Moi rodzice i ja mamy dziwne problemy [Z]

lisek

Oluś

Jesteś zarąbista

Wiem to, bo tylko, ktoś wyjątkowy mógł wymyśleć coś takiego

Pierwsza część pojechana, ale drugą to już zabiłaś czytelnika

Skąd Ci się to bierze

Rachel

Dopiero teraz chciałabym to zobaczyć w serialu

Uświadamianie

Jestem zakochana w tym, co piszesz

WENA, mnóstwo wena na ciąg dalszy

Pozdrawiam

Agnes

Ómieram

House i Cuddy, policja, komentarze Rachel

Kocham tego ficka! Boże, cały czas się śmieję! Okey, a teraz napiszę, co mi się najbardziej podobało. Wszystko

Koniec komentarza

Ach, zapomniałabym! Wena!

OLA336

Apel do wszystkich, którzy przeczytali ostatnią część!
Z całego serca, ogromnie dziękuję wam za komentarze!

Są dla mnie naprawdę ważne i motywują mnie do dalszego pisanie!

Nie wiem, co bym bez was zrobiła…

Jesteście wspaniali!

Dziękuję jeszcze raz i przepraszam, że nie odpiszę każdemu z osobna, ale nie mam dzisiaj na to już siły… Wybaczcie!

