Co widziałam/em w szpitalu?

mysle-szerzej

Zawsze będę pamiętać lekarza, który po zdjęciu mi szwów oparł się przy mnie o szafkę, zapalił papierosa i zaczął ze mną rozmawiać jak ze starą znajomą. To był genialny lekarz swoją drogą, coś pomiędzy Housem, a troskliwym doktorem Burskim. ;p

supeyyppb

Ja nigdy nie zapomnę pięlegniarek ze szpitala. Niektóre są miłe ale jak ma się pecha i trafi na jakąś rąbniętą to trza się namęczyć.

Przykład: po całej nocy wymiotów i biegunki /oszczędzę wam szczegółów/ wymordowana, trafiam do szpitala, ledwo mogę oddychać, na jedzenie nie mogę patrzeć bo od razu efekt zwrotny, pielęgniarka przez 30 minut zadaje mi kretyńskie pytania o ubezpieczenie, trzymając niedaleko świeżutkiego, pachnącego pączka. Swoją drogą ciekawe czy miała ochotę jeszcze na tego pączka po tym jak zwymiotowałam na podłogę w kolorze czerni i zieleni

haha

a tak właśnie zastanawiam się czy dużo ludzi miało tak jak ja (bo to chyba dość często spotykane). Mianowicie rosła mi trzecia kość w nodze /niestety musieli mi ją wyciąć

/

vicodin_addict

Ja pamiętam jak byłam na urazówce (po niefortunnym spotkaniu z szyba w drzwiach mojego pokoju). Założyli mi kilka szwów i już miałam wychodzić, gdy kazali się wszystkim odsunąć od wejścia, bo przywieźli ofiaru wypadku samochowego. Nie muszę chyba mówić, że widok nie był zbyt zachęcający, biorąc pod uwage, jak szybko zrobiłam w tył zwrot.

au2

polskie szpitale to brud, smród i ubóstwo...

parę lat temu byłam "na moment" w szpitalu bo miałam troszkę rozciętą głowę i dłoń , to było w szpitalu praskim w warszawie ...
1. ogólnie szpital to bród
2. pokój od nagłych przypadków (czy jak to sie tam nazywa) był na samym końcu długiego korytarza (o zgrozo!!)
3. lekarz to się chyba kopa domagał...tak miły był ///

10 lat temu byłam tez w koszalinie w szpitalu na założenie i później zdjęcie gipsy z nogi od kostki do trochę ponad kolano... parę minut po zdjęciu gipsy jakaś bardzo "mądra" lekarka zgieła mi te wcześniej zagipsowane kolano.... chyba nie muszę pisać jak to bolało... mało nie podskoczyłam do sufitu.

w miarę normalnie było w cent szpitalu mswia na wołoskiej jak robiłam badania.. było ładnie, czysto tylko można było się zgubić w tych labiryntach..:>

Betta

Może to nie będzie takie traumatyczne, ale słyszałam jak pielęgniarki dzwonią po pizzę z "Telefonu do mamy" :smt003.

Pozatym, gdy złamałam nogę i wieźli mnie na salę operacyjną, pielęgniarka złapała mnie za nogę z całej siły i zaczęła pchać wózek. Ja na to w ryk, że boli, a ta do mnie bezczelnie "To ta noga też cie boli?!" Ja na to odpowiadam, że to właśnie TU jest złamanie, to jej się głupio zrobiło i się nie odzywała. A potem chcieli mi rękę operować, dobrze, że ordynator był przy zapisywaniu mnie na oddział i wiedział co mi jest, bo prowadził operację, to powiedział, że ja mam nogę, a nie rękę :smt003. Fajnie by było, budzę się a ręka w gipsie :smt003.

Widziałam również siedemnastoletnią koleżankę z martwicą skóry na stopach, która po świeżym zdjęciu gipsu woskiem depilowała swoje nogi. Bardziej słyszałam. "O fuck! O fuck!" xD.

resident

Morfeusz

resident u mnie na SOR jest mniej lekarzy, więcej pielęgniarek i więcej pacjentów

Lekarzy na dyżurze standardowo 3, pielęgniarek 6 a pacjentów i 150 w ciągu 24h.

Dlatego tak niewielu lekarzy chce robić speckę z ratunkowej.

