Drugie ja [Z]

Couvert de Neige

Wiedziałam, że nie wytrzymam do jutra xD To już koniec... Ale na pewno jeszce coś wymyślę.

***

Dzień rozprawy. Dostał od przyjaciela koszule i krawat. Musiał jako tak się reprezentować. Miał najlepszego adwokata, dwójkę lekarzy zeznających na jego korzyść i żadnych, pieprzonych dowodów. Na dodatek ciągle w głowie kotłowała mu ostatnia rozmowa z Cameron. Druga kobieta, która go rzuciła. Pierwsza z tak beznadziejnego powodu.

Prokurator był bardzo dociekliwy. Wypytał Grega o najmniejszy szczegół z tamtego wieczoru. Chase był cholernie przekonujący w udawaniu zbitego szczeniaczka. Pytanie o Cameron trochę zbiło go z tropu, lecz w końcu definitywnie zaprzeczył. House miał ochotę znów potraktować go swoją laską. Mimo zeznań Cuddy, Willsona oraz starań obrońcy, szanse były minimalne, a nawet nikłe by go z tego wyciągnąć.

Po przerwie zasiedli powrotem na swoich miejscach. Brak dowodów i zeznań obciążających Chase’a miało dojść do zakończenia procesu.
-Poproszę na świadka doktor Alison Cameron.- Zagrzmiał głos wysokiego sądu.
Wszyscy wlepili wzrok w wątłą kobietę, wolno kroczącą w stronę fotela. Usiadła nie pewnie i uśmiechnęła się smutno do House’a. Dopiero wtedy uświadomił sobie, że naprawdę siedzi naprzeciw niego.

Rozpłakała się już na początku. Opowiadanie szczegółów doprowadziło ja do nieustającego szlochania, a upierdliwe pytani prokuratora ostatecznie ją dobiły. Czuła się tak jakby ten wieczór się powtarzał, jakby znów nie mogła uwolnić się od Chase’a, jakby znów kurczowo trzymał jej ręce. Kiedy ją zwolniono od razu wybiegła. Teraz wzrok całej sali przeszywał na wylot Roberta. Cuddy i Willson patrzyli na niego z pogardą, ława przysięgłych ze zdziwieniem i wyrzutami, że dali się nabić w butelkę. Nawet sędzia, zapominając o swojej bezstronności, bezgłośnie przyjął postawę obronną dla House’a. Jego notowania zaczęły wzrastać wprost proporcjonalnie do napięcia Chase’a. Z każdą sekundą czuł ciężar presji na swoim, owitym blond włosami karku. Nie miał szans na normalne życie. Wiedział o tym od tamtej nocy. Liczył, że jakoś się wyliże. Teraz nie miał złudzeń.
-Przyznaje się do winy.
Po sali przeszedł głośny szum. Nikt nie spodziewał się takiego obrotu sprawy, jednak każdy z osobna poczuł ulgę. Powołano go jeszcze raz, opowiedział wszystko tak jak było naprawdę. Nawet nie próbował spoglądać na wzburzonego House’a czy Willsona. Sprawa potoczyła się bardzo szybko. Robert otrzymał wyrok za gwałt i krzywoprzysięstwo. Miał już zaklepaną cele na kilkanaście lat. Greg został oczyszczony z zarzutów. Nigdy w całym życiu nie czuł takiej ulgi.

Wychodząc przyjął wyrazy radości od James’a i Lisy. Nawet Tritter zwrócił mu honor, co House perfidnie zbagatelizował. Rozglądał się szukając Cameron. Widział, że główne drzwi się uchylają, właśnie wychodziła.
Dopadł ją na chodniku przed gmachem sądu. Patrzyła na jej rozbiegane, przestraszone oczy.
-Dziękuję.
-Miałeś racje. Zrobiłam to, co powinnam…
-To nie było łatwe…
-…Ale proste.-Odpowiedziała- Musze iść, taksówka czeka. Żegnaj House…
-Co? Przecież teraz plan z wyjazdem traci ważność.
-Nie. Nie ufam ci na tyle by z tobą być…
-Ufasz mi, od kiedy pamiętam. I dopiero dzisiaj to zaufanie ma sens.
-Nie utrudniaj. Czeka na mnie taksówka i walizki.
-Spokojnie możesz zawieść je do mnie.
-OSZALAŁEŚ?!
-Możemy tylko ze sobą mieszkać. To wszystko. Potrzebuje immunologa na oddziale. Będziesz miała wszystko pod kontrolą.-Otworzył drzwi żółtego samochodu.- Wsiadaj.

Looking for one safe place…
One safe place...

Powoli stawała na nogi. Sesje z psychologiem, praca, pozwalały się uporać z całym ciężarem. I ciągle był obok House. Jeszcze długo nie pozwalała mu na żadną bliskość. Opiekowanie się kimś innym było dla niego, co najmniej dziwne, więc nie wiedział jak długo będzie w stanie to wytrzymać. Dlatego cieszył go nawet przyjacielski uścisk.

