Forever young [Z]

Katarzyna

Damian okazał się bardzo miły. Chodził o ostatniej klasy, grał w szkolnej drużynie futbolowej, ale nie był typowym sportowcem – był oczytany i elokwentny a do tego nieziemsko przystojny. Ideał – można by pomyśleć. Odprowadził ją pod klasę.

- Do zobaczenia w porze lunchu. – Powiedział na odchodne uśmiechając się.

Cuddy przez całą lekcję nie mogła się skupić. Zupełnie nie docierało do niej co ten dziwny człowiek stojący na środku klasy, próbuje jej przekazać. Jego słowa jakby rozpływały się w powietrzu. Całą lekcję spędziła na przyglądaniu się jesieni widoczniej coraz bardziej za oknem. Mimo, że ciągle było ciepło, pożółkłe liście przypominały o jesieni, która niedawno nadeszła. Mimo, że lekcje trwały przed szkołą można było zaobserwować wielu spacerujących. Pary zakochanych nastolatków, trzymających się za ręce z plecakami założonymi na jedno ramię. Wszyscy wyglądali tak szczęśliwie. Z zamyślenia wyrwał ją dzwonek na przerwę. Potrząsnęła delikatnie głową, jakby chciała wyrzucić z głowy zaprzątające ją myśli. Wstała i niedbale wrzuciła książki do plecaka. Wychodząc z klasy nie zauważyła stojącego obok drzwi House’a.

W pewnym momencie miał ochotę złapać ją za ramię, albo chociaż zawołać jej imię – byle zwróciła na niego uwagę. Chciał ją porwać w jakieś ciche miejsce by z nią porozmawiać, chociaż przez piętnaście minut przerwy… sam nie wiedział dlaczego tego nie zrobił. Obrócił się na pięcie i poszedł w swoją stronę.

Kolejne lekcje ciągnęły mu się w nieskończoność. Jak na złość nie miał dzisiaj żadnych zajęć, na które uczęszczała również Lisa. Gdyby było inaczej miałby przynajmniej na kim zawiesić oko. Postanowił, że znajdzie ją w porze lunchu. Chociaż raz odstawi na obok swoją dumę i tym razem, on się do niej dosiądzie. Kiedy dzwonek obwieścił kolejną przerwę ruszył w pośpiechu w kierunku szkolnej stołówki. Kiedy już się tam znalazł złapał w pośpiechu frytki, cały czas szukając wzrokiem Lisy zajmującej, którykolwiek stolik. Nie było jej. Podwórze – pomyślał. Nie mógł uwierzyć w swoje zachowanie. Co mnie opętało? – zapytał w myślach samego siebie, wychodząc ze szkoły. Wtedy zobaczył Lisę siedzącą z Damianek pod drzewem – tak jak siedziała z nim, nad rzeką. Poczuł dziwne ukłucie w podbrzuszu. Tego już za wiele… - wyszeptał pod nosem… - Trzeba coś z tym zrobić. W jego myślach właśnie zrodził się pewien plan...

minnie

ooooo zazdrosny House=zły House!

Czekam na więcej, bardzo fajny fik

Hania

ZEMSTA?!; DD
kiedy ciąg dalszy ? ! ;>

Wercia214

Dobre

Czekam na więcej ....

kremówka

Taaak

Mam nadzieję, że to będzie "Bardzo zły plan unicestwienia Damiana"

czekam strasznie niecierpliwie na więcej

Schevo

Podobała mi się ta część. I powiem szczerze, że już nie lubię tego Damiana xD Bo jak on śmiał wpieprzyć się między nich?! BTW, ciekawe co teraz zrobi House. Czekam na kolejny odcinek =** Weny życzę =** Pozdrawiam =**

ceone

ah, uwielbiam tego fika *________________________________*
zemsta ]:>?

Cave

słoodkie to jest jak House sie angazuje

LicenceToKill

Uuu.. House się nakręca ;D

Katarzyna

Zajął swoje stałe miejsce. Dziwnym trafem jego stolik zawsze był wolny jednak, na nieszczęście znajdował się dokładnie naprzeciwko drzewa pod którym siedziała Cuddy. Postanowił zachowywać się normalnie, jakby wcale nie raziła go obecność wymoczka siedzącego ramię w ramię z Lisą. Otworzył książkę i pogrążył się w lekturze, co jakiś czas sięgając po kolejną frytkę.
Nie od razu go zauważyła. Siedział w tym samym miejscu, gdzie go poznała. Wyglądał dokładnie tak samo. Na twarzy miał ten swój dziwny, delikatny uśmiech. Kiedy rano wysiadła z samochodu ojca szukała go wzrokiem, wtedy postanowiła, że zje z nim lunch… a kilka minut później wszystko się zmieniło. Poznała Damiana i tak naprawdę zapomniała o Housie. Teraz, kiedy zobaczyła go po raz pierwszy tego dnia, uświadomiła sobie, że je lunch z niewłaściwym chłopakiem. Co gorsza House nie zwracał na nią najmniejszej uwagi, a przecież musiał ją zauważyć. Siedziała dokładnie naprzeciwko. Nie znała go dobrze, w zasadzie nie znała go w ogóle, ale myślała, że ją lubi. Widać woli swoje książki od jej towarzystwa. Z drugiej strony, pewnie nie chciał jej przeszkadzać, przecież nie była sama... Damian cały czas o czymś opowiadał, jednak jego słowa – podobnie jak słowa nauczyciela rozpływały się w powietrzu. Przypatrywała się dokładnie brunetowi siedzącego zaledwie kilka metrów od niej. Nagle podniósł wzrok znad książki i popatrzył w jej kierunku. Ich spojrzenia się spotkały. Uśmiechnęła się delikatnie, niestety nie oddał uśmiechu – odwracając wzrok ponownie zanurkował w książce.

