Gorący temat [Z]

Ley

Kolejna część, która również mi się podobała

Ten fragment z rozmawiającym personelem rewelacyjny!

No, a teraz przejdę do cytowania tego co mi się podobało

agnieszka2372

Miałam dziś nie pisać, a tu proszę, chyba się wkręciłam.

House może nie pojawiał się w szpitalu tak wcześnie jak Cuddy, ale tego dnia on również usłyszał swoją część krążących plotek. Siedział w stołówce; jadł lunch i czekał na pojawienie się Wilsona, słysząc swoje nazwisko zwrócił uwagę na rozmowę dwóch lekarek. Siedziały po przeciwnej stornie, tuż za niewysoką ścianką biegnącą przez stołówkę. Okazała się być ona wystarczającą kryjówką, choć biorąc pod uwagę jak bardzo były pochłonięte tematem i bez niej by go nie zauważyły.
- A widziałaś jak House na nią patrzy?
Nie trudno było się domyślić o czym rozmawiały.
- Masz na myśli ślinienie się w dekolt, czy gapienie na jej tyłek?
- Daj spokój to robią wszyscy, on przynajmniej nie udaje - zauważyła pani ginekolog - Co więcej robi z tego przedstawienie.
- Fakt. Lekarze, czy budowlańcy wszyscy faceci to świnie.
- Mówię o tym, kiedy ze sobą rozmawiają.
- Masz na myśli, kiedy się kłócą - poprawiła rozbawiona rozmówczyni, była to najczęstsza forma dialogu między nimi.
- Racja - zgodziła się koleżanka szybko przechodząc do sedna - Jest skupiony wyłącznie na jej twarzy. Nie spuszcza wzroku z jej oczu ani na chwile.
- Rzeczywiście, masz racje. Chciałabym, żeby ktoś tak na mnie patrzył.
- Nie zapominaj, że zawsze zauważa gdy Cuddy coś zmieni, nawet najdrobniejsze szczegóły.
Z każdym słowem House czuł się coraz bardziej nieswojo. Prawdą było, że niewiele mu umykało, ale nie było w tym żadnych romantycznych podtekstów. Był po prostu spostrzegawczy. No i nie jego wina, że zmiany u szefowej wydawały mu się bardziej widoczne niż inne.
- No i mimo głośnych awantur mogą na siebie liczyć.
- Mówię ci coś jest na rzeczy. To gadanie nie bierze się z niczego.
- Może ośmieszać pomysł ich jako pary, ale coś w tym jest.
W tym momencie do stolika podszedł Wilson i może dobrze się stało bo rozmowa szybko zmierzała w bardzo niebezpiecznym kierunku. Nieco zbyt niebezpiecznym jak na gust diagnosty.
- Ludzie tutaj uwierzą we wszystko. - poinformował przysiadającego się przyjaciela.
- Ciągle o tym? A słyszałeś już plotkę według której pobiłeś ostatniego faceta Cuddy?
- Jestem macho - rzucił dumnie, poczuł ulgę słysząc bardziej niedorzeczne nowiny - Skąd oni biorą te bzdury?
- Bo nigdy nie przerwałeś jej randki.
- Służbowo – podkreślił z naciskiem ucinając potencjalną dyskusje. Inni mogli sobie myśleć, że coś do niej czuje, ale nie Wilson. Nie dał by mu spokoju - To nie ma nic wspólnego z moimi uczuciami do niej.
Sam nie bardzo rozumiał czemu to zrobił. Nie, żeby to planował, tak wychodziło. Na prawdę chciał odpuścić, ale jakoś nie potrafił.
- Bo ja Greg House nie posiadam uczuć – przedrzeźniał onkolog - Jestem samotnym, wypranym z ludzkich emocji geniuszem.
- Skończyłeś? Możemy skupić się na moim problemie? - przywoływał kolegę do rzeczywistości.
- Książkowemu wręcz wyparciu uczuć do Cuddy?
- Tym drugim.
- Nadużywaniem Vicodinu? - zgadywał korzystając z okazji do zabawy.
- Mniej istotnym - naprowadzał House. Mieli jedną tę samą cechę; zacięcie i oboje zdawali sobie z tego sprawę. Wiedzieli też, że czasem szybciej było poczekać aż ten drugi sam skończy gadać.
- Niemożność tworzenia otwartych relacji z drugą istotą ludzką?
- Patologiczne wścibstwo, nie? - z każdą następną sugestią diagnosta wywracał jedynie oczami.
- Po co w ogóle cię tu wzywałem? - zastanawiał się na głos - Przecież już zapłaciłem za lunch.
- Uporze maniaka?
- Czasami na prawdę cię nienawidzę – oświadczył z wymagającym tego dramatyzmem.
- Czasami mnie to obchodzi.
- Serio, czemu mi to robisz?
- Bo to zabawne - przyznał onkolog, po czym poważnie zapytał - O jakim problemie rozmawiamy?
- Praca, Wilson, praca.
- Wow. Na prawdę poważnie potraktowałeś słowa Cuddy.
- Mniejsza o Cuddy - zbagatelizował jakikolwiek wpływ szefowej - Nie mam wielkiego wyboru.Chodzi o przyszłość mojego oddziału. Czas mi się kończy, a od tego zależy z kim będę się użerał przez następne...nie wiem jak długo.
- Nie często to słyszę.
- Że przejmuje się swoją pracą?
- Nie, stwierdzenie 'mniejsza o Cuddy' - sprostował z uśmieszkiem. Ciekaw jak daleko pozwoli mu się posunąć.
- Myślisz, że pozwoliłaby mi zachować trójkę? - spytał Greg ignorując zaczepki. Miał już pewną wizję swojej nowej drużyny, tyle, że była o jedną osobę większa niż zezwalała na to szefowa.
- I Formana? Wątpię - potwierdził przypuszczenia.
- Muszę coś wykombinować.
- Wiem, że kłóci się to z wszystkim w co wierzysz, ale może otwarcie przyznaj, że potrzebujesz trójki lekarzy - zaproponował logicznie nasuwające się rozwiązanie - Są zdolni, co czyni ich pożytecznymi dla szpitala, a Cuddy doceni twoją szczerość i na pewno coś wymyśli.
- Sugerujesz, że mam być szczery i dojrzały? - podsumował sceptycznie - Masz jakiś plan B?
- Albo wymyśl jakąś dziecinną i skomplikowaną grę, żeby zmanipulować Cuddy zgodnie ze swoją wolą - wyrecytował zrezygnowany Wilson pewny, że i tak to właśnie zrobi.
- Nareszcie mówisz rozsądnie - pochwalił House zastanawiając się jak rozwiązać problem - A jak ci mija dzień? Twoi pacjenci nadal umierają ?
- Wiesz, że bardziej od twojego braku wrażliwości dziwi mnie, że interesujesz się moją pracą.
- Jestem miły i śmiertelnie znudzony.
- Widzę, że nadal nie masz pacjenta?
- Nadal nie mam pacjenta.
- Więc bezczynnie siedzisz w stołówce?
- Nie, jestem w przychodni
- Oczywiście, że jesteś.
- Co powiesz na pokera w czwartek? - zaproponował wracając do posiłku. Lekarze siedzieli tam jeszcze 15 minut po czym każdy wrócił do swoich zajęć.

