The Tooms [Z]

T.

Penwie dlatego, że najpopularniejsza...ale ok, nastepnym razem bedzie Beretta albo S&W

*Madziula*

WOW oficjalnie jestem w szoku po przeczytaniu ostatnich części i nie wiem co jeszcze moge powiedzieć oprócz WOW

nefrytowakotka

Przereklamowane hehehehe
Raczej polecam sig sauera, albo H&K... to są dobre pistolety:)

Schevo

God, T., teraz to ja wymiękam... Zatkało mnie i nie wiem nawet co napisać.

evi

urwałaś w tym momencie, gdy ciekawość sięga zenitu. cóż się dalej wydarzy?

Cave

głupia Amanda xD

Wercia214

Oj.... zUy fik...... ale boski !!!!

ewel

Moooocne! Biedny Wilson... A House naprawdę nie mógł się powstrzymać, prawda?

Pozdrawiam

LicenceToKill

O ja !!! No po prostu 'klasyka' kryminału

minnie

Jak zwykle zakończone w najbardziej ekscytującym momencie

Ale jak zwykle super i czekamna cedka

No i biedny Wilson:(

kremówka

T. po prostu mistrzostwo

- House, jeśli znowu przez przypadek zapomniałeś gdzie mieszkasz, to wiedz…-Wilson umilkł dostrzegając swoją szefową, ukrytą za plecami diagnosty –Cuddy? Ty tez zapomniałaś gdzie mieszkasz? Mam tylko jedna kanapę, wiec będziecie musieli się podzielić –dodał nadal zaskoczony obecnością tych dwojga pod jego drzwiami.
- Zacząłeś już pisać „Sypiając z mordercą –wyznania ślepego onkologa”? –zapytał House wchodząc do mieszkania?
- Gdyby nie obecność Cuddy, powiedziałbym ci grzecznie żebyś sobie poszedł, ale jej obecność daje mi nadzieję, że jednak nie jesteś naćpany wprost proporcjonalnie do głupot jakie wygadujesz…
- Że ja? Ranisz me serce. Czytaj. –House podał mu artykuł. Przecudowne po prostu

A reszta... Jak ze świetnego thrillera po prostu... Wcisnęło mnie w oparcie krzesła i teraz bolą mnie plecy

T. jeśli wtedy byłam pod wrażeniem, to po prostu nie byłam w pełni świadoma Twoich możliwości... Teraz jestem pod ogromnym wrażeniem...

Czekam na kolejny odcinek jeszcze bardziej niecierpliwie niż na poprzednie...

jeanne

T. laptop ci się chyba zepsuł przeze mnie, bo promieniuję zbyt silną osobowością

Przedtem dysk mi wysiadł, teraz karta graficzna, więc dzisiaj będzie krótko xD
Jedno słowo : Wow!

judyth1

Bożesz kiedy kolejna część...!!!

no chyba się pochlastam, że teraz jest przerwa!

T.

Kiedy umilkł śmiech w pokoju zapadła cisza. House myślał intensywnie. Jego uwagę przykuwał w całości czarny pistolet, dzierżony pewnie w dłoni szalonej kobiety. On chciał już stąd wyjść. Zamarzył nagle o białym domku z płotkiem i rzędem marchewek w ogródku. Spojrzał na Cuddy, ale jej twarz pozostawała spokojna i nieruchoma. Zastanawiał się czy myśli o tym samym co on…

Nagle cisze przerwał huk rozbijanego szkła, a kawałki szyby rozprysły się po całym pomieszczeniu. Eugene Tooms otrzepał się tylko niespiesznie i powiódł wzrokiem po ich przerażonych twarzach. W jego wzroku było cos dzikiego, coś co sprawiało, że wszyscy obecni wpatrywali się w niego ze strachem ale także fascynacja i zaciekawieniem.

- No proszę…jest i mój potworek…-Amanda Grey wydawała się równie zaskoczona pojawieniem się jej pupilka co wszyscy obecni w pokoju.

House, który z fascynacja wpatrywał się w kreaturę, zauważył, że pod wpływem tych słów, wyraz jego twarzy uległ nagłej zmianie. W jego oczach dojrzał błysk zrozumienia, jakąś ostatnia, nieugaszona jeszcze kuracja genową iskrę ludzkiej inteligencji.

Potwór spojrzał na kobietę i powoli krok po kroku szedł w jej stronę.

-Co ty wyprawiasz? Tooms? –Amanda chyba tez zauważyła ta zmianę w zachowaniu pupilka i w jej głosie pojawiła się czujność i nutka strachu. Tooms zbliżał się coraz bardziej.

