Cuddy vs. Rywalka [Z]

amandi

Mimo bólu poparzonej ręki i źle zrobionego zadania na kartkówce z chemii ... oto kolejna część.. oby tylko nie była zła...

Cuddy siedziała w swoim gabinecie, uzupełniając jakieś formularze dla potencjalnych sponsorów.
Ktoś zapukał, więc nie podnosząc głowy znad biurka mruknęła „proszę”.
- Pracujemy? – zapytał Wilson, sadowiąc się wygodnie w fotelu.
- Pracujemy – zgodziła się. – Masz coś konkretnego do załatwienia?
- Nie mam z kim gadać – wyżalił się Wilson – House zachowuje się, jakby był osłem, a Paige marchewką na kijku.
Cuddy znieruchomiała, a Wilson się uśmiechnął. Od razu jednak zaczął kasłać, tak, że Lisa nic nie zauważyła.
- Nie masz z kim gadać, to kup sobie papugę i naucz ją szczekać riposty House’a! Ewentualnie możesz rozmawiać ze swoim odbiciem w lusterku, które widocznie jest mniej zapracowane niż ja! – warknęła - Czy ty myślisz, że interesują mnie popędy płciowe moich lekarzy? Albo ich osłowatość, jak sam to celnie ująłeś? Jimmy, przepraszam, ale niedługo przyjdą sponsorzy, jestem zmęczona.
- Lisa, spokojnie, wdech – wydech – poinstruował ją wystraszony Wilson, wstając z fotela i cofając się powoli w stronę drzwi. – Jak to nie pomoże, to wychyl melisę.
- Po co?!
- Bo ma różne smaki – uśmiechnął się szeroko i zatrzasnął drzwi, kiedy w myślach Cuddy zrodził się złowieszczy pomysł rzucenia w niego lampą.
Tymczasem wstała i zaczęła krążyć po pokoju jak satelita wokół Krzesła. Po chwili jednak ochłonęła, uśmiechnęła się zagadkowo do siebie i wróciła do pracy.

Wilson wszedł do swojego gabinetu. Odetchnął ciężko, zerknął na zegarek i ze złośliwą miną przekręcił klucz w zamku. „Do pacjenta mam jeszcze całe dwie godziny, a na razie House mnie nie dorwie” pomyślał z ulgą, odprężając się.
Odkręcił się i… podskoczył ze strachu. House siedział sobie spokojnie na blacie jego biurka wpatrzony w mały ekranik swojego przenośnego telewizorka.
- HOUSE!! – wydarł się Wilson, łapiąc się za serce.
- Nie przejmuj się, jeszcze w Południowym Skrzydle cię nie usłyszeli. – mruknął House – Wilson, czy ja wyglądam na naiwniaka od pierwszej pomocy? Nie licz na usta-usta – podczas całej przemowy ani razu nawet nie oderwał oczu od „General Hospital”.
- O fuuu! Smakujesz pewnie jak Vicodin – wykrzywił się zabawnie Wilson.
- Gdybyś ty chciał MI dorównać w całowaniu, to musiałbyś zmienić pastę do zębów – odciął się Greg
- Na gorszą?
- Gorszej od obecnej nie znajdziesz nawet ze świecą i plikiem dolarów w kieszeni – zakończył ostatecznie House. Wilson wbił wzrok gdzieś w kawałek ściany powyżej głowy House’a i ćwiczył swoje śmiercionośne spojrzenie. Gregory ziewnął, ale w jego oczach pojawił się błysk zainteresowania.
- I jak?
- Och, co „i jak”? – Wilson wyczuł szansę odzyskania straconych punktów. House uniósł ostrzegawczo laskę, ale zastanowił się i… opuścił ją, z powrotem wracając do „General Hospital”. Przecież Wilson nie wytrzyma nawet trzech minut z buzią zamkniętą na kłódkę. Kolejny punkt.
- Wkurzyła się – oznajmił z niechęcią Wilson, spoglądając w bok.
- Przestań być taki skromny. To przecież moja zasługa – wyszczerzył się House. Okay, na razie wszystko idzie zgodnie z planem. Wilson głęboko westchnął.
- A co z Paige?
- Paige?
- Ta ruda…
- O, kasztana dzisiaj widziałem! – zawołał Greg naśladując małe dziecko.
- House!
- No co?! Paige skacze koło mnie jak wytresowany pudelek. – roześmiał się House. –W moim przedstawieniu gra tylko haczyk na wędce…
Tymczasem Paige, na wpół nachylona do drzwi, korzystając z okazji, że nikt nie idzie, gwałtownie pobladła z wściekłości.
- Ach, tak, reżyserze? Zobaczymy, czy w przerwie aktu to nie ja pogonię ci kota, zobaczymy…

