Wszystko czego pragnę [12/?]

Agusss

Dokładnie! Jakże on by mógł xD
Teraz House powinien się wybudzić i być ostry seks

xD

coolness

A ja już to czytałam

(wczoraj czy przedwczoraj to było, Atris?

)
Powiem tylko krótko (a miałam się czepiać... nie mam czasu jednak:()jestem happy bo to nie jest happy.
Gdybyś jeszcze któregoś zabiła to byłabym jeszcze bardziej zadowolona*.
Ogółem cudnie. A teraz wybaczcie idę pisać charakterystykę porównawczą Polski i Francji z geografii

Wpadnę jeszcze nadrobić inne ficki.
Atris, ja chcę już kolejną część!
Weny

*ale mnie nie słuchaj, bo jak minie zły humor, a ty kogoś uśmiercisz, to zabije ciebie^^

Atris

Mogę Cuddy zabić. Co wy na to?

Powodzenia z charakterystyką

A czego miałaś się czepiać?

coolness

Możesz. Ja będę zadowolona.
Danke... (jeszcze nie zaczęłam

)
Np. błędów

Ale szukać mi się nie chce...

Agusss

Taaa naszej pracy sie nie czepiać!

Już wiele mamy napisane^^
Niestety teraz będzie zastój... Biedna Agusss jest goła..

Atris

Bo ich nie ma

Dlatego ci się nie chce szukać

martuusia

kolejna część! kolejna część!

i Wilson w roli superbohatera (mam nadzieję, że w następnej części wyjawi powód swojego przybycia... jakiś pikantny powód

)

i Cuddy stłamszona! HURRRA! podoba mi się coraz, coraz, coraz bardziej.
pisz, Atris, pisz.
weny!

Atris

Heej, proszę, oto kolejny rozdział.
Skręciłam sobie kostkę i znów siedzę w domu. Fajnie nie?

W każdym razie, miłego czytania, a piosenkę macie TU

Rozdział 5

Don't leave me here, to cast through time,
Without a map, or road sign.
Don't leave me here, my guiding light,
'Cause I, I, wouldn't know where to begin.
I asked the Kings of Medicine.
But it seems they've lost their power
Now all I'm left with is the hour
Don't leave me here
Don't leave me here, oh no
I wouldn't know where to begin
Placebo, „Kings of Medicine”

Wczorajszy wieczór minął bardzo szybko. Przywiózł nieprzytomnego House’a do szpitala, a po przeczekaniu kilku terapii, siedział przy nim cały czas. Teraz praktycznie leżał na nogach pacjenta i smacznie spał.

I proszę bez żadnych wymyślnych historii, on po prostu się martwił o faceta, którego znalazł wczoraj półżywego. Czy to źle?

Przecież rozmawiali zaledwie kilka razy. Dokładnie dwa.

Ale Wilson nie mógł oprzeć się wrażeniu, że w tym mężczyźnie coś jest. Coś magnetycznego, przyciągającego. Miał coś takiego w oczach, co sprawiało, że dobrze wiedziałeś, iż, kiedy cię obserwuje, wie o tobie wszystko, coś takiego, co sprawiało, że nie można było odwrócić wzroku.

Zadzwonił pager onkologa. Ten rzucił coś przez sen i powrócił do błogiego odpoczynku.

Śniło mu się...

Śnił mu się ktoś, komu zawsze może zaufać, ktoś, kogo nie opuści, ktoś, kogo pozna, tak dobrze, jak siebie. Śnił mu się ktoś, kto będzie wiedział, co myśli, zanim cokolwiek powie, ktoś, kto będzie odgadywał jego nastroje i milczał, jeśli on tego właśnie będzie pragnął, ktoś, z kim wreszcie porozumie się bez słów, ktoś, kto sprawi, że jego życie nabierze wreszcie kolorów różnych od czerni i bieli, do których przywykł.

Miał prawo w końcu marzyć, mieć nadzieję, że istnieje taki ktoś. Ktoś, kogo będzie chciał przy sobie zatrzymać, od kogo nie będzie chciał uciec, kto będzie go przyciągać i nie odpuści mu, gdy coś będzie się działo.

Pager ponowił sygnał. Lekarz uchylił powieki, na jego twarz padło ostre światło. Zmrużył oczy i sięgnął do kieszeni kitla. Nieprzytomnie spojrzał na wezwanie, a już po chwili stał na wyprostowanych nogach i wybiegał z sali.

***

„Cholera! Nie udało się!” To były pierwsze myśli, jakie przebiegły przez głowę House’owi, gdy odzyskał świadomość, a pod powiekami zatańczyły mu pomarańczowe plamki, świadczące o obecności słońca na widnokręgu.

Tak, miał myśli samobójcze. Tak, chciał się zabić. Tak, uważał, że tak byłoby łatwiej. Dla niego, dla jego rodziców, dla Cuddy i dla wszystkich innych, którzy odeszli z tego świata, aby w...

