Bros b4 hoes [10/?]

advantage

Kategoria: love
<img src="http://i733.photobucket.com/albums/ww331/_horum_/fframki/hilson_18.jpg">
Zweryfikowane przez advantage.

Nadszedł czas, bym wzięła Hilsona w swoje ręce! I ostatecznie zdobyłam się na odwagę, żeby to wstawić.
Nie zaczyna się zbyt hilsonowo, ale obiecuję Hilsona w wydaniu, który wszyscy uwielbiamy. Możecie to nazwać moją własną próbą uszczęśliwienia House'a, ewentualnie poprawy serialu.

A, i odrobinkę inspirowane 'Gossip Girl'.

Co musicie jeszcze wiedzieć: fik zaczyna się w trakcie odcinka 7x16, tuż po tym jak House wraca do hotelu po wyleczeniu pacjenta. A więc na potrzeby fika zapominamy o wszyskim co zdarzyło się później.

Mam nadzieję, że będzie znośny do czytania. I że może choć trochę to coś umili komuś dzień.

1)
House wrócił po operacji do swojego obecnego miejsca zamieszkania – luksusowego hotelu. Stwierdził, że whisky w jego pokoju osiągnęła punkt krytyczny, wyzerował więc jednym łykiem pozostałość z butelki i zjechał windą do baru po więcej.
Usiadł przy kontuarze, totalnie zrezygnowany. Zamówił szklaneczkę whisky i od niechcenia zamienił kilka słów z barmanem. Właściwie to barman prowadził monolog.
Omiótł wzrokiem bar, jego wzrok spoczął na grupie studentów przy basenie. Głośno się śmiali i bawili, a wśród nich ładna blondynka. Przyglądał jej się przez chwilę, po czym odwrócił wzrok. Zdał sobie sprawę, że nie ma szans, by ją poderwać. Prychnął pod nosem i przesunął wzrokiem po ludziach siedzących przy kontuarze. Po lewej jakaś parka cicho flirtowała, dalej samotny mężczyzna pił w spokoju piwo, a kolejny kieliszek wina. Po drugiej stronie, w rogu, choć całkiem blisko niego, siedziała ona – śliczniejsza niż Carmen Electra i Angelina Jolie razem wzięte.

Kilka luźnych kosmyków spadało jej na twarz, reszta jej brązowych włosów upięta była w swobodny kok. Mimo luźnej koszulki z postaciami kreskówek i skórzanej kurtki, dostrzegł jej niemal idealną figurę. Krągłe piersi, wychylające się nieśmiało spod t-shirta, dodawały jej kobiecości. Pełne usta, uwodzicielsko otwarte mogłyby stać się przedmiotem jego fantazji. Żałował, że nie widzi jej nóg, ale miał pewność, że nie rozczarowałyby go. Jeśli tak wyglądała od pasa w górę, to od pasa w dół musi być równie pociągająca. Intrygujące było to, że była tak młoda, a siedziała nocą w hotelowym barze i po męsku popijała whisky. Siedziała sama, choć House był pewien, że na kogoś czekała. Takie kobiety nie mogą być same. Znów naszła go myśl, że to kolejna dziewczyna, u której nie miałby szans. Nie w jego wieku, gdy wszystkie młode i pociągające uważały go za podstarzałego zboczeńca niegodnego uwagi. Chyba, że były dziwkami.