Tego dnia nie mogła zaliczyć do udanych. Nie licząc tego, że poznała Damiana, który zaprosił ją na prywatkę w najbliższy piątek, nic jej nie wychodziło. Kiedy wróciła do domu, wymieniła kilka zdań z mamą. Niestety w dalszym ciągu miała szlaban. Mając nadzieję, że do piątku cała afera się rozmyje poszła do siebie. Usiadła przy biurku i wyciągnęła podręcznik z historii. Analizując temat, który umknął jej podczas lekcji zajadała się ciasteczkami stojącymi obok lampki. Historia nigdy nie była jej mocną stroną, lubowała się w biologii i matematyce z nadzieją, że kiedyś zostanie lekarzem.

Damian właśnie skończył trening. Było późne popołudnie, więc na szkolnym parkingu z każdą minutą ubywało samochodów. Właśnie otworzył drzwi, by wrzucić torbę na tylnie siedzenie, kiedy poczuł czyjąś dłoń na ramieniu. Obrócił się szybko i ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu, zobaczył House’a. Mimo, iż Damian był o dwa lata straszy od Grega, znakomicie wiedział kto stoi naprzeciw niego. Uchylił się delikatnie by strącić obcą dłoń ze swojego ramienia. Stał oko w oko z Gregorym Housem.

- Pomóc w czymś? – Zapytał. Jedną z jego głównych cech było to, że zawsze był miły. Cokolwiek by się nie działo, jego dobre maniery zawsze brały górę nad wszystkim innym. Greg zmierzył go dokładnie wzrokiem. Cofnął się o krok i jeszcze przez chwilę przyglądał się zaskoczonemu rywalowi. Uśmiechnął się diabelsko i odszedł bez słowa. Już wiedział z kim ma do czynienia.

Dochodziła 19. O tej godzinie było już ciemno, jedynie lampka delikatnie rozświetlała jej pokój. Od jakiegoś czasu pewien uporczywie powtarzający się dźwięk nie dawał jej spokoju. Zupełnie jakby ktoś rzucał czymś w okno jej pokoju. Odsunęła się od biurka i podeszła do okna. Kiedy je otworzyła zimne powietrze, jesiennego wieczoru wdarło się do jej małego azylu. Wyjrzała i jej twarz rozświetlił uśmiech.

- Greg?

Cave

musial ja odwiedzic xD

Schevo

Hah, podobało mi się. Ale żeby przerywać w takim momencie?! No nic, nie pozostaje mi nic innego jak czekać na kolejną część. Kocham tego fika, wiesz? Pozdrawiam i życzę weny =**

kremówka

Taaaaaaaaaaaaaaaaak

Ostatnim słowem w pełni mnie uszczęśliwiłaś

Dzięki Ci za to

LicenceToKill

To mi się kojarzy z sytuacją kiedy House stoi na drabinie pod oknem Cuddy ;D

ceone

uufff odetchnęłam, Cuddy jednak nie lubi w TAKI sposób Damiana ;d

cbo

jejjjjjjj dlaczego ja nie zaczęłam tego czytać wcześniej? no cóż... teraz nie będę się mogła doczekać an resztę.
16-letni House? o.0

ewel

już myślałam, że z niego znów będzie pies ogrodnika

w sensie, że z House'a xD Uuu to teraz House jej pokaże rok'en'rola

minnie

Katarzyna

Postaram się jeszcze dzisiaj coś wrzucić, ale nie obiecuję. Jakieś choróbsko się do mnie przypałętało i pisanie mi nie idzie. Tymczasem jeśli wam się podoba, zapraszam do czytania moich innych Huddy fików

. Dziękuję serdecznie za wszystkiego komentarze.

ewel

Ja już wszystkie przeczytałam

Bardzo mi się podobały

Zdrówka życzę

Hania

czadowe. ; *

LicenceToKill

Proszę proszę, wstaw jeszcze już jakiś fragment, b umieram z ciekawości

ceone

jeszcze no !!!!!!!!! w takim momencie !

whoopee

A że tak zapytam nieśmiało... Będzie kontynuacja? :>

Katarzyna

Będzie, będzie. W tym tygodniu nie miałam niestety czasu, żeby usiąść na dłuższą chwilę do pisania. Obiecuję, że jeszcze dzisiaj coś wkleję

.