Fic: One Step Closer Away - O krok bliżej oddalenia [Z]

aaandziaa

*siedzi jak głupia gapiąc się w monitor z mokrymi policzkami*

Richie... to jest piękne! *uśmiech przez łzy*

Magann78 · Gość

Hime47 · Wysłany: Wto 17:35, 10 Mar 2009 Temat postu:

Czytałam w oryginale; jeden z najlepszych fików, jakie kiedykolwiek czytałam, a mam ich za sobą tyle, że straciłam rachubę. OSCA był jednym z pierwszych moich fików i jak dotąd do jego kategorii-- czyli "absolutnie fantastyczne"-- oprócz niego trafiło tylko "A Modest Proposal" Ignaz Wisdom.

. Osobiście nie podjęłabym się tłumaczenia takiego długiego opowiadania-- na razie tłumaczę krótkie do szuflady, nie jestem z nich zadowolona. Polskie Hilsonki potrzebują więcej takich, jak ty.

Gora · Wysłany: Pon 2:39, 23 Mar 2009 Temat postu:

Ok. To jest naprawdę MOCNY fik.
Porządnie skomentuję jutro, teraz napiszę tylko, że strasznie mi się podobało. I też, że bardzo bolało po drodze - szczególnie druga część. Tak naprawdę przeżyłam ją głównie dzięki świadomości, że Ty Richie lubisz szczęśliwe zakończenia... ;* Piękny, piękny fik.

Na koniec dodam, że właśnie przeczytałam wszystkie fiki (co do jednego) w dziale Hilson. I, że jeśli jeszcze raz powiem że jestem za Huddy a nie za Hilsonem to mnie ktoś wyśmieje. Ja sama się wyśmieje.
Idę się leczyć na głowę.

Pozdrawiam i gratuluję świetnego tłumaczenia

g

andzelika

Rewelacyjny fik! Wprost nie mogłam się od niego oderwać. Wielkie dzięki za genialne przetłumaczenie!

Richie117

omg... aż nie mogę uwierzyć, że już rok (dokładnie - rok i dwa dni) minął od kiedy skończyłam tłumaczyć tego Fika i od tego czasu prawie do niego nie zaglądałam, pozwalając żeby kurz zapomnienia przykrył te bardziej bolesne obrazy... Za to wszystkie happy-sceny odkurzam z pieczołowitością kolekcjonera porcelanowych słoników

Przez ten rok przeczytałam kilka fików GeeLady, ale żaden swoją genialnością nawet nie zbliżył się do "One Step Closer Away". I dla jasności dodam, że w ogóle nic, co przeczytałam w tym czasie, nie mogłoby się równać z OSCA.

Dziękuję wszystkim za komentarze i miłe słowa.

Wciąż uważam, że praca nad tym Fikiem była prawdziwą przyjemnością (i translatorska szkoła przetrwania) - która rozpala się na nowo z każdym kolejnym zadowolonym Czytelnikiem.

*hugs you all*

Lady Makbeth

A nam, czytelnikom jest miło, że go dla nas przetłumaczyłaś, Richie

Aczkolwiek ja najbardziej żałuję, że mnie przy tym nie było i nie mogłam na bieżąco komentować twojej pracy, chociaż angielski oryginał fika znałam już od dawna. Niemniej jestem ci bardzo wdzięczna, że wzięłaś się za tego cudownego fika i pokazałaś nam jego niezwykłość po polsku.

Jeszcze raz, dziękujemy ci Richie , my, czytelnicy

Hilsonka

Echh.. i jak po przeczytaniu tego fika można ze spokojem oglądać normalnie House'a nie przywołując tego wszystkiego?

już po Hilsonowych fikach (szczególnie tych, których ze względu na moje niecałe 15 lat czytać nie powinnam xD) sikam jak mówią "-Goodnight House i -Goodnight Jimmy"

a tu jeszcze to.. Nie powinnam tego czytać nie tylko ze względu na wiek- jeszcze chwila i nie uniknę hiperwentylacji

Lamsi

Swietny fik

Wczesniej go czytalam, ale wraz z komentarzem zaciekawila mnie jedna rzecz.
Skąd wbierzecie wene tworcza na fiki?