W pewnym momencie zdał sobie sprawę, że intensywnie jej się przypatruje. Jej ruchom i zachowaniu, tym jak przełyka piekący w gardło alkohol, jak odstawia szklankę z lekkim trzaskiem i jak woła barmana po dolewkę. Przyglądał jej się w momencie, w którym uśmiechnęła się do barmana, prezentując szereg równych, białych zębów. Aż westchnął cicho. Jego umysł właśnie całkowicie ją rozebrał. Łyknął whisky, nawet nie odwracając od niej spojrzenia. Musiała to w końcu poczuć, bo też na niego popatrzyła. Nawet więcej, z lekko rozchylonymi ustami, lustrowała go wzrokiem. Ich spojrzenia spotkały się i House też został obdarzony jej magicznym uśmiechem. Mrugnął oczami, bo jego mięśnie twarzy nagle zostały sparaliżowane. Nie przypominał sobie, by kiedykolwiek wcześniej, jakakolwiek kobieta wywarła na nim takie wrażenie. Ocknął się w momencie, gdy zbliżył się do niego barman i dolał mu whisky.
- Stawia ci drinka, wykorzystaj to – szepnął mężczyzna.
House bez słowa upił łyk i rzucił na nią okiem. Patrzyła w jego stronę, a sekundę potem szła w jego stronę...

Obrócił nieznacznie głowę, by zerknąć na jej nogi. Jak się spodziewał, były niezłe jak i reszta ciała. Ciemne jeansy owijały się mocno, podkreślając zgrabne uda i kształtne pośladki, które ulokowały właścicielkę na barowym krześle tuż obok niego. Jego zmysł wzroku wariował, podobnie jak zmysł węchu. Pachniała zniewalająco.
- Nie powinnaś już dawno spać? – zagadał po krótkiej chwili ciszy.
Zebrał się w sobie, bo nie mógł przecież pokazać, że oczarowała go w ciągu kilku minut, nawet specjalnie się nie wysilając. Nie mógł jej też pozwolić się zorientować, że najchętniej brałyby ją tu i teraz, aż do wschodu słońca. Coś jednak podpowiadało mu, że doskonale o tym wie. Chciał zgrywać nieprzystępnego, by nie wyrazić swoich odczuć. Odgrywanie dupka na pewno było pomocne.
- Masz rację. Już dawno powinnam z kimś spać – odpowiedziała głosem, który mózg House’a zakodował głęboko i zamierzał pamiętać do końca życia.
- To znaczy, że jesteś dziewicą?
- Nie – roześmiała się – to znaczy, że codziennie sypiam z kimś innym, na przykład poznanym w barze.
Jeśli to było zaproszenie do gierki, House przyjął je bez wahania.
- Nie powinnaś nawet rozmawiać z nieznajomymi.
- Nie boję się, nic mi nie zrobisz.
- Może jestem psychopatą, polującym na młode kobiety?
- Kulejesz, to na pewno utrudnia sprawę.

House prychnął cicho. Nie sposób nie zauważyć, że kuleje, ale sam fakt, że o tym wiedziała, znaczył, że musiała go obserwować. A przynajmniej dostrzec w tłumie. O wiele ciekawsze było jednak to, że mimo iż to zauważyła, najwyraźniej nadal uważała go za kogoś interesującego.

- Utrudnia, ale też pomaga. Przecież każda pomoże kalece.
- Och, bazujesz na współczuciu bezbronnych kobiet?
- Nie współczujesz mi, czy nie jesteś bezbronna?
Dziewczyna odwróciła się, wskazując głową na mężczyznę w garniturze stojącego kawałek dalej.
- Widzisz go? To mój bodyguard.
House rzucił okiem. Mężczyzna stał pod palmą, z założonymi rękoma i patrzył wprost na nich. Może przypadek, a może nie kłamała?
- Dźgnę cię nożem, zanim zdąży dobiec.

Roześmiała się cicho i niespodziewanie wstała. House już myślał, że odejdzie, ale ona zbliżyła się do niego, przesunęła dłonią po jego torsie, drugą objęła jego plecy i przejechała powoli od jego pachy w dół, zatrzymując dłoń dopiero na biodrze. Jednocześnie jej stopa dotykała jego lewej łydki.

