Niemoralna propozycja [T][Z]

Pirania

<center>Niemoralna propozycja</center>

Tytuł oryginału: Indecent proposal
Autorka: MissCuddles aka Nikki
Oryginał: [link widoczny dla zalogowanych]
Zgoda na tłumaczenie: jest.

lisek

Pirania

Wiedziałam, wiedziałam, że jesteś wielka

Nawet nie wiem, co powiedzieć po takim dedyku

Twoje zdolności są widoczne czarno na białym, dosłownie

Mam nadzieję, że zapału do tłumaczeń nigdy Ci nie zabraknie, bo masz niebywały talent. Szacun

i jeszcze raz dziękuję, szkoda, że nie widzisz tego banana na moim lisim ryjku

A teraz do rzeczy.
No, tak to mogę czytać. Bez słownika i robienia co chwilę wielkich oczu w stylu

bo nie zajarzyłam

Fik bez wątpienia ma to coś

Jezz... już go uwielbiam, nie mam pojęcia, co będzie jak przełożysz kolejne części. Dziękuję Bogu, że jest ich aż szesnaście, choć Ty pewnie cieszysz się mniej

Postacie bardzo realne. Sytuacja prawdopodobna. Wszystko takie jak powinno. Uwielbiam te ich romówki na poziomie

Strasznie mi tego brakuje.
Dziewczyno za to jak tłumaczysz będę Ci się kłaniać w pas przy każdej okazji. Po prostu Mistrzostwo

Zrozumieć tekst to jedno, ale przełożyć go tak, by wszystko było płynne i idealne w odbiorze... niezwykłe

Już nie mogę się doczekać kolejnych części, ten fik nie mógł trafić na lepszego tłumacza

Buziaki

oczarowany lisek

Pirania

Rozdział II. Pinokio i Smerfetka.

House i Cuddy szli przez parking w absolutnej ciszy. Oboje mieli wrażenie, że w powietrzu między nimi aż iskrzy się od elektryczności - oczywiście żadne z nich o tym nie wspomniało. Otaczająca ciemność zdawała się być wypełniona czystym oczekiwaniem, wypływającym z bujnej wyobraźni i wielkiej tęsknoty. Podświadomie zdawali sobie sprawę, że ta noc zmieni ich życie. Na zawsze.
Cuddy szybko ruszyła w stronę swojego samochodu, podczas gdy House wciąż kuśtykał do swojego. Odwrócił się, zirytowany, zamierzając zdecydowanie zaprotestować. Cuddy ubiegła go i szybko wyjaśniła:
- Pojadę moim samochodem. Muszę wpaść do banku i wyciągnąć trochę pieniędzy z bankomatu.
House podniósł brwi, przechylił głowę w bok i nie spuszczał z niej oka, ewidentnie zafrapowany.
- Tchórzysz? - spytał, przesuwając ręką po nieogolonym policzku.
- Nie. To twoja działka – krzyknęła Cuddy, uśmiechając się do siebie samej, zdumiona jego niepewnością. Wystarczyło wspomnienie o nim, stojącym na parkingu, rozżalonym niczym nastolatek, by przestała się denerwować. Wsiadła do samochodu, a uśmiech nadal nie opuszczał jej twarzy. Gregory'emu House'owi należało przyznać jedną rzecz – nie był nudny. W żadnym znaczeniu tego słowa.
House zamrugał gwałtownie, próbując przyzwyczaić wzrok do ciemności i zaśmiał się chrapliwie. Gdy wyjeżdżał z parkingu, wciąż widząc tylne światła jej samochodu, wyszeptał:
- Fajnie.
Im dłużej ją znał, tym bardziej ją cenił. Gdyby była głupia i zachwycona sobą albo przypominała jedną z tych rozchichotanych, nieskomplikowanych kobitek, wyglądałoby to inaczej. A ona zachwycała go prostotą, normalnością, tym, jaką świetnie można było z nią spędzać czas. A to ostatnie wcale nie było oczywiste. House nie postrzegał kobiet w tych kategoriach. Kobieta mogła być zabawką, harpią, obowiązkowo żoną i matką kolejnego pokolenia... Tak o kobietach myślał i tak je rozumiał. Ale Lisa Cuddy, kobieta – przyjaciel, kobieta – towarzysz przygód, kompan do spędzania czasu... tym go zdumiewała, im bliżej ją poznawał. A im bardziej była dla niego ważna, tym mocniej tkwiła w nim miłość do niej, która sprawiała, że w jego głosie pojawiała się nieświadoma czułość, a w oczach równie nieświadomy płomień.
Podśpiewując „She is my friend”* House pojechał do swojego mieszkania, czując coś w stylu motyli w żołądku.