Siedzieli na kanapie i wcinali chińskie jedzonko. Rozmawiali o niczym uśmiechając się od czasu do czasu. Cameron odłożyła tackę i spojrzała na House’a.
-Dziękuję. Za to, że byłeś i jesteś. Nie, nie spodziewałam się tego…
-Ok.-Wyminął się Greg.
Chwyciła w ręce jego twarz, i spojrzała głęboko w jego niebieskie oczy.
-Ufam ci – Jej drżące usta wyszły mu na spotkanie. Delikatnie musnęła jego wargi. Patrzył na nią oszołomiony i zbliżył się by pogłębić pocałunek. Odsunęła się jednak.
-Wybacz. Na razie tylko tyle mogę ci dać.
Oparła głowę na jego ramieniu i przytuliła się z całych sił. Czując jej ciepło odruchowo zrobił to samo. Było prawie tak jak kiedyś…

***

Zuczek

Śliczne

Cieszę się że Cam odważyła się zeznawać, i że Chase dostał to na co zasłużył. Mam nadzieję, że napiszesz jeszcze ciąg dalszy, bo bardzo przyjemnie czyta się twój fik :wink:

Narenika

Wielkie, ogromniaste *uff*

Nareszcie mogę znowu się uśmiechnąć czytając epilog fika

Brawo Couvert!

Monique1

Cudownie! Bardzo fajnie sie czytało! A najbardziej mi sie podobało:
-Ufasz mi, od kiedy pamiętam. I dopiero dzisiaj to zaufanie ma sens.
Napisz epilog! :wink:

Couvert de Neige

Napisze dodatek do ficka, a potem pewnie kolejny wątek ^^ ale nie wiem kiedy

dyla

Stworzysz dla nas kolejnego fika? *prosi*

No i końcówka cudowna.^^ Hameron forever.,

Jen

Dodatek do ficka i nowy wątek ? Tak, tak, tak, tego właśnie chcę.
Jak na razie ten wątek wspaniale zakończony i czekam na więcej.

Gosiak

Kurczaki , czegoś takiego się nie spodziewałam

Świetny zwrot akcji

no i oczywiście piękny Hameronek

alvaro

Świetny fik! najlepszy dot hoistori Ali

troche naciagany pod koniec ale mimo to przeczytalem wszystko odrazu. oena celujaca

szekla

ten fik był po prostu..brak mi słów..świetny..choć faktycznie w końcówce naciągany..
bardziej bym wolała żeby skończył się na pierwszym zakończeniu

ale i tak podziwiam bo talent masz niezwykły..
proponuje nowe fiki z nowymi początkami wspólnego hameronkowego życia..w końcu początki zawsze są najlepsze

Couvert de Neige

Dziekuję
wiem ze koncówka słaba. mi też sie nie podoba. mam zarys dalszej części. wiec niedługe moze coś

nie zaczne od nowa bo i tak zejde w końcu na ten fick i zrobie kopie

Kusi mnie zeby ich wsytskich pozabijać. Ale to pomysł na kolejnego, odrebnego ficka.

MlecznaCzekolada

Couvert de Neige

nie xD ale kiedys w jakimś ficku uśmiercę albo Cam albo House'a. i to będzie raczej jedno rozdziałowy fick. ^^

szekla

hmm..a jakbyś tak robiła właśnie takiego jedno-/dwurozdziałowe fiki..o początkach..wtedy może byś się nie powtarzała..

naprawdę bardzo mi się podoba jak oddajesz charakter postaci..zwłaszcza housa..jest taki prawdziwy..taki znany..bo w niektórych fikach to w ogóle go nie poznaję..

a z tym zabijaniem..hmm..będzie drastycznie..pewnie się przy tym odwodnię..ale i tak przeczytam..

Jen

chcesz zabić Cam ? nie pozwalam ci na to !
chcesz zabić House'a ? również ci na to nie pozwalam !
po prostu będę groźna i coś ci chyba zrobię !
czekam na trochę milsze, nawet sielankowe ficki ^^

Couvert de Neige

Wielki come back. mam sentyment do tego ficka.
Z góry przepraszam, ze to nie jest świetnie stylistycznie, interpunkcyjne napisana opowieść. Ale ja pisze tylko dla przyjemności własnej jak i mam nadzieje że i waszej. To zaczynamy nowy watek "Drugiego ja" xD Smacznego ^^

Link do piosenki
Katie Melua - "My aphrodisiac is you." [link widoczny dla zalogowanych]
Musiałam ją gdzieś wcisnąć