- Nie masz przy sobie noża – szepnęła mu do ucha.
- Nie sprawdziłaś prawej nogi – rzucił, nawet się nie ruszając. Był sparaliżowany jej dotykiem.
- Kulejesz na prawą nogę, nie schowałbyś go tam – odparła i usiadła. – Poza tym, jesteś praworęczny.
House rzucił jej długie, badawcze spojrzenie. Nie znosił idiotek, a ona z pewnością nią nie była.
- Mogę cię udusić.
- To nie tak szybkie jak dźgnięcie – powiedziała, wychylając whisky.
Logika kazała mu przyznać jej rację. Jego zainteresowanie wzrosło, wyglądała jak Miss Universe i zdawała się być inteligenta, a to elektryzująca mieszanka. Trochę jak Cuddy.
- Co tutaj robisz? – zapytał wprost.
- Tutaj w hotelu, czy tutaj w barze? – Znów posłała mu ten uśmiech.
- W hotelu – mruknął.
- Odwiedziłam prawnika.
- W środku nocy?
- Dziwi cię to?
- Sypiasz z nim – powiedział z pewnością w głosie.
- Już nie.
- Rzucił cię? – spytał zaciekawiony.
- Nie rzucił – odpowiedziała spokojnie. – Jego żona dowiedziała się o naszym romansie.
- Ty go rzuciłaś, bo boisz się, że zepsułaś małżeństwo szefa i może cię wylać?
- Kompletnie nie trafiłeś, kochaniutki.
- Co?
- Nikt nikogo nie rzucił, postanowiliśmy skończyć. I nie boję się o pracę, bo to ja tu jestem szefem. – Spojrzała na niego. – Nie żartowałam z tym bodyguardem.
- Jesteś w wieku dziwek, z którymi ostatnio spałem – rzucił, by zobaczyć jej reakcję. Tylko, że ona nie zagregowała w żaden sposób, jakby informacja, że ktoś spędza noce z dziwkami była na porządku dziennym. – Dwadzieścia cztery? Pięć?
- Dwadzieścia trzy, prawie cztery.
- Czym się zajmujesz? – spytał, nie mogąc wymyślić niczego sensownego.
- Nie rozmawiajmy o mojej pracy.
- Dlaczego?
- Bo jest tyle innych spraw o których można pogadać. Albo tyle innych rzeczy, które można robić...

Zbliżyła się do niego i gdy upewniła się, że na nią patrzy, przejechała powoli językiem po swojej górnej wardze. Nie odtrącił jej, który normalny facet, by to zrobił? Dziewczyna zbliżyła się jeszcze bardziej, tak, że House czuł jej ciepły oddech na policzku i woń whisky, którą nawet uznał za seksowną. Patrzyła mu w oczy bez mrugnięcia, mógł wyraźnie zobaczyć jej powiększone od alkoholu źrenice. W ciągu kilku sekund, jej dłoń wylądowała na jego karku, zbliżając ich twarze do siebie. Ich usta połączyły się. Całował ją, a jednocześnie chciał wykrzyczeć światu swoją radość. Czuł się wygrany, spośród wszystkich facetów w pobliżu, ona wybrała właśnie jego. Zastanawiał się jak zareagowałby Wilson, widząc, że taka dziewczyna poleciała na niego. Tak jak ona, nie całowała go żadna z dziwek, ani nawet Cuddy, chociaż znali się i kochali przez długie lata. Dziewczyna znała go pół godziny, a całowała z pasją i namiętnością. Nie potrafił sobie przypomnieć słodszego pocałunku. Wyraźnie czuł pożądanie i był pewien, że ona także. Szczególnie, gdy jej dłoń powędrowała w górę jego uda i zatrzymała się po wewnętrznej stronie, bardzo blisko czułego miejsca, ale nie dotknęła go. Oderwała od niego usta i spojrzała mu w oczy, po czym łapiąc za poły jego marynarki, przysunęła go do siebie.
- Jeśli tutaj mieszkasz – szepnęła – marzę, by zobaczyć twój pokój.
- A jeśli nie? – zaryzykował pytanie, choć zaryzykowałby nawet włamanie do hotelowego pokoju, byle tylko ją przelecieć.
- Wtedy marzę, by zobaczyć cię w mojej limuzynie.