Potrząsnął lekko głową, próbując wytrząsnąć jakieś beznadziejne, kościelne słowa z głowy. A właśnie, że nie, bo tym, którzy odeszli już z tego świata, byłoby gorzej, bo on by do nich dołączył, a nie pamiętał, aby ostatnio stał się milszy i bardziej towarzyski.

Jęknął, do cholery, czy nie mogli dać mu więcej środków przeciwbólowych? I kto go tutaj przywiózł? Zawsze wszystko muszą zepsuć...

Cuddy. Całująca się Cuddy. Z kimś. Całująca się Cuddy z kimś... innym. Kimś innym niż on. Jak to w ogóle mogło być możliwe? Przecież tyle lat tego chciała, ganiała za nim jak rozemocjonowana nastolatka, a teraz tak olała sprawę.

Znów potrząsnął lekko głową, bojąc się wykonać mocniejszy ruch. Uchylił powieki i zobaczył, że jest sam. Taak. Jak zwykle sam. I tak już pozostanie... a Cuddy trzeba dać nauczkę...

Myśli plątały mu się i nasuwały na siebie. Powoli podniósł się do pozycji siedzącej i opuścił nogi, usiłując wstać. Wszystko się doskonale udało.

Dla zemsty na Cuddy... musi wyglądać jak człowiek. Przejechał dłonią po szczęce, a szczecina podrażniła jego skórę. Powlókł się do łazienki, małego pomieszczenia tuż obok jego salki, gdzie natknął się na torbę pospiesznie spakowanych, swoich rzeczy. Zanurzył w niej rękę, ciekawy, na co się natknie. Złapał szczoteczkę i maszynkę i wyciągnął je z zadowoleniem wypisanym na twarzy.

Gdy House sprawdza stan używalności żyletki w maszynce do golenia, Wilson wrócił zziajany do pokoju. Rozejrzał się uważnie, a gdy nie zobaczył pacjenta, pobiegł do łazienki, z której dochodziły różne, ciekawe, lub nie, hałasy.

Kiedy James zobaczył diagnostę, przypatrującego się ostremu przedmiotowi, nieco się wystraszył. No tak, samobójca chce dokończyć to, co zaczął...

martuusia

spokojniejsza część

chociaż po ostatnim zdaniu liczę na to, że Wilson rzuci się na House'a by go powstrzymać, razem stracą równowagę i wylądują... gdziekolwiek, byle razem! ha (złe myśli, bardzo, bardzo złe!)

i sen Wilsona... *_* świetnie napisane - prosto, a jak efektownie.

przykro mi z powodu kostki - wracaj szybko do zdrowia i pisz kolejne rozdziały.
jak zawsze - weny!

Atris

Noo, część taka z oddechem

Oj później będzie się działo.
A ostatnio nawet napisałam rozdział, w pełni współpracując z Gwiezdnymi Wojnami

Ciekawe jak wam się to spodoba

Dzięki

coolness

Tak jakby co jestem już za nieuśmierceniem Wilsona i House'a.

Podobało mi się (jak zwykle

).

A House z żyletką to mi się dziwnie kojarzy z fickiem potterowskim w którym Harry się ciął^^

Atris

Spoko, House się nie tnie

On się tylko chciał ogolić! On nie jest taki, jak biedny Harruś, który ma problemy z główką

coolness

Wiem.
Tak mi się tylko skojarzyło.
No to akurat nie była jego wina.
Draco mu robił wodę z mózgu i raz mówił, że go kocha, a potem go zdradzał...

martuusia

tylko niech się nie goli! proszę! niech Wilson go powstrzyma! niech, jak już pisałam, razem legną ( ? jest takie słowo w ogóle?) na zimne kafelki!

hahha

333bulletproof

*wpada na chwilę z okazji Przerwy w Nauce*
Jak ja lubię Twojego Wilsona! *__*

Atris

Oh my God! 333bulletproof, czytam, czytam twój komentarz, mój wzrok zjeżdża niżej i widzę... twój bannerek! Oh my God once again

Jest świetny!
Oj no nie wiesz, że Wilson to jest superhero, który ratuje cały świat? A już na pewno niebieskookiego przystojniaka, House'a

martuusia chyba jest takie słowo

Niee, nie będzie kafelek

Jakastam, zgadzam się, ale które tak właściwie czytałaś opowiadanie?

333bulletproof

Dziękii *_* Mam bardzo starą wersję Szopy, do której nie pasują prawie żadne brushe ==', więc cieszę się, że mimo ograniczonych możliwości (i mojego ograniczonego talentu

) jakoś to wygląda ^^

Mój mózg jest nieznośny,

Atris

Ja mam pełną "szafę" następnych części, obecnie piszę 9

A co do nowego ficka, napisz to! Napisz to! Toż to byłoby świetne

Ta poza tym, jak ci idzie pisanie rozdziału?