***

Wrócił do domu około dwudziestej drugiej. Chwytanie za klamkę i otwieranie drzwi stało się przyjemnością, odkąd miał świadomość, że tam, na kanapie ktoś na niego czeka. Otrzepał buty ze śniegu i wszedł do środka. Rozejrzał się nerwowo po mieszkaniu. Było ciemno, wszystkie okna szczelnie zasłonięte. W kominku raz po raz rozbłyskały kolejne płomyki, a na stole i komodzie stało mnóstwo palących się świec. Poczuł się teraz jak w dennym melodramacie, choć z drugiej strony intrygowała go ta miłosno-tajemnicza atmosfera.
-Może ktoś mi wyjaśni, dlaczego w moim mieszkaniu powstało duże zagrożenie pożarowe?
Krzyknął siadając na kanapie. Wtedy z głośników popłynęło „My aphrodisac is you”, a w drzwiach sypialni stanęła Cameron. Uśmiechnął się na widok pięknej kobiety, ubranej, jeśli można to tak nazwać, w czarną, satynową koszulkę i uwodzicielsko opierającą się o framugę.
-Dziś Walentynki…- Wyszeptała z uśmiechem.
-Zapomniałem, ze mamy dziś to kretyńskie święto. To wyjaśnia oblane lukrem sklepowe wystawy…- Uniósł palca w oznace zadowolenia z odkrycia.
Przeszła obok stolika przejeżdżając po nim palcem, po czym delikatnym dmuchnięciem zgasiła jedną świece.
-Skoro nie…-Powiedziała z udawanym znudzeniem.
-Nie wypowiedziałem tego brzydkiego słowa na N.- Chwycił ja za rękę patrząc prosto w oczy.
Uśmiechnęli się jednocześnie. Wyswobodziła się z delikatnego uścisku i wróciła do sypialni zamykając za sobą drzwi. Coraz bardziej podobało mu się to kretyńskie święto.
Pokuśtykał za nią. Przywitała go całkowita ciemność. Wymacał na ścianie włącznik, lecz szybko się zorientował, że przyciskanie go nie odniosło rezultatu. Odwiesił laskę i machając rękami chwiejnie ruszył w głąb pokoju.
-Krety widzą w ciemności. Ja niestety nie, wiesz?
-Wiem…-Wyszeptała kąsając go w ucho.
Nie pozwoliła mu się obrócić, gdy powoli rozpinała guziki jego koszuli. Zrobił to dopiero, gdy ją zdjęła. Wyciągnął ręce z zamiarem pięknego podziękowania, ale Alison tam nie było.
Mruknął rozczarowany i wtedy poczuł jak ciepłe palce wędrują do sprzączki od paska. Znów była za nim. Sprawnie odbierała mu kolejne części garderoby. Stał nagi i zdezorientowany na środku pokoju, taki rozczulająco bezradny. Chwyciła jego dłoń i powoli przesuwała po swoim policzku, szyi. Naprowadziła do w końcu na ramiączka swojej koszulki. Najpierw prawe, potem lewe. Po chwili obje usłyszeli głuchy szelest upadającej tkaniny. Jego wyobraźnia zaczęła teraz szaleńczo szybko pracować. Widział w tym ciemnym pokoju naga Cameron, która za chwile będzie tylko jego. Chciał, by była jego już teraz, w tym momencie.
Prowadziła to naładowane testosteronem, rozgrzane, męskie ciało na łóżko. Sama nie chciała już dłużej czekać. Kiedy nareszcie miękkie, niecierpliwe wargi się spotkały ich świat rozjaśniał jakby po rozpaleniu ogromnego ognia. Potem było tylko coraz jaśniej i goręcej…

Brał prysznic, gdy Alison krzątała się po kuchni. Rozmyślał nad wczorajszą nocą. „Było cholernie dobrze” pomyślał uśmiechając się do siebie w zadowoleniu. Jego ciche ekscytacje przerwał drażniący dźwięk telefonu, który urwał się zaraz po podniesieniu przez Cameron słuchawki.
Zakręcił kurek z wodą i założył jeansy. Wszedł do kuchni zwabiony zapachem kawy. Zaraz za nim weszła zdezorientowana Alison. Spojrzał na nią i przypomniawszy sobie o telefonie rzucił tylko:
-Kto to był?
-Twoja mama…
House z zapartym tchem odłożył kubek na kuchenny blat czekając na dalszą cześć niczym na wyrok.
-Będą. Tutaj. Jutro. –Dokończyła.

***

Jen

mmm... gorąca ta część i boska. czekam na przyjazd rodziców House'a.

freelance

temperatura rośnie!

Przywrócony_id:(3000)

to jest świetne
to jest świetne
to jest świetne

ja chcę więcej!!!!!!!!

Couvert de Neige

Vondraczek i freelance przebrnęliście przez caly fick czy tylko przez tą cześć?
tak z ciekawości pytam

Przywrócony_id:(3000)

przez cały, wszyściusieńko przeczytałam, mamo!

freelance

przeczytałam wszystko, podsunęłaś mi nawet kilka pomysłów (ale będę się musiała do ciebie uśmiechnąć po prawa autorskie

)

znam wszystkie opowiadania z działu Hameron, między innymi dlatego, że nie chciałam dublować pomysłów innych autorek/autorów.

Przywrócony_id:(3000)

phi! a kto powiedział, że ci je dam?

joke

a poza tym to trochę trudno nie kopiować pomysłów, jak wszyscy piszemy o tym samym - Hameron!

szekla

no no no..wielki come back?
a co z nowym fikiem? *prosi*

MlecznaCzekolada

Jejuś to jest tak cudowne, że normalnie leże, Hameronek wszechczasów