6x22 - "Help Me" - finał serii

Kika

Nigdy wcześniej nie wypowiadałam się chyba na temat odcinków, cóż… zawsze uważałam, że to, jak ktoś odbiera dane dzieło, jest tylko i wyłącznie jego sprawą, i oczywiście nadal nie zmieniam swojego zdania. Każdy ma prawo do własnej interpretacji przedstawianych faktów, ale jak czytam zdanie, w którym jest napisane, że to było „niehouse’owe” to normalnie ogrania mnie dziki chichot. Ale po kolei:
- atmosfera odcinka jak najbardziej na plus – przypomina mi bardzo zakończenie 4. serii i odrobinę 5. – także w pierwszej chwili naprawdę przeraziłam się, że ostatnia scena mogła być znowu jakimś halunem. Po ochłonięciu jednak, stwierdziłam, że gdyby scenarzyści znowu zagrali tym tanim i beznadziejnym chwytem, to najpewniej targnęliby się na własne życie.
- aktorstwo – pierwsza klasa! Hugh jak nie dostanie w końcu Emmy za ten odcinek lub za „Broken”, to stwierdzę, że ta cała Akademia jest doprawdy ślepa! Podobała mi się również aktorka wcielająca się w rolę Hanny, jako jedna z nielicznych osób, wcielających się w pacjentów, potrafiła przekonać mnie do siebie. Naprawdę, strasznie mi było żal, jak umarła. Oczywiście się poryczałam.
Przejdźmy zatem do Huddy, które widzę, że jest najbardziej kontrowersyjnym wątkiem. Już początek odcinka zapowiadał, że większość będzie się kręcić wokół House’a, Cuddy z wspominkami Lucasa. I od początku zapowiadało się na to, że Cuddy będzie niesamowicie mnie wkurzać – przyjęła prezent, jakby bała się, że w środku jest co najmniej wąglik albo jakaś bomba. – Seriously, you're giving this to us?… Nie temu obok!
A potem to się już całkiem posypało – wiadomość o zaręczynach, nawrzucanie House’owi – co jeszcze mogę przyjąć do wiadomości, bo się mu należało, choć to bitch’owate było niesamowicie, tylko po kiego grzyba wciskają jej w usta to, że go nie kocha? Żeby za dwadzieścia minut wyznała mu, niemalże wręcz wyjęczała, że jednak go kocha i odwidziało się jej za kilka godzin?! Seriously? Nie dało się tego jakoś inaczej rozwiązać? Ach, no i jeszcze w międzyczasie zerwała z Lucasem – więc wychodzi na to, że albo zaręczyny były totalną ściemą, byle tylko House się odwalił, albo scenarzyści zaspali i zamiast wprowadzić ten wątek dwa – trzy odcinki temu, wcisnęli wszystko naraz. Jak w bigosie, normalnie…
I mimo że niesamowicie cieszę się z tego, że w końcu coś w Huddy ruszyło, to mam pewien niesmak, bo co za dużo to niezdrowo. Gdyby choć nie wyskoczyli z tymi zaręczynami Cuddy, to jeszcze przeszłoby to gładko, ale no cóż stało się… Nie powiem, że się nie cieszę, bo szczerze odetchnęłam z ulgą – miałam dość tego krążenia wokół siebie, jak pies do jeża.
I teraz pragnę przejść do wątku, który poruszył mnie strasznie w tym temacie. N i e h o u s e’ o w e. Ładne słowo, czyż nie? Ale tak głupie, że aż mnie ściska (bez obrazy dla kogokolwiek). Naprawdę każdy z was chciałby oglądać 300-setny odcinek o tym, jak Greg House doprowadza się do samodestrukcji? Naprawdę, cieszy was oglądanie tego, jak ktoś ma spartolone życie i kibicujecie mu, żeby jak najwięcej g* się jeszcze na jego drodze pojawiło? Seriously?! To wybaczcie, ale albo ja mam skrzywiony obraz świata, albo jestem zbyt dobra na ten serial.
Od pierwszego odcinka House mówi – People don’t change i Everybody lies – każdy bierze to więc za jego życiową filozofię, ale widać, że scenarzyści umiejętnie doprowadzili postać do momentu, w którym uświadamia sobie, że wszystko to, czego się trzymał, było o kant d*py potłuc. I House w końcu powoli, aczkolwiek skutecznie, sam do tego dochodzi i próbuje się zmienić. Tak, wychodzi na to, że people do change! Bo ileż można być nieszczęśliwym? Ileż można samemu pchać sobie pod nogi kłody? Znając życie, jeżeli na swiecie byłby człowiek-odbicie serialowego doktora, pewnie dawno albo strzeliłby sobie w łeb, albo wziął się do roboty i spróbował żyć tak, aby było dobrze. I ja uważam, że właśnie w tym ostatnim odcinku House stanął przed takim wyborem – mógł zażyć vicodin – co byłoby jego klęską i metaforycznym samobójstwem, albo spróbować żyć, i tu z pomocą przychodzi ktoś, kogo on już dawno potrzebował. Nie mówię, że ta scena mi się całkowicie podoba, nie… Ale nie mówię też, że jest całkowicie surrealistyczna, bo gdyby ją rozegrać troszkę inaczej, byłaby piękna i dawałaby nadzieję. House będzie starał się teraz stanąć na nogi i wrócić do życia i społeczeństwa, i ja mam nadzieję, ze ta droga będzie pokazana tak, aby wszystko było realne. Nie będzie to usłane różami, House nie będzie rozsyłał uśmiechów na prawo i lewo, ani nie będzie rozrzucał kwiatków po korytarzach. On tylko będzie starał się żyć normalnie, tak, jak każdy by chciał w swoim życiu.
A jeśli ktoś uważa, że człowiek nie potrafi się zmienić, że jeżeli był przez prawie całe swoje życie nieszczęśliwym outsiderem, nie ma prawa czegoś z tym zrobić, bo będzie już innym człowiekiem, będzie „nie-sobą”, to naprawdę radzę mu się zastanowić nad sobą, bo nie każdy lubi poddawać się bezwolnie losowi, czasami trzeba też o siebie zawalczyć.
Tyle.

GosiaczeQ_17

madzia-cuperek

Gdyby ktoś miał chęć przeczytać - recenzja "Help me" w TVGuide:
[link widoczny dla zalogowanych]

vanillanymph

Chyba ochłonęłam. Tak. Napewno. Po (mniej więcej) 48 godzinach jestem "na świeżo".
I mogę uczciwie powiedzieć, że odcinek był świetny. Nie tylko ze względu na scenę ostatnią(której w tej wypowiedzi nie oceniam), ale całokształt. Bardzo podobała mi się pacjentka, która była duchowym odzwierciedleniem House'a. Nie jego osobowości, ale potrzeby pomocy (dobry tytuł odcinka) i wrażliwości na drugiego człowieka. I sam fakt, że ona umarła przez to, że amputowali jej nogę miało tak dramatyczny oddźwięk, że wpadłam w autentyczną rozpacz.
Jeśli chodzi o Trzynastkę, to szczerze mówiąc mam ją gdzieś. Wolałabym, żeby stało jej się coś permanentnego, by nie mogli jej już wprowadzić w połowie 7 sezonu. W tej chwili jestem pewna, że wróci i będzie happy and fucking annoying again.
Aaaa... No i scena z 4manem, była naprawdę porażająca. Wielkie brawa dla Omara (rzadko to mówię), ale teraz prawie dorównał Hugh. Prawie.
No i teraz czekam na kolejny sezon. I prawdę mówiąc pokładam nadzieję w scenarzystach. Ale to są i tak mniejsze nadzieje, niż pod koniec 5 sezonu. Co zrobić? Ludzie się zmieniają. Mimo wszystko.

hrabinka_

[link widoczny dla zalogowanych]

To dla tych, krórzy mają wątpliwości czy jest to halucynacja czy nie

.

HuddyFan

No cóż tu powiedzieć? Chciałabym powiedzieć coś odkrywczego, ale wszystko zostało już wymienione.

Chciałabym naruszyć jednak wątek Huddy, który wzbudził wręcz, że tak powiem bunt. Nie chcę nikogo zranić, obrazić, lecz gdzie są fani?! Jeżeli ogląda się serial i wierzy się w niego jak we własną religię, to dlaczego na siłę kwestionuje się lub nawet wyśmiewa następujące zdarzenia. Mówicie, że przestaniecie oglądać House'a, bo to już nie jest 'ten sam House, którego znaliśmy'. Pytam się: Czy ktoś oglądał szósty sezon?! On się zmieniał z odcinka na odcinek, i wszyscy dobrze wiedzieliśmy (nie zaprzeczajcie!), że prędzej czy później zobaczymy Huddy. Tu natomiast jeszcze bardziej zszokował mnie fakt, że HUDDZINY nie są zadowolone. Ja rozumiem, Hilsonki lub Hameronki mogą być zawiedzione lub <i>zniesmaczone</i> faktem, iż DS zniszczył resztki ich nadziei (która wciąż istnieje, bo nie ma pomysłów na sezon 7.), ale Borze Iglasty! Huddziny piszą, że kochają Huddy, czego by one nie zrobiły żeby Oni w końcu byli ze sobą, ale jak już dochodzi do czegoś konkretnego (zanim oczywiście pojawiła się skradziona z nieba plotka o halucynacjach!) to padają komentarze: "Nie wiem czy mam się cieszyć". No to w co, kurka wodna, wierzycie!? Ktoś chyba powinien zmienić shipp!

Ostatnia scena:
Okej, przyszła do niego. Padają nagle oburzenia:

Izoch

HuddyFan - czy to, że jesteśmy fanami, każe nam cieszyć się z każdej sceny, którą oferują nam scenarzyści? Każdy, nawet Huddzinki, mają prawo powiedzieć: nie. To było okropne. Mogą stwierdzić, że scena według ich została zwyczajnie schrzaniona, że to, co widzą, nie jest w stylu House'a, albo Huddy zostało tutaj po prostu wciśnięte na siłę, czy też mogą przytoczyć każdy inny argument, jaki im pasuje. Przynajmniej nie w stylu takiego House'a jakiego znaliśmy przez tyle lat. Nawet jeśli niektórzy się burzą, ja sama mam wątpliwości, że możliwa jest aż taka przemiana w ciągu roku. Naprawdę, nie kwestionuję tej ostatniej sceny ze względu na to, że jestem Hilsonką, bo gdyby zaoferowali mi taką scenę z Wilsonem, umarłabym na miejscu. I bynajmniej nie ze szczęścia. Taka scena jest niedorzeczna. Powtórzę: nigdy nie uwierzę w to, że istnieją ludzie, którzy w ciągu parunastu godzin stwierdzają, iż nie podobają im się zaręczyny i zrywają je, bo kochają kogoś innego, co zaczęło im świtać czerwoną lampeczką dopiero po zaręczynach. Tym bardziej, że Cuddy ma dziecko. Musiałaby przemyśleć dokładnie rozstanie, bo dziecku naprawdę nie sprzyja zmienianie tatusiów. Nawet, jak jest takie malutkie. Chociaż, takie małe często mądrzejsze są od starszych. Dodatkowo: błagam. House chciał wziąć Vicodin. Cierpiał. Przestał cierpieć, jak za sprawą czarodziejskiej różdżki Harry'ego Pottera, kiedy Cuddy powiedziała mu, że go kocha. Poza tym, Nolan musi być genialnym terapeutą skoro w ciągu roku udało mu się wyciągnąć go na prostą. Ma wzloty i upadki, ale, kurczę, przez tyle czasu był nieszczęśliwy, a w ciągu roku zmienił się na tyle, by wejść w związek? Chcę takiego Nolana, bo, kurde, każdy terapeuta jakiego widzę, to w takim razie idiota, bo mówią, że rok to często za mało, by poukładać sobie na tyle życie, by zgodzić się na rewolucję, jaką są związki, gdyż z samotni nie wychodzi się ot tak.

Grace

Ryczałam jak bóbr na tym odcinku. A koniec O.O mega zaskoczenie. ale pozytywne jak najbardziej.
i też nie rozumiem wszytkich fanów Huddy. ja nie wiem co wam tu przeszkadza. nie było żadnego przesłodzonego momentu. Cuddy powiedziała, że go kocha, chociaż wolałaby nie, ale nie jest w stanie myśleć inaczej. tu nie ma żadnej słodyczy. ja bym raczej powiedziała, że to była po części dramatyczna scena.
poza tym chyba powinnyście się wszystkie [wszyscy?] cieszyć, bo wooooooooow w końcu są razem!!!! nie wiem skąd te wątpliwości, czy to była realna scena, czy halucynacje House'a. jak dla mnie to pewne, że wszystko działo się naprawdę [znaczy naprawdę w realiach serialu ^^], w końcu House nie zażywał vicodinu już od dłuższego czasu.

a teraz oby do 7 sezonu!!