Sporo pacjentów przychodzi z POZetów niestety.

ender7

Ja widziałem tylko jedną rzecz która mną wstrząsnęła. Leżałem sam na sali. Wieczorem przywieźli faceta około 30 lat. Miał gorączkę- niby nic. Jednak był po operacji wycięcia guza mózgu. Roślina. Nie mógł nawet przełykać. Jednak był świadomy cały czas. Kontaktował się tylko oczami. Szczerze mówiąc nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia. Mam chyba jakąś znieczulicę. Jednak była przy nim cały czas jego żona. Siedziała całą noc… Młoda, około 26 lat, piękna dziewczyna, która cały czas jest przy swoim mężu, człowieku który nawet nie może jej powiedzieć słowa. Postawa i tragedia tej kobiety wstrząsnęła mną. Jestem dla niej wciąż pełen podziwu za jej moc i wytrwałość…

Antralina

Ja, gdy leżałam w szpitalu widziałam oschłe pielęgniarki. Myślę, że to jest jeden z głównych problemów polskiej służny zdrowia... niemiły personel.
Chociaż, gdy mój tata znalazł się w szpitalu, pielęgniarki były całkiem sympatyczne...

Amanda

Z historii szpitalnych - chirurgia przed zabiegiem na wycięcie kamieni z pęcherzyka żółciowego. Starsza pani ma mieć zabieg po mnie i chodzi od rana przerażona, bo ona nie chce drenu, po po drenie się wariuje kiedy go człowiekowi wyjmują, inna miała zabieg dzień przede mną i ja wstaję trzy godziny po operacji sama siusiu bo do basenu nie chce iść. Pielęgniarki dumne a tamta przez ten tydzień co ja leżałam prawie z łóżka wstać nie chciała, bo ją niby stale coś bolało nawet jak na środkach była.

I jeszcze mała wspominka z onkologii. Ludzie, miałam przyjemność leżeć z wspaniałymi ludźmi. Podejście do choroby, to ilość powycinanych już części, ja zamiast się zdołować wyszłam z przeświadczeniem, że jeszcze pożyję i przeżyję połowę zdrowych ludzi. Leżę na oddziale przylegającym do paliatywnego więc nocą było czasami słychać jeżdżące wózki z osobami, które umierały, to taki akurat smutny akcent.

truskawka

Mistrustful

Byłam raz jeden w szpitalu. Założyli mi wenflon przy zgięciu łokcia, normalka. Po dwóch tygodniach nadszedł moment, żeby go zdjąć. Sądziłam, że siostra odklei plaster i wyciągnie igłę [czy co to tam jest] tak, jak ją wkładała, czyli pociągnie w swoją stronę. Moje zdziwienie sięgnęło sufitu, kiedy oderwała plaster i pociągła ten wenflon w moją stronę!(Mam nadzieję, że załapiecie, o co mi chodzi ^^) A myślałam, że obejdzie się bez bólu.. Potem przyłożyła wacik, bo krew tak sie lała, że ledwo ustałam na nogach i kazała zgiąć łokieć, żeby nie było sińca. Siedziałam na korytarzu dochodząc do siebie, gdy podeszła druga siostra i nawrzeszczała na mnie, że rękę powinnam mieć wyprostowaną, bo inaczej będę mieć siniaka.. Efekt był taki, że przez dwa tygodnie, przy 30 st C musiałam nosić długi rękaw, albo rękę całą praktycznie w bandażu, bo wstyd było mi zielono-fioletowo-niebiesko-żółtej ręki...

Do dzisiaj nie wiem, czy źle, że zgięłam ten łokieć, czy go wyprostowałam, czy może wenflon był źle zdjęty??

Kasiek

o nie opowiadałam tu jak widać o moich przygodach ze szpitalem

no więc.... rok temu w Walentynki... siedimy sobie u mnie i rozmawiamy... imusiałam coś zdjąć z półki więc gwałtwonie odchyliłam głowę do tyłu po czym cholernie mi się kołowało w głowie.... bardzo było coraz gorzej. położyłam się i straciłam przytomność rodzice podbuntowani przez zaniepokojonego świadka zemdlenia zadzwonili po pogotowie w trakcie cucąc mnie(czyt. chlapiąc wodą, ze obudziłam się pod wpływem chyba instytnktu samozachowawczego przed zakrztuszeniem wodą) przyjechali zbawcy świata(czyt. pogotowie) no i ja leżąc ledwie żywa.... nie bardzo wiem co się dzieje i nie mam sił otwierać oczu, czuję jak się mi grzebie przy ręce, usiłując wbić igłę....boli jak szlag...to słabo proponuję, drugą rękę(czyniąc nadluszki wysiłek i unosząc wspomnianą kończynę) niestety nie pani doktor jest pewna swych umiejętności i uparcie gmera mi przy lewej.... coś tam wbiła. dobra idziemy do karetki.... droga do szpitala.... już ja rowerem szybciej jadę, ale nic to.... w trasie pani doktor gdy usłyszała, ze prawo studiuję pyta mnie czy będzie miała jakąś tam ulgę podatkową...