Richie117

Izoch

Właśnie, czemu w prawie wszystkich serialach podaje się torebki papierowe, gdy ktoś zbliża się do hiperwentylacji? Ja, jak już prawie padłam, dostałam tylko końską dawkę uspokajających

Przecudowne. Przecudowne *_*
Ani za słodko, ani za gorzko. Ani banalnie.
Przez początek trudno było mi przebrnąć, nie wiem, czemu, ale potem już coraz bardziej się wkręcałam. I siedziałam po nocy, by w spokoju czytać *_*
Bym sobie wydrukowała, ale moją drukarkę niestety szlag trafił *rozpacz, łzy i tak dalej*. Ale niech tylko mi naprawią *___*

Powtórzę: Przecudowne! *-*

NiEtYkAlNa

Izoch

NiEtYkAlNa

Ja raz zemdlałam, ale to było zwyczajne zemdlenie, nie wynikało z żadnej hiperwentylacji lecz z bólu jaki mnie dopadł bo bolesnych! zastrzykach, najpierw było zielono i wątpliwie, a potem poległam na podłogę

ot i cała ja

Izoch

Ja ani razu nie zemdlałam. Na szczęście. Raz tylko prawie przy pobieraniu krwi (wtedy rzuciłam marzenie o byciu lekarzem xD)

No niby za dużo tlenu, ale z drugiej strony, oddychać musi ;p

Richie117

Podsumowując Waszą dyskusję na temat hiperwentylacji...

z tego, co mi wiadomo, w chodzi o to, że osoba pobudzona strachem/śmiechem/frustracją/itd zaczyna oddychać zbyt szybko, przez co wdycha coraz więcej natlenionego powietrza, ale ponieważ wydech następuje zbyt szybko, to w płucach nie zdąży nastąpić wymiana gazowa (czy jakoś tak) i osoba w końcu mdleje z braku tlenu. Żeby temu zapobiec, taka osoba powinna oddychać do torebki, żeby cały czas krążyło to samo powietrze, siłą rzeczy uboższe w tlen i przez sam ten brak tlenu osoba się uspokaja, a oddech wraca do normy.
Abstrahując od tego - nasza pani doktor od neuropsychologii powiedziała na wykładzie, że najlepszym sposobem na uspokojenie dziecka, które wpada w histerię - co grozi hiperwentylacją - powinno się to dziecko poddusić

Widocznie ona też nie słyszała o oddychaniu do torebki

Izoch

Richie117

NiEtYkAlNa

Muniashek

Oh god, naprawdę mnie tu nie było?!

*przegląda cały temat dwa razy*

No nie było. W sensie czytałam, ale nie skomentowałam, to straszne.

Dzisiaj przed południem połknęłam tego fika w całości i, po pierwsze, przede wszystkim, podziwiam Cię Richie jeszcze bardziej przez to tłumaczenie. Twoje przypisy już mi wystarczyły, żebym w malutkiej części mogła zdać sobie sprawę, jak ogromną robotę miałaś do wykonania. Szacunek!

Teraz, po drugie. Fik jest... Cóż, niewyobrażalnie rozemocjonowany. To trzeba przyznać. Ale, być może przez okoliczności, nie mogłam wycisnąć ani jednej łzy, jednak muszę powiedzieć, że końcówka... Ach, taka piękna.

Tak, zdecydowanie życiowy fik. Przez cały ten czas zachowanie House'a... To było straszne. Przerażające. Do tego śmierć Cuddy, kochająca go Cameron, no i jeszcze Wilson... Matko kochana, mnóstwo różnych komplikacji, jak to w życiu.

Taaak, to było prawdziwe. Ale dlaczego... Dlaczego House ma umrzeć

Poor Wilson.

W sumie, po części, dla mnie zakończenie, z tym czasem, jest jednoznacznie angstowe, jak dla Katty B. Jakoś tak... Pierwsze, co mi przyszło na myśl.