Próg mieszkania House'a, 23 minuty później
Gdy House wreszcie otworzył drzwi, Cuddy wyglądała, jakby wszystkie tropikalne deszcze lasów Amazonii postanowiły spaść prosto na nią. Kurczowo ściskając walizeczkę, przypominała zagubionego turystę. Widział strach w jej pięknych, szaroniebieskich oczach. Przypuszczenie, że się go boi zszokowało go, niemal hamując dopływ tlenu do mózgu. Odezwał się więc miękkim, zdecydowanym głosem:
- Wejdź, szefie. Nie złożę cię w ofierze. Przysięgam.
Cuddy ostrożnie weszła, rozglądając się dookoła. Na jej twarzy pojawił się słaby uśmiech. Odetchnęła głęboko, słysząc jego obietnicę. Nie bała się jego. Bała się jego bliskości. Gdy ich oczy znów się spotkały, odpaliła:
- Rozmawianie z tobą jest złożeniem się w ofierze. Ciężko tego uniknąć, masz w naturze bycie katem.
Nawet w takim chwilach, gdy faktycznie wyglądała jak przerażona owieczka, umiała go zaskoczyć. Sprawić, by się uśmiechnął. Sprawić, by poczuł, że żyje. Szybko powrócił do swego normalnego zachowania, próbując zrobić coś, by się zrelaksowała.
- Mam nadzieję, że nie wyciągnęłaś pieniędzy po to, by zapłacić za moje usługi. Nie jestem tani. Musiałabyś zaoferować niezłą sumkę.
- Chciałbyś. Założę się, że zgodziłbyś się na dziesięć dolarów i jeszcze byś płakał z radości – odparła, także próbując ściągnąć rozmowę na niższy poziom. Zdjęła buty na obcasach i rzuciła torbę z rzeczami na kanapę.
- Cuddy, nie zakładaj się o coś, o czym nie masz pojęcia – ostrzegł ją House, wyraźnie rozbawiony, robiąc złośliwy wyraz twarzy.
- Nie boję się zakładów z tobą. Żeby odpowiedzieć na pytanie – pobierałam pieniądze, by jutro zapłacić za naprawy. - Zdjęła żakiet i ostrożnie przewiesiła go przez oparcie krzesła. Jej biała, bawełniana sukienka w stylu regencji była najczystszą prostotą, ale House mógłby przysiąc, że nigdy nie widział jej w niczym bardziej seksownym.
Z pewną trudnością oderwał wzrok od jej biustu i zapytał:
- Ile cię taka przyjemność kosztuje, panno Skąpa?
- Trzy tysiące dolarów – odparła z nutką niezadowolenia w głosie.
- Łał. Za te pieniądze miałabyś cały miesiąc słynnych usług Gregory'ego House'a. Pozwoliłbym ci się nawet związać. - Wesołość w jego głosie była najseksowniejszą rzeczą na świecie, gdy żartem zdawał się na jej łaskę i niełaskę. Boże, ile nocy marzyła, by to była prawda, by się ziściło w formie pocałunków lub... O tym bała się myśleć.
W jej zawsze aktywnym administracyjnym umyśle pojawiły się cyfry. Uśmiechając się najpiękniej na świecie, zaczęła liczyć z nutą zwycięstwa w głosie:
- Trzy tysiące dolarów, trzydzieści dni, każdy ma dwadzieścia cztery godziny. To daje jakieś cztery dolary za godzinę. Co oznacza, że cię przeceniałam, House, dając dziesięć. Jesteś strasznie tani.
- Touché, Cuddy. Touché. - Wyszczerzył zęby, doceniając jej błyskawiczne kalkulacje i podszedł do szafy wnękowej, by włożyć tam ich kurtki.
- Wiem, House. Wiem – powiedziała, a w jej głosie pobrzmiewał dziewczęcy śmiech. Była z siebie bardzo dumna. Nie było śladu arogancji w jej postawie czy w głosie, tylko radość. Kolejny raz przerwała ciszę, rozglądając się po mieszkaniu:
- Nawiasem mówiąc, gdzie mogę się położyć?
- W moim łóżku, pani. Wie pani, gdzie jest moja Komnata Grzechu, prawda? - Wskazał na korytarz. Gdy kiwnęła głową, przedstawił swoje własne plany:
- Ja się prześpię na kanapie. - I jakby sobie coś przypominając, dodał:
- Grzeszna pościel jest niemal czysta.
- House! - jęknęła Cuddy, a jej głos bardzo przypominał dźwięk, który wydaje zdarta płyta winylowa.
Jej przerażenie tylko dolało oliwy do ognia. Spojrzał na nią znacząco, usiłując wydawać się poważnym:
- Cuddy, nie wiem, co o mnie myślisz, ale piorę ubrania i pościel. Regularnie.
- Nie chciałam... - Cuddy niemal zaczęła się bronić, ganiąc się w duchu za tak bujną wyobraźnię. Gregory House był chamem. Ale higienicznym chamem.
- Daj spokój, odpręż się. Chcesz się czegoś napić? - House ruszył w stronę kuchni. Gdy otwierał lodówkę mógł przysiąc, że słyszy, jak pracuje jej mózg, myśląc nad jakąś ripostą. Gdy chwycił butelkę z piwem, Cuddy spytała:
- Czy to gościnność czy próba uśpienia mojej czujności?
Pytanie zadała z sędziowską powagą, małe dłonie oparłszy na biodrach. Także wyraz jej oczu wskazywał na to, że nie żartowała. A jej powagę należało natychmiast zburzyć, jeśli miał zachować wizerunek złego chłopca.
- Nie wiedziałem, że jesteś pobudzona. - Spojrzał na swoje krocze, a potem znów popatrzył jej w oczy. Uśmiechnął się prowokująco, gdy zobaczył, jak się rumieni. Pociągnął łyk piwa z butelki. - To znaczy, twoja czujność
- Nie bądź dupkiem, House – zaprotestowała słabo. Gdy lekko ziewnęła, zebrała się w sobie i powiedziała:
- Pójdę wziąć prysznic i spać. Jestem bardzo zmęczona. - Przypuszczała, że na wspomnienie o prysznicu on odpowie kolejnym żartem o seksie, ale nagle nie miało to znaczenia. Czuła się dobrze w jego towarzystwie, a ostrożność znikała z każdym jego uśmiechem.
- Proszę bardzo. Czyste ręczniki są w korytarzu, po prawej stronie. I tak, to gościnność. Ale nie musisz wierzyć – poinformował ją z zadowoleniem i usiadł na kanapie. Wyprostował nogi i napił się jeszcze piwa. W jego głowie pojawił się obraz nagiego, mokrego ciała Cuddy, pokrytego jedwabistą pianką mydła. „To będzie bezsenna noc” - pomyślał, gdy usłyszał, jak odpowiada mu z korytarza.
- To jak wiara we wróżki. Zaraz urośnie ci nos. - Zanim zdążył rzucić jakąś seksualną uwagę, Cuddy radośnie dodała:
- Dobranoc, Pinokio.
Śmiech House'a zdawał się trwać wieczność. Niczym greccy bogowie, w których istnienie wątpił.
- Dobranoc, Smerfetko! - krzyknął przez ramię, wciąż lekko się krztusząc. Gdy nie odpowiedziała (ale był pewien, że się uśmiechnęła), podniósł głos ponownie:
- I nie otwieraj mojej szafki nocnej. Nie odpowiadam za żadne efekty uboczne.
Cuddy przewróciła oczami, udając zniesmaczenie.
- O Boże – wymamrotała do siebie.
- Słyszałem! - Usiłował ją sprowokować. Zamknął oczy i wyobraził ją sobie tak, jak robił to od lat: grzesznie cudowną i jego. Różnica polegała na tym, że dziś była dziesięć metrów od niego.
- I dobrze. Bo moje zwierzchnictwo nad tobą obowiązuje również w twoim mieszkaniu – odparła, bardziej z przyzwyczajenia niż z rzeczywistej potrzeby, by się odgryźć.
I tym samym powiedzieli sobie dobranoc. Żadne z nich niemal nie chciało odpłynąć w ramiona Morfeusza. Po krótkim, odświeżającym prysznicu, Cuddy wsunęła się pod kołdrę House'a, kładąc głowę na jego poduszce. Podczas gdy jego obecność trzymała ją na nogach cały dzień, tym razem jego zapach na pewno nie pozwoli jej zasnąć.
Schowała twarz w jego poduszce i jęknęła z frustracją:
- Niech cię szlag, House.