Rodzinne wypady

Bardzo rzadko wychodzimy razem z domu. Mama ciężko pracuje, a tata powiedział, że nie będzie ze mną chodził na „Uwolnić orkę 3”, czy inne tego typu bajki. Myślę, że to dlatego, że podobnie jak ja się na nich wzrusza i nie chce, żeby ktokolwiek wiedział jak płacze. Było jednak parę miejsc, do których przynajmniej raz, poszliśmy całą rodziną. Pierwszym z nich było wesołe miasteczko. Dlaczego było? Bo mama… zacznę od początku.
- Idziemy wieczorem do wesołego miasteczka! – Mama ma świetne pomysły.
- Super!
- Nigdzie nie idę. – A tacie prawie nigdy się nie podobają… Do kina nie, bo nie będzie oglądał jak Lasie, po przebiegnięciu kilkuset kilometrów wraca do domu… podobno to niemożliwe bez wcześniejszego treningu i że nawet Usain Bolt, nie dałby temu rady. Na lody nie, ponieważ nie wymyślili jeszcze smaku Burbona i Jack’a Daniels’a. Piknik? Powiedział, że nawet po Vicodin’ie nie miał tak bujne wyobraźni i nawet po jego przedawkowaniu, nigdy nie widział siebie biegającego z koszykiem po łące i robiącego wianuszki z kwiatków. Trudno mu dogodzić…
- Greg… - Ale mama tak łatwo się nie poddaje.
- Oho! Zaczyna się! Nie Greg’uj mi tutaj, bo i tak nigdzie nie idę. – Nawet nie wie, w jakim jest błędzie.
- A wiesz co moglibyśmy zrobić po powrocie do domu? – To jest niesprawiedliwe! Mi mama nic nie obiecuje za umycie zębów, zjedzenie warzyw!
- Rollercoaster bez trzymanki? – I jeszcze ten jego tajemniczy uśmiech…
- Ja też chce na największą kolejkę w miasteczku!
- Za parę lat, jak podrośniesz… - I znowu mi czegoś fajnego zabrania. – Za kilkadziesiąt lat i jak wcześniej go zobaczę i przejdzie mój test i jeżeli będzie miał dodatkowe zabezpieczenia. – Przecież Rollercoaster jest w każdym parku rozrywki i ma specjalne barierki, żeby nie wypaść… jejku, czy nikt wcześniej nie był z tatą w wesołym miasteczku? – Widzę jak myślisz… przestań, bo się zmęczysz. – śmieje się i burzy ręką moją fryzurę.
- Ale ja chcę na Rollercoaster!
- Jak będziesz grzeczna… Najlepiej tak grzeczna, jak Matka Teresa z Kalkuty.
- Jestem grzeczna!
- Jeszcze… ale ja cię przypilnuję i te ich kolejki górskie też przypilnuje… - Mama też się śmieje.
- Dość tego! Ubierać się i wychodzimy! – Tak! Wiedziałam, że na mamę zawsze można liczyć! Ubrani i gotowi, całą trójką ruszyliśmy do miasto. Po drodze zdążyli się już ze trzy razy pokłócić. Tacie nie spodobała się bluzka mamy, a mamie nie spodobała się jazda taty, który podobno jechał samochodem jak pirat drogowy… Park rozrywki był ogromny. Kolejki, karuzele, samochodziki, dom strachów, to tylko część atrakcji. Były jeszcze stoiska z watą cukrową, popcornem, loterią… Zapowiadała się świetna zabawa. Zapowiadała dla mnie i dla taty, który już po pierwszej kłótni z mamą, postanowił się zemścić. Tatuś ma z tym DUŻY problem. Nie potrafi tak po prostu komuś, czegoś darować. Zachowuje się wtedy jak duży dzieciak i potrafi być naprawdę niegrzeczny…
- Na początek proponuję…
- O nie! Jako głowa rodziny, to ja ustalam, dokąd idziemy najpierw…
- A ja? – Musiałam się odezwać… W końcu to ja w tym domu jestem dzieckiem!
- Rachel, zaufaj mi. Będzie fajnie. – Znam ten uśmiech, który nigdy nie kłamie.
- Dobra! – Rodzicom trzeba ufać.
- Proponuję samochodziki. – Natomiast ten uśmiech, nie wróżył już nic dobrego. Niby nic groźnego, samochodziki… Ale w rękach taty, nawet szczeniaczek może zamienić się w maszynę do zabijania. Zajęłam miejsce obok taty, a mama wsiadła do innego samochodu i zaczęła się zabawa… Pierwsze uderzenie w swój pojazd mama zignorowała, co jeszcze bardziej zdenerwowało tatę. Później było kolejne uderzenie, następne, następne… aż wreszcie mama nie wytrzymała,
- Zdurniałeś do reszty!? Zaraz wylecę z tego samochodziku przodem! Tu nie ma poduszek!
- Jak to? A te dwie przytwierdzone na stałe do twojego ciała, które pokazujesz całemu miastu, bo ubrałaś taką bluzkę!?
- Zwariowałeś?! To normalna bluzka! – Tu nastąpiło kolejne uderzenie.
- Równie dobrze, mogłaś przyjechać bez bluzki! – I już wszyscy się na nas patrzyli. Nic nowego…
- Za bluzkę chcesz mnie teraz zabić!? Zwariowałeś! – Już prawie nikt nie jeździł. Wszyscy zatrzymali się i słuchali kłótni moich rodziców… Dobrze, że czas się skończył i musieliśmy iść dalej.
- Idiota!
- Striptizerka!
- Kto to? – Lubię poznawać nowe słowa.
- Pani, która rozbiera się za pieniądze. – Mama to chodząca encyklopedia. Ciekawe skąd ona to wszystko wie?
- Chodźmy coś zjeść! – Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że ułatwiłam tacie zadanie… Tata kupił mi i mamie watę, popcorn… Podobno w ramach przeprosin, a później zdobył dla mnie dużego misia i znowu poszliśmy zajadać się watą i innymi pysznymi rzeczami. Myślałam, że już będziemy wracać do domu, kiedy tatuś wziął mamę pod rękę i powiedział, że została jeszcze jedna atrakcja wieczoru. Była to największa i najniebezpieczniejsza kolejka w całym miasteczku! Niestety… z powodu niskiego wzrostu musiałam zostać i poczekać na nich na dole… Czemu ja zawsze przegapiam najfajniejszą zabawę?! Nie wiem jak udało się tacie namówić mamę na tą kolejkę, ale udało… Kiedy tylko ruszyli, mama zaczęła piszczeć tak głośno, że było ją słychać w całym miasteczku i tylko narobiła mi wstydu. Po zatrzymaniu się, nie wyglądała najlepiej… była blada i trochę kręciło się jej w głowie. Ominęła mnie i pobiegła do miejsca, w którym znajdowały się toalety. Pewnie źle się poczuła… Już kiedyś tak miała. Wyglądała jeszcze gorzej niż teraz, a tata… tak naprawdę, to on wyglądał wtedy gorzej od mamy! Podobno przestraszył się pasożyta… Tym razem to nie był pasożyt. Powiedział mi to uśmiech na twarzy tatusia. Ten uśmiech, który pojawia mu się, kiedy wie, że wygrał. Kiedy mamie odrobinę przeszło, ruszyliśmy do domu. Tata miał cały czas ten swój uśmiech, a mama… nie wyglądała najlepiej. I pewnie tata dalej by się uśmiechał, gdyby nie wata cukrowa i popcorn, które z brzucha mamy, wylądowały na tapicerce kochanego, ale starego samochodu taty… Tak się zdenerwował, że myślałam, że będzie kazał wracać mamie na piechotę!