Atris

Dla 333bulletproof, żeby jej się lepiej pisało i tłumaczyło, a także dla wszystkich takich kalek jak ja

Oj, i byłabym zapomniała, Munio! Wracaaaj!

Rozdział 6

House widział, jak mężczyzna... nowy onkolog, jak mu tam było? James? W każdym razie, House widział, jak Wilson staje w drzwiach, jak wmurowany i podnosi ręce.

- Dobrze wiesz, że to nie jest wyjście...

Diagnosta spojrzał na niego zdziwiony i wlepił oczy w żyletkę. „O czym on, do jasnej cholery, gada?” pomyślał i jeszcze raz jego wzrok spoczął na onkologu.

- Nie musisz kończyć, tego, co zacząłeś. Życie jest naprawdę miłe... – mówił to jakoś bez przekonania, tak, że House faktycznie chciał zrobić to, przed czym usiłował go obronić James.

- Boże, idioto, nie zamierzam się zabić – wysyczał i rzucił w niego torbą z rzeczami. – Zamierzałem się po prostu ogolić i ubrać.

Oczy Wilsona rozszerzyły się ze zdziwienia. Worek wypadł mu z rąk.

- N-nie?

- Nie. A teraz wyjdź – rzucił i wypchnął biednego Jamesa za drzwi.

***

Wyszedł z łazienki i od razu jego wzrok padł na onkologa, siedzącego na łóżku. Nagle nad jego głową zapaliła się żarówka.

- To ty! Ty przylazłeś do mojego domu! Zbytek troski – powiedział i położył torbę na łóżku.

- Nie no, jasne! Mogłem pozwolić ci umrzeć!

- Nic by mi nie było...

- Oczywiście, że by ci nic nie było! Wąchałbyś jedynie kwiatki od spodu!

- Ja... a kim ty właściwie jesteś, żeby włamywać się do mojego mieszkania?

- Yyy... ja, bo noo... eee... ten chłoniak, to nie chłoniak, a nie odbierałeś telefonów i ja...

- Tak, nieodbieranie komórki, którą mogłem zostawić w pracy, to dobry powód by wyłamywać drzwi czyjegoś mieszkania.

- Ja... widziałem Cuddy... i wiedziałem, że ty i ona... – Onkolog potarł kark. – Martwiłem się! To źle?

- O obcego człowieka? – Diagnosta z niedowierzaniem pokręcił głową, gdy uzyskał odpowiedź twierdzącą.

- Bądź, co bądź... zawdzięczasz mi życie... House...

- Taak... – Mężczyzna podrapał się po głowie. – A może... masz ochotę na... seans filmowy? – spytał Gregory z błyskiem w oku.

- U ciebie?

- U mnie, załatwiam popcorn, piwo... ty masz tylko przynieść film – powiedział z dziecięcą pewnością i spojrzał mu prosto w oczy. – Przyjdziesz prawda?

James zawahał się. – Gdzie ty właściwie mieszkasz?

House uśmiechnął się rozbrajająco i na małej karteczce, którą wyciągnął z kieszeni, napisał jedynym z długopisów, który zabrał Jamesowi, swój adres.

Był pewien na dziewięćdziesiąt dziewięć procent, że jego nowy znajomy przyjdzie. Jeden procent stanowiło nagłe wezwanie do szpitala, albo nieszczęśliwy wypadek.

On przyjdzie... oczy House błyskały niebezpiecznie, gdy patrzył, jak onkolog biegnie na swój oddział.

coolness

To jest boskie^^
Wybacz antykonstruktywny komentarz, ale siedzę w szkolę na Wigilii i klasowej i podsypiam

Ja nie wiem jak ty to robisz, ale jak przeczytam kawałek twojego ffa, to nna mojej twarzy pojawia się uśmiech, choćby to był najgorszy dzień.

Atris

Wiesz, ja to jestem niezbyt wymagająca, do uśmiechu wystarcza mi tylko zwykły Hilsonowy fick

A Gwiazdę Mroku sama czytam

Ostatnio Harruś się wściekł

I jeszcze czytałam Czarną Prawdę, ale tom pierwszy autorka zakończyła, a rozdziały zabrała z bloga, żeby je poprawić.

coolness

Też czytałam Czarną Prawdę (mam nawet chyba na komputerze

)

A ja mam pytanie: kiedy kolejna część? (taaa ledwo wstawiłaś a ja już dręczę o więcej

)

Atris

Taaaa, już mnie męczysz?
A chcesz kolejną część? ;>

coolness

*męczę*

Chcę!

martuusia

ojej jakie to miłe! senansik filmowy!

tylko dlaczego Wilson nie wiedział gdzie House mieszka, skoro raz już u niego był?

mniejsza o to, bo fik jest cuuuuuudowny!
rozpływam się przy każdym uśmiechu bohaterów.
i ta pewność House'a, że Wilson przyjdzie... taka słodka

(przez ten śnieg jest we mnie za dużo słodyczy - widzę ją wszędzie, rozsiewam ją wszędzie)

weny!