- Nie ruszaj się! Słyszysz? Masz się nie zbliżać! –mówiła coraz bardziej piskliwym głosem, ale Tooms zdawał się nic z tego nie robić. Nagle jednym błyskawicznym skokiem pokonał dzieląca ich odległość i znalazł się tuz nad nią, wyciągając długie ręce w kierunku jej szyi.

Rozległy się strzały.

House w ułamku sekund ocenił sytuację –strzelająca na oślep wariatka to nie jest to co spokojny diagnosta lubi najbardziej. Bez zastanowienia powalił Cuddy na ziemię, przykrywając ją swoim ciałem. Dlaczego znowu ja? –pomyślał z ironią czując jak jego ramie przeszywa nagły, dojmujący ból.

Nagle zapadła cisza. Było po wszystkim. Cuddy czuła jak cos ciepłego oblepia jej policzek. Poruszyła sie, próbując wydostać spod przygniatającego ją ciała.

- Cholera Cuddy, delikatna to ty nie jesteś –usłyszała głos Housa, który syknął z bólu.

Odruchowo otarła twarz, i zobaczyła na palcach krew, która musiał należeć do diagnosty. Jej wzrok powędrował na dziurę w ciemnej kurtce, z której sączyła się krew.

- Znowu! House, czy ty mógłbyś czasem na siebie uważać? W takim tempie to niedługo będziesz miał więcej blizn na ciele niż Hulk Hogan –Cuddy próbowała odwrócić jego uwagę od bólu, uciskając jednocześnie ranę –Wilson żyjesz? –dopiero teraz zainteresowała się co się stało resztą.

- Tak, nic mi nie jest. Amanda i Tooms nie żyją –usłyszała jego słaby głos.

- Trzymaj się House, obiecuję, że tym razem dostaniesz plazmę do pokoju. Otwórz oczy House…Greg! Otwórz te cholerne oczy!

Słyszał jej głos kiedy zapadał się w ciemność.

***

Jedni uważają, że człowiek ma nieskończenie wiele szans na miłość. Odrzucają myśl, że czeka gdzieś tam na nich ta jedna wybrana osoba, przeznaczona tylko im. Inni twierdzą cos zupełnie odwrotnego. Dla nich, kochać można w zyciu tylko raz –reszta to strata czasu i energii, która należałoby poświęcić na szukanie tej właśnie jedynej, największej w życiu miłości. Kiedy Cuddy patrzyła na poszarzała twarz śpiącego Housa, zdała sobie sprawę, że w sumie jest to spór całkowicie bezcelowy. Bo każda szansa na miłość, czy to pierwsza czy kolejna, może być ostatnią. Każda niewykorzystana próba na to by być szczęśliwym, może się więcej nie powtórzyć. Śmierć niweczy wszystko. Wszystkie plany, nadzieje, marzenia –w jednej chwili mogą lec w gruzach i zostać pogrzebane wraz z ich właścicielem w ciasnej dębowej skrzyni.

Lisa Cuddy przestała się bać. Dostała kolejna szansę i wiedziała, niewdzięcznością wobec losu byłoby znowu ja odrzucić. W jednej chwili dorosła i przemieniła w pewną siebie kobietę, która nie boi się wkroczyć na nowe nieznane tereny. W końcu przecież nie wejdzie na nie sama.

***

Kiedy otworzył oczy, zobaczył nad sobą zmęczona twarz Cuddy. Jednak jej oczy wydawały się być takie radosne.

- Jak się czujesz? –zapytała.

- Wspaniale. Na twoje nieszczęście jeszcze nie wybieram się na tamten świat. Miałabyś za łatwo –mówienie sprawiało mu ból, ale to nie powstrzymało go przed obwieszczeniem jej tego.

- Cieszy mnie to –uśmiechnęła się do niego i pogłaskała czule po policzku –House, musisz mi cos obiecać.

- Nie mam mowy. Nie wymusisz na mnie podstępem niczego, tylko dlatego, że jestem słaby.

- Obiecaj mi, że po pierwsze nigdy więcej nie będziesz uganiał się za psychopatami -mordercami, a po drugie ożenisz się ze mną jak wyzdrowiejesz.

- Zaraz, zaraz…czy ty mi się właśnie oświadczyłaś? Mogę zapytać dlaczego? –House patrzył na nią lekko zdezorientowany.

- Miałeś racje –powiedziała tylko.