marguerite.

I Ty tego nie chciałaś dodać?

Powiem Ci, co mi się najbardziej podobało:

Gorzata

klepię!

e:

genialne!
ómarłam kilka razy podczas tej części!
mój ulubiony fragment to dokładnie ten sam, co marg

genialnie to wszystko opisałaś!
bardzo, bardzo, bardzo mi się podobało!
czekam na ciąg dalszy!
Wena!

Cutthroat_Bitch

Czyżby...ciąża? xD

Szpilka

Nieprzerwanie mnie zachwycasz. Ty i Twoje cudowne, wręcz wyśmienite poczucie humoru. Ty i Twój niesamowity pomysł. Ty i Twoja wspaniała Rachel

Jak widzę, że dodałaś kolejną część to od razu wiem, że poprawi mi się nastrój. Kiedy to czytam, śmieję się jak głupia

Wypad do wesołego miasteczka jest cudowny. Złośliwy House - to coś, co kocham całym sercem. A niekumająca niczego Rachel - to coś, co mogłabym czytać bez końca. Jestem zachwycona Twoim fickiem

Czerwono-Zielona

Oj, Oluś, jesteś genialna! Uwielbiam język Rachel, jej sposób opowiadania... Cudeńko. Dziękuję za poprawę nastroju

I miło mi, że poszłaś za moją skromną sugestią i komentarze Rachel zaczynasz z wielkiej litery...

GosiaczeQ_17

GENIUSZ, czysty GENIUSZ

Takie części możesz dodawać przez kilka następnych lat i mi się nie znudzi ten ff

Skąd masz pomysły nie wiem. Dokarmiaj tam sobie tego swojego wena, żeby dalej tak dobrze się spisywał

Ja nie potrafię skomentować tego ff, bo bym musiała cały tekst skopiować i napisać, że "ten fragment najbardziej mi się podobał"

Czekam na cd

Pzdr

House_addict

Łehehehe. *podnosi swe jędrne ciało z podłogi*

*upada jeszcze raz i odbija się od podłogi, bo ma jędrne ciało*
Nie wiem, czemu to napisałam.

Twój fik mi niszczy komórki odpowiedzialne za powagę.

Bardzo podoba mi się, że poprawiłaś błędy, bo wcześniej mnie denerwowały. Ogólnie to kwikogenny fik, który został wymyślony przez jakąś bardzo zÓą istotę.

Uświadamianie =

Wena na ostateczne uświadomienie Rachel!

Wiem, za dużo emotikonek, ale co tam.

H_a

ot_taka

Kocham to dziecko

"Niby nic groźnego, samochodziki… Ale w rękach taty, nawet szczeniaczek może zamienić się w maszynę do zabijania. " -

Muszę sobie zapisać żeby nie pić czytając ten fik

piłeczka Haus'a

Przeczytałam 3 części.

Ooo, były świetne.

Jednak najbardziej mi się podobała część z uświadamianiem.

I nowy przedmiot.

A Lisa będzie miała pasożyta ?

Wiem, wiem teraz wymiotowała (chyba ?) przez kolejkę.

Coś jeszcze chciałam napisać, ale zgubiłam wontek. Więc napiszę tylko, że czekam na 4 część i na następne oraz życzę Wena.

daritta

Genialne.!

Parę razy of kors leżałam ze śmiechu ;d
Rachel jest super.!
Greg też.!

