Bez szans [Z]

neko.md

a ja jeszcze nie skomentowałam?
*ótesha siem po tfashy*
przepraszam! przepraszam!

czuję się gorzej niż tragicznie

______________

świetne!
cudowne!
takie Huddy!

Agusss

Lisku!

I cóż ja Ci mogę powiedzieć? Oprócz tego, że za szybko piszesz?

Zaczęłaś coś nowego, cos wspaniałego! Nieważne czy bedziesz na to narzekać czy nie! Ja tak bedę uważać! Bo to jest wspaniałe!
KC

Przepraszam za nieskładność

ot_taka

No to mamy kolejny fragment

Lucas to jakiś przeczulony jest, za taki delikatny podtekścik już w twarz?!

Tak nie można

Ale przynajmniej zorientował wreszcie się jaka jest kolejność rzeczy

justykacz

Lisku, teraz mam dużo zajęć i nie mogę komentować, ani pisać, ani nic, ale Twoj ten ficzek komentuję

A mianowicie, rzecz się dzieje w 6 sezonie - bomba, czyli już Cię kocham. Fik prawdopodobny i jeszcze Ty go oddajesz prawdopodobnie, uczucia Cuddy i House'a na nawet Lucasa, podoba mi się

Więc blisko wsadzenia Twego fika do serialu czyli pięknie.

Nie podoba mi się jedynie zakończenie ostatniej części - pachnie oklepanym schematem, fuj, nie rozwal tego.

lisek

Nie sądziłam, że aż tyle osób skomentuje

Oluś, czy ja już wspominałam, że uwielbiam twoje wywody, a Twoja niechęć do Lucas'a jest boska

Baby, House wyglądał mniej więcej tak

wiem, że lubisz tą emotkę, jak wszyscy chyba

Aduśka, dziękuję

I również przesyłam buziaczki

Czarodziejka

Patrz, no Wilson mi gdzieś zbiegł

faktycznie przecież on ten zawsze będzie między nimi, bo zawsze po stronie Grega

Teraz to nawet wen jest bardziej potrzebny niż czas

Pozdrawiam

Cocci już odpisałam, ale co mi tam, obściskuje po raz drugi

I nie wiem, czy tak super czytać "cuś" takiego

Gosiaczek, no cóż, kwestia zadowolenia może być różna (czy tylko mi to zabrzmiało dziwnie

)

Oluś jak zwykle dzięki Tobie mój umysł pracuje na najwyższych obrotach

Czerwono - Zielona, jak najbardziej zasłużyłaś

Zaskoczenie? To super, bo chciałabym to poprowadzić właśnie trochę nie schematowo

Chociaż jak to ujęłaś pewien porządek też musi być

Sysunia

Co do części chyba dłuższe nie będą

Rady odnośnie Luddy postaram się wykorzystać, bo nie chciałam żeby to było tak odbierane, jak to właśnie odebrałaś, nie taki był mój cel, tylko ta moja wrodzona niechęć do Lucas'a

której nawet podczas pisanie nie umiem się pozbyć

Dzięki

Neko md

Dziękuje kochana

Tak, to jest zupełne przeciwieństwo rozmów, ale postaram się ciągnąć oba

Agusss, tak, jestem lisek pędzi wiatr

Dziękuję

KC

Ot taka, widzę , że jesteś kolejną "fanką" Lucas'a

Dzięki

O mój Boże!!! Justykacz, to Ty?

Jejku dla mnie

Tak, w końcu ktoś będzie mnie pilnował

Kurczę szkoda, że nie znam Twoich myśli, ale cóż

No to się okaże, czy będzie fuj

Pisz jak zawsze prosto z mostu

Dla Jane, Oli i Justykacz

III – Ważne rozmowy…

- Ty kretynie!!! Ty skończony idioto!!! Zrobiłeś to specjalnie!? – nowego pacjenta przywitał znajomy i bardzo irytujący krzyk.
- Mamoooo… Ja też cię kocham – dodał, leżąc nieruchomo na noszach.
- Zabierzcie go na tomografię – zwróciła się do stojących obok Foremana i Chase’a.
- Jak to? Nie idziesz ze mną? Te małe komory są takie podniecające – mimo bólu nie tracił nic ze swojej House’owatości.
- Podniecająca to może być lewatywa, którą za chwilę zlecę w twojej karcie – posłała mu triumfalne spojrzenie.
- Hej! – próbował się podnieść, ale ból nadal był zbyt silny.

Pół godziny później…

- Jak wyniki? – administratorka zapytała z wyraźną troską w głosie.
- Sama go zapytaj – Wilson się uśmiechnął.
- Nie zamierzam z nim rozmawiać.
- Cuddy, on cię potrzebuje.
- On nikogo nie potrzebuje – powiedziała, jakby z nutką zawodu w głosie.
- A jednak zostałaś – wbił w nią przenikiwe spojrzenie.
- Musiałam mieć pewność, że… - sama nie wiedziała, co właściwie chce powiedzieć.
- Że nic mu nie jest – dokończył za nią onkolog.
- Doktor Cuddy? – pojawił się głos tuż za nimi.
- Witam, jak się pani czuje? – Lisa zwróciła się pacjentki. – Wybacz James – posłała mu wymijające spojrzenie i razem z kobietą oddaliły się korytarzem.
- To pani przyjciel? – zapytała młoda kobieta.
- Tak. To mój przyjaciel – Cuddy uśmiechnęła się delikatnie.
- Ma pani sporo przyjaciół – zauważyła.
- Jak córeczka? – pani dziekan postanowiła zmienić temat.
- Jest cudowna. Nie wiem jak mam wam dziękować? Gdyby nie pani i doktor House…
- Najważniejsze, że teraz jesteście już bezpieczne – administratorka spojrzała jak kobieta bierze małą istotkę na ręce.
- To mała Huddy – podała zaskoczonej Lisie swoją córeczkę.
- Oryginalne imię – zauważyła dyrektorka.
- Przez cały swój poród słyszałam tylko krzyki „House” i „Cuddy” i tak jakoś samo mi wyszło – na twarzy kobiety pojawiło się coś na kształt uśmiechu.
- Co pani zamierza? – Cuddy postanowiła zadać to trudne pytanie. Na rękach nadal trzymała śliczną dziewczynkę.
- Czasem nasz los jest z góry przesądzony – westchnęła młodsza kobieta.
- Chyba do niego nie wrócisz?! – Lisa posłała jej przeszywające spojrzenie.
- On wróci. Zawsze wraca, a ja… ja go kocham – jej oczy nagle się zeszkliły.
- Po tym co zrobił?! – Cuddy nie mogła uwierzyć w to co słyszy.
- Wybrałam go już dawno temu. Podobno miłość jest ślepa, ale ja wiedziałam co robię. Wiedziałam jaki jest – pojedyńcze krople łez spływające po policzkach zmieniły się w szloch.
- Zawsze mamy wybór. Z każdej drogi możemy zawrócić – brunetka podała jej małe zawiniątko.
- Pani nic nie rozmumie – kobieta wzięła swoją córeczkę na ręce. - Próbowałam żyć bez niego, ale to niemożliwe. Bez miłości nie da się żyć – spojrzała na Lisę, jakby chciała powiedzieć coś jeszcze.
- Czasem nie warto... – lekarka skierowała swój wzrok na małą istotkę ukrytą w ramionach zagubionej kobiety.
- Tak? - pacjentka czekała na jakąś radę, mądrość, czy chociażby wskazówkę, jednak Lisa odwróciła wzrok i wyszła.
Marzyła tylko o jednym, by wziąć Rachel na ręce i uściskać ją najmocniej jak tylko potrafiła. Zabrała swoje rzeczy z gabinetu i udała się do windy. Kątem oka zerknęła na jego salę. Był z Wilsonem. Uśmiechali się jak zwykle. Byli tak różni, a jednak potrafili ze sobą koegzystować. To była prawdziwa przyjaźń. Nagle wzrok House’a przeniósł się na nią. Ich spojrzenia się spotkały, ale oboje szybko odwrócli wzrok. Cuddy zniknęła w windzie…

- Nie zamierzam o tym rozmawiać – zaznaczył diagnosta.
- Jeszcze nic nie powiedziałem – oburzył się onkolog.
- Ale chciałeś – House dobrze wiedział, że bystre oko Wilsona wychwyciło odpowiedni moment.
- Została – zaakcentował odpowiednim tonem.
- Wyszła.
- Zależy jej.
- Tobie zależy, żeby jej zależało.
- A może ty się boisz, że jej może zależeć?
- Boję się, że jeszcze chwila twoich wywodów, a mój poobijany mózg zmieni się w sieczkę – diagnosta spojrzał na niego błagalnym wzrokiem. Wilson wywrócił oczami, ale uszanował jego wolę.
- Potrzebujesz czegoś?
- Tak. Większego telewizora, dostępu do kanału porno, jakiejś miłej cizi do towarzystwa i porządnego Burbona.
- Dobranoc, House – onkolog w tych kilku zakamuflowanych słowach dostał swoją odpowiedź. Wszystko było w porządku. A przynajmniej takie można było odnieść wrażenie. Ale Wilson zdawał sobię sprawę z tego, że ta dwójka aktorstwo miała we krwi, więc nawet z pozoru oczywiste rzeczy wcale nie musiały takimi być. Zatrzymał się na chwilę, wziął głęboki oddech i mimo swoich wątpliwości również zniknął w otchłani windy.

OLA336

Właśnie skończyłam oglądać House’a i moje serce jest pełne nienawiści!!

Boże, ja nie wiedziałam, że można aż tak kogoś nienawidzić!!!!!!

Tak, nienawidzę detektywa!!!!!!

Aż mnie rozsadza od środka!!!!!!!!

I wiem, że to nie temat na takie wywody, ale jak on ją zostawi, albo ona jego i pójdzie do House, to mam nadzieje, że jej sprzeda takiego kopa w dupę i każe jej spie..... że się nie pozbiera!!!!!!!! I nie, nie ulżyło mi!!!!!!!!

Huddy, ślicznie

Ostatnio kocham imiona na H!!!!!!!

Mój Greg poobijany??

(Wiesz, że jak ja z nim robie gorsze rzeczy, to aż tak mnie to nie boli?

Dziwne

) Współczuję tej kobiecie

Jest taka… głupia…

chociaż też nie wiem czy znalazłabym na tyle siły żeby odejść od takiego męża… (A co to oznacza?

Agusss nigdy cię nie zostawię

)*sory za prywatę!

* No i House i Wilson Pięknie

Dziękuję za dedykację

Kocham, pozdrawiam i całuję

baby

Ola foch!ja się tak nie bawię! - całe horum słyszy ten przepełniony furią wrzask
maaaaamooo!

czarodziejka

trzeeecia!

Edit:
Kocham małą Huddy!

Lisku, jak Ty wiesz, czego mi potrzeba do szczęścia.

lisek

ómieram

Ale tu się nie ma na co rzucać

Nie wiem, czy tym fikiem uda mi się przekazać to miałam w zamierzeniu, chyba mnie to przerasta

Ale cóż, aby Was kochane nakręcić mówię, że powstają właśnie część 4 pt. Razem pod jednym dachem i część 5 pt. Nie razem pod innym dachem

tytuły specjalnie są pokrętne więc nawet nie próbujcie się domyślać o co chodzi

Buziaczki

ot_taka

Jane

Huddy!

No, fakt, jakby się przez calusieńki poród tylko te krzyki słyszało...

Swoją drogą, to chyba byłby najbardziej rozrywkowy poród świata

Greg poobijany, z mózgiem prawie-w-stanie-ciekłym, na noszach i wrzeszcząca na niego Lisa. Słusznie zresztą

A ten nawet na szpitalnej sali potrafi zachować cięty język. Ach, te pobożne, House'owe życzenia...

Cieszę się z tego wątku z pacjentką, boby małej Huddy nie było. Szkoda tylko, że ona ciągle chce wrócić do tego męża... Przydałby się jej porządny psycholog... Hm... Czy my mamy kogoś takiego na składzie?

GosiaczeQ_17

Super ale ja chcę więcej

No i co dalej?
Strasznie ciekawe to opowiadanie

Tak się czeka i czeka i doczekać się nie można

A mała Huddy wymiata

Agusss

Pędziwiatr?

Żle mi sie skojarzyło [czyt. dwuznaczność

]

Część... No cóż... Ja to ja wiele nie powiem

bardzo mi sie podobała [wzgląd na Wilsona! Ola to już się tym nie przejmuje

] ale także na Twój styl pisania, na pomysł i wykonanie!

No cóż wiecej gadać?!
Wszyscy inni Ci na pewno napiszą co powinni

Czyli co ja też powinnam, ale jestem zÓa i nie dam rady ^^

OLUŚ! Ja mam nadzieję, ze nie odejdziesz! xD

I love!

neko.md

KOCHAM CIĘ LISKU!BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ NIŻ JESZCZE BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ JAK TYLKO SIĘ DA!
ha, i co baby - licytujemy się?

__
Lisku! Huddy jako imię!

Po prostu ni dodać, nic ująć , tylko padać do stóp !

*całe Horum pada i modli się do liska jak do Allaha*
Pani nic nie rozmumie – kobieta wzięła swoją córeczkę na ręce. - Próbowałam żyć bez niego, ale to niemożliwe. Bez miłości nie da się żyć – spojrzała na Lisę, jakby chciała powiedzieć coś jeszcze.
- Czasem nie warto... – lekarka skierowała swój wzrok na małą istotkę ukrytą w ramionach zagubionej kobiety.

kocham takie fragmenty ...
Lisku, Wena, Wena i jescze raz Wena!

pozdrawiam,
neko

baby

KOCHAM CIĘ LISKU, JESZCZE BARDZIEJ NIŻ BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ NIŻ JESZCZE BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ JAK TYLKO SIĘ DA!

polegniesz kotóś!

a ja nie będę offtopić, tylko będę edytować, a ciebie moja droga zaraz wściekły mod złapie

KOCHAM CIE LISKU, JESZCZE BARDZIEJ NIŻ BARDZIEJ NIŻ JESZCZE BARDZIEJ NIŻ BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ NIŻ JESZCZE BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ JAK TYLKO SIĘ DA!

neko.md

a wiesz, że to offtop?
ale co tam:
KOCHAM CIĘ LISKU, BARDZIEJ NIŻ JESZCZE BARDZIEJ NIŻ BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ NIŻ JESZCZE BARDZIEJ NIŻ NAJBARDZIEJ JAK TYLKO SIĘ DA!
chyba ty, bejbiś

a, lisku, pamiętaj, że piszesz cudownie !
i jeżeli chcesz wiedzieć, kto cię bardziej kocha - ja czy bejbi, zapraszam na HuKa!

czarodziejka

Czy można adoptować małą Huddy?

baby

ugh!
czarodziejko - co ty robisz w mojej głowie?
ja ją chciałam!
ale odstąpię ci ją. ja dostanę zÓą złoto - zieloną rybkę!

czarodziejka

Kto pierwszy ten lepszy.

JiKa30

lisku ! Chciałam napisać, że jestem następną fanką Twojej twórczości.Czytałam "Grę o miłość" i "Young Huddy".Ten fik też jest świetny.A więc życzę Ci dużo weny i czekam na następną część

mazeltov

Lisku

blagam cie powiedz co ja mam ci napisac w tym komentarzu

sama juz nie wiem, jak ci powiem ze CIE KOCHAM to juz takie oklepane, ze uwielbiam wszystko co napiszesz, przeciez to wiesz a przynajmniej powinnas, ze zawsze jak widze ze dodalas cos nowego na mojej twarzy pojawia sie usmiech, a w srodku czuje wybuchowa mieszanke radosci, ciekawosci, niepewnosci, podekscytowania, ze czytajac twoje fiki nic w woko mnie sie nie liczy, ze jedyny cel to odkryc kolejen slowo i nastepne az do samego konca, ze czytajac twoje dziela czuje sie na ta krotka chwile jak w bance tylko ja i tekst, ze nie ma znaczenia ze sie spoznie, ze cos mam zrobic, ze twoje opisy sa tak perfekcyjne ze czytajac je dana scena staje mi przed oczami, ze gdyby to cos dalo to wolala bym codziennie dostac cos do przeczytania od ciebie niz obiadek od mamusi

wybacz nie skomentuje bo nie wiem jak wyrazic to co czuje

justykacz

Oj dziękuję Lisku za dedykację

Oczywiście zauważyłam ją po przeczytaniu

Udało Ci się nie zapsuć fika, wiesz nie było wielkiego wypadku House'a i Cuddy ryczącej jak bóbr nad jego łóżkiem/trumną.

A ta rozmowa z pacjentką dodaje realizmu. Całość mimo tego, że czuję iż nie czytam scenariusza, ale jednak fik nadaje się do wrzucenia w serial. Co lubię. Gdy czytam fika i wyobrażam sobie, że ta scena by się udała w serialu to jestem w siódmym niebie

No i lekki humorek z małą Huddy xD

Więc tak - podoba mi się, chociaż ta część bardziej fikowa niż serialowa

Ale naprawdę mi się podoba

Więc pozdrawiam i życzę Wenusia

PS żeby nie było, nie słodzić też potrafię

lisek

Dziękuję z całego serducha, że nadal czytacie to "cuś"

Niestety do mnie ciągle to nie przemawia

ale "wen is wen"

Bejbiś, Nekuś rozbrajacie mnie

Ale nie róbcie tak więcej

Dla Czarodziejki, Mazeltov i Jiki30

Wiem, ta część miała mieć inny tytuł. Ale spoko, co się odwlecze to nie uciecze. I niestety części chyba nie będą dłuższe, brak czasu

A i wbrew wszystkiemu to jest Huddy fik

IV – A jednak ludzie się nie zmieniają.

- Zabieram go do siebie – onkolog pewnym krokiem wszedł go jej gabinetu.
- Myślę, że to dobry pomysł – uśmiechnęła się ciepło.
- Tak? – uniósł lewą brew.
- Ma złamaną rękę i chodzi o lasce – nie rozumiała zdziwienia przyjaciela. – To oczywiste, że potrzebuje pomocy.
- Martwisz się o niego? – posłał szefowej przenikliwy uśmieszek.
- Jakoś w tej chwili bardziej martwię się o ciebie – dodała i wróciła do przerwanego uzupełniania dokumentów. James skinął głową i typowym dla siebie nonszalanckim krokiem opuścił jej gabinet.

- Gotowy?
- Na co? – diagnosta perfekcyjnie udał zdziwienie.
- Na rzeź – odburknął poirytowany onkolog.
- A myślałem, że mam zamieszkać z tobą, a nie z Cuddy? – House zrobił przerażoną minkę.
- Dawaj tę walizkę – podszedł do siedzącego na wózku przyjaciela.
- Będziesz moim lokajem? – zapytał z błyskiem w oku.
- Będę twoim lekarzem, sumieniem i katem – Wilson wyrecytował na jednym oddechu.
- To ja wolę zostać w szpitalu – dodał blokując kółka.
- Nie bądź dzieckiem! – onkolog pchał z całych sił.
- O, czyżby pierwsze problemy wychowawcze? – w sali pojawiła się pani administrator.
- No, co? Może nie tylko ty masz potrzebę urzeczywistnienia swoich uczuć macierzyńskich? – rozbawiony diagnosta przeniósł wzrok na wkurzonego onkologa.
- W razie czego dzwoń – Lisa uśmiechnęła do stojącego nad "inwalidą" lekarza.
- Co to znaczy, w razie czego dzwoń?! – oburzył się niebieskooki. – Przyjedziesz mnie ukarać jak nie pójdę spać po dobranocce? – wywrócił oczami.
- Na razie – westchnęła kobieta podążając wzrokiem za oddalającymi się przyjaciółmi.

Gdy wracała do swojego gabinetu, zauważyła, że Annie nie jest sama. W jej sali był ktoś jeszcze. Bez trudu rozpoznała porywczego męża. W pierwszym odruchu chciała wbiec do sali i osobiście go z niej wyrzucić, jednak im dłużej ich oberwowała tym bardziej jej determinacja słabła. Ten wredny typ potrafił się uśmiechać, a co najdziwniejsze, wydawał się taki czuły, gdy trzymał swoją córeczkę na rękach. Cuddy nie mogła uwierzyć, że to ten sam człowiek, którego poznała w klinice, ale w głębi duszy, podobnie, jak zagubiona kobieta bardzo chciała wierzyć w to, że ludzie, mimo wszystko potrafią się zmieniać. Wróciła do gabinetu. Spakowała swoje rzeczy i dziś postanowiła wyjść wcześniej. Planowała spędzić to popołudnie z córką.

- Zamknij się! Jesteś kompletną idiotką! Nie potrafisz nawet uspokoić dzieciaka! – zmierzającą do windy Cuddy zaniepokoiły głośne wrzaski. W momencie rzuciła teczkę i pobiegła w kierunku ich epicentrum. Również pielęgniarka w dyżurce poderwała się z miejsca.
- Szybko! Wezwij ochronę – poleciła przerażonej pielęgniarce, a sama wkroczyła do sali Ann. Przerażona kobieta z płaczącym dzieckiem na rękach stała pod ścianą, a niemal czerwony ze złości mężczyzna napierał na nią coraz bardziej.
- Ty dziwko! – krzyknął w ostatecznym napadzie furii. Cuddy widząc, że agresor zamierza uderzyć żonę wkroczyła do akcji.
- Taki z ciebie bohater?! – krzyknęła stając tuż za nim. George odwrócił się w jej stronę. Przez moment mierzyli się spojrzeniami. W jego oczach widziała gniew i złość.
- Pilnuj swojego nosa, ciziu – wycedził przez zaciśnięte zęby. Lisa ani drgnęła.
- Takich sukinsynów jak ty, powinno się zamykać w pokoju bez klamek – silna osobowość dyrektorki dała o sobie znać. Jednak mężczyzna taki jak George nie analizował usłyszanych słów. Działał. Jego dłoń z silnym rozmachem powędrowała na policzek administratorki.
- George, nie!!! – dało się słyszeć krzyk zrozpaczonej matki.

OLA336

Eeeeeeeee wiecie co?

A nie zabijecie mnie?

W ogóle nie jest mi jej szkoda!!!

Tak mam dalej na nią focha i to mega focha!!!!!

Szkoda mi tej kobiety, ale nie Cuddy…
A Greg i Jimmy jak zwykle najlepsi są!!!

Kocham Greg’a

I nie przejmuj się, że krótkie części

Krótkie nie oznacza, złe, brzydkie itp. Ważne, że pisane przez ciebie i tyle

Kocham, całuję, pozdrawiam i czekam na więcej