Przed sobą nie mogę udawać [Z]

narwana

Przepraszam, że mnie nie było, ale nie mogłam. Internetu zabrakło.

Jejku, notka świetna. Nie wyróżnię żadnego fragmentu, bo musiałabym skopiować wszystko. Po prostu genialnie. Masz wieeeelki talent, naprawdę. Uśmiałam się i wyobraźnia działa.
Kurde no, kajdanki! Kocham!

Oj czekam, czekam! Wena!

a_cappella

lisek

A_capella

te dwie emotki mówią wszystko.
Ogólnie pięknie piszesz. Ostania część boska

Po prostu nie mogłam nie skomentować

Oddałaś 100% naszych bohaterów.
Podobało mi się, jak Cuddy nie straciła zimnej krwi i odprawiła tą laskę

Potem tekst o parzeniu herbaty

Arszenik

Tekst o poparzonym języku

Masz super pole do popisu w następnej części

Tu zgodzę się z Sarusią dobrze, że tak się to skończyło

Tylko wiesz, nie każ nam zbyt długo czekać

WENA

adept_vicodin

To już nie mogę się doczekać...
Ej ty "natchnienie" masz zostać przyjacielem "wolnego czasu", bo inaczej będzie z tobą źle....
wrrrrrrrr....
uwaga gryzę

a_cappella

Lisku!

Wiesz, co dają takie komentarze, bo sama piszesz, więc tylko podziękuję Ci z całego serca!

Ekhem. Składam w Wasze ręce kolejną (podejrzewam, że przedostatnią lub - przy pomyślnych wiatrach - przedprzedostatnią) część.

Mój Wen zaprowadził mnie na jakieś nieznane ścieżki, po czym w połowie drogi niespodziewanie sie ulotnił - efekt poniżej.

VI

Lisa otworzyła oczy, wyrwana ze snu dźwiękiem budzika. Powieki ciążyły jej jak ołowiane, a głowę rozsadzał ból nie do zniesienia. Chryste, co się dzieje? Jeszcze pięć minut… – pomyślała i owinęła się szczelniej kołdrą.

- House, gdzie jest Cuddy? – Wilson otworzył szklane drzwi gabinetu przyjaciela. – Powinna przyjść jakieś trzy godziny temu.
- Skąd mam wiedzieć? Jest już duża, nie potrzebuje niańki.
- Myślałem, że może coś ci powiedziała… To do niej niepodobne – posłał House’owi znaczące spojrzenie.
- Dobra, skoro nalegasz, powiem ci prawdę: porwałem ją, przeleciałem i porzuciłem w nocy w ciemnym lesie.
Wilson tylko przewrócił oczami. Czyli jednak…
- Zadzwoń do niej.
- Sam sobie dzwoń.

Cuddy znów się obudziła. Nieśmiałe promyki październikowego słońca przedzierały się przez zasłony. Głośny dźwięk młota pneumatycznego świdrował jej czaszkę. Cholera, co to?! Przecież nie było w planach żadnych robót ulicznych… I czemu tu jest tak nieznośnie jasno? Borowanie ucichło. Podparła się na łokciach. „Zostaw wiadomość po sygnale” – usłyszała. Zaraz, czyżby to nie był młot, tylko… telefon?! Coś było zdecydowanie nie w porządku.
Rzuciła okiem na zegarek. Dziesiąta. Od paru ładnych godzin powinna być w pracy… Dlaczego nie jest? Przecież wczoraj czuła się dobrze… Wczoraj… Wieczorem… House… Herbata… Kajdanki… Stół… Herbata! „Po prostu arszenik tyle się rozpuszcza.” Dosypał mi czegoś i jeszcze sam mi o tym powiedział! Nie miała nawet siły, żeby się na niego wściekać. Opadła z powrotem na poduszkę.

- Nie odbiera – Wilson bezceremonialnie przerwał zaciętą kłótnię House’a i Foremana o to, czy powinni zrobić operację na otwartej czaszce pacjenta, czy raczej zwykłe badania krwi rozwiązałyby sprawę.
- Och, daj spokój! Na pewno wie, jak wydostać się z lasu – gwiazda polarna, mech po północnej stronie pnia i te sprawy…
- Gwiazda polarna raczej nie zaświeci w dzień, nawet dla Cuddy. Może powinienem do niej pojechać?
- A nie masz przypadkiem kilku pacjentów? – House wskazał na leżący na stole stosik kart choroby. – Są ludzie, którym bardziej zależy na twojej pomocnej dłoni niż jej.
- Ale…
- Wilson, bo zacznę podejrzewać, że z nią sypiasz!
Onkolog wziął do ręki karty i zaczął je przeglądać. Że z nią sypiam… No tak, i kto to mówi?