Baaaaardzo mi sie podoba

Czekam na kolejną część

Pozdrawiam i wena życze

mika-house

matko, olu droga, nie wiem co mam napisac...?...
wspaniałe są te twoje opowiadanka, oczywiście czekam na nastepna czesc, pozdrawiam i wena życze

adept_vicodin

Wow! Oj, nie wiem co napisać. Dobra..
*zbiera się w sobie i krzyczy*
Tobyłogenialnepoprostujużniemogęsiędoczekaćnastępnejczęści!

A teraz wersja wolniejsza:
To było genialne po prostu, już nie mogę się doczekać następnej części!

xD

Agnes

Oj, Ola, pójdziesz do więzienia za zamordowanie Agnes *grozi palcem*
Swoją drogą ciekawe, czy jest jakakolwiek kara za zabicie przez napisanie kwika, przy którym można zakwiczeć się na śmierć? *myśli usilnie, co niespecjalnie jej wychodzi*

A teraz do rzeczy - KWIK!!!
Boże, samochodziki... Chciałabym zobaczyć Cuddy w tej bluzce, która tak denerwuje House'a

No i co by się stało, gdyby Rachel przyprowadziłaby do domu chłopaka? House wytłumaczyłby jej PORZĄDNIE na czym polega baaaaardzo dorosły Rollercoaster?
Uwielbiam tą małą za to, że nic nie kuma. To takie słodkie, urocze i przezabawne. Jeszcze raz gratuluję (a tak a propo - czy ja gratulowałam ci pomysłu już wcześniej?

).

Ach, zapomniałabym - H_a, twój komentarz (zwłaszcza ta część z upadkiem i odbiciem się opd podłogi, bo masz jędrne ciało) mnie rozwaliły

A teraz ogólny, bardzo emotkowy komentarz odnoszący się do owego fika:

Wena![/url]

OLA336

marguerite., to już w ogóle przegięcie

Dziękuję

Gorzata, Nie umierajcie, proszę was!

Wy mnie chyba przeceniacie

InvisibleCone, pozwól, że odpiszę na twój poprzedni komentarz, a jak ten się ukaże, to później się do niego odniosę

Strasznie się cieszę, że się podobało

Pisząc tego fika, nie sądziłam, że aż tylu osobą się spodoba

Cutthroat_Bitch, na razie nie mam tego w planach

Szpilka, przez te wasze komplementy… dziwnie się czuję

Szpilka dziękuję i o ile się nie mylę, to poprawiłam

Czerwono-Zielona, To ja dziękuję że zwróciłaś na to uwagę i cieszę się, że w dalszym ciągu się podoba

GosiaczeQ_17, Geniusz z poprawkę z matematyki

Kurczę… nie planowałam kariery pisarskiej

Obawiam się, że kiedyś się znudzi…

House_addict, ty już się tak nie chwal tym ciałem

Wreszcie ktoś się ze mną zgodził, że jestem zła

jak miło

Dziękuję

ot_taka, aż tak śmieszne?

piłeczka Haus'a, dlaczego wszystkim najbardziej podoba się ta część?

Jak już pisałam, nie mam na razie tego w planach

Dziękuję

daritta, cieszę się, że się podobało

dziękuję

mika-house, oj… i znowu muszę się powtórzyć… bardzo mi miło, że tak uważasz i dziękuję

adept_vicodin, to ja nie wiem co napisać poza prosty dziękuję

Agnes, emotki są cudowne

i nie chce do więzienia!

