Bez powietrza [16/16]

Kuki

anyway, ja Cię kocham normalnie (Poziomka, nie linczuj! xD)!
Jesteś moją ulubioną autorką. Cud, muffinka, fluff. To lubię :3 I też wydrukuję po zakończeniu. Ja prawie wszystkie forumowe fiki (mniejszość to angsty ^^) trzymam w pięknej, turkusowej teczce (uwaga, podejście do niej oznacza falę wielkiego fluffu, który może okazać się śmiertelny dla angstów!). No, fala uwielbienia dla any.

Any

Poziomka

A myślałaś, że ja nie wydrukuję? :smt003
Any ma rację, linczować nie będę.

:smt058

Kuki

Za cóż mi dziękujesz? I czego gadasz że nie zasłużyłaś? Lincz xD Zasługujesz na dobrą opinię jak nikt! ^^ I daj spokój z tą skromnością. I tak ci nikt nie wierzy >:3

Poziomka - ;*

vicodin_addict

marengo

Any

Any

Mam nadzieję, że część wrzucona odpowiednio wcześnie, by Poziomka zdołała ją przeczytać

Enjoy!

część 14

Kiedy się obudził, nie do końca wiedział, co się dzieje. Przez okno widać było słońce stojące już wysoko na niebie, z czego wnioskował, że niedługo będzie południe. Dlaczego do tej pory był w łóżku? Śniło mu się coś miłego… coś związanego z Gregiem…. Przypomniał sobie – we śnie kochali się prawie do rana. Westchnął cicho. Odrzucił kołdrę, którą był owinięty pod sam nos, by wstać, i znieruchomiał.
Obok spał House. Jego widok sprawił, że Wilson momentalnie się rozbudził i skojarzył, że to wcale nie był sen. Naprawdę się kochali. I wszystko między nimi było już jasne. Bez tchu z powrotem opadł na poduszkę.
Nie, to niemożliwe, to nie może być prawda, ja nie mam takiego szczęścia w życiu.
Wspomnienia poprzedniej nocy wywołały u niego rumieniec i przyspieszyły oddech. House okazał się być genialnym kochankiem. Obaj dali z siebie wszystko.
Spojrzał na leżącego obok mężczyznę. Miesiąc temu znajdowali się w podobnej sytuacji. W łóżku. Ale obok siebie, nie ze sobą.
Rozpierało go szczęście. Energię trzeba było spożytkować na przykład poprzez zrobienie śniadania, był piekielnie głody. Cicho wstał i okrążył łóżko, szukając spodni (za Chiny nie pamiętał, gdzie zostały rzucone) i koszulki (znalazł ją na stole). Gdy udało mu się skompletować garderobę, pocałował delikatnie w policzek śpiącego i udał się do kuchni. Nasypał do stojącego na szafce pod oknem ekspresu kawy, nalał wody i czekał, aż napój się zaparzy. Wśród hałasu wydawanego przez urządzenie nie usłyszał wchodzącego przyjaciela.
- Czemu brzęczysz tu bladym świtem? – spytał ten tonem wyrzutu.
- Jest za dwadzieścia dwunasta – wskazał mu zegarek i odwrócił się, by nalać kawy. – Postanowiłem zatroszczyć się o nasze żołądki. Na co miałbyś… - urwał, gdy poczuł obejmujące go w pasie ramiona.
- Hm… najchętniej na Wilsona w śmietanie.
- W kisielu od razu – mruknął, po czym odwrócił się twarzą do House’a majstrującego przy jego spodniach, które robiły się coraz ciaśniejsze. – Może naprawdę najpierw coś zjemy… chociaż tak właściwie nie jestem głodny – dodał, gdy spodnie opadły. – Tak… wróćmy do sypialni albo łazienki – wyrzucił z siebie w przerwie między pocałunkami.
- Zamkniesz się wreszcie? – spytał House. – Nawijasz i nawijasz. Zajmijmy się czymś pożyteczniejszym.
Wyszli z kuchni, nie zauważywszy, że ekspres zaczął podejrzanie dymić.