Jestem zmęczona i nie myślę, więc za ambitny komentarz to to nie jest, ale zawsze

Piękny i straszny.

Muniashek.

NiEtYkAlNa

Jestem i zabieram się za komentowanie mojego ulubionego fica

Ciekawe ile mi zejdzie

nieistotne, ważne, że warto

A, Richie, poproszę pięć złotych

*o tu, tu, niech Richie położy na dłoni*

Ja zawsze [staram się bardzo

] dotrzymuję słowa. No i jeszcze przy takim ficu, aż grzechem byłoby go nie skomentować

Najgorzej będzie z końcówką, bo ona rozstrają mnie nerwowo

A jeśli w połowie pisania komentarza komp mi się wyłączy, to... kupię nowy

Część pierwsza.

Izoch

Faberry

Zacznę od tego, że szkoda mi Cuddy. Choć pomimo tego, że House'owi na niej zależało chciałam tylko by wreszcie zakochał się na dobre w Wilsonie. I te słowa na L

Niemniej najpierw Wilson uciekał, potem pomagał a w końcu został szefem. Osobiście słabo widzę go w roli szefa House'a. I nie praktykował. Potem Greg i jego problemy z sercem. Cała ta sytuacja miała dla Wilsona słodko-gorzki smak. Z jednej strony House coraz bliżej, miłość a z drugiej jego choroba, zły stan i niemal odliczanie czasu. W każdym bądź razie ff jest jednym z moich ulubionych

Heh, wiele ich mam. Koniec końców szczęśliwe zakończenie i to się chwali

Mam nadzieje, że cieszyli się sobą długie lata, mimo wszystko.

Richie117

A mi nie bardzo było szkoda Cuddy, choć kiedy zajmowałam się tym fikiem, jeszcze nie zdążyłam jej znienawidzić. Bardziej żal mi było Wilsona, gdy się okazało, że House go wykorzystywał, by popróbować swoich sił w byciu w związku

yeah, "słowa na L"

później ktoś mi podpowiedział, jak mogłabym to spolszczyć na słowo-na-K, ale już mi się nie chciało zmieniać

Buuuu, przecież Wilson jako szef House'a byłby fajny! Przynajmniej gdyby zachowywał się tak jak tutaj, bo scenarzyści pewnie by to spieprzyli...

Indeed, sercowe problemy to sedno tego fika - dosłownie i w przenośni

Dla mnie OSCA to najulubieńszy fik ze wszystkich. Bo to pierwszy 'poważny' fik, jaki czytałam i tłumaczyłam, oraz dlatego, że imo jest szalenie realistyczny. Jak już gdzieś pisałam, z OSCA byłby wspaniały materiał na pełnometrażową wersję "House MD"

A co do szczęśliwego zakończenia... Oł noł, według mojej definicji to nie jest happy end, kiedy tak uparcie zostało podkreślone, jak mało czasu zostało chłopakom

Aż przez to wszystko przekonałam Autorkę do napisania sequela - [link widoczny dla zalogowanych] - ale do tej pory się nie zebrałam, żeby go przeczytać

Faberry

Wilsona mi bardziej szkoda, ale Cuddy jednak też. Nie lubię serialowej Cuddy, czasem i tej w ff. Zależy jak przedstawionej, ale niekiedy mogą ja 'przełknąć'.

Dobrze jest - wszyscy i tak wiedzą o co chodzi

Przynajmniej większość.

Scenarzyści na pewno by to zepsuli. Jednak w ff czy coś nie bardzo widzę Wilsona w tej roli. Dziekan Medycyny. On tak kocha pacjentów i pewnie pozwalałby House'owi na zbyt wiele choć pewnie i ukrócić umiał. Jednakże... House mógłby się boczyć etc. Osobiście wolę jak pracują ramię w ramię jako szefowie oddziałów

Zgadza się

Nadawałby się

Tak, ale czas, który został im dany i teraz jak House jest zakochany w Wilsonie to mimo problemów dobry czas. Mam nadzieje, że byli ze sobą więcej lat niż dawali lekarze.
Fajnie, że jest sequel