Późnym południem Lisa nareszcie poczuła się lepiej. Lepiej, to znaczy na tyle dobrze, żeby wstać z łóżka, nie chwiejąc się na nogach i nawet nalać sobie szklankę wody. Siedziała na fotelu otulona aksamitnym szlafrokiem i obmyślała plan zbrodni – coś takiego niewątpliwie wymagało zemsty. Z zamyślenia wyrwał ją dzwonek do drzwi.
Podniosła się, aby otworzyć – na progu stał House, trzymając dwa plastikowe pudełka.
- Chińszczyzna. Pełny zestaw – wyszczerzył zęby.
- HOUSE!!! – wrzasnęła Cuddy. – Czyś ty do reszty zwariował?! Co ci strzeliło do głowy, żeby mi dosypywać do herbaty jakiegoś świństwa? A teraz, jakby nigdy nic, masz jeszcze czelność przynosić mi chińszczyznę? Wyjaśnij mi to jakoś logicznie, zanim zadam ci śmiertelny cios – rozejrzała się po korytarzu – stojakiem na parasole. I, na miłość Boską, przestań się tak idiotycznie uśmiechać!
- Chyba nie zapamiętałem wszystkich pytań, ale postaram się w kolejności. Po pierwsze: nie. Po drugie: nie „jakiegoś” świństwa, tylko amfetaminy* w najczystszej postaci. Po trzecie: tak, mam czelność, a poza tym powinnaś już zgłodnieć i po czwarte… - zamilkł na chwilę - … po czwarte: chciałem cię po prostu jakoś uziemić, żebyś znowu nie wyszła, kiedy do ciebie przyjdę. No i pielęgnowanie chorej szefowej dałoby mi duże pole do popisu, mógłbym wreszcie wykorzystać trochę tych proszków, których działanie nie do końca przetestowałem, a w razie jakiegoś nieprzewidzianego wypadku szpital miałby po prostu nowego administratora – nadal prezentował jej stan swojego uzębienia w najszerszym uśmiechu, na jaki było go stać, co było standardową reakcją na widok wściekłej Cuddy.

Po prostu nowego administratora? Och, miała ochotę uśmiercić go na miejscu, ale poczuła, że się przewróci, jeżeli natychmiast nie usiądzie. Zawroty głowy znowu dały o sobie znać. Chwiejnym krokiem podeszła do fotela.
- Widzisz? Potrzebujesz lekarza. Kładź się do łóżka, a najlepszy diagnosta New Jersey zapewni ci wykwalifikowaną opiekę!
Cuddy nie protestowała.
House w roli wykwalifikowanej pielęgniarki… Była zbyt wycieńczona, żeby bać się o swoje bezpieczeństwo.

*Hahaha, przepraszam, ale nie nadaję się do wynajdywania odpowiednich substancji, a na dodatek nagięłam objawy zażycia do własnych potrzeb, więc...

Wiem, że to niemedyczne, ale właściwie nie było aż tak ważne.

marysiaaa

suotkie

strasznie, ale to strasznie się cieszę, że Twój wielki wen wrócił

natchniesz mnie?

Sarusia

House, Ty świnio! Jak mogłeś?! a_capella, nakrzycz na niego ode mnie! Możesz go nawet uderzyć za maltretowanie mojej Cuddles!
Ale nie powiem, wyszło świetnie

uhahałam się, czytając.

Podoba mi się. Strasznie mi się podoba!
Dialogi są genialne xD I House jako pielęgniarka... łohoho, będzie się działo

Can't wait!

lisek

A_cappella teraz moje emotki przedstawiają się następująco

Cytat:
" Dobra, skoro nalegasz, powiem ci prawdę: porwałem ją, przeleciałem i porzuciłem w nocy w ciemnym lesie.
Wilson tylko przewrócił oczami. Czyli jednak…
- Zadzwoń do niej.
- Sam sobie dzwoń."
i znów 100% House'a w Housie

Jimmi

Biedna Cuddy i jej nowa pielęgniarka

Kocham po prostu

Super część i boskie dialogi

Wena

monad

Hehe

świetnie

dosypał jej amfy

Tekst: "porwałem ją, przeleciałem i porzuciłem w nocy w ciemnym lesie" przecudownie Housowy

dalej o wydostaniu się z lasu też

i jak tu go nie kochać???

martusia14

House nafaszerował Cuddy amfetaminą

a_cappella

klecza

House - pielęgniarka, ja bym siębała

Tym bardziej po jego skłonnościach do eksperymentowania na swoich pacjentach i, jak się okazuje, nie tylko

Camelia

Cudowne, bajeczne, aż dech zapiera. Absolutnie rrrrrozkoszne, za wskrroś Huddystyczne, szalone, perrwerrsyjne, zmienne, zwrotne, zaskakujące! W-I-E-L-B-I-Ę tego fiiiika w kaaażdym moomeeencie (taka piosenka była na soundtracku ze mszy w mojej parafii

) Nie wiem, co mam powiedzieć. Przez Ciebie dostanę pląsawicy Huddingtona w stylu lat 80, z nadmiaru huddyfagów we krwi i stężenia cuddlessomininy. Ómarła w butach, jak nic

E: Matko kochana, bredzę, jak po amfie od Housa. Huddy w dużych stężeniach może doprowadzic do poważnych zaburzeń. Przed przeczytaniem zapoznaj się z komentarzami, aby się mentalnie przygotować, bądź skonsultuj się z Wilsonem, lub doświadczonym Huddy-fikoznawcą.