Joolka

Wielmożna Aleksandra

Nie chodzi o to,że są razem, chodzi o to , jak do tego doprowadzono.
A koniec iście holiłódzki. Pastelowe kolory i dwie łapki, och, ach.
Że się do Gombrowicza ( w sposób pokrętny, ale...) odwołam : to jest mentalny onanizm.

Ale, ale dlaczego mówię Gombrowicz ? Bo mam wrażenie,że scenarzyści są właśnie po lekturze. Uwierzyli,że ciagle można kreować nowe przestrzenie i groteską uratować powagę, ino nie potrzebnie przypomnieli sobie o Andym Worholu, którego zmienili w Witkacego i tak dostalismy kreowanie na ekranie, ale miazgi.

Dobra do sedna ja słodyczni nie lubię, jem tylko sorbety ze stuffu nazywanego słodkim ,więc do jutra vide 7 sezonu.

Richie117

Kika

Izoch

sherry76

justykacz

O ja

Nawet gdybym chciała z Wami dyskutować, byłoby to niemożliwe, gdyż jeszcze do klawiatury nie przyrosłam

Rachel może będzie miała w 7 sezonie jakieś 2,5 roku...

Wiecie powiem Wam teraz prawdę, świętą prawdę i tylko prawdę... Nie ważne, jaka była ta scena Huddy przesłodzona czy nie, ale:

JEST HUDDY JEST IMPREZA

Więc Hudzinki się cieszą, inni może trochę mniej

PS House w serialu nie ma 50 lat, to się nie zgadza z tym co mówi w odcinkach. Zresztą może i jest starym drzewem, ale jarym

Izoch

Po pierwsze, Lucas jej nie bił, nie pił i nie krzywdził, więc jest różnica.
Po drugie, sama jestem z takiej rodziny, gdzie odebrano mi ojca i wstawiono jakiegoś gościa. Zapewniam Cię, że takie zmienienie wcale mi nie pomogło. Zresztą, jak wszystkim osobom, które poznałam i które miały tego typu sytuację u siebie. Każda z tych osób ma teraz problemy, każda z tych osób ma wielki żal do matek, że tak zmieniła im otoczenie, bo gdy kochały poprzednią osobę, zostało im to odebrane. Poczucie bezpieczeństwa zostało naruszone.

A Cuddy zmieniła decyzję ni to z gruszki ni z pietruszki. Bez zastanowienia. Gdzie tu sens, logika i odpowiedzialność?

Edit:

sherry76

Nie dogadamy się. Mam takie zdanie w tej kwestii i go nie zmienię. Po prostu nie uważam, żeby kobieta musiała dla dobra dziecka zatracać swoje całe życie. Wszystko można jakoś pogodzić.

Izoch

Właśnie, pogodzić. Porozmawiać z dzieckiem, bo w wieku około dwóch lat dzieci już dużo rozumieją. Wiedziała wcześniej chyba, że nie kocha Lucasa? Jak nie, pokazuje się jej wada.
Nie rzucać Lucasa rodem z Hollywood - wyjedź i zgiń, przepadnij! Bo tak to mniej więcej wyglądało. Gdyby z nim porozmawiała i rozstała się jak człowiek, jestem pewna, że nie przyjechałaby tego samego wieczoru do House'a.
I, co najważniejsze, pozwolić Rachel pobyć co jakiś czas z Lucasem. A wątpię, by Lucas w siódmym sezonie pełnił jakąś rolę "niańki" chociażby.

Rozumiem, że to Twoje zdanie i je szanuję. Też mam swoje, więc uważam, że mogę w jakiś sposób się do niego odwoływać

sherry76

Fakt, ja postąpiłabym zupełnie inaczej. Wszystko było dość niespodziewane i jakby nieprzemyślane. Tak czy siak rozumiem, że to zrobiła ale nie pochwalam sposobu w jaki to zrobiła

lisek

Hej, hej

ale przecież nie wiemy, jak to zrobiła, no chyba, że mam odcinek bez jakiejś sceny