<center>***</center>

Anai

Faktycznie, nie zaczyna się wcale hilsonowo, ale jeszcze nic straconego, prawda?

Richie117

no dobra, oto jestem

Nie w jego wieku, gdy wszystkie młode i pociągające uważały go za podstarzałego zboczeńca niegodnego uwagi. Chyba, że były dziwkami.
całe szczęście, że nie jestem pociągająca, bo w przeciwnym razie wyszłoby na to, że jestem dziwką

wyglądała jak Miss Universe i zdawała się być inteligenta, a to elektryzująca mieszanka. Trochę jak Cuddy.
rozumiem, że chodzi o to, że Cuddy przyprawia człowieka o drgawki podobnie jak porażenie prądem elektrycznym?

Tak jak ona, nie całowała go żadna z dziwek, ani nawet Cuddy
same thing, sądząc po ciuchach, jakie noszą

Hmm... ciekawie się zaczyna*
*czyt: ciekawe, jak to rozegrasz, żeby wyszedł Hilson
Ficzek zdecydowanie bardziej niż tylko 'znośny' do czytania. Kawałki z wyzerowaniem zawartości butelki i oglądaniem House'a w limuzynie to prawdziwe perełki

Mam nadzieję, że masz w zanadrzu więcej takich House'opodobnych wyrażeń

Weny życzę i czasu na pisanie

***

Anai, czy Ty przypadkiem nie jesteś moją siostrą-bliźniaczką? Bo napisałaś to, co ja bym napisała, gdybym była pierwsza

Anai

Richie, zawsze podejrzewałam, że jestem adoptowana

Teraz, jak mi ktoś powie, że jestem dziwna, to przynajmniej mogę powiedzieć: 'to geny'

Richie117

Vicodinka

Rzeczywiście nie zaczyna się Hilsonowato, alee....

Zawsze warto mieć nadzieję

Fick bardzo dobrze się zapowiada, jeżeli są jakieś błędy to ich nie dostrzegłam.
Weny i liczę na Hilsonka

PS: Niby nie powinnam czytać ficków +18, alee....

advantage

Anai

Richie117

Anai

advantage

Richie117

advantage

gumki swoją drogą, ale jakieś bardziej zaawansowane zabawki czy akcesoria? who knows

advantage

Uwaga, uwaga, pojawia się Wilson!

wrzucam, bo już bardziej chyba tego nie dopracuję.

Rozdział 2, part 1.

Po kilku dłuższych chwilach, House w końcu na dobre się od niej odessał. Już samo całowanie jej sprawiało mu niebywałą przyjemność, nie mógł nawet wyobrazić sobie jak może wyglądać z nią seks. Ukradkiem zerknął na barmana ponad jej ramieniem, a gdy mężczyzna pokazał mu uniesiony w górę kciuk, uśmiech wyższości zagościł na ustach House’a. Był lepszy od wszystkich facetów, jego ego miało wszelkie podstawy by tak się czuć.
- Więc chcesz zobaczyć mój pokój? – spytał głośno, by ludzie stojący blisko usłyszeli.
- Czuję, że ty też chcesz się już tam znaleźć.
- Czekaj, chcę jeszcze drinka.
Dziewczyna skinęła na barmana, zanim zrobił to House.
- Weźmiemy butelkę Chivas Regal – zarządziła. – I płacę za nasze drinki.
Wyciągnęła z kieszeni zwitek banknotów. Bez mrugnięcia okiem rzuciła cztery setki na kontuar, a po chwili wahania dołożyła jeszcze jedną. Resztę pieniędzy schowała do kieszeni. Złapała butelkę i z uśmiechem zwróciła się do House’a:
- No to prowadź.
House patrzył na nią jak zaklęty. Szastanie forsą, ochroniarz, limuzyna? To wszystko zaczynało go irytować, ale powoli zaczynało mu się też podobać. Nie miał nic przeciwko wydawaniu cudzej forsy na własne zachcianki. On, żeby móc się tak zachowywać musiał wyczyścić swoje konto, a jak podejrzewał, dla niej to była norma.