Może kiedyś przyprowadzi do domu chłopaka

Ślicznie dziękuję

Zainspirowały mnie mistrzostwa świata w piłce nożnej

Dla wszystkich czytających

Tata zawsze chciał mieć syna

Tata zawsze chciał mieć syna. Myślę, że nie pogodził się z tym, że jestem dziewczynką. Nie lubi, kiedy mam na sobie różową sukienkę, czy też śliczne, różowe buciki… Ja też tego nie lubię, ale mama uparła się, że powinnam ubierać się i zachowywać jak dziewczynka. Cóż… tatuś i ja, mamy poważny problem z zaakceptowaniem tego…
- Wróciłam! – Zawsze informuję, kiedy wychodzę i przychodzę do domu. Tata mówi, że jestem małolat i że muszę to robić. Mam mu meldować z kim i dokąd wychodzę, przynajmniej do trzydziestego roku życia.
- Rachel! Gdzie ty byłaś? Jesteś cała brudna! – Zawsze tak reaguje, a przecież pranie robi pralka, nie mama. Teraz są takie proszki, że nawet bakterie z ubrań spierają, a mama dalej przeżywa…
- Na boisku.
- Na jakim boisku? – Wszystkim muszę się tłumaczyć…
- Jak mecz? – Skoro już wszyscy są na swoich miejscach, to można zacząć kolejną awanturę.
- Super! Michael powiedział, że jak na dziewczynę, to całkiem nieźle przyjmuje na klatę!
- Co!? – W tym momencie mama przeżyła szok, który zaraz z pewnością odreaguje na tacie.
- I co się tak dziwisz? Że ty nie możesz tego zrobić, to nie oznacza, że inni tego nie potrafią. – Lubię kiedy tata uśmiecha się w ten sposób.
- Skąd wiesz, że nie mogę?! – Oho, zaczyna się.
- Widziałaś siebie w lustrze? Gdybyś odchyliła się do tyłu i spróbowała przyjąć piłkę na klatę, to pewnie zatrzymałaby ci się na… górnych partiach twojego ciała.
- Sugerujesz, że mam aż tak duże piersi?! – I wkroczyliśmy na wrażliwe tematy…
- Spójrz na nią... – Cześć tato! – Płaska jak deseczka.
- To źle, czy dobrze? – Pytam, ponieważ jak źle, to może uda się to jeszcze jakoś wyleczyć?
- Świetnie. – Lubię sprawiać tacie przyjemność. – Przynajmniej faceci, nie będą skupiać się tylko i wyłącznie na twoich…
- Chcesz powiedzieć, że patrzysz tylko na moje piersi?! – Nie rozumiem… Przecież to nie jest wina taty, że one aż tak rzucają się w oczy.
- Zwariowałaś?! Patrzę też na twoje… - No i tatuś ma problem. – Pośladki, nogi… wieczorem patrzę…
- Jakiego koloru mam oczy?! – Zasłoniła je, to skąd tata ma wiedzieć?
- Daj spokój. Myślisz, że nie wiem…
- Jakiego? – Ta ręka naprawdę nie ułatwia zadania.
- Są… - Myśl, bo coś czuję, że czeka cię magiczne słowo na k… - Piękne są.
- Śpisz na kanapie!
- Dlaczego?! Przecież nic nie zrobiłem! Każesz mnie za to, że Rachel poszła sobie grać w piłkę i się ubrudziła?!
- Rozwaliłam też kolano…
- Tym zajmę się za chwilę… - Dobrze, że w ogóle się zajmie.
- Nie udawaj głupka! Śpisz na kanapie! – I mama się obraziła… mam nadzieję, że przynajmniej ja dostanę obiad, bo jestem strasznie głodna.
- Ale mamo…
- Nie! Tym razem tak łatwo ci nie pójdzie!
- I co ty na to?
- Kolano mnie boli. – Naprawdę zaczyna szczypać.
- Nie o to pytałem. – Przewraca oczami, ale to naprawdę boli… noga, nie oczy.
- Opatrzysz?
- Nie umrzesz przez pięć minut, a ja muszę przeprosić mamę.
- Tato!
- To niesprawiedliwe, że w tym domu dominują kobiety! Potrzebuję jakiegoś wsparcia! – Ciekawe, czy się popłacze?
- Idź do wujka Wilsona, ale najpierw napraw mi kolanko.
- A moje potrzeby? – Jak on robi tą minę zbitego pieska?
- Krwawisz? Nie. Więc poczekaj chwilę, zgoda? Najpierw ja. – Czy ja zawsze muszę mu wszystko tłumaczyć?