Zgadzam się z Sherry. Myślę, że niektórzy z nie znają po prostu pojęcia szczęścia. Życie to jedno wielkie pasmo wyborów i każdy z nas może popełnić błąd, nie znaczy to, że nie może go naprawić. Tak mówię o Lucasie. Cuddy tak bardzo chciała mieć normalny dom, rodzinę, że postawiła wszystko na jedną kartę. Może liczyła, że w końcu pokocha Lucas'a. Może, gdyby nie House... Ale on ciągle był blisko, a ona go kocha. Podjęła bardzo ryzykowną próbę ucieczki przed własnymi uczuciami właśnie dla dobra dziecka. Ale nie można kochać jednej osoby i żyć z drugą. Była może naiwna myśląc, że jej się uda, albo jak to widzę zdterminowana dla dobra córki. Dlatego wkurzają mnie zarzuty, że o nią nie dba itd... Ludzie na jakiej podstawie tak sądzicie. Co to średniowiecze, że została matką to ma siedzić w domu i czytaj jej bajki, albo gotować obiadki. Cuddy jest kobietą sukcesu i moim zdaniem idealnie łączy to z macierzyństwem. Pamiętacie ostatnią scenę z 5do9 jak ona patrzyła na małą Rachel, jak swój największy skarb więc nie mówicie, że Rachel jej zawadza. Bo co nie zabrała jej na akcję na gruzowisku, albo do House'a, to był jej dzień pracy, więc mała została z nianią. Nawet jak był Lucas mała zostawała z nianią znów 5do9. Czego wy chcecie, żeby Cuddy biegała z Rachel pod pachą jako kochająca matka, moze się nie znam, ale chyba nie na tym to polega. Dziecko trzeba kochać i mu to okazywać, a Cuddy robi to bardzo dobrze. To, że chce spróbować z House'm to co znów wyrodna matka, bo nie patrzy na córkę. Jakoś nie widziałam, żeby mała jakoś specjalnie darzyła uczuciami Lucas'a. To małe dziecko. Nie rozumie zbyt wiele. Jeśli związek nie daje satysfakcji należy go zakończyć. Życie w kłamstwie i bez uczuć jest najgorszym "czymś" co może spotkać rodzinę. Rachel na pewno była najszczęśliwszym dzieckiem pod słońcem z nieszczęśliwą matką kochającą skrycie innego i pseudo tatusiem, który doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Istna sielanka

Wracając do sprawy nie wiem, jak to wyglądało, wątpię by wersja z zerwaniem przez sms...

nie no to nawet pomijam

Cuddy nie miała pierścionka, ok może jak powiedziała House'owischowała do biurka, a może nie dała Lucasowi ostateczniej odpowiedzi

i na przykład wydarzenia dnia uświadomiły jej jak życie bywa kruche, że czasem trzeba żyć chwilą nawet z dzieckiem u boku, trzeba próbować być szczęśliwą i tego samego uczyć Rachel, by w życiu czasem zaryzykowała

I może pojechała do domu, House do szpitala, w domu porozmawiała z Lucasem, ze nie może przyjąc pierścionka. Więcej nawet nie musiała mówić, Lucas wbrew wszystkiemu nie głupi. Ucałowała Rachel, powiedziała trzymaj kciuki za mamę i poszła do House'a. House w tym czasie, dojechał do szpitala, podumał nas śmiercią pacjentki, pokłócił się z Foremanem i wrócił do domu, nie zamykał drzwi na klucz

kolejna kwestia, reszta to już historia

Jezzz... wybaczcie taki rozpis, ale mi ulżyło

Soł... Shore czekamy na Twoją wersję

byle do września

Ave

Co do Rachel, to chyba ją trochę postarzyłyście.
Urodziła się w grudniu 2008 (ta dziewczyna trafiła do szpitala ... 3 tygodnie po porodzie? Przypomnijcie, bo nie pamiętam).
Czyli Rachel obecnie ma niespełna 1,5 roku.

Kika

Izoch

Kika, to nie jest tak, że wolę patrzeć na nieszczęśliwego człowieka. Serio. Może źle to ujęłam. Chodzi mi o to, że poznaję człowieka z ukształtowanym spojrzeniem na świat, z określonym charakterem. Poznając się, zazwyczaj trafiamy na osoby z podobnymi poglądami. Nie zawsze, ale przeważnie. Więc trudno byłoby mi zrozumieć inne poglądy, inne zachowanie niż to, które dotychczas znałam. Wolę widzieć szczęśliwych znajomych, nawet, jak sama tkwię w martwym punkcie, bo to w jakiś sposób jest nadzieją. Więc naprawdę nie chodziło mi o to, żeby wszyscy cierpieli

Co do matek - napisałam raz, ale powtórzę, może przegapiłaś. Nie chodzi mi o to, że ma być z kimś, kto ją unieszczęśliwia. Ale dziecko też ma uczucia. I takie postawienie dziecka przed faktem dokonanym jest, według mnie i na podstawie tego, co ja czułam, a także co czuły inne osoby, które poznałam, najgorszym świństwem. Dziecko przywiązuje się, ma poczucie bezpieczeństwa. A wcale nie jest łatwo je odbudować. Poza tym, miło by było, gdyby matka poczytała dziecku bajki. Wtedy się rozwija i nawiązuje bliski kontakt. A Cuddy z Rachel takiego nie ma, patrząc na to, że praktycznie w ogóle nie ma jej w domu.