agaSek

lisek

Jezz.... ale ty piszesz serio to jest cool, czytając jestem sobie w stanie wyobrazić każdą tę scenę ze szczegółami

Rozmowa House Wilson no pojechana

The best ever

Cytat:
"- Bo ja Greg House nie posiadam uczuć – przedrzeźniał onkolog - Jestem samotnym, wypranym z ludzkich emocji geniuszem.
- Skończyłeś? Możemy skupić się na moim problemie? - przywoływał kolegę do rzeczywistości.
- Książkowemu wręcz wyparciu uczuć do Cuddy?
- Tym drugim.
- Nadużywaniem Vicodinu? - zgadywał korzystając z okazji do zabawy.
- Mniej istotnym - naprowadzał House. Mieli jedną tę samą cechę; zacięcie i oboje zdawali sobie z tego sprawę. Wiedzieli też, że czasem szybciej było poczekać aż ten drugi sam skończy gadać.
- Niemożność tworzenia otwartych relacji z drugą istotą ludzką?
- Patologiczne wścibstwo, nie? - z każdą następną sugestią diagnosta wywracał jedynie oczami.
- Po co w ogóle cię tu wzywałem? - zastanawiał się na głos - Przecież już zapłaciłem za lunch.
- Uporze maniaka?
- Czasami na prawdę cię nienawidzę – oświadczył z wymagającym tego dramatyzmem.
- Czasami mnie to obchodzi.
- Serio, czemu mi to robisz?
- Bo to zabawne - przyznał onkolog, po czym poważnie zapytał -[b] O jakim problemie rozmawiamy?
- Praca, Wilson, praca. "
Tu to już padłam, nie będę więcej cytować tylko dodam cały fik zarąbisty nie dziwie się się, że jesteś tu ulubioną fikopisarką moją też

dr Tygrysolka

czytałam wszystkie Twoje fiki, agnieszka, ale jeszcze nie komentowałam do tej pory
zastanawiałam się tylko, czy jeszcze coś napiszesz i... wchodząc dzisiaj na dział Huddy odkryłam niezwykle miłą niespodziankę! Przeczytałam od razu wszystkie części muszę przyznać, że piekielnie zazdroszczę Ci tej lekkości, z jaką piszesz, no i genialnych dialogów...
Weny życzę i obiecuję, że będę czytac dalej

agnieszka2372

Cralite

Zamocne

Uwielbiam twoje ff-y! Są boskie

martusia14

- Liczy się bardziej od ekspresu do kawy mniej od woźnego - wyjaśnił

- Duh. Dziękujemy za udział w zabawie - oznajmił gdy wstali z miejsc - Przy wyjściu proszę odebrać toster.

Genialnie jak zawsze

Kamylka

Śledzę tego fika od początku i muszę go w końcu skomentować. To jest wspaniałe, cudowne!

i do tego śmieszne.

Twoje dialogi zasługują na fikowego Oscara.

Czekam na kolejne części. Wena!

agaSek

Ley

Haha!

Rewelacyjne

Dialogi powaliły mnie na ziemie!!
Nieźle wymyślił House z tym głosowaniem. A Cuddy zastosowała odwrotność!
Mądra kobieta

Teraz jak zawsze zacytuje to co mi się podobało

dr Tygrysolka

agnieszka2372

Po dość nietypowym zakończeniu dnia pracy Cuddy musiała jeszcze spotkać się z adwokatem, odebrać rzeczy
z pralni i zrobić zakupy. Ostatniej czynności szybko pożałowała, ale nie uprzedzajmy zdarzeń. Wychodząc ze szpitala wciąż była pod wrażeniem House'a proszącego o radę. Może i nie zamierzał z niej skorzystać, ale był ciekaw ich opinii na tyle by zebrać wszystkich i otwarcie o nią spytać. Co w przypadku każdego innego człowieka nie wydawało się niczym szczególnym, ale mówiło wiele w przypadku House'a. Może nie potrzebnie się martwiła, może ta cała zmiana wyjdzie im wszystkim na dobre. Ostatecznie diagnosta zrezygnował z dalszych prób zwolnienia Formana, co więcej teraz zaprosił jego i Chase'a do siebie na pokera. Jeżeli to nie było dobrą wróżbą na przyszłość znaczyło to, że takowe w ogóle nie istniały. Omówienie z adwokatem postępów w bieżących sprawach szpitala poszło nadzwyczaj sprawnie. Mężczyzna był profesjonalny, błyskotliwy i do tego przystojny dlatego spotkania z nim zawsze można było zaliczyć do przyjemności. Czterdzieści pięć minut później brunetka wychodziła już z pralni kierując swoje kroki do pobliskiego supermarketu.
Kiedy wzięła koszyk i weszła między alejki usłyszała doskonale znane sobie takty. Jej początkowy entuzjazm związany z dawno nie słyszanym przebojem teraz znacznie już przygasł. Słowa piosenki nieuchronnie przywodziła na myśl plotki, a plotki prowadziły do myślenia o nim.

They think were lovers kept under covers
I just ignore it, but they keep saying

Przez ostatnie dwa dni dowiedziała się, że pracownicy jej szpitala dzielą się na dwie kategorie: tych którzy uważali, że sypia z Housem i tych którzy uważali, że powinna z nim sypiać.
Stojąc w dziale z warzywami zdała sobie sprawę, że nie ma pojęcia co przerażało ją bardziej.

We laugh just a little too loud
We stand just a little too close
We stare just a little too long
Maybe they're seeing, something we dont, darlin

'Za bardzo się tym wszystkim przejmowała.' stwierdziła wybierając owoce 'Byli przyjaciółmi; tak jakby
i współpracownikami i tak należało to zostawić. Ale czy na pewno? Musiała przyznać, że z innymi było jej o wiele łatwiej. Czemu z Wilsonem mogła iść na kolacje, do teatru, na wystawę nie kwestionując przy tym całej ich znajomości? Nie szukając podtekstów, nie obawiając się konsekwencji. Na prawdę powinna przestać o nim myśleć, roztrząsać drobiazgi bez żadnego znaczenia, wrócić do tego co było. Pracowali razem i tyle. Nie było się nad czym zastanawiać.'

Lets give them something to talk about
Lets give them something to talk about
Lets give them something to talk about

zachęcała piosenka.'Czasami zazdrościła odwagi Cameron, ona chociaż spróbowała. Nie wyszło, ale przynajmniej nie musiała się zastanawiać co by było gdyby. Tyle, że miała wrażenie, że ich sytuacja była znacznie łatwiejsza niż relacje jej i House'a. Mniej skomplikowana podczas gdy ich związek pociągałby za sobą masę konsekwencji. A może była to jedynie wymówka usprawiedliwiająca brak zdecydowania?'
zastanawiała się przy stoisku z pieczywem. Była tak własnymi myślami, że nie dostrzegała oglądających się za nią mężczyzn.

I feel so foolish, I never noticed
Youd act so nervous, could you be falling for me?
It took a rumor to make me wonder
Now Im convinced Im going under

Na litość boską przecież była dorosła. czemu się tak zachowywała? Skupiła się na zakupach broniąc się przed podobnymi myślami, ale szczerze mówiąc coraz gorzej jej to wychodziło. Przechodząc przez dział ze słodyczami zauważyła rodzinę na zakupach. Małżeństwo z trójką dzieci; uśmiechnęła się na widok malca siedzącego w wózku i dwójki chłopców dorzucających kolejne torebki łakoci pod nieuwagę rodziców. Ogarnęły ją dwa silne uczucia tęsknota i zazdrość. Ostatnio zaczynała poważnie rozważać możliwość adopcji. Tym razem zrezygnowała z mówienia o tym Housowi. Jasno dał do zrozumienia jakie jest jego zdanie na temat jej bycia matką. Pewnie, wiedziała, że na to co powiedział miał swój wpływ detoks, ale wciąż ciężko było jej zapomnieć jego słowa... i znowu wracała do House'a. Coś było z nią nie tak.Wzięła głęboki oddech przywołując się do porządku. W koszyku obok proszku do prania i płynu do mycia naczyń wylądowały jeszcze lody, duża tabliczka czekolady i butelka tequili.

Lets give them something to talk about
Lets give them something to talk about

Nie mogła się nad tym dłużej zastanawiać, w ogóle nie powinna się nad tym zastanawiać bo wtedy musiałaby coś z tym zrobić. W skutek czego House zbył by ją jakimś dwuznaczny żartem, albo wylądowali by w łóżku.
Była pewna, że nie długo by to potrwało. W rezultacie czego jedno z nich wyleciało by z pracy. Nie oszukujmy się najprawdopodobniej on. Tak, czy inaczej na dłuższą metę fatalnie by się to skończyło. Dlatego najbezpieczniej było zostawić wszystko jak jest. Czy była to tylko kolejna wygodna wymówka, którą sobie powtarzała?
I tak zanim się zorientowała była już przy kasie, sprawdziła raz jeszcze listę zakupów by upewnić się czy czegoś nie zapomniała. Płacąc, jak gdyby nigdy nic uśmiechnęła się do ekspedientki i udała się do samochodu.

dr Tygrysolka

O, jak widzę, kolejna część czeka i aż się prosi o komentarze

agnieszka2372

Cralite

Jak zawsze boskie

Saph

martusia14

Nie ma to jak ploteczki w pracy

Kika

Powiem szczerze, że nie przepadam za opowiadaniami, w których większą część zajmują dialogi... Jestem amatorką opisów wszelakich

Ale u Ciebie dialogi są tak świetnie prowadzone, że aż zaczęłam je uwielbiać

Logiczne, humorystyczne i mądre... Brawo! Nic tylko kłaniać się do stóp. Chapeau bas!

Pozdrawiam

agaSek

malinkasa

boszkie!!!

moja babka od polaka by tego lepiej nie napisała

osobiście jednak uważam, co do ostatniego fragmentu, że House wyszedłby na korytarz i coś im dowalił

no.. jak to on!

ale i tak jest cuudo mega mega:}

oh. oh. oh. zapomniałabym: weny!

agnieszka2372

Madness

Super fik

Choć w moim wydaniu to może takie proste, ale na prawdę mi się bardzo podoba...
Czekam na dalsze części, bo po Oskarowe przedstawienie, czyli farsa zbyt dobrze odegrana skacze na kszesełku ilekroć zobaczę twoje nowe dzieło

Soł...czekam na C.D plotek

agnieszka2372

martusia14

- Zamknąłeś drzwi balkonowe - poskarżył się wchodząc do środka.
- Wyobraź sobie - rzucił ironicznie odrywając się od pracy - I co ci to mówi?
- Że już mnie nie kochasz?

Piszesz świetnie tak trzymać !