....dojechałam do szpitala i dolazłam na salkę pogotowia.... jeden sesnowny lekarz z pogotowia troszcząc się o mnie kazał mi natychmiast EKG zrobić...

niestety były to walentynki więc, jedna pani nie miała czasu bo dostała wierszykowe życzenia, fajne bardzo i musiała czytać wszystkim... druga kawę musiała dopić

trzecia szukała przyjaciół na nk... a ja sobie leżałam.... przyszedł neurolog.... jego bardziej interesowałą ewakuacja szpitala.... popukał młoteczkiem kazał mi siąsć i jak mi się w głowie nie kręci to do domu

to nic że kręciło mi się jak szłam i stałam...nieistotne... wystawiono mnie na zimny korytarz( z domu wyszłam cieniusieńko ubrana) poczekałam na tatę, który musiał dojechać.... i pojechałąm do domu....

a nie wspomniałam o tym, ze lekarka nie umiała wkłuć się wenflonem i wbiłą się, nie trafiła w igłę i wbitą igłą szukałą mi żyły(bezskutecznie) co sprawiło, że przez 2,5 tygodnia nie mogłam ruszać bez bólu ręką a przez miesiąc miałam mieniącego się siniaka jakby mnie wypuścili z Pawiaka....

ta urocza historia moich najlepszych Walentynek pchnęła mnie do poproszenia rodziców aby następnym razem gdy zapragną rozrywki bo się będę źle czuła mają dzwonić do grabarza a nie na pogotowie....

taaak trochę się rozpisałam... nie wspomniałam o przypadku jak prawie umarłam przez niedopatrzenia lekarzy... ale to kolejna długa historia...

zdrowie dla tych co przeczytali

wave

Ja nie będę opowiadać wszystkich swoich przypadków szpitalnych, bo po prostu nie wszystkie pamiętam.

Właściwie od tygodnia jestem w domu, bo dopiero co wyszłam z kolejnego szpitala.

Widziałam taaam złoo, złe mamy z dziećmi, złe zdeterminowane mamy i wreszcie złe, zdeterminowane, wściekłe mamy. Widziała to też miła pani doktor, od której dostałam radę (na przekór się nie zastosuję do niej

): "Widzisz, co tu się dzieje? Pamiętaj. NIGDY nie idź na medycynę."

pieszka14

Mi co utkwiło w pamięci to widok człowieka który przeżył wypadek samochodowy jadąc maluchem

Nieprzytomny, dosłownie cały we krwi

shauni13

hm,z tego co widzę,to niektórzy sporo przeszli...
ja narazie za bardzo nie mam co wspominać (naszczęście), ale coś co utkwiło mi w pamięci,to jak zapchała mi się żyła i pielęgniarka mocno przyciskała strzykawkę do wenflonu, aż... lekarstwo z krwią wybryzgnęło, niczym z wulkanu lawa. pamiętam moją krew z żyły na twarzy i ubraniu pielęgniarki. o dziwo chciało mi się śmiać xD

novacianka · Wysłany: Wto 21:36, 03 Mar 2009 Temat postu:

z takich tam różnych medyczno-szpitalnych przyjemności to m.in. zakładanie szwów bez znieczulenia, punkcja k. biodrowej, punkcja lędźwiowa, gastroskopia bez znieczulenia [bo się lekarzowi zapomniało...], punkcja obydwu kolan+wstrzykiwanie p-zapalnych, EMG itp. itd.

z historii traumatycznych to najbardziej pamiętam jak w nocy zeszła na mukowiscydozę dziewczyna z sąsiedniej sali... no i parę akcji jak w nocy wywozili dzieciaki z hematologii...

