Tzw. "Koci Fik" [Era, Heyah, Orange, Plus... :D ]

Huragius

Trochę się rozpisałam, ale rozumiesz, Richie, musiałam sporo nadrobić xD

Skinning the Cat:
Moje gratulacje za ładne przetłumaczenie hałsowego problemu ze zrozumieniem słowa
”naprawić”, Marau Apricot

Richie117

Lolok

Richie!!!!!
Wiesz co wczoraj widziałam??!!??!!
właczyłam wieczorem mtv.
a tam co?? jakiś film animowany o parze gejów!! Z KOTEM!!! I na dodatek też chcieli mieć dziecko!!!
Padłam normalnie.

EDIT: Tan program to rick i steve. leci na mtv w środę o 22.00. Nie wiem czy w inne dni też, ale tej środy jestem pewna.

Richie117

no, to musiało być przeżycie, lolok25

szkoda, że ja nie mam o 22. MTV :?

***********************************************************************

część trzynasta
[link widoczny dla zalogowanych]

- Pośpiesz się i ubierz ją - zawołał z salonu James. - Będą tutaj lada chwila. Ostatnia rzecz jakiej nam potrzeba, to żeby pomyśleli, że jesteśmy niedbali.

- Kto mówi "my"? - krzyknął w odpowiedzi House. - Jestem kaleką. Mam usprawiedliwienie. Z drugiej strony ty jesteś po prostu dziwakiem, który nie powinien mieć dzieci.
James nie odpowiedział na ten ostatni komentarz.

Dziadkowie byli w drodze. James gorączkowo biegał po domu, wpychając rzeczy do szaf, kładąc ozdobne serwetki na stoliku do kawy, i generalnie próbując sprawić, by mieszkanie wyglądało tak, jakby dwaj mężczyźni w nim nie mieszkali.

House zaoferował pomoc, ale w rzeczywistości jedynie usiadł na kanapie, popychając znajdujące się w pobliżu niego przedmioty swoją laską. Teraz wyglądało to tak, jakby dwaj nastolatkowie mieszkający razem czynili połowiczny wysiłek, by posprzątać, zanim zjawią się ich dziewczyny. Sfrustrowany James powiedział House'owi, żeby poszedł przewinąć dziecko.

Wreszcie było to coś, co chciał zrobić! House skrycie obawiał się, że Wilson się tym zajmie, i ubierze ją w najbardziej obrzydliwe falbaniaste ubranko, które kupił wcześniej tego dnia.

House podniósł niemowlę z łóżeczka. Leenie otworzyła oczy i zamrugała do niego, kiedy kładł ją na stoliku do przewijania. Obserwowała go, jak gdyby był najbardziej fascynującym obiektem na świecie.

- W końcu mam moją doskonałą małą ulubienicę. Wkrótce świat będzie nasz! - powiedział swoim najlepszym głosem szalonego naukowca.
James wetknął głowę do pokoju.

- Mam nadzieję, że już jej nie zdemoralizowałeś. Nie mamy jej nawet od tygodnia, Greg! Nie możemy jej zwrócić, więc nie zepsuj jej.

- Zrobię z moją córką, co mi się spodoba. Trzymaj - podał Jamesowi brudną pieluszkę.
Onkolog się skrzywił.

- Och, pewnie, kiedy chodzi o modelowanie jej wizerunku, jest TWOJĄ córką. Ale kiedy trzeba wyrzucić pieluchę, wtedy jest MOJA - burknął.

- Dla mnie to brzmi świetnie! - powiedział radośnie Greg.
Przejrzał kilka ubranek, które mieli. Wszystkie były obrzydliwie różowe lub pokryte koronkami. Nigdy więcej nie wyśle Wilsona na zakupy. Leenie wykrzywiła twarz do płaczu. House szybko założył jej pieluszkę.

- Cii, cii - powiedział, podnosząc żółte śpioszki i ubierając ją w nie.
Zaczęła łkać cicho. Oczywiście, w samym środku płaczu, zadzwonił dzwonek do drzwi. James przewrócił oczami, idąc otworzyć.

- James! Cześć, skarbeńku! - wykrzyknął lekko nosowy głos.
House się wzdrygnął. Kołysał dziecko, ostrożnie kierując się do salonu.

Rzeczywiście była tam korpulentna kobieta o jasnorudych włosach. Miała czerwono umalowane usta i była ubrana w niebieski kostium. Pachniała ciężkimi perfumami. Przytulała i całowała Jamesa, jakby nie było jutra.

- Cześć, mamo - głos Jamesa był tylko nieznacznie speszony. Skinął głową do mężczyzny, który stał obok pani Wilson. Miał szpakowate włosy, przerzedzone na czubku głowy. Był wzrostu Jamesa, i Greg zauważył, że obaj mieli takie same oczy.

- Dobrze cię widzieć, James. Świetnie wyglądasz - powiedział z aprobatą mężczyzna.

- Dzięki, tato. Ty też dobrze wyglądasz. Jak twoje serce? - mężczyzna był szczupły, ale powietrze, które się wokół niego unosiło, sugerowało, że pije więcej, niż oddycha, a fajka zawsze była u jego boku.

- Ta stara rzecz? - uderzył się w pierś. - Lekarz powiedział, że będzie bić przez następne dwadzieścia lat.

- Oooh! Dziecko! - pisnęła pani Wilson.
House się skulił. Wiedział, że to nadejdzie. Wydawało się, że każda kobieta ma ten gruchający głos, który dzieci uwielbiają, a każdy, kto ma zęby - nienawidzi.

- Mamo, tato, chciałem wam powiedzieć... - zaczął James.
Pani Wilson otarła się o niego, gdy wyciągnęła pulchne ręce, żeby dostać dziecko.

- Cześć, mała kluseczko! Czy nie jesteś najsłodszą rzeczą na świecie? - gaworzyła szczęśliwie, sadowiąc się na sofie i przytulając dziecko.

- Proszę, mamo, usiądź - powiedział jej syn poniewczasie.
House uchwycił jego spojrzenie, a James odwrócił wzrok, zanim House zdążył wybuchnąć śmiechem.
- Mamo, ona...

- To dziecko jest głodne. Co wy próbujecie zrobić? Zagłodzić biedną dziewczynkę? - rzuciła Jamesowi złe spojrzenie. - Idź i przygotuj jej butelkę, skarbeńku.

- Madeline, chłopcu nie podoba się, kiedy mówisz do niego "skarbeńku" - pan Wilson dotknął jej ramienia, siadając. - Szczególnie w obecności jego przyjaciela - wskazał głową na House'a, który siedział w swoim fotelu.
To było lepsze niż HBO.

- Och, nonsens. Dla mnie on zawsze będzie naszym skarbeńkiem - zbyła to machnięciem ręki, fachowo trzymając dziecko i biorąc ciepłą butelkę od Jamesa drugą ręką.

- Mam trzydzieści osiem lat, mamo. Myślę, że jestem trochę za stary, żeby mnie tak nazywać. W każdym razie, to jest Samara Eileen. Ona... - kolejny raz mu przerwano.

- Samara! - krzyknęli rodzice Wilsona. Madeline prawdopodobnie przyłożyłaby sobie dłoń do piersi, gdyby nie miała zajętych obu rąk.

- Po mojej matce? Po Nanie?

- Tak, po Nanie - poczerwieniał nieco w okolicy uszu.
House przełknął ślinę i zakaszlał, próbując ukryć śmiech.

- Ale, mamo, Greg i ja...

- Nie mogę w to uwierzyć! Czy ona nie jest zupełnie podobna do mojej matki, Paul? - Madeline szturchnęła Wilsona seniora.

- Zupełnie podobna - zgodził się. Kiedy Madeline pochyliła się nad dzieckiem, przewrócił dramatycznie oczami i potrząsnął głową.
House znów zakaszlał.

- Greg, może powinieneś się zbadać - Madeline zmarszczyła brwi.

- Wiesz, on jest lekarzem. W każdym razie, chciałem wam powiedzieć, że Greg i ja jesteśmy razem. Samara jest naszą córką.

- Och, to wszystko? - Paul wzruszył ramionami, sięgając ręką do paluszków Leenie. - Wiedzieliśmy o tym od lat.

- To twoja córka? - wyszeptała Madeline. - Jest naszą wnuczką? Mamy wnuczkę!

- Masz już kilkoro wnuków, matko - przypomniał jej James.
Potrząsnęła głową.

- Och, ich matki to wiedźmy, każda z nich. Ale ona, tak, ona jest naszym dzieckiem - skinęła głową na dziecko, które zasnęło w jej ramionach. - Jak udało wam się zdobyć dziecko?

- Teraz, Madeline, jestem pewien, że jest to coś, czym chłopcy nie chcą się dzielić - powiedział delikatnie Paul.

- Och, ale te dzisiejsze cuda współczesnej medycyny! Jestem taka zainteresowana...

- Matko! Co myślisz o przygotowaniu dla nas zupy na dzisiejszy wieczór? - wtrącił się głośno James. - Greg i ja chcieliśmy powiedzieć, że nie mieliśmy szansy niczego zrobić, od dnia kiedy urodziła się Leenie. Prawda? - spojrzał błagalnie na swojego chłopaka.

- Właściwie, byłbym bardziej niż szczęśliwy, mogąc opowiedzieć twojej matce o tym procesie.

- Zamknij się - powiedział James kątem ust. - Jeśli zaczniesz opowiadać o szpitalu, ona zacznie mówić o raku okrężnicy ciotki Sylvii i nigdy nie pozbędziemy się jej z domu.

Pani Wilson już wręczała dziecko House'owi i popędziła do kuchni. Jego córka ułożyła się wygodniej w jego ramionach. Paul westchnął, słysząc, jak Madeline zaczyna nucić.

- Cóż, James. Zawsze mieliśmy nadzieję, że jedno z naszych dzieci poślubi lekarza.
James jęknął i ukrył twarz w dłoniach.

Marau Apricot

Nie mogę wyrazić słowami, jak komiczna jest w tym fiku matka Wilsona...

"To lepsze niż HBO" - cytat tygodnia

Przepraszam, ale mój komentarz mógłby się składać z samych emotikon

Naprawdę świetnie, Richie

martuusia

buhaha
mój śmiech słychać w całym domu

- Och, to wszystko? - Paul wzruszył ramionami, sięgając ręką do paluszków Leenie. - Wiedzieliśmy o tym od lat.
nie takiej reakcji się spodziewałam, ale ta jest świetna

pani Wilson wymiata

Lolok

Piękneee. I to na mtv bzo przezyciem.

swietne. teraz czas na rodzicow Housea.

juz nie moge sie doczekac.

*Madziula*

Misha

o kurcze... ale rodzinkę ma Wilson. Aż się dziwię, że wyrósł na normalnego faceta przy tak opiekuńczej mamuśce... no to teraz tylko czekać na reakcje rodziców House'a

już sie doczekać nie moge

Richie117

Misha

mówiąc normalnego miałam na myśli to, że nie został żadnym ćpunem czy kogoś takiego... ja bym przy takiej matce nie wyrobiła :wink:

przeczę sama sobie ale tak naprawdę to fakt, on nie jest zbyt normalny

ale jest pozytywnie nienormalny

Richie117

Nie bójmy się tego powiedzieć głośno (po raz tysięczny :wink: ):

Wilson jest kochany

evay

o tak, zgadzam się w stu procentach *_*
już brak mi słów, by opisywać tego fika, jest po prostu.. wspaniały *_*
(a będą mieli jeszcze jedno dziecko? ;pp)

przenoszę nieco tradycję z ŁzK i ... *pije za 1001 post Richie*

Richie117

ahhh... dzięki, evay ^_^

Autorka nie przewidziała kolejnego Hilsonka

:wink:

I właściwie... Muszę was uprzedzić, żeby potem nie było zbyt wielkiego zawodu...
Bo ten fik właściwie nie ma jakiegoś konkretnego zakończenia

Po prostu nie ma kolejnej części...

Ale wciąż są jeszcze 4

motylek

to świetnie , bo jestem ciekawa jak przebiegnie rozmowa rodziców house bo myśle ,że nie będzie to jak na HBO

Richie117

Marau Apricot

Awwwwww

uwielbiam matkę House'a

Cóż, szkoda, że coraz bliżej do końca...

I świetnie, Richie

Lolok

bardzo mi sie podobalo. i ta matka.

Richie przepraszam ze tak krotki komentarz, wiec napisze wiecej jak mnie reka przestanie bolec. ;]

motylek

jak nowoczesna jest ta mama grega . ona zaczyna ja akceptować jak jamesa i kotke .

Em.

A mnie się podobało

. Chociaż w tej części nie ma już matki Wilsona

. Ale jest House, który musi sobie radzić z "macierzyństwem" i to w zupełności wystarcza. A nawet bardziej

.

Richie117

House to raczej musi sobie radzić z "tacierzyństwem"

motylek

i mu się uda

Em.

W sumie masz rację, Richie - to w końcu Wilson jest mamusią

.

motylek

to wynika z tego że house został tatusiem

evay

rotfl, dopiero teraz mi Richie zwrocila uwage, ze kolejna szesc byla

Cóż, o ile nie planujesz wyhodować sobie kompletu cycków, nie wydaje mi się, żeby to było możliwe - House uszczypnął sutek Wilsona. Jego kochanek oblał się jasną czerwienią. Otworzyły się drzwi.

po prostu genialny tekst House'a ;D

mama House'a zasługuje na złoty medal!
brawo! była wspaniała!
"jestem matką"

ech *_*