I wiesz, może po prostu inaczej widzimy to, w jaki sposób weszli w ten związek, zresztą, pewnie każdy trochę inaczej to postrzega. Dla mnie było to nagle, bo przez ten czas w ogóle ze sobą nie rozmawiali poza nielicznymi scenami. Oczywiście, dla Ciebie i innych osób może ot być coś, co działo się na przestrzeni iluś odcinków/sezonów, nie zabronię przecież tego

sherry76

Tak a propos wielkiej przemiany House'a:
[link widoczny dla zalogowanych] / skan z Help me

kim

To znowu ja. Postaram się krótko. Oskarżacie scenarzystów o zbyt szybkie "ni z gruszki ni z pietruszki" potraktowanie finału huddy. 6 sezonów to dla Was mało? A że ostatni sezon przygotowywał nas na to szczególnie (wbrew pozorom) to jeszcze inna sprawa. House od powrotu z psychiatryka chce zmienić swoje życie i widzimy, że z różnym skutkiem, ale mimo wszystko próbuje. Może dlatego, żeby do psychiatryka nie wrócić, a może po prostu naprawdę dorósł do tego by przyznać sie, że kogoś w swoim życiu potrzebuje. Kochani! Nie oszukujmy się! Przyjaciel, choćby nawet najlepszy, nie wystarczy...
Z Cuddy sprawa przedstawia się inaczej. Ona przez ten sezon próbowała niczym House, za wszelką cenę uratować swoją "chorą nogę" w postaci namiastki szczęścia, które sobie w wyobrażeniach życia z Lucasem i Rachel, trochę wmówiła. Być może tylko ja widziałam jej rozterki, wahania i wyraźne znaki, że tak naprawdę nie tego od życia oczekuje. A może faktycznie nie tylko w ostatnim odcinku zaczęła się poważnie zastanawiać, czy spokojne i nieco nudne życie u boku poczciwego faceta, który jest w stanie pokochać Rachel, jej wystarcza. Dlatego jej decyzji także nie uważam za pochopną.
Moim zdaniem jako definitywną podjęła ją w trakcie rozmowy House'a z Hanną, kiedy właśnie uświadomiła sobie, że czasami możemy w życiu bardzo mocno żałować prób uratowania czegoś, co w przyszłości może być dla nas tylko przyczyną bólu, czegoś, co może nas zmienić na gorsze, czegoś, z powodu czego będziemy unieszczęśliwiać siebie i wszystkich wokół. Jest taka scena, w której Cuddy patrzy w oczy House'a zamykającego drzwi karetki. Być może to moja nadinterpretacja, ale może jednak nie, skoro nie znając spoilerów (zwłaszcza tych dotyczących ostatnich minut odcinka), wiedziałam wtedy, że ona nie wyjdzie za Lucasa. Na pewno!
Jak doszło do zerwania - nie wiemy. Ale znając Cuddy wierzę, że odbyło się to z klasą. Zresztą o Lucasie nie miałam też złego zdania i uważałam, że facet jest dość łebski. Dlatego sądzę, że mógł coś takiego przewidzieć więc wyobrażam sobie, że poszło to dość gładko. Cieszę się w każdym razie, że ze swoich zaręczyn nie zrobiła koła ratunkowego, którego w razie czego mogłaby się chwycić, gdyby House się na nią wypiął. Podjęła ryzyko i zakończyła ten niefortunny związek, zanim wyznała miłość House'owi.

Jeszcze jedna sprawa, której nie pojmuję to krytykowanie ckliwości i cukierkowatości ostatniej sceny, zwłaszcza splecionych dłoni. Przepraszam, to co oni mieli zrobić? Pewnie bardziej w stylu House'a byłoby włożyć jej penisa w oczodół. Wtedy bylibyście zadowoleni, tak?