Leżeli przytuleni w szerokiej wannie wypełnionej po brzegi wodą. Wilson kątem oka spoglądał na diagnostę, którego twarz przybrała wyraz zadumy.
- O czym tak intensywnie myślisz? – spytał na pozór leniwie.
- Hej, już zachowujesz się jak kobieta po czterdziestu latach małżeństwa – zauważył House. – Nic ci do moich sprośnych myśli. Marzę właśnie, że obok mnie leży moja nowa sąsiadka. Żebyś widział jej tyłek… - nie mógł dalej mówić, bo James ze śmiechem wepchnął go pod wodę.
– Zabiję cię – powiedział, gdy tylko się wynurzył.
Złapał Wilsona za mokre włosy.
- No to teraz kogoś utopimy.

- Dziesięć do siedmiu. Kolejna partia wygrana – Chase uśmiechnął się z triumfem do narzeczonej.
- Nigdy nie lubiłam grać w badmintona. Ale teraz cię pokonam, cieniasie – odpowiedziała, przymierzając się do serwu.
- To jakaś aluzja? – obruszył się, zgrabnie odbierając serw.
- Żebyś wiedział – lotka przeleciała Cameron nad głową i wylądowała pod oknami domku dwóch lekarzy. Gdy podeszła i schyliła się, by ją podnieść, zobaczyła, że szyba jest zaparowana… albo zadymiona. – Chase… chodź tu, musisz coś zobaczyć.
Mężczyzna podszedł.
- Cholera, tam się chyba coś pali! House! Wilson! – krzyknął.
Odpowiedziała mu cisza.
- Może już poszli na plażę. Trzeba sprawdzić, co się dzieje.
Weszli do domku i skierowali się prosto do kuchni. Na szczęście pożaru nie było. Ekspres do kawy był w części stopiony. Ale nic poważniejszego się nie stało. Chase błyskawicznie odłączył go od kontaktu.
- Kawa wyparowała, plastik się stopił i stąd ten dym – powiedział.
Cameron przytaknęła.
- Ale gdzie oni u licha są? Hej, spójrz! – wskazała na leżące na podłodze beżowe spodnie. – To przecież Wilsona.
Spojrzeli na siebie.
- Co jest? – mruknął niepewnie Chase.
- Po prostu stąd chodźmy, dobrze? Uratowaliśmy dom przed spaleniem, nic więcej tu po nas – powiedziała Cameron.
- Słyszysz to? – wszedł jej w słowo narzeczony.
Z łazienki dobiegały dziwne odgłosy. Po chwili oboje mogli się zorientować, czemu najprawdopodobniej towarzyszą. Stanęli jak wryci.
- House… z Wilsonem? O Boże – dziewczynie zabrakło słów.
- Wynośmy się, zanim się zorientują.

Tego wieczoru cała piątka urządziła grilla. Wilson, pijany szczęściem, dopiero po pewnym czasie zauważył, że coś nie gra. Żadne z kaczątek prawie się nie odzywało, panowała dziwnie sztywna atmosfera. Spojrzał na House’a, ale ten siedział wpatrując się gdzieś w dal, jak zwykle nie zauważając, co się wokół niego działo. Odważył się odezwać.
- Możecie powiedzieć, co się stało? – spytał, patrząc po twarzach lekarzy.
Zmieszali się.
Foreman zapatrzył się w ziemię, Chase nagle zainteresował się swoją puszką piwa, Cameron zarumieniła się.
House spojrzał na nich.
- Będziecie siedzieć tu jak mumie? Jeśli macie taki zamiar, to się ulotnijcie psujecie widok.
Popatrzyli na siebie niepewnie.
- Cameron…? – spytał delikatnie Wilson. – O co chodzi?
Dziewczyna podniosła wzrok.
- O was… to znaczy…czy wy… - zawahała się.
- Czy wy jesteście razem? – wsparł ją Foreman.
House wzniósł oczy ku niebu.
- W szpitalu plotkują tylko pielęgniarki. Tutaj nawet drzewa. Skoro jedyna dziewczyna jest zajęta, innego wyjścia nie miałeś.
- O rany. Poważnie? – wyrwało się Chase’owi.
Wilson spojrzał na niego.
- Tak – stwierdził twardo. – Jesteśmy ze sobą, czy wam się to podoba, czy nie.
- James, przecież nie o to nam chodziło – powiedziała Cameron. – Po prostu to wszystko było takie niezrozumiałe… A teraz, skoro już wiemy, to życzymy wam szczęścia – dodała, ściskając uśmiechniętemu już przyjacielowi dłoń.
- Pogadaliście już sobie? – wtrącił się House. – Jeśli tak, to może ktoś mi poda dopieczona kiełbaskę?
Wilson podał mu plastikowy talerzyk z kiełbaską. Ich oczy na chwilę się spotkały i onkolog dostrzegł na twarzy drugiego mężczyzny lekki, nieco protekcjonalny uśmiech mówiący: Dobrze, że już wiedzą, nie będzie przynajmniej żadnych idiotycznych niedomówień. Wiedziałem, że nie utrzymasz długo języka za zębami.

