Agusss & coolness: Indianin w Paryżu [NZ][11/~35]

coolness

Skoro zostałam w domu, jako, że jestem 'chora', to mogę weź na Horum... i poodpisywać^^

Agusss

Dobra ja nie skomentuję, że ten sequel to bez konsultacji ze mną był ustalony... Ale biedna Agusss musi się na wszystko godzić

Dobra! Za oknem cholerny śnieg, który doprowadza mnie do szału! Dlatego na pocieszenie wrzucam kolejną część^^
Kiedy następna? Nie pytajcie... Tego nikt nie jest w stanie przewidzieć!
Więc cieszyć się tą częścią ^^
Viel Spass!

Rozdział 6

Wyszli z pokoju w ciszy. Kiedy byli już na ulicy Wilson odezwał się.

- A teraz gdzie?

- Jak to gdzie? - Diagnosta popatrzył na niego jak na wariata. - Do Galerii De la France! Największej Galerii na świecie!

Onkolog załamał ręce. „Będzie ciekawie” pomyślał.

- Ale House. To chyba nie jest najlepszy pomysł...

- Dlaczego? - Przyjaciel spojrzał mu głęboko w oczy.

- Bo widzisz, ja nie lubię takich miejsc.

- No to co? - House wzruszył ramionami na tak błahy powód.

- House... nie słyszałeś? Nie lubię takich miejsc! - Onkolog zaczynał być wściekły.

- Zobaczysz... spodoba ci się.

Wilson wściekł się, ale nie skomentował. Ruszył za przyjacielem. "Posłuszny jak piesek" pomyślał i prychnął. "Ja chyba oszalałem!"

House, niczym niezrażony, szedł coraz szybciej przed siebie, aż nagle przewrócił się. Laska się złamała.

- Co jest? - spytał Wilson pomagając mu wstać. Diagnosta popatrzył na niego oskarżycielskim spojrzeniem. Onkolog rozłożył ręce. - Tym razem to nie ja!

-Taaa... W sumie nie wpadłbyś na tak genialny pomysł - rzucił diagnosta ze zdenerwowaniem. – Teraz, to już musimy tam iść. Tylko, że...

-Tylko, że co?

-To jest kawałek stąd... - Wilson przewrócił oczami.

-No cóż, chyba musisz skorzystać z mojego ramienia.

House oparł się na Wilsonie, a przez onkologa przebiegł dreszcz. Cholera! On już nie mógł nawet diagnosty dotykać. Przy każdym kontakcie doszukiwał się kontekstów seksualnych. Zdecydowanie nie było z nim dobrze.

-To w którym kierunku zmierzamy? - Jego oddech przyspieszył.

-Czy ty na pewno dobrze się czujesz? Strasznie blady dziś jesteś - odpowiedział mu diagnosta, przyglądając się badawczo. - Może mam cię zbadać?

-Nie! – wykrzyknął, chociaż serce krzyczało: tak!

- Na pewno? – House, nie czekając na potwierdzenie, bądź zaprzeczenie, przyłożył rękę do czoła przyjaciela. Było rozpalone. Nic dziwnego, pomyślał Wilson, przecież jego bliskość tak na mnie działa. - Wilson, może powinieneś wrócić do hotelu?

- Nie. Po pierwsze: nie dasz sobie rady beze mnie w tej chwili. Po drugie... Nie jestem babą!

-Taaa... Nad tym drugim bym się zastanowił. - Znów ten ironiczny uśmieszek.- Czasem zachowujesz się jakbyś miał miesiączkę.

- Houuuseee! - Onkolog chwilami miał naprawdę dość przyjaciela. Diagnosta uśmiechnął się.

- No co? Tak naprawdę jest! - Onkolog tylko przewrócił oczami.

-Ooo, na przykład w tej chwili. Zamiast cieszyć się mną, to ty tu się dąsasz. - Gdyby tylko wiedział, że James czerpał więcej niż mu się mogło wydawać.

- Ależ ja się niezmiernie cieszę - powiedział szeptem onkolog.

- Co tam miauczysz?

- Miauczę?!

- Tak, miauczysz pod nosem...

- Chyba mruczę, jeśli już!

- A co to za różnica? - House wzruszył ramionami.

- Dla ciebie żadna.

- Więc właśnie! No dobra, to ruszmy się, bo ludzie zaczynają dziwnie na nas patrzeć. - Wilson rozejrzał się. Rzeczywiście, parę osób przypatrywało im się ciekawie. Tak jakby byli... parą. Ale nie były to jakieś odrażające spojrzenia. Wręcz jakby przychylne. Czyżby Francja był krajem tolerancyjnym? Najwyraźniej tak.

No cóż. Musiał się wyrwać ze swoich rozmyślań. Poczuł bowiem, że coś uwiera go w bok. Był to palec House'a.

- Auł! - krzyknął.