- Możesz powtórzyć, bo nie dosłyszałem? –uśmiechał się bezczelnie niezwykle zadowolony z siebie.

- House! Nie przeginaj…-Cuddy zrobiła „groźną” minę –to jak będzie?

- Zgadzam się tylko dlatego, że jestem tak słaby i pewnie w dodatku pod wpływem narkotyków, które dodałaś mi do kroplówki…

- Sory, musiałam mieć pewność że nie odmówisz –była mu wdzięczna, że ta trudna dla niej chwilę przykrył płaszczykiem humoru. Czuła się dzięki temu mniej zakłopotana – Pewnie będziesz tego żałował do końca zycia –dodała po chwili z czułością głosie.

- Mam taką nadzieję Cuddy…

***

Wilson nie mógł się pogodzić z tym co się stało. Wziął dwu tygodniowy urlop, w czasie którego poleciał na Majorkę, z której wrócił w towarzystwie pięknej czarnookiej Hiszpanki – czwartej pani Wilson.
*
John Montgomery przygotował wraz z Cuddy kolejna konferencję, w czasie której został przyłapany In flagranti z Alison Cameron w schowku na miotły. Jak się okazało płomienny romans trwał od pierwszego dnia, w którym pojawił się w PPTH.
*
W gabinecie Amandy Grey znalezione liczne materiały, świadczące o nielegalnych badaniach jakie prowadziła nad dotkniętymi progeria dziećmi. Sekcja zwłok Eugena Toomsa, wykazała trwałe zmiany w jego organach wewnętrznych i mózgu. Nigdy nie wyjaśniono dlaczego zabił swoją „opiekunkę”.
*
W PPTH długo krążyły plotki o burzliwym związku Housa i Cuddy. Ich kłótnie budziły sensacje głodnego wrażeń i emocji personelu. I choć wielokrotnie po tym jak wzięli ślub, wróżono im rychłe rozstanie, to jednak żadna z tych wróżb się nie spełniła. Po jakimś czasie, już nikt się nie przejmował się wrzaskami dobiegającymi z gabinetu administratorki szpitala Princeton Plainsboro Teaching Hospital.

KONIEC

To był dla mnie bardzo trudny fik. Niemalże eksperymentalny. Dziękuje za wszystkie komentarze; szczególne podziękowania kieruje dla Jeanne, Schevo, Kremówki, Ewel i Evi, których ciche wsparcie czuje ilekroć zasiadam do klawiatury. jesteście Cudowne:*

runiu

Świetny fik, zgrabnie wplotłaś w wątek kryminalny relacje Housa i Cuddy, no i jeszcze trochę Wilsona, który coś nie ma szczęścia do kobiet.
Czytałam fik z zapartym tchem, szczególnie te części bardziej kryminalne, masz talent do takiej tematyki.

Cave

szkoda ze musialas tak szybko konczyc

jednak bardzo mi sie podobala i czekam na inne fiki .. wspaniale fiki

Wercia214

Pieknie

T. umiesz ukazać na piśmie wiele uczuć i emocji...
i to mi się w Twoich fikach podoba.

Mam nadzieję że jeżeli Twój laptop "wyzdrowieje" to możemy być przygotowani na nowego fika, co ??

*Madziula*

cudowne

(szkoda tylko, że już koniec... )

piszesz już jakiś kolejny ff?

Hania

szkoda,że koniec. ; (
Ten fic śledze od początku i wydaje mi się,że był to jeden z lepszych.(;

ewciaiwo

śliczny i strasznie mi sie podobał

szkoda tylko że już koniec...

LicenceToKill

Cóż mogę powiedzieć? *kłania się nisko* - wspaniale

*

Bereśka

Był cudowny

i szkoda że to już koniec. Mam jednak nadzieję że za jakiś czas pojawi się następny fik w Twoim wykonaniu

Pozdrawiam

kremówka

T., nie wiesz nawet jak mi smutno, że to już koniec...

Mam nadzieję, że po naprawie laptopa uraczysz nas kolejnym świetnym, porywającym i trzymającym w napięciu fikiem...

Schevo

No i nadchodzi taki moment w życiu każdego czytelnika, kiedy nie wie co ma myśleć. Bo z jednej strony dowie się wszystkiego, ale z z drugiej... Z drugiej strony to już koniec. Okay, nie przedłużam tylko zabieram się za czytanie.

minnie

Super!
Tylko żałuje, że musiałaś tak szybko kończyć

No i czekam na następnego fika i weny życzę