mambala · Wysłany: Pią 13:40, 06 Mar 2009 Temat postu:

ja pamiętam kilka "motywów" pewnie dlatego że sporo nasiedziałem się w szpitalu

1 Po operacji na Paluchach koślawych (miałem haluksy jak stara baba

) Dostawałem sporo morfiny bo to było diabelnie bolesne. Raz odwiedził mnie kumpel akurat byłem świeżo po zastrzyku wystarczyło kika minut aby przenieść się w inny wymiar ostatnie co pamiętam to recytowanie alfabetu a potem to już znam z opowieści widziałem już tylko smoki i latające łóżka (ciekawy umysł heh dziwne mieć taką dziurę w głowie i opierać się tylko na relacjach innych). Babcia widząc to była strasznie przerażona próbowała dać mi zupę bo wiadomo jak fatalna kuchnia w szpitalu ale moja głowa ciągle nurkowała w talerzu

2 Wyciąganie z nóg drenów czyli plastikowych rurek zakończonych zbiorniczki umocowanych pod skórą aby z rany wyciekła ropa itp. Pielęgniarki oczywiście zapewniały że to bez bolesne ale kiedy lekarskie łapy dobrały się do moich świeżo pociachanych palców darłem się na cały szpital jak by obdzierali ze skóry

aha czytając tak niektóre posty przypomina mi się jeszcze historia z gimnazjum. Otóż pokłóciłem się z jakimiś osiedlowymi bambrami o to kto ma korzystać ze stolika ping pongowego w efekcie tego trafiłem do szpitala z pękniętą rzepką. Siedząc znudzony w poczekalni podszedł do mnie gruby ubłocony facet z zabandażowaną ręką i przekrwionym opatrunkiem nie daleko brzucha spytał co mi jest ? a pobili mnie na osiedlu a panu facet uśmiecha się a rottweiler się na mnie rzucił odgryzł dwa palce i wielki kawał skóry

Nie piszemy posta pod postem. Złączyłam 2 w 1.
I ortografia ! / Ave

M.eD.ical · Wysłany: Sob 22:38, 14 Mar 2009 Temat postu:

Ja na medycynę się raczej nie wybieram bo po tym semestrze (jestem w 2kl.LO) chemia i fizyka to dla mnie tragedia, a zawsze chciałam iść na stomatologię, w każdym razie do tematu,gdy moja babcia była w szpitalu ja oczywiście jako dziecko zafascynowane naukami medycznymi zrobiłam sobie wycieczkę po szpitalu,o dziwo gdy wchodziłam do sal nawet pielęgniarki nie zwracały mi uwagi,widziałam wtedy skutki pooperacyjne,ehh niestety narkoza nie działa dobrze na ludzi,a także pobierania krwii,prace pielęgniarek było nieźle

resident · Wysłany: Pon 22:38, 16 Mar 2009 Temat postu:

Mistrustful · Wysłany: Pon 22:50, 16 Mar 2009 Temat postu:

Kawał świetny, trzeba przyznać

Co do ludzkich narzekań - dosyć często odwiedzam przychodnię w moim miasteczku i tak komentuje się i narzeka na wszystko. A to pielęgniarka wkurzona i źle igłę wbiła, a to lekarz się spóźnił, a to wyników jeszcze nie ma... Fakt, czasem zdarzają się lekarze, którzy całkowicie minęli się z powołaniem [chociaż tacy ludzie zdarzają się w większości zawodów]... Warto jednak czasem zrozumieć, że lekarzowi pracującemu w przychodni i w szpitalu [znów przykład z mojego miasteczka] może przedłużyć się jakaś operacja lub ważne badanie i spokojnie poczekać. Jednak chyba mentalność Polaków już taka jest, że narzekać trzeba zawsze, wszędzie i na wszystko.

JigSaw · Wysłany: Pon 23:52, 16 Mar 2009 Temat postu:

resident · Wysłany: Wto 0:06, 17 Mar 2009 Temat postu:

po perwsze lekarz rodzinny nie moze napisac skierowania na szycie bez znieczulenia bo to chirurg decyduje. do tego z papierosem - skandal! jak mechanik bedzie chcial naprawic mi samochod i podejdzie z papierosem to poskarze sie na Horum.
Po drugie - nikt nie raczyl sie zainteresowac - moze zajrzyj w glab swojego postu. jezeli brak lekarzy i personelu to kto mial sie zainteresowac? Pielegniarka mogla byc milsza przyznaje - dala ciała.
i po trzecie Wypisujac sie na wlasne zyczenie - szkodzisz sobie sam i to do tego na wlasne zyczenie. Gratulacje

JigSaw · Wysłany: Wto 0:28, 17 Mar 2009 Temat postu: