sam t-shirt?? Koszulę ma do momentu w którym 13 dostaje niewydolnosci nerek. Potem jest cięcie i on jest w samym t-shit`ie...

wiem że się czepiam ale jak zobaczyłam te screeny to tak mi się w oczy rzuciło

Ave

dobi

Wreszcie obejrzałam, choć muszę przyznać, ze siorka ma strasznie nie wygodny fotel

Ale lecimy z tym koksem:

Od strony technicznej - świetne ujęcia, świetna muzyka. Początek wprost idealny.

Od strony scenariusza - z pozycji filmomaniaka mogę śmiało powiedzieć, ze scenarzyści wykorzystali świetny pomysł na film kinowy. Nie koniecznie z House`m, nie koniecznie nawet z bohaterem w typie House`a, bo cech typowych dla House`a (laska i Vicodin) w odcinku dużo nie było.

Od strony gry aktorskiej i postawę bohaterów - od dłuższego już czasu nie jestem obiektywna jeśli chodzi o grę aktorską, bo żadnemu aktorowi nie mam nic do zarzucenia, choć scena z początku jak Trzynastka patrzy na House`a była po prostu sztuczna, nie uwierzę, ze lekarze (nawet w Ameryce!) mają w sobie tyle spokoju gdy dowiadują się, że są wzięci za zakładników. Fakt do House`a taka postawa jeszcze pasuje, bo dla niego wszystko co nie jest "interesting" nie jest warte zamartwiania się, ale Trzynastka to nie House co zresztą pokazała na końcu. Albo za dużo House`a oglądam, albo przejmuje jakieś jego cechy charakteru ale sama bym oddała ta broń, żeby dowiedzieć się co pacjentowi dolega. House chyba zaszczepił we mnie swoją ciekawość.

Pojawiło się lekkie Huddy i takie by mi odpowiadało już na stałe, bo również tą troskę w oczach Cuddy można po prostu przypisać trosce szefa o swój szpital. Pomysł z szufladą - cudo! Zaraz przypomina mi się okres kiedy Wilson mieszkał u House`a a ten robił mu kawały studenckie - moje najlepsze odcinki

Pisałam to już przeszło tydzień temu, że pisać nie będę ale napiszę jeszcze raz w tym tygodniu - serial idzie poziomem do góry i z odcinku na odcinek powtarzam sobie, ze lepiej być nie może po czym okazuje się, że może być jeszcze lepiej

P.S Uwielbiam House`owskie "interesting"

Amator · Gość

Co do odcinka to faktycznie trochę taki bez ładu i składu. Sam pomysł świetny. Gorzej z realizacją. Jak wiadomo diabeł tkwi w szczegółach. A tu nawet nie o szczegóły chodzi. Począwszy od motywu działania „terrorysty”, który jest bardzo naciągany po niektóre zachowania bohaterów na amatorskich poczynaniach oddziału SWAT skończywszy.
Czy nikt oprócz Cuddy się nie przejmował porwanymi? Wszyscy spokojni i opanowani. Jedyną osobą zestresowaną był Cuddy.
Odcinek potwierdza moją tezę, że bez trójki bohaterów Wilson-House-Cuddy i ich dialogów, gierek, kłótni same przypadki medyczne nie wystarczą.
Oczywiście motyw z szufladą – najzabawniejszy. Dla Housa najważniejsze, to to by ktoś mu nie popsuł kawału jaki przygotował dla Cuddy.

Mimo różnych niedociągnięć odcinek nawet fajnie się ogląda. To nie film dokumentalny, więc to co pokazują nie zawsze musi być takie realne i prawdopodobne.

A co do formuły serialu to musi się zmieniać. Wbrew temu co twierdzi House ludzie się zmieniają (więc i bohaterowie muszą się zmieniać - patrz choćby Cameron, Forman). Co nie oznacza, że jak „zakreślą pełne koło” to nie wrócą do punktu wyjścia. Formuła 1 i 2 sezonu znudziłaby się tak czy siak. Ileż można ciągnąć schemat: przypadek medyczny – proces diagnozowania – rozwiązanie przypadku. W gruncie rzeczy w każdym niemal serialu (jaki by on nie był) chodzi o relacje międzyludzkie głównych bohaterów. Reszta jest tak naprawdę tłem lub pretekstem. Oczywiście jest to ważne ale w pewnym momencie nie wystarcza. Ileż może być super nietypowych przypadków takich by cały czas były one nietypowe? Nawet nie mam pojęcia czy te wszystkie przypadki mają medyczne uzasadnienia i wcale mnie to nie obchodzi. Ogląda się raczej reakcje i relacje bohaterów, sposób dojścia do rozwiązania, zabawne sytuacje i dialogi itp. No przypadki tez są ważne ale mimo wszystko nie najważniejsze.

woma

Scarlett

no to obejrzałam

oglądało mi się bardzo fajnie i myślę że rozkładanie każdego odcinka na części pierwsze i poszukiwanie w nim minusów to nie jest dobry pomysł.

Mamy 5 sezon, reszta za nami i pewnie już nigdy nie będzie tak jak kiedyś. Trzeba się z tym pogodzić tak jak mi się wreszcie udało pogodzić ze zmianą teamu. Pewne sprawy nie wrócą i już.

Spojrzenie Cuddy w tym odcinku tak genialnie wyrażało jej uczucia..
Scena z szufladą wymiata

Zdziwił mnie bardzo Wilson że był taki nieprzejęty tą sytuacją

chociaz może wiedział że House sobie poradzi z terrorystą

13 wreszcie zyskała u mnie plusa za całokształt w tym odcinku..
Podsumowując nie zawiodłam się na Last resort. a ta scena na końcu kiedy House łyka swój Vicodin była rozwalająca