ceone

łaaaaaaaaa ciekawie *__________*

niech ręka zdrowieje ;p

amandi

Dzięki

, na razie w mojej głowie jest tylko marzenie o zemście , mam nadzieję, że nie odzwierciedli sie to w Paige

, bo House wylądowałby cały w gipsie

. Coś jednak Paige zrobi bardzo niedobrego, ale to jeszcze nie teraz. teraz musi to przyszykować

moniia2311

ale fajnie ale fajnie ale fajnie

Wercia214

Nie no super

minnie

Super!!xD
czekam na ciąg dalszy z wielką niecierpliwością

amandi

No, nie wiem, czy po dzisiejszym odcinku House'a będę miała odwagę cóś napisać - z oryginałem mierzyć się nie mogę. Ale mam nadzieję, że najpóźniej w weekend już coś będzie

. Dzięki wszystkim, gdyby nie wy, to chyba nie napisałabym nawet wyrazu

Bereśka

Super! akcja się rozkręca

nie mogę już doczekać się następnej części

Pozdrawiam

i weny życzę

Jarii007

Suuper

Teksty też :

*Madziula*

aaa

zrobiło się strasznie ciekawie ^^
a jakby tak Cuddy i Ruda zawarły pakt przeciwko Housowi hmmm

moniia2311

amandi

A wiecie...

ale House byłby wtedy taki biedny, że chyba by sobie wybudował schron przeciwpożarowy z dorabianym kluczem

. Chociaż... nie jest powiedziane, że nie dałby sobie rady

moniia2311

on to pewnie "obskoczył" by obie i wykombinowałby tak że one by zaczeły się o niego bić

amandi

"Runda 1, Cuddy przeciwko Paige! Cuddy przymierza się do ciosu i... o niedobrze, Paige zrobiła unik! ale Cuddy się zbystrzyła i wali po brzuchu

. a teraz...". Komentatorem byłby oczywiście House... Chociaż nie wiem, czy za 3-4 odcinki on będzie miał siłę na cokolwiek.........

moniia2311

amandi

Dwa razy tyle, jak na występ "band from TV". House już by odpowiednio policzył, ile można z tej walki wyciągnąć, heh

. A ty komu bys kibicowała? Paige

? Czy Cuddy

? Okay, w ciągu pół godziny powinno mi sie udać wrzucić kolejną część

moniia2311

że ja??

no oczywiście że yyy... Cuddy

amandi

ja myślę

osamotniona ta Paige...

moniia2311

da sobie rade

no bo ma niewdzięczną role(??) (postać???) nie wiem jak to nazwać... bo jest "nowa" a ja wole być że tak powiem "w temacie"

(ale pogmatwałam hehe ^^)

amandi

taak, Paige nie zginie w życiu.. mam nadzieję, że ten odcinek nie okaże się niedobry, bo House taki trochę będzie... miłego czytania, pozdrawiam..