Następny part w okolicach soboty - niedzieli, w najgorszym razie poniedziałku.
pozdrawiam, any.

vicodin_addict

dedos

Bossskie

Już się nie mogę doczekać nastepnej części

Any

marengo

Wspomnienia poprzedniej nocy wywołały u niego rumieniec i przyspieszyły oddech. House okazał się być genialnym kochankiem. Obaj dali z siebie wszystko.
Iiiiii, spadłam pod biurko. Pod fotel. A może nawet pod podłogę xD.

- W kisielu od razu – mruknął,
Właściwie... dlaczego nie? xD

- Nigdy nie lubiłam grać w badmintona. Ale teraz cię pokonam, cieniasie – odpowiedziała, przymierzając się do serwu.
Ale ja lubię. W razie czego mogę zastąpić Cameron

.

Z łazienki dobiegały dziwne odgłosy. Po chwili oboje mogli się zorientować, czemu najprawdopodobniej towarzyszą. Stanęli jak wryci.
Tym razem spadłam wprost do piwnicy xD.

- Będziecie siedzieć tu jak mumie? Jeśli macie taki zamiar, to się ulotnijcie psujecie widok.
Taak, ulotnijcie się, a my znajdziemy sobie ciekawsze zajęcie xD.

I tylko Foreman gdzieś tam się sam smęci xD.

motylek

super, coś na otarcie łez po odcinku

vicodin_addict

Katty B.

Miałam to skomentować już przed jedenastą, ale nas bezczelnie wygonili z pracowni. XD Nadrabiam zaległości teraz.

Ekhm. Roztopiony ekspres kocham i Ciebie kocham za ten właśnie ekspres. Taki wypadek zupełnie w moim stylu, myślę, że potrafiłabym coś takiego zrobić w domu (nie będąc Wilsonem i nie mając House'a pod ręką). Cam pewnikiem koszmary będzie mieć i Chase ją będzie musial lulać. (Lub odwrotnie.) A wyznania przy ognisku to najlepszy rodzaj wyznań. Wnioskuję, że to Jimmy'emu jeszcze z czasów skautowskich zostało. XD ("A tak w ogóle, w tym naszym jeziorze wczoraj utopił się jakiś pięćdziesięciolatek... To kto idzie pozmywać?")

Ciekawa jestem, co będzie dalej. Po powrocie do szpitala, rzecz jasna. No bo co - Cuddy przegrała zakład. XD
Kat.

Richie117

ja ciężko pracowałam nad napisami, a tu od rana takie cudeńko wisi

Jeśli ostatnie 4 dni będą wyglądały tak jak ten, to oni nigdy nie będą chcieli wyjechać... Może założą własny szpital w dziczy?

Any

vicodin_addict

marengo

Any

marengo

Any

marengo

Jak miło, że o mnie myślisz

. Tydzień szybko zleci, możemy poczekać. Już się bój!

Any

Chyba żartujesz! To Ty się bój! I tak przegrasz z kretesem!

Katty B.

...
Eeej, ja też chcę graaać! *wyje* Może jedna z Was weźmie mnie, druga Richie i zagramy debla? XD