- Rusz, się... - zaczął diagnosta i po chwili dodał - kobietko.

- Housseee!

-Wilssssson! - Kochał jak przyjaciel przeciągał jego nazwisko... Wyczuwał w tym trochę namiętności. Chcąc, nie chcąc, Wilson zaczął się robić twardy. Cholera! I co teraz? Onkolog spojrzał na House’a, który jednak nie zauważył ciekawego stanu przyjaciela

"Skup się James! Skup!”. Po chwili zaczął dochodzić do normalnego stanu.

- No dobra. chodźmy.

Ruszyli. Szli powoli, ale z każdym krokiem przybliżali się do celu. Po kilkunastu minutach widzieli Galerię, majaczącą na horyzoncie.

Wilson naprawdę nie miał ochoty tam iść, ale widząc zapał na twarzy towarzysza, poczuł mimowolnie szczęście. Bądź, co bądź, House rzadko bywał zadowolony, a on chciał, aby jego przyjaciel był szczęśliwy.

OLA336

Jak ja się cieszę, że nie ma mnie w szkole pomimo moich pięciu zagrożeń

Kto mu złamał laskę??

iskrzak

bobi_szmyc

Ach, rozpalony Jimmy

Czekajcie, powiedziałam to na głos?

Kocham to opowiadanie całym serduszkiem i cieszę się, że kolejne części dodawane są tak szybko, dzięki Agusss

coolness

Nie byłabym sobą, gdybym się do własnego opowiadania nie poprzyczepiała

Atris

Nawet ie zauważyłam, że tu się nowy part pojawił

Jak zwykle cudowny, a ja czekam na kolejną część.
Przepraszam, nic więcej nie napiszę, ale to przez ten okropny ból

bobi_szmyc

333bulletproof

Było tyle fajnych momentów, że muszę wymienić moje ulubione

coolness

Atris, nie zauważyłaś, bo ja dopiero z dużym opóźnieniem zmieniłam z 5 na 6

Nic nie szkodzi. I tak jestem ci wdzięczna (wiesz za co

)

***

bobi_szmyc, czy ja wiem...? *myśli* w efekcie żadnych lekcji nie robię... i się nie uczę... a to nie jest najmądrzejsze z mojej strony.

***

333bulletproof, jeżeli te fragmenty ci się podobały, to ja się boję ile będziesz wymieniać w takim jednym rozdziale^^

A kiedy będzie więcej to zależy od Agusss, bo jeszcze pare rozdziałów jest u niej.

Richie117

OLA336

bobi_szmyc

Agusss

Przepraszamy za brak odpowiedzi. To wszystko wina przemęczenia...

Ale teraz kolejna porcja Indianina xD
Wiecie co mnie najbardziej zaciekawiło?

Że Wy zwróciliście uwagę w tytule na Paryż, ale nie na Indianina

Rozdział 7

Przekroczyli próg wielkiego i jakże wspaniałego budynku. Wilsonowi, mimo wszystko, odechciało się żyć. Do tego House coraz bardziej naciskał na jego ramię. Spojrzał na jego twarz i zauważył na niej krople potu oraz wykrzywione usta. Drugą rękę miał położoną na chorym udzie.

- To chyba nie był dobry pomysł.

- Czemu? – powiedział z trudem towarzysz.

- To nie na twoją nogę.

- Przestań narzekać. Vicodin zaraz coś na to zaradzi. Mam w końcu się wyszaleć! – House sięgnął do kieszeni płaszcza i wyciągnął lekarstwo. Wrzucił do ust dwie tabletki.

- House! Nie bierz go tyle! – Wilson był przerażony. Diagnosta nie zwrócił na to uwagi, jedynie mocnej uczepił się ramienia przyjaciela.

- Auł! To boli.

- A nie mówiłem, że zachowujesz się jak baba? – James posłał mu karcące spojrzenie, lecz nie odezwał się. Rozejrzał się naokoło. Nikt nie zwracał na nich uwagi. Byli jednymi z tłumu ludzi wchodzących, bądź wychodzących z Galerii de la France.

- No dobra. To, od czego zaczynamy? – Nie miał zamiaru stać tam jak jakiś kretyn. House również rozejrzał się.

- Nie wiem. Przydałoby mi się kupić nową laskę. Bo ty jesteś zbyt wrażliwy – mówiąc to przesunął ramię tak, aby choć trochę odciążyć onkologa.

Nie wiedział jednak, jak ten ruch pobudził przyjaciela. „Tak, musimy kupić laskę. Będzie bezpieczniej.” Pomyślał Wilson, patrząc na reakcję swojego ciała. Onkolog zobaczył sklep z takimi artykułami i pociągnął House’a w jego stronę.