Joolka

Proszę Cię nie terroryzuj swojego Wodza, bo Cię wyklnę z plemienia i zapostuj następną częśc! To jeden z najśmieszniejszych, najlepiej napisanych fanfików jakie czytałam!

nie będę się tu rozwodzic za bardzo, bo już Ci wszystko właściwie powiedziałam na gadu, ale pochwalam i dumna jestem!

a_cappella

Sarusia

O rany. Po jakże beznadziejnym odcinku, w którym House stał się zniewieściałym mięczakiem, właśnie tego mi było trzeba.

Cudowne, prawdziwe Huddy na najwyższym poziomie. Cała dyskusja i zabawa w pielęgniarkę prześmieszna, idealnie oddająca charakter postaci. Do tego urocze podsumowanie - prawdziwa perełka!

Bardzo Ci za to dziekuję

Kuruj się, kochana!

monad

Ech właśnie... po każdym kolejnym odcinku 6 sezonu takie fiki trzymają mnie przy życiu

że wreszcie wydarzy się na ekranie dokładnie to co chcę zobaczyć. PASJA! PASJA! i jeszcze raz PASJA! Której brak w sezonie 6 a w fikach takich jak ten jest jej ogromna ilość

Kocham takiego Housa i taką Cuddy

i uwielbiam takie fiki

BRAWO! I czekam z niecierpliwością na następną część

Joolka

martusia14

Teksty dotyczące jedzenia i cała ta sytuacja z karmieniem

Fenomenalna

Rewelacyjna część.
Powodzenia w dalszym pisaniu

a_cappella

Hmm. Hmm, hmm, hmmmm.

Czasami zdarza mi się, że w pewnym momencie długość czasu pisania tekstu zaczyna być odwrotnie proporcjonalna do poziomu mojego zadowolenia z tego, co powstało. Widzę, że to się zupełnie nie przekłada na Wasze opinie, ale nie powiem, podoba mi się to.

Sarusia - dziękuję!

Kuruję się już od piątku i niby mam się lepiej, tylko zaczynam powoli wariować od siedzenia w domu. xD

monad - och. Cieszę się niezmiernie. ^^
Tylko ej, dziewczyny, naprawdę 6. sezon jest taki zły?

Joolka - młotku? Haha, uważaj sobie!

Zresztą byłam przekonana, że już to poprawiłam...

Ale wiesz co, to jest pomysł... xD

martusia14 - powtarzam się, wiem, ale dziękuję. ^^

monad

a_capella

może 6 sezon nie jest aż taki zły.. ale mam ogromny niedosyt po poprzednich sezonach. W momencie gdy zaczął się 6 byłam na etapie odświeżania Housa od samego początku

skończyłam akurat jakoś przy 4-5 odcinku 6 serii i może dlatego mam w głowie starego Housa, Cuddy, Wilsona. Porywające przypadki medyczne i to wszystko co było w relacjach Hosue&Cuddy&Wilson. A teraz mi tego wszystkiego strasznie brak. Brak mi jakiejś PASJI w tym wszystkim, emocji które wywoływał ten serial. Teraz moje emocje są letnie

Dlatego bardzo się cieszę jak czytam fiki w których moje emocje są gorące i czytam je z wypiekami na twarzy

tu mam na myśli między innymi Twój fik. I nie chodzi mi tylko o Huddy

Ale Housa kocham i będę kochać myślę dłuuuuugo jeszcze

A Wy zdolne ludki piszcie nadal takie genialne fiki i będzie dobrze

Buźka

i weny nadal życzę

Mysz

Naprawdę świetne

Dialogi pierwszorzędne, humor sytuacyjny też. Przeczytałam za jednym zamachem i czekam na więcej

lisek

A_Cappella, no po prostu pięknę

Cała ta historia z House'm opiekującym się Cuddy

karmienie

Huddy dialogi

i końcówka

House w łóżku Cuddy

i na dodatek grzeczny

ciekawe jak długo to potrwa

Wena, bo piszesz cudownie

coolness

A_capella, to jest boskie, cudowne, genialne... (mój słownik nie ma słów aby to opisać).
Cóż tu mówić nie jestem wstanie stworzyć konstruktywnego komentarza. Piszesz tak, że ja nie mogę się do niczego przyczepić, choćbym chciała.
Trzymaj tak dalej.
Weny!

mazeltov

kiedy bedzie nastepna czesc? bo od ostatniej minelo juz sporo czasu a to jest boskie