*”Ona jest moją przyjaciółką”
(Autorka tłumaczy, czemu właściwie Smerfetka. Jeśli ktoś nie pamięta tego wątku tej cudownej dobranocki, przetłumaczę i to:
Smerfetka została stworzona przez okropnego czarownika Gargamela, by siać zamęt pośród Smerfów. Na początku nie wyglądała zbyt pięknie, z wielkim nosem i nieujarzmionymi włosami. Korzystając ze swej alchemicznej wiedzy, Papa Smerf zamienił ją w prześliczną Smerfetkę, łamiącą serca Smerfów. Jest jedyna w swoim rodzaju, pełna kobiecości i frywolna. Bywa czystą kokietką, bawiąc się uczuciami zakochanych w niej.

shattered

Świetna robota!! Czytałam z szerokim uśmiechem na twarzy i myślą: "Kurczę, to jest właśnie to!". Masz fajny, lekki styl, piszesz celne dialogi - naprawdę huddzinowe i naprawdę frapujące, takie jak być powinny. Sam pomysł na fika też całkiem niezły. Podoba mi się twój House i Twoja Cuddy - bo są po prostu sobą.
Tak tzrymać! Gratulacje!
Pozdrawiam

lisek

I jest kolejna część

Pinokio i Smerfetka -

- idealne

Po pierwsze nie będę może już powtarzać swoich zachwytów nad Twoimi zdolnościami w tłumaczeniu, bo jeszcze by Ci się znudziły

Tym razem o samym fiku będzie.
Po drugie, tak się zastanwiam, gdzie się podziała reszta Hudzin

TAKI fik

mam nadzieję, że z każdą kolejną częścią będę miała coraz większe wsparcie w molestowaniu Cię o kolejne części. Tak, jedna część na dzień, byłoby idealnie. Ewentualnie co dwa dni

Każda kolejna część wydaje się trudniejsza do przełożenia. Choć po Tobie tego nie widać.
Druga część jest jeszcze lepsza niż pierwsza. Bardziej Huddystyczna w tym najlepszym tego słowa znaczeniu. Wzajemne podpuszczanie się, docinki, odwieczna wojna na riposty, analizowanie własnych i przeciwnika zachowań i oczywiście nie dopuszczanie ich znaczenia do własnej świadomości. Podoba mi się to napięcie między nimi, które autorka świetnie wychwyciła i potrafi je ukazać bardzo wyraźnie. Podoba mi się fragment, w którym House rozmyśla o Cuddy, super napisane vel przetłumaczone

Potem akcja właściwa, czyli mieszkanie "grzechu"

"- Wejdź, szefie. Nie złożę cię w ofierze. Przysięgam." - moja ulubiona wersja House'a

Potem znów typowe dla nich gierki słowne, kocham to. Cuddy w łóżku diagnosty

Powiem Ci, jak czytam tego fika to bardzo żałuję, że nie zrobili czegoś takiego w serialu. To jest coś daje możliwość idealnego ukazania chemii między tymi postaciami. Co prawda chyba w czwartym sezonie Cuddy była u House'a i go pilnowała, ale tam nie było aż tyle chemi, chociaż jak Cuddy mierzyła mu puls

Ale wracając do fika, chciałabym, żeby w 7 sezonie zaczeło się od czegoś takiego. Niby niewinny początek, ale zakończenie już nie musi takie być