- Greg! Dokąd idziesz? – Paige pobiegła za kuśtykającym po korytarzu House’em. Jęknął w duchu. „Nabawiłem się deja-vu…”
- Do kostnicy.
- Słucham? – zdziwiła się.
- Dzisiaj jeszcze nie rozmawiałem z nieboszczykami. Muszę to koniecznie nadrobić. Na pewno już się za mną stęsknili. – wyjaśnił na spokojnie.
- Nabierasz mnie, prawda?
- A skąd? Ja? – zdumiał się samym takim podejrzeniem.
- House, mamy pacjenta! – Chase pojawił się jak spod ziemi. Nawet House się wzdrygnął.
- Kto jest tym nieszczęśliwcem? – sama myśl zostawienia Paige, która od dwóch dni nie odstępowała go na krok, jakby była przywiązana do niego smyczą, była bardzo uszczęśliwiająca.
- Dziewczyna ,15 lat, nie ma czucia w rękach, nie widzi od godziny.
- Wilson przy tym był? – zainteresował się House.
- Nie, dlaczego? – Chase raz po raz rzucał ukradkowe spojrzenia na opartą o ścianę Paige. Jej oczy nie wróżyły nic dobrego.
- Niic… po prostu to by wyjaśniało utratę wzroku. Oślepła, jak go zobaczyła – uśmiechnął się House.
- SŁYSZAŁEM!
Cała trójka podskoczyła, kiedy Wilson upomniał się o swoje 5 minut. House, już lekko podminowany ciągłym zaskakiwaniem, zaczął kręcić się po korytarzu, stukając laską o podłogę z miną pełną nabożnego skupienia.
- Co robisz? – zapytała od niechcenia Paige.
- Wydaje mi się, że w tym szpitalu są klapy w podłodze. Inaczej moi… ykh… współpracownicy nie wyskakiwaliby znienacka jak potworne klowny z pudełek – niespodzianek. To irytująco niezależne ode mnie, a przecież to ja zawsze pociągam za sznurki moich kochanych kaczątek… i nie tylko, prawda? – uroczy jak zawsze.
- Bo ci się wydaje, że nad wszystkimi masz władzę? – spytała nagle Paige, zniżając nieco ton głosu. Wszyscy obrócili się, spoglądając na nią, jak cielęta na malowane wrota. Ona jednak nic sobie z tego nie robiła. – Odpowiedz.
House przez chwilę myślał, że zasnął na stojąco, ale…
- Do tej pory nie przeszkadzała ci zabawa w pana i niewolnicę.
- Może nie wiedziałam, że biorę w niej udział. Lubisz przecież manipulować ludźmi.
- Przepraszam, myślałem, że to oczywiste. Skoro gdzie tylko się nie obrócę, tam widzę twój wywieszony język. Wiem, że kobiety na mnie lecą, ale z twojej strony to już lawina z Mont Everestu.
House chyba posunął się troszeczkę za daleko. Paige mruknęła coś w rodzaju „Na twoim miejscu zaczęłabym się za siebie oglądać” i poszła.
- House… to chyba nie było… - zaczął Wilson. Chase nie miał odwagi pisnąć nawet słówka, żeby wściekły Greg na niego nie naskoczył i nie zmiótł z powierzchni Ziemi. Niestety, tym też mógł mu się narazić.
- Wiem, że to nie było! – warknął House, sam nie wiedząc, dlaczego to powiedział. – Chase, twoim nowym wcieleniem jest żona Lota?! Zamarłeś jak słup soli! Tam umiera pacjentka, idź ją potrzymać za rączkę! – wydarł się.
Chase, przestraszony, zniknął równie szybko, jak się pojawił, tym razem jednak nie wzbudzając żadnej sensacji.
- Widzę, że komuś się tu pogorszyło? – spytał złośliwie Wilson. House spojrzał na niego ze zmęczeniem i łyknął cztery tabletki Vicodinu. Jak już, to tylko full option. Trochę pomogło.
- Popłacze, popłacze i jak kocha to wróci. Czyli wróci. – Greg już się uspokoił.
- Nie mówiłem o Chase’ie. – sprostował Wilson.
- Ja też nie – popatrzyli na siebie i… wybuchnęli śmiechem.
Ruszyli powoli dalej korytarzem. House troszkę się niepokoił zachowaniem Paige i przeklinał w duchu swój niewyparzony buziaczek. No, bo przecież on mordy nie ma. Jest na to za przystojny i inteligentny, nieprawdaż? Ale teraz cały plan mógł zniknąć równie szybko, co deser Wilsona.
- Co teraz zrobisz, House?
- Pójdę do gabinetu Cuddy – westchnął Greg, patrząc wyzywająco przed siebie…

moniia2311

Jarii007

Podoba mi się

Przytoczę kilka cytatów :

kremówka

Och...

Straszliwie mi sie podoba...

Genialne dialogi po prostu... jak żywcem wyjęte z serialu...
Czekam bardzo niecierpliwie na więcej

pozdrawiam

Cave

bardzo mi sie podobaja te ich konfrontacje slowne xD

Wercia214

No bardzoooo fajne te dialogi Ci wychodzą

Baaardzooo mi się podoba:)

Czekam na C.D., Wena życzę