Kiedy przekroczyli próg, diagnosta zrobił dziwną minę. Można by pomyśleć, że z niechęcią puścił ramię Jamesa. Zaczęli wędrówkę miedzy półkami, szukając czegoś, jak to powiedział Greg, „wyjątkowego”. Po trzydziestu minutach polowań, uwagę Wilsona przykuła jedna z lasek. Kiedy wskazał ją przyjacielowi, ten bez zastanowienia odrzucił propozycję, mówiąc:

- Nie jestem kobietą! Nie to, co ty! – powiedział to tak głośno, że zwrócił tym uwagę wszystkich w sklepie. Onkolog spłonął rumieńcem. Nie wiedział tylko, z jakiego powodu. W końcu House mówił do niego po angielsku. Cała ta zabawa zaczęła go męczyć.

- Patrz na to! – Gregory podsunął mu pod nos solidną, brązową laskę, zakończoną niby to złotymi ozdóbkami.

- Taa... będzie idealna – mruknął nawet nie przyglądając się.

Kiedy wyszli ze sklepu, Wilson był milczący. House stwierdził, że obraził się. Chwilę wcześniej, gdy diagnosta płacił za laskę, zdążył przekląć sprzedawczynię i Jamesa. Ogółem wszystkich. To było normalne w jego zachowaniu, więc nie mógł zrozumieć, o co chodzi jego towarzyszowi. Tak naprawdę, nie potrafił zrozumieć jego zachowania i wahań nastroju już od jakiegoś czasu.

Patrząc na to, jak szedł zgarbiony, zrobiło mu się go szkoda. Może przesadził? Przeanalizował tamtą sytuację jeszcze raz. Zdołał nazwać Wilsona około trzech razy babą, a na ekspedientkę powiedział: fretka w fartuchu. Nie przesadził! Zwykle zachowywał się gorzej. Więc, o co chodziło? Zaczynał mieć po dziurki w nosie takiego zachowania onkologa. Odbierało mu ono nawet chęć zabawy. To nie było normalne. Miał ochotę złapać przyjaciela za ramię i wydusić z niego, o co chodzi. A gdyby to nie pomogło, zdolny był nawet go przytulić. Po chwili jednak odgonił tę myśl. Zdecydowanie źle wpływał na niego nastrój Wilsona. Chciał już coś powiedzieć, gdy jego zainteresowanie przykuła…

OLA336

Nie wolno kończyć w takim momencie!! No nie!!

*wygina usta w podkówkę*

Ale świetnie!

House ma nową laskę

A Wilson to co, pies?

Też był dobrą laską

zwłaszcza, że w końcu podobno jest kobietą!!

Świetne i ciekawe, czekam na więcej

333bulletproof

Hii *_*
Bo ja sobie wydedukowałam, że Indianin = Amerykanin = House i Wilson na Starym kontynencie

I jestem ciekawa, jaką laskę wybrał na początku Wilson

...jak dla mnie mogli nie kupować żadnej laski. Wilson mógłby być niezłą laską

Ale coo na końcu zobaczył House! *jęczy, kiwając się w przód i w tył* Mam nadzieję, że to znaczy, że następny rozdział pojawi się za 10 minut

Lepiej niech go w końcu przytuli ^^

Edit:
Haha jesteśmy jednomyślne co do roli Wilsona

Atris

A ja jak zwykle się pojawiam niepierwsza

Rozdział jak zawsze cudowny, no i to zakończenie...

Taak, Wilson był dobrą laską

bobi_szmyc

Omg, powiedzcie mi czemu jestem ślepa jak kret, no Paryża nie zobaczyć nowego?!

Ładnie to tak kończyć rozdział w połowie zdania, noo?
Ja chcę jeszcze! Czy można spodziewać się nowego parta przed Wigilią, jako prezent?

coolness

OLA336, jak widać jednak można

Wilson nie jest kobietą^^

333bulletproof, ja nic nie mówię, ale się mylisz...?
Nie rozumiem was... co wy macie z tą laską?! Przecież Wilson i House nie mogą wszędzie razem chodzić!
A widzisz kolejny rozdział nie pojawił się po 10 minutach...

Atris, może i niepierwsza komentujesz ale pierwsza czytałaś^^
Zakończenie takie, żeby męczyć

Bo my lubimy męczyć i dręczyć...

bobi_szmyc, pożyczyć ci okulary?

ładnie, bardzo ładnie^^
Hmmm... to zależy tylko od Agusss i czy zdoła się dostać do komputera i przepisać

Bo chłopcy (House i Wilson) zawsze są słodcy

333bulletproof

No, to do głowy przychodzi mi tylko era, w której malują sobie całe ciała farbami i przebierają się za Indian

Dziaga

Agusss

333!!
Na to nie wpadłyśmy

Ale...

Dziaga! xD Ależ ja lubię tak kończyć

Następny trochę dłuższy będzie ^^ Może jutro, moze nie... Zobaczę ile dziś napisze^^

coolness

Agusss, raczej przepiszesz^^ (bo rozdział to już jest dawno napisany

)

Richie117