Nie mogę się już doczekać kolejnej części

Autorka świetnie wczuła się w Huddy, a Ty w tłumaczenie. Nie każ nam długo czekać. Ja już kocham tego fika, nie wiem, co będzie dalej

Wena i czasu na rozpieszczanie nas kolejnymi częściami

Gorzata

Bardzo podoba mi się pomysł na fick, więc tym samym cieszę się, że zaczęłaś tłumaczyć. Cudowne postacie, sytuacja jak najbardziej możliwa, nie ma naciągania. Przyjemnie czyta się Twoje teksty, lecz pojawiają się drobne błędy. W tym rozdziale było kilka literówek, na przykład:

Vannes_002

Przewspaniałe!

hisako

Wspaniały fick, świetnie się czyta *w*. Dialogi są baardzo dobre. Czekam z niecierpliwością na kolejną część.

lisek

Tak się zastanawiam, kiedy ciąg dalszy?
Wiem, jak to jest z czasem przed świętami, ale i tak już nie mogę się doczekać

Pozdrawiam

Pirania

shattered

Nareszcie kolejna część!!!

Naprawdę przyjemnie się czyta. Tak bardzo przyjemnie, że wciąga, wciąga i wciąga i nie można doczekać się tego, co będzie dalej!

Strasznie podobają ma się sposób, w jaki buduje się tu napięcie między Housem a Cuddy, jak ta elektryzująca atmosfera między nimi narasta i pewnie w końcu wybuchnie. Trafne są też dialogi - typowy humor i utarczki słowne, które kocham.

Oby tak dalej. Życzę weny:D

Edit:
Dopiero teraz odkryłam, że to tłumaczenie. Ale ze mnie ciapa ;p W życiu bym nie zgadła, że to jest właśnie tłumaczenie. Wszystko jest tak naturalne i płynne, jakbyś to Ty pisała to opowiadanie od początku do końca. Wow

Zero drętwości, zero językowej kalki. Gratuluję, bo jest czego

lisek

Lisek udaje, że nie widzi tego wymownego spojrzenia

To przecież nie moja wina, że to opowiadanie jest tak rewelacyjne, a Ty tak super tłumaczysz.
Jestem zachwycona. Dokładnie, przekaż autorce, że fik jest świetny. Wyciąga z naszego Huddy 200%

Jezu, jak mi tego brakuje w serialu, tego klimatu, zadziorności, erotyzmu... Nawet nie wiem kiedy przecztałam tą część. Pochłonęła mnie bez reszty. Czytając byłam w stanie sobie wyobrazić każde ich spojrzenie, każdy gest, uśmiech, zadziorne i prowokujące spojrzenie. Widziałam Huddy o jakim zawsze marzyłam. House jes TAKIM House'm. Kocham go takiego. Zawsze krok przed nami i przed Cuddy

Prowokuje, podpuszcza. Fajnie, że możemy poznać też jego myśli. ZÓe myśli

ale jest między nimi coś, co sprawia, że uśmiechamy się sami do siebie (przynajmniej ja

) tak, chodzi o jego bardziej ludzkie oblicze. I Cuddy

najprawdziwsza Cuddy. Niby rozważna, a jednak szalona.
Autorka miała świetny pomysł z tą grą. Idealna dla naszej dwójki. Ich charaktery, zawziętość i wola walki sprawiają, że możemy być świadkiem czegoś naprawdę niezwykłego.
Podziwiam ( i będę to powtarzać za każdym razem) Twoją zdolność do wynajdywania właściwych słów, do tak płynnego tłumaczenia momentów, których wydawać by się mogło nie da się przetłumaczyć.
Dzięki

zawsze mi się wydawało, że moje komenty są długie i nieciekawe

Teraz chciałam napisać, że czekam niecierpliwie na kolejną część, ale się powstrzymam. Poczekam z tym do jutra

Ale wiedz, że i tak czekam

A i czy tylko ja czytam każdą część conajmniej trzy razy?