Wstał i sięgnął po laskę, zachwiał się lekko, ale dziewczyna albo nie zauważyła, albo nie dała tego po sobie poznać. Uśmiechnęła się jedynie.
- Nie spytasz jak mam na imię?
- Nie muszę wiedzieć – odparł cicho.
- Jestem Maggie. A ty?
- House – rzucił, spoglądając na nią. – Nie przewiduje już zbyt wielu rozmów.
- Chcę poznać twoje imię.
- Greg – mruknął od niechcenia.

Już dawno nikt nie mówił do niego po imieniu. Jedyną osobą, która to ostatnio robiła, była Stacy. Natomiast Cuddy, nawet gdy byli razem – czyli jeszcze kilka dni temu, zawsze nazywała go House’m. Nawet w chwilach szczytowania, choć musiał przyznać, że wtedy też zbyt często tego nie robiła. Zakładał, że bała się krzyczeć, by nie obudzić Rachel, bo nie wątpił w swoje łóżkowe zdolności. Odrzucił myśli o Cuddy i westchnął, kierując się do wind. Młoda towarzyszka szła tuż obok, a gdy przechodzili obok mężczyzny, który rzekomo miał być jej bodyguardem, poklepała go po ramieniu i odprawiła skinieniem głowy. House prychnął pod nosem.
- Kim ty u diabła jesteś?
- Mówiłam ci, jestem Maggie – odparła wymijająco.

House przesiewał w myślach informacje. Doszedł do wniosku, że na pewno była milionerką. Nie mógł tylko wymyślić żadnych zadowalających szczegółów.
Gdy weszli do windy, bez słowa nacisnął przycisk swojego piętra. Był podpity, czuł to, i może dlatego też czuł chęć, by ją pocałować? Spojrzał na nią kątem oka, stała prosto i bawiła się nalepką na butelce.
- Mam nadzieję, że masz gumki – powiedziała, łapiąc jego wzrok.
- Po co ci, przecież jedziesz tylko zobaczyć mój pokój.
- Jesteś zabawny, wiesz? – Podeszła bliżej i łapiąc go za pośladek, szepnęła: - Lubię zabawnych facetów.
House uśmiechnął się pod nosem i odwdzięczył jej się tym samym. Boże, jakież miała pośladki! Świadomość, że za chwilę dotrze do swojego pokoju i w końcu będzie mógł ją rozebrać ostro na niego działała.

Wyszli z windy i skręcili w prawo, kierując się do pokoju. Kilka kroków przed House zwolnił i popatrzył na nią, a gdy się uśmiechnęła, popchnął ją na ścianę i niemal się na nią rzucił. Docisnął do niej własne ciało i pocałował ją. Mimo początkowej natarczywości, pocałunek stał się spokojny i delikatny, sprawiał mu wielką przyjemność, do tego stopnia, że mógłby ją całować całą wieczność.
Maggie oparła dłonie na jego pośladkach, ściskając je lekko i przerywając pocałunek.
- Otwieraj, muszę cię jak najszybciej rozebrać, bo inaczej twój mały przyjaciel rozerwie ci spodnie.
- Hej, on wcale nie jest taki mały!
- Właśnie czuje – mruknęła, dociskając swoje łono do jego krocza. – I chce go poczuć bliżej.
- Chcesz go poczuć... tutaj? – spytał, dotykając jej ust i zjeżdżając palcem na szyję.
- Otwieraj drzwi.

Gdy rano podnosił się z łóżka, nie sądził, że tego dnia uda mu się doprowadzić do takiego podniecenia tak śliczną dziewczynę. A jednak! Chciała jak najszybciej przejść do rzeczy, a on lubił pogrywać z ludźmi do tego stopnia, że teraz też nie mógł się powstrzymać. Wiedział, że mu nie ucieknie, oboje nigdzie się nie spieszyli, a noc była jeszcze młoda. Wyjął kartę z kieszeni jeansów i przejechał nią po czytniku, ale zanim otworzył drzwi, dotknął jej piersi.
- Naturalne.
- A czego się spodziewałeś?
- Ciiii – uciszył ją. – Próbuję wybadać rozmiar.
- Jesteś pijany.
- Pijany, ale nie głupi – mruknął i wpełzł dłonią pod jej koszulkę.
- Ochrona musi mieć niezły ubaw.
- Porno w Internecie nie jest drogie.
- Jest darmowe.
- Darmowe nie jest tak dobre jak filmy exclusive.
- Widzę, że masz w tym doświadczenie.
- Trzydzieści cztery C – szepnął, drażniąc kciukiem jej sutek.
- Brawo, otwieraj drzwi.
- Gdzieś ci się spieszy? – spytał i znów zaczął ją całować.

Oboje przestali zdawać sobie sprawę, że nadal są na hotelowym korytarzu i mimo późnej pory, ktoś może ich zobaczyć. Obserwowała ich nie tylko ochrona, ale również Wilson, który nie potrafił myśleć o niczym innym, jak tym, że House znów spotyka się z dziwką.

Wilson stał w mroku korytarza, nie będąc w stanie się poruszyć. Może światło nie było najlepsze, ale widział co się działo. House był jego najlepszym przyjacielem. Fakt, nigdy nie zachowywał należytego respektu do zasad, ale są jakieś granice. Od pokoju dzielą ich tylko drzwi, nie mogą się powstrzymać? I co w ogóle za prostytutka?! Od kiedy one chodzą ubrane w jeansy? Gdzie zgubiła jakąś seksowną sukienkę? Chyba, że to kolejna zachcianka House’a – dziwka w stroju licealistki. Po nim już wszystkiego można się spodziewać. W pewnym momencie zdał sobie sprawę, że z uwagą im się przypatruje. Czuł też, że musi coś zrobić, by ratować swojego przyjaciela i wbić mu do rozumu, że to Cuddy powinien teraz całować.
- House! – zawołał głośno Wilson i zaczął iść w stronę przyjaciela.

House osłupiał, słysząc go. Pokazał mu środkowy palec i choć nie bardzo palił się do przerywania pocałunku, zrobił to. Oboje zerknęli na Wilsona, kompletnie nie zażenowani faktem, że House wciąż trzymał swoje dłonie na jej ciele.
- Wilson, ty zawsze wszystko psujesz!
- Ty zepsujesz sobie życie, jak nie przestaniesz! Przecież Cuddy...
- Cuddy to zamknięty rozdział mojego życia – przerwał mu stanowczo.
Wilson westchnął. Cóż zrobić, by przekonać go, że może nie wszystko stracone, że może Cuddy da się udobruchać i znów poczują łączącą ich miłość? Wszystko zależy od House’a, a choć Wilson z każdą chwilą coraz bardziej wątpił, by ten spróbował ją odzyskać, nie zamierzał się poddawać. Teraz przede wszystkim należało pozbyć się tej kobiety. Zerknął na nią kątem oka, patrzyła pożądliwie na House’a i była cholernie śliczna, to musiał przyznać. Sięgnął do kieszeni i wyjął z portfela kilka banknotów. Wręczył je kobiecie ze słowami:
- Zmykaj do domu, koniec pracy.
Maggie roześmiała się, a kilka sekund potem i House.
- Nie jestem dziwką – powiedziała, odsuwając od siebie dłoń Wilsona. Niemożliwie delikatną, męską dłoń.
- Za mało?
- Ona nie jest dziwką, mam ci to narysować, żebyś zrozumiał? – rzucił House.
Wilson nic nie rozumiał... A przecież wypił tylko jedno piwo!
- House, co się tutaj dzieje?
- Poznaliśmy się w barze – odparł House z dumą w głosie.
- Co?
- Nie wierzysz, że mógłby mnie poderwać? – odezwała się dziewczyna.
- On nie wierzy, że ty mogłabyś na mnie polecieć.
- Dość tego, zostaw go w spokoju – powiedział spokojnie Wilson.
- Słucham?
- Zerwała z nim miłość jego życia, szuka uciech, by o tym zapomnieć.
- I dobrze, ja chcę się z nim tylko przespać. To obustronna korzyść.
- Dlaczego chcesz się z nim przespać?
- Bo jest słodki.
- CO? – Czy ktoś kiedykolwiek nazwał House’a słodkim?!
- Nie zrozumiesz – stwierdziła Maggie.
- Wyjaśnij, zobaczymy.

Dziewczyna popatrzyła na House’a i przesunęła dłonią po jego policzku, patrząc mu w oczy. Nie oponował i nawet nie przeszkadzało mu, że mówiła o nim, gdy stał tuż obok.
- Jest przystojny, ma ostre rysy twarzy i seksowny zarost, choć pod nim skrywa jakąś delikatność. Widać to w oczach, ma w nich trochę dorosłego faceta po przejściach, a jednocześnie pewną dziecięcość. Jest zabawny i zagadkowy, lubię to. I jest szczupły. - Przesunęła dłonią po brzuchu House’a. – Ma niezłe bicepsy i fajny tyłek...

Wilson słuchał jej jak zaklęty. Nigdy nie analizował szczegółów anatomicznej budowy House’a, ale dziewczyna miała rację. Mimo wieku i wszystkiego co jadł – a nie można było powiedzieć, by odżywiał się zdrowo – House pozostawał niesamowicie szczupły. Wciąż miał widoczne mięśnie i ładnie podkreślone bicepsy. Pod zarostem faktycznie skrywała się delikatność i wrażliwość, która czasami ujawniała się w jego oczach, choć maskował ją na sto sposobów. Potrafił być czarujący, gdy chciał coś zyskać, potrafił uśmiechać się w sposób, który topił serca wielu kobiet.

- Nie znam cię, ale... nie rozumiem dlaczego cię rzuciła – podsumowała dziewczyna.
- Bo znów zaczął ćpać! – wybuchnął Wilson. – Naprawdę House, nie wiem jak mogłeś jej to zrobić.
- Cuddy jest idiotką. Nawet nie chciała usłyszeć przez co przechodziłem – powiedział bardziej do Maggie niż do Wilsona.
- Przez co przechodziłeś? To ona cierpiała i nad nią wisiało prawdopodobieństwo nowotwo...
- Dość tego! – ryknął House. – Wilson, odpieprz się! Chcemy się udać do krainy fantazji i zapomnieć o bólu, nie jesteś nam potrzebny.
- Jesteś pijany.
- I zaraz się nawalę jeszcze bardziej!
Wyjął dłoń spod jej koszulki i wyrwał dziewczynie butelkę whisky z ręki. Gwałtownie odkręcił i pociągnął długi łyk, krzywiąc się i plując.
- Rzuciła go, to normalne, że chce odreagować – powiedziała do Wilsona, jakby usprawiedliwiała House’a.
- Nie masz pojęcia o co tutaj chodzi – odpowiedział jej.
- Jeśli go rzuciła, to może nie była go warta?
- Albo on jej.
- Jesteś jego kumplem, ale po jej stronie?
- Chcę, żeby był szczęśliwy.
- Och, ja go zaraz uszczęśliwię.
- Śmieszy mnie to – mruknął House.
- Co?
- To, że tak bardzo chcesz bym wrócił do Cuddy, a nie spytałeś czy ja tego chcę.
- Wiem, że chcesz. Byłeś z nią szczęśliwy!
- Mogę być szczęśliwy z kimś innym.
- Jesteś żałosny, House. Nie chcesz nawet stawić temu czoła.
- Taa, bo ty nie byłeś żałosny, gdy Sam odrzuciła twoje oświadczyny.
- To dwie różne sprawy – powiedział, lekko dotknięty.
- Mam to w dupie, Wilson – rzucił House, przełykając głośno whisky. – Spieprzaj do swojego kota, my już mamy co robić.
Odtrącił przyjaciela i przesunął kolejny raz kartę po czytniku, otwierając drzwi. Wszedł pierwszy do środka, nie przejmując się ani Maggie, ani Wilsonem. Maggie wślizgnęła się do pokoju i Wilson mógłby przysiąc, że specjalnie się ociągała, by i on mógł wejść.

Dziewczyna rozejrzała się. Potrzaskane butelki szampana i kieliszki leżały na podłodze, podobnie jak i ubrania. Nie zaskoczyło ją to. Zerknęła na łóżko w głębi, pościel była w nieładzie, więc uznała, że mówił prawdę – wiele kobiet i wiele przyjemności zdążyło już przewinąć się przez to łóżko.
House usiadł na kanapie w brązowe wzorki i niczym niezrażony, pił spokojnie whisky. Obok kanapy stały dwa fotele w ten sam wzorek, Wilson zajął jeden z nich. Maggie natomiast przysiadła blisko House’a, bardzo blisko niego, tak, że ich kolana się ze sobą stykały. Dotknęła wnętrza jego uda, na szczęście lewego, więc nie zareagował w żaden sposób.
- Powinnaś wyjść – rzucił Wilson, widząc jej zachowanie.
- Całowanie twojego kumpla to najlepsze co mnie spotkało w tym tygodniu, więc tak łatwo nie odpuszczę.
House roześmiał się pod nosem.
- Poznałaś jego – wskazał palcem Wilsona – i dalej lecisz na mnie? Jesteś dziwna, wszystkie laski zawsze lecą na niego.
- Mam dość odpicowanych lalusiów, pryskających włosy odżywką i wybierających krawat przez godzinę każdego ranka. Ty taki nie jesteś.
- Nawet mnie nie znasz.
- Widzę ciebie i widzę twój pokój, wystarczy.
House popatrzył na nią. Wszystko wskazywało na to, że ona wciąż ma zamiar uprawiać seks, zupełnie jak i on.
- Rozbieraj się – rozkazał.
Maggie uśmiechnęła się, zabrała mu butelkę i łyknęła z niej zdrowo. Zdjęła kurtkę, w ogóle nie zażenowana. Odrzuciła ją za siebie i zerknęła na House’a – patrzył jak zaklęty. Wilson jednak nie podzielał jego entuzjazmu.
- Czekaj! – wrzasnął, gdy chciała zdjąć koszulkę. – Przestań.
- Nigdy nie widziałeś nagiej kobiety?
- Jednak jesteś dziwką.
- Jeszcze raz mnie tak nazwiesz, a mocno tego pożałujesz.
- Jesteście nudni, oboje – odezwał się House. – Wilson, wynoś się. A ty chodź do łóżka, albo też się wynoś. - Przeszedł obok nich i zniknął w drugiej części apartamentu.

Maggie podeszła do Wilsona, oparła dłoń na jego udzie i prawie dotykając swoimi ustami do jego, szeptała:
- Nie jestem dziwką, ja tylko lubię dobrą zabawę. Chcesz tego, co? Widzę, że też na mnie lecisz... nie powiesz mi chyba, że tego nie czujesz? Próbujesz się opierać, ale natura wygrywa. Jesteś podniecony, Wilson – zakończyła, przystawiając usta do ust Wilsona, tak, że lekko się stykały.
Jednocześnie poruszyła dłoń i dotknęła jego twardego krocza, wtedy Wilson nie wytrzymał. Złapał ją za kark, całując łapczywie. Wyrwała mu się.
- Zawsze mam rację. Napij się i dołącz do nas, będzie zabawa.
Wręczyła mu butelkę i z uśmieszkiem przesyconym dumą, pognała do łóżka House’a.

<center>***</center>

Anai

Richie117

advantage

Anai

Richie117

advantage

Anai

Richie117

Anai

advantage

Richie117