Gorzata

genialne!
Rachel chyba podpatrzyła u Cuddy umiejętność rządzenia wszystkimi

nawet House'a potrafi przekonać

a mądrość u House'a

"- Krwawisz? Nie. Więc poczekaj chwilę, zgoda? Najpierw ja. – Czy ja zawsze muszę mu wszystko tłumaczyć?"
rozwaliło mnie to!
genialne są te kłótnie House'a z Cuddy!
a komentarze Rachel powalają!
czekam na więcej!
Wena!

Szpilka

Czy ja powinnam teraz polubić piłkę nożną?

Chyba tak. Ale ja jej nie lubię

No cóż, nie mam wyjścia. Mój tata się ucieszy

Znowu fajnie

Znowu jestem zachwycona Twoim poczuciem humoru

Czy te komentarze nie stają się nudne?

Mam wrażenie, że zawsze piszę to samo... Muisz napisać coś smutnego, żebym mogła napisać, że płakałam, a nie się śmiałam

Ale oczywiście nie przerywając tego cuda!

Tymczasem dodam, że kłótnie House'a i Cuddy są zaje...fajne(och, chciałam napisać coś innego, zdecydowanie bardziej oddającego to, co o nich myślę

). Kłócą się o wszystko i o nic. Sztuka dla sztuki. Tak, jakby wieczne kłótnie sprawiały im przyjemność. A jeśli doda się do tego komentarze Rachel to wychodzi wyśmienite coś. Powinnaś pisać scenariusze do filmów komediowych

ramzes

umarłam

genialne po prostu

poranek w domu Housa, wujek Wilson i ogólnie wszystko....cudne!!!

te dialogi są genialne normalnie drugi David Shore

szkoda ze nie nakręcą tego w serialu ,takiego typowego poranka w domu państwa House

Agnes

House_addict

- Doktorze, potrzebna operacja, pacjentka Rejczel ma starte kolanko.
- Przynajmniej wiemy, że to nie toczeń.

No, bo przecież można przyjmować piłę na ugryzienia po komarach. *wyobraża sobie Cuddy przyjmującą piłę na klatę*

Ał. To by bolało.

Musi być więcej zÓa! Mwahaha! Niech zapanuje zÓo!

H_a

ot_taka

Rachel jest po prostu boska

Gratulacje!!

GosiaczeQ_17

House zdominowany przez kobiety

Biedaczek. Ale jednak Rachel to nie 100% dziewczynka

Znalazłaś świetny sposób na napisanie ficka Huddy

Ich kłótnie o wszystko i komentarze Rachel.
A Rachel to takie dziecko, które musi się ustosunkować do życia dorosłych, bo ci nie zamierzają niczego przed nią ukrywać

I stąd te komentarze, które bawią do łez. Musiałam sobie wytłumaczyć, dlaczego śmieję się jak głupia do monitoru komputera

"Cóż… tatuś i ja, mamy poważny problem z zaakceptowaniem tego…"
I znowu problem

"- Co!? – W tym momencie mama przeżyła szok, który zaraz z pewnością odreaguje na tacie."
Myślę, że ta mała dziewczynka ma zadatki na wróżkę

"- Chcesz powiedzieć, że patrzysz tylko na moje piersi?! – Nie rozumiem… Przecież to nie jest wina taty, że one aż tak rzucają się w oczy."
To mnie rozbroiło

"- Jakiego koloru mam oczy?! – Zasłoniła je, to skąd tata ma wiedzieć?
- Daj spokój. Myślisz, że nie wiem…
- Jakiego? – Ta ręka naprawdę nie ułatwia zadania."

I to również mnie rozłożyło na łopatki

Dla dziecka wszystko jest oczywiste

SIę nie dziwię, że jest po stronie taty

Bo jest no nie?

Przynajmniej tak trochę szala jest przechylona na chwilę

Podsumowując (chyba się powtórzę) jesteś GENIUSZEM

mika-house

hahaha ;D
powiem tak, jestem bardzo hmmm... jakby to powiedziec??- wybredna co do ficków, ale ich nie pisze tylko czytam... twoj bardzo mi sie podoba, z zwłaszcza, ze rachel to taka chłopaczyca... ciesze sie, bo bedac mala tez uwielbiałam kopac w pilke z kolegami... poprawiłas mi humor olu