Pozdrawiam

Gorzata

Co do błędów to rozumiem, sama tak często mam, nawet jeśli nie tłumaczę, tylko po prostu piszę i zmieniam, żeby nie było powtórzeń.
Są ferie, a ty mi tu o fizyce piszesz! Ale jakoś ten fragment przeżyłam

.
Poza tym bardzo mi się podobało. Uwielbiam grę prawda i wyzwanie i jestem pewna, że coś ciekawego się przy niej wydarzy.
Oczywiście House i jego zasady, bo jakżeby inaczej. Chociaż myślałam, że jego jedyną zasadą jest to, że nie ma zasad, ale rozumiem, że nastawił się na zysk.
Teraz czekam na kolejną część, mam nadzieję, że z opisem gry

.
Wena życzę!

Vannes_002

Jestem bardzo ciekawa,
jak to się rozwinie.
Podziwiam Cię za to co robisz,
za siłę i chęci.
Ja bym nie dała rady, o.

lisek

Po pierwsze, absolutnie nie czuj się molestowana

Ja po prostu, tak zwyczajnie się zastanawiam, kiedy może się tu pojawić ciąg dalszy

Po drugie. Jeśli moje zastanawianie się wpływa na Twojego wena stresująco, postaram się ograniczać, ale nie licz na zbyt wiele

Nie moją jest przecież winą, że fik z każdą częścią wciąga i intryguje coraz bardziej. Ewentualnie to wina autorki albo genialnego tłumacza. Ale to chyba nie najlepszy sposób, by przekupić Twojego wena

Tak, czy owak, chciałam tylko powiedzieć, że tu sobie grzecznie czekam

i obiecuję nie odzywać się przez najbliższe dwa dni. No, chyba, że pojawi się TU coś nowego ( a na to liczę) wtedy znów lis maruda wyjdzie ze swojej norki

Kurcze

Mam nadzieję, że to Cię nie zniechęci

Pozdrawiam

paulinka11133

Przeczytałam. Nie rozpiszę się tak jak poprzednicy, ale na prawdę mi się podoba. Jestem ciekawa co się dalej wydarzy. Czekam na kolejną część.

Pirania

lisek

Pirania, dla mnie jesteś tłumaczem najwyższej klasy i myślę, a nawet jestem pewna, że nie ma takiej możliwości abyś kiedykolwiek czymś mnie zawiodła

Dla mnie jesteś bezkonkurencyjna w tym, co robisz

WOW!!! dla tej części, serio, nie wiem jak to robisz? Średnio?! Ja mam na to nieco inne określenie. Coś pomiędzy genialnie, niewiarygodnie, a idealnie

WOW!!! po raz drugi. Domyślałam się, że to ciężka praca, zwłaszcza ten rodzaj fików, i ta kategoria

ale po tym co napisałaś, mój szacun dla Ciebie wzrósł jeszcze bardziej

O ile to w ogóle możliwe.
Tak, fik jest prowadzony fantastycznie, to rosnące z każdym słowem napięcie... sprawia, że człowiek wczytuje się bez reszty, zapomina o całym świecie i żyje tylko tym, co czyta. Niesamowite.
A Ty masz WIELKI talent. Nie wiem, czy w oryginale ten fik też jest tak dobry, jak Twoje tłumaczenie

Wena i czasu nasz kochany tłumaczu

shattered

Genialnie! Znów!

Tak jak już pisałam, zero kalki językowej i pełna naturalność, do teo bogate słownictwo. To się naprawę ceni! A najlepszym dowodem niech będzie to, że - jak też już pisałam - dałam się nabrać i sadziłam, że to Twój oryginalny tekst.

Weny

Pirania

paulinka11133

Świetne!
Szkoda tylko, że Cuddy nie odpowiada na niektóre pytania bo byłoby dużo bardziej ciekawie

House jest w swoim żywiole, może i Cuddy w końcu przełamie się i odpowie mu na te intymne pytania.
Szkoda, że nie odpowiedziała mu na pytanie o in vitro

Najfajniejsze jest to, że już nie ma forsy i House może wymyślać co mu się podoba.

Czekam na kolejną część!
Pozdrawiam.

lisek

To sama przyjemność komentować takie cuda

Kocham tego fika całym sercem. Huddy jak malowane. Moja ulubiona wersja tego związku. Zadziorne, przekorne, dumne, przebiegłe, podpuszczające, flirtujące, pełne napięcia i nikończących się gierek słownych Huddy...

marzenie. I napisane tak, że z łatwością wyobrażam sobie każdą scenę, każdą sekundę rozmowy, każde spojrzenie, wszystko!
Och... robi się gorąco

Ale chyba nie to jest tu najważniejsze. Coś zaczyna w nich pękać. W sensie w Housie i Cuddy. Uwielbiam obserwować jak oni sie męczą z tymi swoimi uczuciami. Walczą tak uparcie i namiętnie jakby nie wiedzieli, że są z góry na przegranej pozycji. Chyba to lubię najbardziej "mozolną drogę prowadzącą do pełnego uświadomienia" jestem ciekawa, kto polegnie pierwszy.
Bardzo podoba mi się cała to gra. Jak już mówiłam pokłony dla autorki za świetny pomysł. To jest tak genialne, że widziałabym to w serialu

Bardzo wyraźnie.
Pirania, jesteś kochana, że tak się dla nas męczysz. Jak zwykle kawał świetnej roboty. Spory kawał, bo i część odpowiednio długa. Ale dla nas czytających im dłuższa tym lepsza

I znów ukłony w stronę Twoich zdolności. Połowa z tego, co tłumasz w tak lekki i płynny sposób dla mnie i pewnie dla wielu innych, wydawałby się nie do przetłumaczenia, bez względu na ilość słowników, które byśmy dostali.
Zauroczony lisek.
Pozdrawiam

I jak zwykle wypatruję kolejnych części

Ala

Świetne Huddy! Bardzo mnie wciągnęło to opowiadanie i z niecierpliwością oczekuję kolejnych części:) Po ostatniej nie mogłam już wytrzymać oczekiwania i przeczytałam oryginał...

I mimo iż wiem już co się stanie dalej, to na pewno przeczytam także Twoje tłumaczenie. Pozdrawiam serdecznie!

Pirania

lisek

Pirania

Och, przy tym fiku będę z Tobą do ostatniej przetłumaczonej literki

Na to ich powolne pękanie nie sposób nie zwrócić uwagi, to jest całe piękno tego fika, droga do celu. Bo w tym przypadku owa droga liczy się nie mniej niż cel, a może nawet bardziej. Podoba mi się takie Huddy i nie mówię tu o tym erotycznym wydźwięku, choć oddany jest znakomicie

ale o tej walce, na słowa, gesty... czytanie w myślach, odgadywanie emocji

Takiego chcę Huddy.

Trochę mnie zasmuciłaś, tą wzmianką o częstotliwości pojawiania się kolejnych części

Myślałam, że do 18 stycznia, to głównie ten fik będzie mi umilał życie i oczekiwanie na kolejny odcinek

Ale cóż. Wyczekana przyjemność smakuje podwójnie

Choć liczę, że czas jednak dopisze.
Wracając do części

Nie wiem, czy wytrzymam to napięcie. Jezz... gdybym była na ich miejscu już dawno wynosili by mnie w plastikowym worku

Huston, mamy problem

albo raczej House, mamy problem

Przegrywa!? House przegrywa?! Cuddy to zdolna bestia, ale jak wiadomo nic nie trwa wiecznie. Lubię, gdy wygrywa, ale lubię też gdy House jest górą, Lisa zawsze wtedy jest taka urocza, uwielbiam patrzeć (czytać) jak się męczy. Ze sobą, ze swoimi uczuciami i z nim. Teraz to House ma problem. Spory problem. Nie mam pojęcia, co zrobi? Jak wiesz zarzuciłam czytanie oryginału, o ile to w ogóle można było tak nazwać, raczej odczytywanie pojedyńczych słów, w momencie, w którym postanowiłaś, że fik przetłumaczysz. Miej to na uwadze. Mam już tysiąc pomysłów co się stanie. A moje męki możesz zakończyć tylko Ty i nowa część.
O stylu w jakim tłumaczysz już nic nie powiem. Masz TALENT

Wielki TALENT! Bo nawet przez ułamek sekundy nie ma się odczucia, ze to tłumaczenie

Wena i czasu na tłumaczenie

Części w moim odczuciu są coraz trudniejsze do przełożenia, ale po Tobie wcale tego nie widać. Trzymasz poziom od samego początku. Brawo!